Σε «σφαγεία» τα οποία κατακρεουργούν δικαιώματα, συντάξεις και επιδόματα αναπήρων έχουν μετατραπεί τα Κέντρα Εκτίμησης και Πιστοποίησης Αναπηρίας και οδηγούν στην εξαθλίωση χιλιάδες ανάπηρους.

Το θέμα έφερε χθες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής καταγγέλλοντας ότι κατά τη διαδικασία πιστοποίησης μειώνονται ποσοστά αναπηρίας ακόμα και σε καρκινοπαθείς και σαν να μην έφτανε αυτό πάνω από 60.000 ανάπηροι και χρονίως πάσχοντες περιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τη διαδικασία της Πιστοποίησης και στο διάστημα αυτό δεν παίρνουν σύνταξη. Μάλιστα, προωθείται και η απαράδεκτη ενοποίηση των κριτηρίων κάτι που είναι και αντιεπιστημονικό αφού δεν μπορεί να υπάρχουν ενιαία κριτήρια σε διαφορετικές αναπηρίες.

Απαντώντας ο υπουργός Εργασίας Β. Κεγκέρογλου, ισχυρίστηκε ότι παρά τη δημοσιονομική κατάσταση δεν έχει γίνει καμία περικοπή στα προνοιακά επιδόματα και είπε ότι η ενιαιοποίηση των κριτηρίων δεν αφορά διαφορετικές παθήσεις αλλά τα διαφορετικά κριτήρια που είχαν τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία. Είπε ότι υπάρχει νόμος που προβλέπει ότι εάν κάποιος έχει αναπηρία πάνω από 67% παίρνει την σύνταξή του μέχρι να περάσει από την πιστοποίηση και ανέφερε ότι στη διαδικασία της πιστοποίησης απαιτείται διαφάνεια για να χτυπηθούν οι πελατειακές σχέσεις που αποβαίνουν σε βάρος των πραγματικών αναπήρων.

Στην παρέμβασή του ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε ότι παρά τα λεγόμενα του υφυπουργού, έχουν γίνει περικοπές στα προνοιακά επιδόματα και άλλες παροχές και υπογράμμισε ότι στο όνομα της αντιμετώπισης πελατειακών σχέσεων κατασυκοφαντούνται συνολικά οι ανάπηροι. Καταλήγοντας είπε ότι είναι παράλογο να επανεξετάζεται κάθε χρόνο ένας ανάπηρος που, για παράδειγμα, έχει ένα χέρι και σκωπτικά αναρωτήθηκε: «Τι νόημα έχει μια τέτοια εξέταση. Θα φυτρώσει μέσα σε ένα χρόνο το χέρι»;

Σε αποκλεισμούς - χωρίς ίσως να είναι αναστρέψιμες οι δραματικές επιπτώσεις - οδηγούνται οι χρονίως πάσχοντες καθώς μειώνουν κατά το ένα τρίτο τις επισκέψεις τους σε γιατρούς γιατί δεν έχουν να πληρώσουν, ενώ ταυτόχρονα υποχρεώνονται σε μακρόχρονες αναμονές σε όσες δημόσιες δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) λειτουργούν ακόμα.

Τα δύο τελευταία χρόνια οι χρονίως πάσχοντες μείωσαν, λόγω της κρίσης, κατά 30% τις επισκέψεις στους γιατρούς καθώς τα νοικοκυριά τους υποχρεώθηκαν να μειώσουν τις συνολικές δαπάνες Υγείας κατά 19,5% την ίδια περίοδο. Από 9,1 επισκέψεις σε γιατρούς το 2011 τις μείωσαν σε 6,4 το 2013 (ή 29,9%) μειώνοντας ταυτόχρονα τη δαπάνη ανά επίσκεψη από 29,2 σε 20,8 ευρώ (ή 28,7%) την ίδια περίοδο. Ειδικότερα, η ιδιωτική δαπάνη για υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) μειώθηκε από 266,5 σε 133,9 ευρώ (ή 49,8%).

Παρά τις δραματικές αυτές μειώσεις στις ιδιωτικές δαπάνες αυξήθηκε η χρήση ιδιωτών γιατρών μη συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ από 11,4% (2011) σε 13,3% (2013). Και τούτο γιατί την ίδια περίοδο παρουσιάστηκε «υστέρηση των δημόσιων δομών» σε 28,7% από 40,8% την ίδια περίοδο. Δηλαδή, μεγάλωσαν οι ουρές και αυξήθηκαν άλλα εμπόδια, όπως οι γεωγραφικοί περιορισμοί.

Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνονται σε έρευνα (έγινε το Φλεβάρη και Μάρτη του 2013) της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) σε χρονίως πάσχοντες από διαβήτη, υπέρταση, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και Αλτσχάιμερ σε 11 νομούς της χώρας. Εκτός απ' τις παραπάνω ασθένειες στα χρόνια νοσήματα περιλαμβάνονται και άλλες κατηγορίες, όπως τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, οι καρκίνοι, η αρθρίτιδα και άλλες μυοσκελετικές παθήσεις και η νόσος Πάρκινσον.

Το ποσοστό των χρονίως πασχόντων ανέρχεται σε 38% του συνολικού πληθυσμού. Είναι οι χρήστες του 70% των συνολικών υπηρεσιών Υγείας και απορροφούν το 65% της δημόσιας δαπάνης για την Υγεία.

Συνολικά στη μελέτη καταγράφεται μείωση κατά μέσο όρο 530 ευρώ στο μηνιαίο εισόδημα των χρονίως πασχόντων, από 1.645 σε 1.115 ευρώ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μειώσεις από 73,2% έως 87,6% σε όλες τις κατηγορίες δαπανών (καθημερινές μετακινήσεις, ένδυση, υπόδηση, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.) για να πληρώσουν για την Υγεία και την Παιδεία.

Σήμερα, που πληθαίνουν οι ανασφάλιστοι, τα στοιχεία αυτά δικαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ για ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα ΠΦΥ με πλήρη κρατική χρηματοδότηση και χωρίς καμιά επιβάρυνση των Ταμείων. Ενα σύστημα ΠΦΥ με έμφαση στην πρόληψη αλλά και στη θεραπεία και αποκατάσταση, με δωρεάν υπηρεσίες Κέντρων Υγείας και των αποκεντρωμένων ιατρείων τους σε όλους τους δήμους, τις πόλεις και τα χωριά, ανάλογα με τον αριθμό και τη σύνθεση του πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένοι, μετανάστες), τις εδαφολογικές και άλλες ιδιομορφίες (ορεινές, αγροτικές, τουριστικές περιοχές, νησιά), σε βιομηχανικές περιοχές, συγκροτήματα σχολείων, σχολών, αθλητικών χώρων. Αυτές οι δομές να είναι διασυνδεδεμένες με τα δημόσια νοσοκομεία και το ανεπτυγμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ).