ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μουχλιασμένος αντικομμουνισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι πρώτη φορά που οι συνδικαλιστικές δυνάμεις οι οποίες έχουν πάρει μάστερ στην υπονόμευση των εργατικών συμφερόντων καταφεύγουν στον αντικομμουνισμό για να κρύψουν τις πομπές τους. Την πεπατημένη αυτή επέλεξε να βαδίσει και ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας Θ. Δανούσης, που επιχειρώντας να «απαντήσει» στην τεκμηριωμένη κριτική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ χτες στην ολομέλεια της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, αναζήτησε καταφύγιο στις μουχλιασμένες αντικομμουνιστικές εμμονές. Ετσι στην κριτική που δέχτηκε για τις απολύσεις που γίνονται στο Ναυπηγείο, τις οποίες ο ίδιος χαρακτήρισε ως «οικειοθελείς αποχωρήσεις», επιτέθηκε στο ΚΚΕ, γιατί - όπως είπε - τήρησε ουδέτερη στάση στο ζήτημα των Ναυπηγείων και εξίσωσε τις απολύσεις στο Ναυπηγείο από τον καπιταλιστή Ταβουλάρη, τις οποίες ο ίδιος αποδέχεται, με την αναγκαστική μείωση του προσωπικού στο «Ρ» και στον «902».

Ο εν λόγω συνδικαλιστής φαίνεται να ξεχνάει ότι ο «Ρ» και ο «902», τα Μέσα του ΚΚΕ, ήταν τα μοναδικά Μέσα ενημέρωσης που στάθηκαν δίπλα στον αγώνα που έδιναν οι εργάτες του Ναυπηγείου, με όσες δυνάμεις διέθεταν. Τον βολεύει όμως να ταυτίζει τα Μέσα Ενημέρωσης του ΚΚΕ με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις όπως και το γεγονός ότι το «παρών» που τήρησε το ΚΚΕ στη Βουλή, δεν ήταν στάση ουδετερότητας, αλλά στήριξης των εργατικών δικαιωμάτων για αποπληρωμή των δεδουλευμένων. Διαφορετικά και η συγκεκριμένη ρύθμιση θα έπρεπε να καταψηφιστεί, αφού δεν είναι τίποτα άλλο παρά άλλη μία κρατική χρηματοδότηση από τις τόσες που παρέχονται στους καπιταλιστές και που στην περίπτωση των Ναυπηγείων, παρά αυτόν τον πακτωλό χρηματοδότησης, οδήγησαν τη χώρα να μη διαθέτει σήμερα ναυπηγεία, τους καπιταλιστές να έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντά τους και τους μεταλλεργάτες κατά χιλιάδες στην ανεργία. Μοντέλο το οποίο στήριξε τόσα χρόνια ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο οποίος πρακτορεύει τα συμφέροντα των καπιταλιστών μέσα στο κίνημα και του οποίου επιφανής εκπρόσωπος είναι και ο Θ. Δανούσης.

Μεγάλος είναι ο καημός...

Ευκαιρία, να ανακυκλώσει τις γνωστές αυταπάτες πως ένα άλλο μείγμα διαχείρισης είναι δυνατόν να τερματίσει την καπιταλιστική κρίση και μάλιστα προς όφελος του λαού, αλλά και να ανακόψει τον εκτοπισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους, βρήκε ο Αλ. Τσίπρας κατά τη συνάντησή του χτες με τη ΓΣΕΒΕΕ.

Ισχυρίστηκε πως η αναστήλωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η απαλλαγή των ιδιοκτητών τους και των οικογενειών τους από την ανεργία και τη φτώχεια είναι εφικτές μέσω της τόνωσης της ζήτησης, της κατάργησης των προγραμμάτων εσωτερικής υποτίμησης και της ρευστότητας. Υποστήριξε, δηλαδή, πως είναι δυνατόν τα μονοπώλια να πάψουν να ζητούν φτηνή εργατική δύναμη και να αφήσουν χώρο ζωτικό για τα κέρδη τους ελεύθερο για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Κι όλα αυτά, όταν η κρίση οξύνει την επιθετικότητά τους και η αναιμική ανάπτυξη που θα ακολουθήσει θα την παροξύνει στην προσπάθειά τους να καλύψουν το χαμένο έδαφος.

Συνεχίζοντας να υποστηρίζει τη φενάκη αυτή, πρόσθεσε πως μπορεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να συνοδευτεί με ένα «νέο πρόγραμμα μερικής διαγραφής δανείων και σε νοικοκυριά αλλά και σε επιχειρήσεις», κάτι που χαρακτήρισε απαραίτητο και για «να εξυγιανθεί το τραπεζικό σύστημα, διότι ανακεφαλαιοποίηση με κόκκινα δάνεια δεν μπορεί να είναι ανακεφαλαιοποίηση η οποία θα δώσει προοπτική στο τραπεζικό σύστημα». Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να πείσει ότι με την ενίσχυση των τραπεζών και της επιχειρηματικότητας θα σώσει τους αυτοαπασχολούμενους που τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός με τα μονοπώλια. Υποσχόμενος να τους «σβήσει» κάποια δάνεια και με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να τους ξαναστείλει στο δανεισμό, δηλαδή στη θηλιά που τους πνίγει. Αυτά τους είπε με απλά λόγια.

