Τον Νίκο Ζαχαριάδη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (1931 - 1956), την αταλάντευτη στάση και αφοσίωσή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, το σοσιαλισμό, τίμησε χτες, στα 40 χρόνια απ' το θάνατό του (1/8/1973), η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με πολιτικό μνημόσυνο στο Α' Νεκροταφείο, όπου βρίσκεται ο τάφος του.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα. Παραβρέθηκε ακόμα ο γιος του, Σήφης Ζαχαριάδης, με μέλη της οικογένειάς του. Μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με κόκκινα λάβαρα, πορεύτηκαν σιωπηλά από την είσοδο του Α' Νεκροταφείου, μέχρι το σημείο που τάφηκε ο Νίκος Ζαχαριάδης στις 28/12/1991, με ευθύνη της ΚΕ του ΚΚΕ, που μετέφερε τη σορό του από τη Ρωσία.

Μετά τη σύντομη ομιλία απ' τον Γ. Μανουσογιαννάκη, μέλος της ΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ Αττικής του ΚΚΕ, αναγνώστηκε το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Ο σύντροφός μας Νίκος Ζαχαριάδης». Ακολούθησε η κατάθεση λουλουδιών στον τάφο του Ν. Ζαχαριάδη απ' τον Δ. Κουτσούμπα, εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος, την Β. Δάγκα εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ και τον Σήφη Ζαχαριάδη. Η εκδήλωση έκλεισε με τον «Υμνο της Διεθνούς».

Στην ομιλία του, ο Γ. Μανουσογιαννάκης σημείωσε: «Συμπληρώνονται σήμερα 1η του Αυγούστου, 40 χρόνια από τη μέρα που "έφυγε" από τη ζωή ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ την περίοδο από το 1931 έως το 1956. Η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τιμώντας τη μνήμη του πραγματοποιεί αυτή τη λιτή εκδήλωση. Ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.

Ηταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειάς του. Γεννήθηκε στις 27 Απρίλη του 1903, στην Αδριανούπολη. Σε νεαρή ηλικία δούλεψε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και στα καράβια της Μαύρης Θάλασσας. Στην "Πανεργατική" συνδικαλιστική οργάνωση στην Κωνσταντινούπολη λειτουργούσε πυρήνας της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του οποίου έγινε μέλος και στη συνέχεια Γραμματέας.

Το 1922 και 1923 πήγε ως ναυτεργάτης στη Σοβιετική Ενωση, όπου έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών. Το 1923 έγινε μέλος του ΚΚ Τουρκίας. Το 1924 ήρθε στην Ελλάδα. Δούλεψε στην ΟΚΝΕ Αθήνας και στη συνέχεια ως καθοδηγητικό στέλεχος στην ΟΚΝΕ Θεσσαλονίκης και στην Κομματική Οργάνωση. Το 1926 φυλακίστηκε στο Γεντί Κουλέ, από όπου απέδρασε. Το ίδιο διάστημα, έγινε μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ και έπειτα ήρθε ως καθοδηγητής στην ΚΟ Πειραιά.

Το 1927, έγινε Γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλίας. Το 1929 συνελήφθη, δραπέτευσε ξανά και φυγαδεύτηκε από το ΚΚΕ στη Σοβιετική Ενωση, από όπου επέστρεψε το 1931 με απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Κατά την παραμονή του στη Σοβιετική Ενωση έγινε μέλος του Κόμματος των Μπολσεβίκων.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών, εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των κομματικών του οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.

Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931 - 1936, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946 - 1949), της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Εδειξε ακλόνητη επιμονή στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στα χρόνια 1949 - 1955, στο συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δράση.

Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό. Ο Νίκος Ζαχαριάδης έζησε κρατούμενος στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου από το 1936 μέχρι το 1941, όταν η ελληνική κυβέρνηση τον παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Γκεστάπο της Βιέννης και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945. Πέρασε την εννιάχρονη δοκιμασία αλύγιστος.

Η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από ΓΓ και το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, στις 11 και 12 Μάρτη του 1956, που συγκάλεσε η Επιτροπή των έξι ΚΚ, και στη συνέχεια η διαγραφή του στην 7η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ το Φλεβάρη του 1957 ήταν πράξεις άδικες. Η κατηγορία εναντίον του, για συνεργασία με τον εχθρό ήταν πράξη συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για καλλιέργεια της προσωπολατρίας και για την εγκαθίδρυση στο ΚΚΕ ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος αποτελούσαν προπέτασμα καπνού και πρόσχημα για να περάσει στην πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του Κόμματος η δεξιά οπορτουνιστική στροφή.

Τόσο η επιτροπή των έξι ΚΚ, όσο και οι παραπάνω Ολομέλειες της ΚΕ του ΚΚΕ, αξιοποίησαν αντιφάσεις της πολιτικής του Κόμματος όταν ήταν Γενικός Γραμματέας ο Ν. Ζαχαριάδης, καθώς και λαθεμένες ενέργειές του, όπως οι άστοχες και άδικες κατηγορίες κατά στελεχών του ΚΚΕ για συνεργασία τους με τον ταξικό αντίπαλο.

Το ΚΚΕ επί της ουσίας εδώ και πολλά χρόνια έχει αποκαταστήσει τον Νίκο Ζαχαριάδη. Με απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, τον Ιούνη του 2011, ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας της ΚΕ του 1956 και 1957 σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και τα πορίσματα της 7ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1964, που άφηνε ερωτηματικά για το πρόσωπό του ως ύποπτο, εχθρικό και επικίνδυνο για το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα και της 11ης Ολομέλειας του 1967, που ενώ έχει απαλείψει την κατηγορία του πράκτορα, άφηνε να αιωρείται η υποψία.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ. Η ΚΟ Αττικής, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για άλλη μια φορά, τιμούμε τη μνήμη του».