Νέες δηλώσεις από εργαζόμενους, συνεργάτες και φίλους του «902» αναδημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», από το portal του «902.gr».

Οχι, ούτε εσένα σε ξέχασα. Εσένα που από τη Δευτέρα το βράδυ περίπου, το πιο cool θέμα για σένα στην πόλη ήταν το κλείσιμο του σταθμού των παλαιολιθικών, ξεχασμένων, ορφανών του Στάλιν, κατευθυνόμενων... αυτών του ΚΚΕ, ρε παιδί μου. Και εσύ έτρεξες αφού το διάβασες στην αρχική σελίδα που σου βγαίνει, πριν διαβάσεις τα (χωρίς ουσία) mail σου, όχι πολύ μακριά βέβαια, μέχρι το διπλανό παράθυρο που άνοιξες στον υπολογιστή που έχεις σπίτι σου, εκτός αν και μετά από πολύ κόπο και θυσίες, καταφέρνεις και συντηρείς internet στο σούπερ smartphone σου (που ακόμα δίνεις δόσεις μέσω πιστωτικής). Σκέφτηκες να το σηκώσεις πρώτος στα social media αλλά είδες (με χαρά) ότι και άλλοι όμοιοί σου το έχουν ήδη κάνει, και μάλιστα, το έχουν ομαδοποιήσει κιόλας.

Σκέφτεσαι, πολύ κιόλας. Θες για άλλη μια φορά να έχεις εσύ το προνόμιο της μεγαλύτερης εξυπνάδας με τις λιγότερες λέξεις, ανάμεσα στο κοπάδι που είναι μαζεμένο εδώ, αλλά ο καθένας πίσω από τη δική του οθόνη...

Για σένα, δεν παίζει καμία απολύτως σημασία ότι δεν είχες ακούσει και δεν είχες δει το συγκεκριμένο σταθμό, επειδή ήταν πιο πίσω στην ταξινόμηση προγράμματος της τηλεόρασής σου (εκτός αν το παίζεις super κουλτούρα και δεν έχεις τηλεόραση συνειδητά, γιατί σε ψυχοπλακώνει ή σου λέει ψέματα). Ηξερες όμως ότι οι συγκεκριμένοι είναι ο ορισμός της «μη έγκυρης και αντικειμενικής» ενημέρωσης και ότι στα διαλείμματα των «διαλέξεων - προπαγάνδας - πλύσης εγκεφάλου», το μόνο που έβλεπες ή άκουγες ήταν Μπόλεκ και Λόλεκ, μαξιλάρια, παντόφλες ή μπουζούκια και αντάρτικα (το «αντάρτικα» δεν ξέρεις τι είναι αλλά σε κάποιο blog το διάβασες και ξέρεις ότι τα παίζουν αυτοί και μόνο αυτοί). Διάβασες (και όχι από μία πηγή, αλλά, σαν τσάκαλος που είσαι, παρατήρησες ότι παλιότερα, πάλι πολλοί είχαν γράψει) ότι αυτοί του ΚΚΕ είχαν ξανακάνει απολύσεις. Κάπως έτσι μωρέ, αλλά τι σημασία έχει; Το παίζουν επαναστάτες αλλά απολύουν κόσμο, κουνάνε σαν πιόνι κάποιο πράμα που λέγεται ΠΑΜΕ ή κάπως έτσι, και συνηθίζουν να φωνάζουν γενικώς, μιλώντας μια ξύλινη γλώσσα. Μην ξεχάσω ότι πάντα λένε ΟΧΙ σε όλα. Τι πού το ξέρω; Ολοι αυτοί που με κάνουν και γελάω (πολλές φορές χωρίς λόγο) στα «σατιρικά» προγράμματα της τηλεόρασης αυτό λένε, εγώ γιατί να μην τους πιστέψω;

