ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θέλει και κόπο και τρόπο

Είναι προφανές: Η καπιταλιστική κρίση περνά σε ανάκαμψη. Τόσο που οι αναλυτές ανακοινώνουν στους Αμερικανούς πολίτες ότι μύθος ήτανε και πάει το περίφημο αμερικάνικο όνειρο, πως ό,τι έζησαν έστω και ως όνειρο, όχι μόνο δε θα το ξαναζήσουν αλλά καλό θα είναι να προετοιμάζονται και για τα χειρότερα.

Λίγο αργά για δάκρυα αλλά ποτέ δεν είναι αργά για στοχασμό. Οχι για τους Αμερικανούς, αυτοί έχουν πάθει μεγάλη ζημιά και θα αργήσουν να συνέλθουν, αλλά για όλους εκείνους που ανακαλύπτουν με καθυστέρηση 500 χρόνων την Αμερική και την πλασάρουν ως το μοντέλο του δημοκρατικού καπιταλισμού.

Και για τους Αμερικανούς και για τους άλλους ισχύει ακριβώς το ίδιο: Είναι ώρα να κοιτάξουν τον καπιταλισμό κατάματα και να επιλέξουν: Μαζί του στη σαπίλα ή κόντρα του για την ανατροπή και κοινωνία άλλη.

Απλά πράγματα, όσο και δύσκολα.

***

Δεν περιμέναμε τον ΟΟΣΑ για να διαπιστώσουμε ότι οι δαπάνες Υγείας βυθίζονται. Οταν οι άνθρωποι καταφεύγουν σε πατέντες ακόμα και για ένα ζευγάρι γυαλιά, όταν οι άρρωστοι γίνονται γιατροί του εαυτού τους και εκτελούν την ιατρική συνταγή με μέτρο τι αντέχει η τσέπη τους, είναι προφανές πως οι δαπάνες Υγείας ακολουθούν στο βυθό την πορεία όλων των κοινωνικού χαρακτήρα δαπανών.

Τον ΟΟΣΑ, βέβαια, δεν τον έπιασε ο πόνος για τη δημόσια Υγεία. Αυτό που μετρά ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός είναι η πτώση των κερδών για τις πολυεθνικές του κλάδου. Και αναζητά τρόπους ώστε οι δαπάνες να αυξηθούν έτσι που να επανέλθουν σε φρενήρη κερδοφορία τα μονοπώλια του κλάδου.

***

Το πρόγραμμα για τις 50.000 θέσεις εργασίας στους δήμους έχει εξαγγελθεί περισσότερο από 10 φορές τους τελευταίους δύο μήνες. Το νέο είναι ότι αυτές τις μέρες τα παιδιά υπογράφουν τις συμβάσεις τους. Κι αυτό που περνά στα ψιλά της είδησης είναι ότι μαζί με την πρόσληψη υπογράφουν και την απόλυσή τους σε πέντε μήνες. Στο μεσοδιάστημα η κυβέρνηση θα διαφημίζει το επόμενο 5μηνο «κοινωφελούς εργασίας» σπρώχνοντας μάζες εργατών να παρακαλάνε για το ψίχουλο αντί για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.

***

Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ισχύει και για το χαράτσι που ονομάζεται «εισφορά αλληλεγγύης». Πώς το 'λεγε το ΚΚΕ; Τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν.

***

Τέλος και οι αυταπάτες για τις περίφημες «δύο γραμμές» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως ευθέως δηλώνει ο Παπαδημούλης, μία είναι η γραμμή. Κι αυτή λέει: Ο γέγονε, γέγονε.

Ε, τώρα, όσοι από τους ψηφοφόρους του επιμένουν ότι θα δουν αλλαγή στη ζωή τους αν γίνει κυβέρνηση, «πολίτες» είναι - κατά δήλωσή τους - αυτοί αποφασίζουν για ό,τι πάθουν.

Το θέμα είναι να μην πάθουν και οι υπόλοιποι μαζί τους.

***

Γιατί παραξενεύεται ο αρθρογράφος για τα «λοξά»;

Καθημερινά ο αστικός Τύπος κάνει κιμά τα μυαλά των ανθρώπων. Οταν λένε στον άνθρωπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθονται, δεν του λένε ότι αυτοί οι δημόσιοι είναι οι γιατροί του, αυτοί του βγάζουν τη σύνταξη, αυτοί είναι στο «Βοήθεια στο Σπίτι», αυτοί είναι οι σχολικοί φύλακες, αυτοί είναι που μαζεύουν τα σκουπίδια. Λογικό είναι να θέλει να απολυθούν (οι «τεμπέληδες») αντί να ζητά ένα άλλο Δημόσιο, που όμως προϋποθέτει και πάλη για άλλη τάξη στην εξουσία. Ισχύει κι εδώ πως αν δεν βρέξεις τα πόδια σου ψάρι δεν τρως (κομψή απόδοση της λαϊκής φράσης, από το φόβο των Ιουδαίων).