... για τη σωτηρία του καπιταλισμού

Γι' αυτό και οι αναφορές στα χρέη των νοικοκυριών γίνονται για ξεκάρφωμα. Η έγνοια τους αφορά και στην απαλλαγή των τραπεζών από επισφαλή δάνεια σε επιχειρήσεις και το ξαλάφρωμα των επιχειρήσεων αυτών από χρέη. Αλλά το δυνάμωμα των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών θα δημιουργήσει τους ίδιους ασφυκτικούς όρους για τους αυτοαπασχολούμενους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καίγεται ακόμα για το πώς θα καταφέρει η εργατική τάξη και οι αυτοαπασχολούμενοι να βάλουν πλάτη στο ξελάσπωμα της αστικής τάξης απ' την κρίση. Για του λόγου το αληθές, πρόσθεσε στα παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας: «Στηρίζουμε και τη συμμαχία της μισθωτής εργασίας με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, διότι αυτή η συμμαχία είναι που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση και να ανοικοδομήσει την ελληνική οικονομία». Μόνο που η ελληνική οικονομία είναι καπιταλιστική με μοχλό ανάπτυξης τα μονοπώλια. Εγνοια που συμμερίζεται και η ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ, ο πρόεδρος της οποίας έσπευσε να συμπληρώσει «σε πάρα πολλά σημεία υπάρχει ταύτιση απόψεων, αυτό που προέχει είναι η κοινωνική συνοχή, ο κίνδυνος που υπάρχει σήμερα της διάρρηξής της».

Πεδίο ανταγωνισμών

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μεγάλη κινητικότητα για προσέλκυση ξένων επενδύσεων, που βεβαίως θα ενισχύσουν και τους μονοπωλιακούς ομίλους στην Ελλάδα. Στο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα συμμετείχαν 60 μεγαλοεπιχειρηματίες από διάφορους τομείς της οικονομίας. Η κυβέρνηση προσφέρει ως δέλεαρ τους τσακισμένους μισθούς, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας και απευθύνεται σε διάφορες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Την ίδια ώρα γύρω από την υπόθεση των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ γίνεται ολοένα και πιο έντονο το ενδιαφέρον των ρωσικών μονοπωλίων, ιδιαίτερα της «Gazprom» για τη ΔΕΠΑ, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη ομιλία του Ρώσου προξένου Α. Ποπόφ στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος συνέδεσε αυτή την υπόθεση και με την είσοδο ρωσικών κεφαλαίων σε άλλους τομείς της οικονομίας, ιδιαίτερα στο εμπόριο και στον τουρισμό, λέγοντας ταυτόχρονα ότι ενδεχόμενος αποκλεισμός των ρωσικών μονοπωλίων από τη διαδικασία των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ θα σημάνει συνολική υποβάθμιση των οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών. Είναι επίσης γνωστές από την πρώτη στιγμή οι αντιδράσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ σε τυχόν πώληση της ΔΕΠΑ ή της ΔΕΣΦΑ σε ρωσικά μονοπώλια, γεγονός που συνδέεται με τους μεταξύ τους οξύτατους ανταγωνισμούς τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο για τους υδρογονάνθρακες και τη μεταφορά τους.

Μετά το ταξίδι στην Κίνα ο πρωθυπουργός πήγε στο Αζερμπαϊτζάν για να πείσει για την αναγκαιότητα της στήριξης στον αγωγό TAP στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα και θα μεταφέρει αζέρικο αέριο. Τη μεταφορά αζέρικου αερίου στην Ευρώπη στηρίζουν και οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Δυο μέρες αργότερα εκφράστηκε το ενδιαφέρον της κρατικής εταιρείας του Αζερμπαϊτζάν «Socar» για την εξαγορά της ΔΕΣΦΑ, που θα ανεβάσει μάλιστα το ύψος της προσφοράς της, με κεφάλαια που θα της χορηγήσουν οι εταιρείες που ελέγχουν το κοίτασμα αερίου «Σαχ Ντενίζ 2», ιδιαίτερα η βρετανική BP, το οποίο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη. Το Αζερμπαϊτζάν το στηρίζουν οι ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με πληροφορίες, τα ρωσικά μονοπώλια ενδιαφέρονται για επενδύσεις και στην ηλεκτρική ενέργεια και δεν αποκλείεται, στα πλαίσια αναδιάρθρωσης και «σπασίματος» της ΔΕΗ, να μπουν στη διαδικασία εξαγοράς της. Λέγεται μάλιστα ότι ενδιαφέρονται να την αναπτύξουν και να κάνουν εξαγωγή ρεύματος στη Νότια Ευρώπη. Αλλά για τον τομέα ηλεκτρικής ενέργειας ενδιαφέρονται και γερμανικά και αμερικανικά μονοπώλια. Χτες είδε το φως της δημοσιότητας επικείμενο ταξίδι του υπουργού Αμυνας στη Ρωσία και γράφτηκε ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται για τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Για τα οποία ενδιαφέρεται και το Ισραήλ.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι πουλώντας κρατικούς τομείς οικονομίας ακολουθεί το δόγμα «μοιράζω» σε μονοπώλια διαφορετικών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών για να υπάρξει πολλαπλό ενδιαφέρον και όφελος για την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας, αλλά ήδη μόνο από το παράδειγμα των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ η Ελλάδα γίνεται πεδίο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα μονοπώλια κινούνται σύμφωνα και με τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι αυτό που οι αστοί ονομάζουν πολυδιάστατες σχέσεις με διαφορετικές καπιταλιστικές οικονομίες προσκρούει στα ιδιαίτερα μονοπωλιακά συμφέροντα κάθε κράτους με κινδύνους για το λαό. Μόνο μια εργατική - λαϊκή εξουσία έχει τη δυνατότητα να συνάπτει οικονομικές σχέσεις και συνεργασίες με αμοιβαία επωφελείς όρους για τους λαούς.