Ακουσες που το συζητούσαν και στην καφετέρια που βγήκες εχτές. Θεώρησες βλακεία να ξανακάνεις σχόλιο πάνω σ' αυτό, γιατί είχες ήδη κάνει στα social media και πήρες πολλά θετικά σχόλια (ή μήπως όχι και πρέπει να ξανατσεκάρεις τους λογαριασμούς σου), οπότε, ξαναέπεσες με μανία στο smartphone σου, που είπαμε παραπάνω, ανακάλυψες άλλα 2-3 καινούργια στέκια της πόλης με πολύ εναλλακτικά μέσα (το τι είναι εναλλακτικό δεν το ξέρεις και ακριβώς, αλλά τι σημασία έχει; αφού πηγαίνουν όλοι, και εσύ μαζί τους), και στον υπόλοιπο χρόνο σου ασχολήθηκες με τους αγαπημένους σου bloggers και τις (αμπελο) φιλοσοφίες τους, ενώ τσεκάρισες για άλλη μια φορά το site που διαφημίζει το μαγαζί που θα πας να κάνεις το επόμενο σου tattoo (το οποίο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο επίδομα ανεργίας αλλά ψιλά γράμματα).

Μάθε, λοιπόν, ότι αυτό που (προσωρινά) έκλεισε είναι πάνω απ' όλα απώλεια για ΣΕΝΑ. Ναι, για σένα που σε λίγο χρονικό διάστημα, είτε για δουλειά, είτε για τα ένσημα που σου χρωστάνε, είτε για το μεροκάματο που λιγοστεύει αλλά και για όλα αυτά μαζί, δεν θα έχεις τη δυνατότητα να το δεις σαν είδηση ούτε εκεί που μπαίνεις, ούτε καν με το μακαρόνι το νούμερο 2 από το παράθυρό σου (ναι, το ξέρω ότι ούτε στο ντουλάπι σου έχεις τέτοια μακαρόνια αλλά βλέπω ότι δεν έχεις γενικώς κάτι χρήσιμο). Ισως να είσαι απόφοιτος κάποιας τεχνικής σχολής ή πανεπιστημίου και έχεις απολέσει από καιρό την ιδέα της καριέρας στο εξωτερικό λόγω κρίσης αλλά επειδή κάποια στιγμή, βιαίως μεν, θα μάθεις ότι η κρίση έχει φτάσει και εκεί που ήθελες να πας.

Λυπάμαι που στο λέω, αλλά έχασες και τη δυνατότητα να μπεις στη λογική του πραγματικά διασκεδάζω - ψυχαγωγούμαι - μορφώνομαι και όχι στη λογική διασκεδάζω - εκτονώνομαι - κολλάω 10 «πλαστικές» λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη για να το παίξω έξυπνος και μορφωμένος. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέγεθος της απογοήτευσής σου όταν θα καταλάβεις πόσο ίδιος είσαι με αυτούς, που κατά τ' άλλα βρίζεις (στο internet πάντα), γιατί πασχίζεις να αποδείξεις ανά πάσα ώρα και στιγμή πόσο «ψαγμένος και έμπειρος» είσαι, ενώ το ψάξιμό σου και η εμπειρία σου μετρώνται μόνο με τη μονάδα μέτρησης σελίδων περιήγησης σε αναζήτηση στο internet.

Θα μπορούσα να σου αφιερώσω ακόμα πάρα πολλές ώρες για να σου δείξω και να σου εξηγήσω τι έχασες, θα προτιμήσω όμως να σου πω τι θα γίνει παρακάτω.

Με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τρόπο και αν χρειαστεί, θα μας ξαναδείς μπροστά σου να κάνουμε ό,τι κάνουμε εδώ και έναν αιώνα. Εκεί όμως μοιραία θα έρθει και η ώρα σου να διαλέξεις: Η θα πρέπει να μαθαίνεις και να δείχνεις πώς θα το μαθαίνουν και οι άλλοι αυτό που συμφέρει εσένα και τον διπλανό σου, ή να συνεχίσεις να ζεις στο λαβύρινθο που κάποιοι χτίσανε γύρω από σένα και εσύ θα αισθάνεσαι προς στιγμήν ευτυχισμένος. Η ανθρώπινη εξέλιξη, δημιουργία, αξιοπρέπεια είναι πολλά παραπάνω από επικεφαλίδες, bulletins ή hash tags στα blogs και τα social media, άσε που χρειάζεται παραπάνω κόπο από τη δύναμη που βάζεις για να χτυπήσεις τα πλήκτρα στο πληκτρολόγιό σου.

Καλό σου βράδυ προς το παρόν και ας είναι ντάλα μεσημέρι. Εμείς συνεχίζουμε.

ΥΓ 1: Το ξέρω ότι θα ήθελες να στα γράψω με hash tags και στα greekglish κιόλας αλλά επίτηδες, σε κούρασα λίγο παραπάνω.