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ

Η ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΥΓΕΙΑ: «η συρρίκνωση των δαπανών υγείας στην Ελλάδα είναι πια χωρίς παγκόσμιο προηγούμενο (...) τη στιγμή που σε όλες τις χώρες του Οργανισμού οι δαπάνες Υγείας αυξάνονται κατά 0,7% ετησίως, στην Ελλάδα μόνο για τα έτη 2010 και 2011 βυθίστηκαν κατά 11% παρουσιάζοντας τη μεγαλύτερη πτώση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που έχει καταγραφεί στην ιστορία του οργανισμού εν καιρώ ειρήνης» (τα στοιχεία του ΟΟΣΑ/ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΟ ΧΕΡΙ: «Εργασία σε 50.000 ανέργους (...) πρόκειται για το πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας για την Απασχόληση Ανέργων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (...) η «νέα» κοινωφελής εργασία αναμένεται να ξεκινήσει το Σεπτέμβριο (...) οι άνεργοι που θα ενταχθούν στα προγράμματα των δήμων για χρονικό διάστημα πέντε μηνών θα αμείβονται με 490 ευρώ (άνω των 25 ετών) και 427 (κάτω των 25 ετών)» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ: «Την έναρξη επιβολής μέτρων (...) σηματοδοτεί η έκθεση της Κομισιόν, καθώς προαναγγέλλει την επιμήκυνση εφαρμογής της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, κατά έναν ακόμη χρόνο, μέχρι το 2016, ενώ σκιαγραφεί και άλλα μέτρα που έπονται» (στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).

ΦΥΓΕ ΕΣΥ, ΕΛΑ ΕΣΥ: «Οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στην εξασφάλιση εξόδου του προσωπικού χαμηλών προσόντων και στην πρόσληψη νέου προσωπικού με τα κατάλληλα προσόντα» (η δήλωση Λαγκάρντ/ τα ΝΕΑ).

ΣΝΤΟΥΠ! «Ο κ. Παπαδημούλης μίλησε για "επανόρθωση αδικιών" και επαναφορά της νομιμότητας, όπου έχει παραβιαστεί", σημειώνοντας, ωστόσο πως "μην περιμένετε να πατήσουμε ένα κουμπί και να γυρίσουμε πίσω εκεί που ήταν ο βασικός μισθός το 2009"» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«ΠΕΛΑΤΕΣ ΜΟΥ!»... «Η δημόσια τοποθέτηση του κ. Παπαδημούλη (...) καθρέπτης του ευρύτατου πολιτικά ακροατηρίου που φιλοδοξεί να εκφράσει» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΡΑΜΜΗ: «Ορισμένα ΜΜΕ (...) προσπαθούν, σε όσα είπα χτες, να βρουν μια διαφοροποίηση από τη συλλογική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (...) Παραπέμπω σε όσα είπε πολύ πρόσφατα, στις αρχές Ιουλίου ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη Δραπετσώνα» (ο Παπαδημούλης στον «Αlpha 9.89»).

ΤΑ ΛΟΞΑ: «Ο Γιάννης Στουρνάρας θαυμάζει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γιάννης Μανιάτης (υπουργός Προστασίας του Περιβάλλοντος!) δηλώνει ότι δεν θα αφήσει σπιθαμή ελληνικής γης ανεξερεύνητη για πετρέλαιο και γκάζι. Το ένα "λοξό" διαδέχεται καθημερινά το άλλο (...) η παραμόρφωση αυτή διαχέεται και στο κοινωνικό σώμα (...) το 60% των Ελλήνων πολιτών συμφωνεί με τις απολύσεις στο δημόσιο - με ένα μέτρο δηλαδή, που σε ό,τι αφορά ιδιαίτερα τους τομείς της υγείας και της παιδείας, στρέφεται ευθέως εναντίον των αναγκών και των συμφερόντων τους» (στο BHMA).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ χωρίς τέλος

