Συμπληρώνεται το παζλ των αγωγών στην περιοχή μας, φτιάχνοντας ένα λαβύρινθο από μονοπωλιακά συμφέροντα που άλλοτε συμπίπτουν και άλλοτε συγκρούονται μεταξύ τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο αγωγός μεταφοράς αερίου Ελλάδας - Βουλγαρίας (IGB ) για τον οποίο χτες Δευτέρα αναμένονταν οι προτάσεις από τις εταιρείες που ενδιαφέρονται είτε για τη δέσμευση χωρητικότητας του αγωγού, είτε για τη διασύνδεσή τους με τον IGB. Ο αγωγός προβλέπεται να έχει μήκος περίπου 180 χλμ. και διάμετρο 32 ίντσες, ενώ σχεδιάζεται για τη μεταφορά 3 δισ. κ.μ. αερίου ετησίως, με δυνατότητα αναβάθμισης ως τα 5 δισ. κ.μ. και αντίστροφη ροή, από την Κομοτηνή έως τη Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας. Η τελική επενδυτική απόφαση για τον αγωγό θα ληφθεί στα τέλη του 2013, με στόχο να λειτουργήσει το 2015. Υπεύθυνη για το έργο, που υποστηρίζεται από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την ΕΕ, είναι η «ICGB», με έδρα τη Βουλγαρία, στην οποία μετέχουν από 50-50 η «IGI Poseidon», σύμπραξη της ΔΕΠΑ με την ιταλική «Edison» και η βουλγαρική «Bulgarian Energy Holding». Για τη βουλγάρικη αγορά δείχνουν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα οι Αζέροι, οι οποίοι θα συμμετέχουν στον αγωγό ΤΑΡ και μέσω της «Socar», και ετοιμάζονται να βάλουν στο χέρι τη ΔΕΣΦΑ, θυγατρική εταιρεία της ΔΕΠΑ.

Οπως είχε πρόσφατα δηλώσει ο αντιπρόεδρος της «Socar» στην οικονομική ιστοσελίδα «abc.az», η Βουλγαρία μπορεί να γίνει ο πρώτος αγοραστής αζέρικου φυσικού αερίου μέσω του TAP. «Ο αγωγός θα διατρέχει την Ελλάδα η οποία συνδέεται με διασυνδετήριο αγωγό με τη Βουλγαρία, αγωγός που μπορεί να λειτουργήσει προς τις δύο κατευθύνσεις. Εάν αυτό αποδειχτεί τεχνικά εφικτό, η Βουλγαρία θα είναι σε θέση να αγοράζει φυσικό αέριο στο πρώτο στάδιο των προμηθειών αζέρικου φυσικού αερίου στην Ευρώπη», είπε χαρακτηριστικά. Η Βουλγαρία σχεδιάζει την αγορά περίπου δύο δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, σε ετήσια βάση. Σύμφωνα εξάλλου με ανακοίνωση της κοινοπραξίας του ΤΑΡ, η κατασκευή του αγωγού θα ξεκινήσει στις αρχές του 2015 και στο μετοχολόγιό του θα συμμετέχουν κατά 50% οι τρεις εταιρείες που εκμεταλλεύονται το Σαχ Ντενίζ (ΒΡ, «Total», «Statoil»). Συμμετοχή στο έργο διεκδικούν ακόμα η βελγική «Fluxys», ο τουρκικός κρατικός όμιλος, αλλά και η ΔΕΣΦΑ, που όπως όλα δείχνουν θα καταλήξει στους Αζέρους. Είναι φανερό ότι οι εταιρείες που συνεταιρίζονται για τους αγωγούς στα Βαλκάνια έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα σε άλλα κοντινά σημεία (π.χ. συγκρουόμενα συμφέροντα Ελλάδας - Τουρκίας και Κύπρου - Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο). Επίσης, ο αγωγός ΤΑΡ συνεχίζει από εκεί που σταματάει το τούρκικο δίκτυο μεταφοράς αερίου, γεγονός που καθιστά τη λειτουργία του εξαρτημένη από τα τουρκικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα στενές σχέσεις έχουν μεταξύ τους και η Βουλγαρία με το Ισραήλ, το οποίο συμπράττει με την Κύπρο για το φυσικό αέριο στην ΑΟΖ της, αλλά λοξοκοιτάει και προς την Τουρκία σε ό,τι αφορά τη μεταφορά ενέργειας προς την Ευρώπη. Ολα τα παραπάνω προμηνύουν επικίνδυνες εξάρσεις σε περίπτωση που οι ανταγωνισμοί οξυνθούν στο άμεσο μέλλον.