ΥΓ 2: Αν από όλα τα παραπάνω σου έμειναν μόνο οι εκφράσεις στις παρενθέσεις έχεις χοντρό πρόβλημα...

«Ευτυχώς που υπάρχει ο "902" του ΚΚΕ και έτσι ακούγεται το πρόβλημά μας», «τι ώρα θα δείξετε το ρεπορτάζ για να ενημερώσουμε όλους τους εργαζόμενους;», «εμείς τους καλέσαμε όλους (αστικά ΜΜΕ). Γιατί δεν έρχονται ποτέ και εσείς (902) έρχεστε πάντα;», «μπορείτε να βγάλετε κάποιον από μας σε εκπομπή του ραδιοφώνου, όποτε θέλετε, μπας και ακούσει κανείς και το πρόβλημα το δικό μας;», «εσείς του ΚΚΕ φωνάζετε, δεν λέτε και για μας;», «δείξτε τα χάλια μας, που μας φέρονται σαν ζώα, εμάς που χρόνια δουλέψαμε, χτίσαμε τα ταμεία και πληρώσαμε ακόμη και με την υγεία μας, όσοι πήραμε σύνταξη».

Αυτά είναι μερικά, λίγα, από τα λόγια εργαζομένων από διάφορους κλάδους, ανέργων, συνταξιούχων, που άκουσα όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας στο χέρι μου το μικρόφωνο, είτε για την τηλεόραση είτε για το ραδιόφωνο του «902».

Σ' αυτά τα λόγια, τα απλά, καθρεφτίζεται ο λόγος ύπαρξης του «902», του σταθμού των εργαζομένων. Του σταθμού που δεν άνηκε σε κανέναν καπιταλιστή, ο οποίος μέσω των ΜΜΕ πίεζε και έπαιρνε δουλειές για τις άλλες επιχειρήσεις του ή λιβάνιζε όλη μέρα το σύστημα για να κοιμίσει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Προβάλλει τα προβλήματα, τα αιτήματα, τους αγώνες σε διάφορους χώρους δουλειάς. Ξεσκεπάζει το βρώμικο ρόλο των δήθεν «επαναστατών» και «φίλων του λαού», οι οποίοι νοιάζονται μόνο για την κουτάλα, με στόχο να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη». Αποκαλύπτει την αντιδραστική, αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων, την οποία περίτεχνα επιχειρούν να εμφανίσουν ως «μονόδρομο για να βγει η χώρα από την κρίση». Προβάλλει τον άλλο δρόμο, αυτόν των εργαζομένων, την προοπτική που υπάρχει σήμερα για να μπορέσει ο λαός να ζήσει όπως του αρμόζει, αφού αυτός παράγει όλο τον πλούτο και τον καρπώνονται μια χούφτα παράσιτα. Προπαγανδίζει τις θέσεις του ΚΚΕ, του κόμματος των εργατών, τον άλλο κόσμο που οραματίζεται και που θα τον εγκαθιδρύσουμε, όλος ο εργαζόμενος λαός, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.

Αυτός ο σταθμός, η άλλη φωνή, για να αντέξει σε συνθήκες καπιταλισμού, άγριας επίθεσης του κεφαλαίου στα δικαιώματα του λαού, χρηματοδοτούνταν με πάρα πολλές θυσίες από το ΚΚΕ, από το υστέρημα μελών και φίλων του Κόμματος, ανθρώπων που αναγνώριζαν τον πολύτιμο ρόλο του ΚΚΕ ως πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Εγιναν πάρα πολλές προσπάθειες απ' όλους μας, και πρώτα και κύρια από το ΚΚΕ, το Κόμμα μας, για να μη χαθεί αυτή η άλλη φωνή. Ομως, αναγκαστικά -παρά το σοβαρό πλήγμα που θα υπάρξει όταν ακουστεί το τελευταίο «Ο 902 σας ενημερώνει»- υπεράνω όλων μπήκε η ανάγκη να καλυφθούν τα χρέη που σωρεύτηκαν προς τους εργαζόμενους του «902» και τα ασφαλιστικά ταμεία, και αυτή ήταν η πώληση. Δυστυχώς, δεν υπήρχε άλλη λύση και αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Ομως, οι κομμουνιστές έχουμε μάθει να μην το βάζουμε κάτω. Η φωνή του ΚΚΕ δε θα σιγήσει και θα χαλάσει τη σούπα όσων θέλουν το λαό με την πλάτη στον τοίχο να δέχεται τα ραπίσματα των αστών και όσων εμφανίζονται με το προσωπείο του δήθεν επαναστάτη. Και γι' αυτό λύσσαξαν και πετάνε λάσπη στο ΚΚΕ. Ομως «σε ετούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Και αυτό θα το νιώσουν στο πετσί τους. Και αυτό είναι υπόσχεση.