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Κόλαση νέων μέτρων

ΤΑ ΝΕΑ: Εως και το 2016 η έκτακτη εισφορά

ΕΘΝΟΣ: Παραμένει έως το 2016 η έκτακτη εισφορά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εισφορά αλληλεγγύης και το 2016

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ε, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Η ΕΛΛΑΔΑ: Καύσωνας νέων μέτρων αφαίμαξη εισοδημάτων

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Επεσαν στο κενό, «ράβουν» νέα μέτρα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Προαναγγελία νέων μέτρων για την περίοδο 2015 - 2016

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Λιτότητα έως το 2016

Η ΑΥΓΗ: Ο δεύτερος «θάνατος» του 24χρονου ομογενούς

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Κούρεμα και στα δάνεια του ΟΕΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σχέδιο εξόδου για 12.500 τραπεζικούς

Το αμερικάνικο όνειρο

«Μια σημαντική αλλαγή διαπιστώνεται στις ΗΠΑ, παραδέχθηκε την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος Ομπάμα, που για τους πολλούς μεταφράζεται στην απώλεια του αμερικανικού ονείρου, στην πεποίθηση ότι στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών η σκληρή δουλειά σημαίνει και μια καλύτερη ζωή. Οπως εξήγησε ο Ομπάμα, "γνωρίζαμε ότι κινητήριος δύναμη της ανάπτυξής μας ήταν μια μεσαία τάξη, που ολοένα και διευρυνόταν. Είτε ήσουν ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης, είτε σφουγγάριζες το πάτωμά της, είτε έκανες μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά -ενδιάμεσα-, αυτή η χώρα σού προσέφερε μια βασική ευκαιρία... την αίσθηση ότι η σκληρή δουλειά σου θα ανταμειβόταν με δίκαιες απολαβές, την ευκαιρία να αποκτήσεις ένα σπίτι, να αποταμιεύσεις για τα γεράματά σου... και πάνω απ' όλα, να δεις τα παιδιά σου να ζουν ακόμη καλύτερα από σένα... Με το χρόνο όμως, αυτή η κινητήριος δύναμη άρχισε να αποδυναμώνεται"...».

Μύθος ήτανε και πάει...

«Στις ΗΠΑ σήμερα υπάρχει πράγματι μεγαλύτερη ανισότητα, τόσο στους μισθούς όσο και στις ευκαιρίες. Υποθέτουμε ότι αυτό είναι εκ φύσεως αρνητικό. Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες σχετικά με το "θάνατο του αμερικανικού ονείρου", και η πτώχευση του Δήμου του Ντιτρόιτ θεωρήθηκε απόδειξη της νέας αυτής πραγματικότητας (...) Η στασιμότητα του εισοδήματος δεκάδων εκατομμυρίων αμερικανικών νοικοκυριών τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε επώδυνη και ίσως και καταστροφική για πάρα πολλούς (...) η αλήθεια είναι όμως ότι η "ασφάλεια" της μεσαίας τάξης ήταν ένας μύθος, που στηρίχθηκε στην αλματώδη πρόοδο της χώρας για ένα μικρό διάστημα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν τότε που η μισή από την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή αντιστοιχούσε στις ΗΠΑ και που η χώρα πετύχαινε σημαντικά υψηλότερους αναπτυξιακούς ρυθμούς και εξασφάλιζε περισσότερο πλούτο συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη».

Επώδυνη η μετάβαση

«Υπενθυμίζεται ότι πριν από το μεγάλο κραχ του '29 και πριν από τον Β' Παγκόσμιο, δηλαδή τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ο μύθος ότι κάθε νέα γενιά θα ζούσε καλύτερα από την προηγούμενη, δεν υπήρχε (...) το αμερικανικό όνειρο πέρασε από την υπόσχεση ότι θα μπορούσες να έχεις μια καλύτερη ζωή, στην υπόσχεση ότι το να είσαι Αμερικανός σήμαινε ότι θα είχες και έπρεπε να έχεις μια ολοένα και καλύτερη ζωή. Ετσι, πολλοί σήμερα νιώθουν... προδομένοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και σε πολλές άλλες ανεπτυγμένες χώρες, τα μοντέλα και οι πεποιθήσεις του παρελθόντος έχουν απλώς ξεπεραστεί. Ασφαλώς η μετάβαση σε νέα μοντέλα είναι επώδυνη (...) ας μην κλαίμε για το τέλος του αμερικανικού ονείρου. Φτάσαμε απλώς στο τέλος της βεβαιότητάς του και αυτό είναι καλό!» (από άρθρο του «Reuters»/ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).