Βρήκαν επιτέλους οι «προστάτες» -πολιτικούς νταβατζήδες τους λέει ο λαός μας- εργαζόμενους να «υπερασπιστούνε»! Οχι για να σώσουν μεροκάματα, καρφάκι δεν τους καίγεται, είναι συνεπείς σε αυτό άλλωστε εδώ και χρόνια. Ευκαιρία να χτυπήσουν το ΚΚΕ νομίζουν ότι βρήκαν.

Η πολιτική ιστορία σας όμως, κύριοι της «κυβερνώσας», σας «ξεβρακώνει»!

15 χρόνια με την κάμερα στον ώμο και ο φακός μας πάντα στραμμένος στους εργάτες, στους χώρους δουλειάς, εκεί που ματώνει η εργατική τάξη, στους αγώνες της, στα προβλήματά της.

Εσείς πάντα απόντες...

Οταν ο «902» ταξίδευε με το ΠΑΜΕ για να διαδηλώσει εκεί όπου οι ΝΑΤΟικοί έσφαζαν το γιουγκοσλαβικό λαό, εσείς δίνατε διαπιστευτήρια στο ΝΑΤΟ, εξισώνοντας τους θύτες με τα θύματα.

Οταν ο «902» κρυβόταν από τις σφαίρες των Ισραηλινών μαζί με τους Παλαιστινίους, εσείς αιματοβάφατε τα χέρια σας καλωσορίζοντας τον Ισραηλινό Πρόεδρο.

Οταν ο «902» αγωνιζόταν με την εργατική τάξη για αυξήσεις και συλλογικές συμβάσεις, εσείς σέρνατε τους εργάτες σε κοινωνικούς διαλόγους - σφαγεία.

Οταν ο «902» βρισκόταν έξω από τα Super Market προβάλλοντας τους αγώνες ενάντια στις τρομοκρατικές απολύσεις, εσείς υπογράφατε μειώσεις μισθών.

Οταν ο «902» στεκόταν μαζί με την εργατική τάξη στο πλευρό των χαλυβουργών, εσείς στήνατε απεργοσπαστικό μηχανισμό στο Βόλο.

Οταν εσείς χαϊδεύεστε με τον ΣΕΒ, εμείς ζούμε με τους εργάτες τις αγωνίες τους και τους αγώνες τους.

Οταν, όταν, όταν.... Και ο κατάλογος μεγάλος!

Την τάξη σας προστατεύατε όλα αυτά τα χρόνια, την τάξη σας θέλετε να προστατέψετε και τώρα.

Διαπιστευτήρια δίνατε, διαπιστευτήρια δίνετε.

Αξιος ο τίτλος του προστάτη λοιπόν!!!

Καρφάκι δε σας καίγεται για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους του «902». Οι μόνοι που μας στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι σύντροφοι, φίλοι και μέλη του Κόμματος που από το υστέρημά τους στήριζαν τη λειτουργία του σταθμού. Και να ξέρετε, σύντροφοι...

Τίποτα δεν πάει χαμένο!!! Η παρακαταθήκη του «902» είναι μεγάλη.

Και δεν είναι μόνο για εσάς αλλά και για εμάς, που χρόνια τώρα δουλεύαμε στο σταθμό.

Ο «902» μάς έμαθε πως η ζωή δεν μετριέται σε ευρώ αλλά σε αγώνες, μας έμαθε την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, μας έμαθε ότι η ομορφιά της ζωής δεν είναι στα παχιά χαλιά του κοσμοπολιτισμού τους αλλά στο δρόμο του αγώνα για τα δίκια της τάξης μας.

Αυτά, σύντροφοι, δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν και δεν τα ξεπουλάμε για κανένα αντάλλαγμα. Θα συνεχίσουμε τη ζωή μας με αξιοπρέπεια όπως τόσα χρόνια, με την αξιοπρέπεια του αγώνα που έχουν οι εργάτες και που τόσα χρόνια καταγράφαμε στα ρεπορτάζ μας.

Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε και να παλεύουμε για τις αποφάσεις του Κόμματος, όπως αυτή για την πώληση της «Ραδιοτηλεοπτικής», γιατί είμαστε σίγουροι ότι είναι για το καλό της εργατικής τάξης.

Κρατάμε, λοιπόν, σύντροφοι τον ήχο του σταθμού στην καρδιά μας και βγαίνουμε στο δρόμο δυνατότεροι για να προπαγανδίσουμε τις θέσεις του Κόμματός μας και τα δίκια της τάξης μας.

Η ανακοίνωση από το ΚΚΕ, της πώλησης της «Ραδιοτηλεοπτικής» και το κλείσιμο του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης του «902», μετά από προσπάθεια και αγώνες για περισσότερο από δύο δεκαετίες για ουσιαστική ενημέρωση του λαού, είναι ορθή και απαραίτητη για να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις έναντι των εργαζομένων. Κι ας γεννάει μια θλίψη, που σφίγγει τα χείλια και εμποδίζει να φανεί ένα δάκρυ για όλα όσα σημαίνει για μας που εργαζόμασταν στον «902» η καθημερινή μας προσπάθεια για την προβολή και εκλαΐκευση των θέσεων του ΚΚΕ, της εργατικής τάξης, του λαού.

Ο «902» στάθηκε δίπλα στους εργαζόμενους και στους αγώνες τους, στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στις προκυμαίες. Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα της νεολαίας και των γυναικών. Στήριξε την πολιτική του ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι σ' αυτόν ένιωσαν το σεβασμό στην προσωπικότητά τους. Εξασφάλισαν τα δικαιώματά τους και τη διαρκή αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους, ενώ ανέπτυξαν την πρωτοβουλία τους.

Η πώληση του «902» έδωσε την αφορμή να ξεσηκωθεί ένας ανέντιμος πόλεμος ενάντια στο ΚΚΕ, με προεξάρχοντα τον ΣΥΡΙΖΑ και την «Αυγή», την ΕΣΗΕΑ, «Τα Νέα» και άλλους. «902... δεξιά στα FM» έγραψε η «Αυγή», «το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε εμφανή συστημικό κρίκο» πιο κάτω, «χάνεται μία συχνότητα της αριστεράς», «το ΚΚΕ κάνει τα ίδια όπως όλοι» και τόσα άλλα.

Με ποιο δικαίωμα αμφισβητούν αστοί, οπορτουνιστές και σοσιαλδημοκράτες τη φωνή του ΚΚΕ και τα Μέσα ενημέρωσής του;

Για ποιον λόγο επιδιώκουν την οικειοποίηση του σταθμού του ΚΚΕ, ως «σταθμού της αριστεράς»;

Ποιοι είναι αυτοί που εξισώνουν το ΚΚΕ με τους επιχειρηματίες των Μέσων ενημέρωσης τους;

Δεν είναι χυδαίο να αξιοποιούν τα προβλήματα, που δημιουργεί η κρίση, για να χτυπήσουν την εργατική τάξη, το ΚΚΕ;

Ποια ηθική επιτρέπει μια τέτοια κατασυκοφάντηση με ψεύδη, που καταφέρνουν μόνον να ξεπλύνουν την πραγματικά αντεργατική πολιτική μεγάλων καναλιών και άλλων επιχειρήσεων;

Η φωνή του ΚΚΕ πρέπει να δυναμώσει! Το κενό που θα αφήσουν η τηλεόραση και το ραδιόφωνο του «902» πρέπει να το καλύψει o «Ριζοσπάστης», η ΚΟΜΕΠ, το πόρταλ «902.gr», να γίνουν ο καθημερινός μας καθοδηγητής, η ψηφιακή μας ενημέρωση.

Κάθε μέλος και φίλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να γίνει το αυτί και το στόμα του Κόμματος, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί, χωράφι, σχολείο ή πανεπιστήμιο. Η φωνή του ΚΚΕ να φτάνει σε περισσότερους, ακόμη και τώρα που έχουμε λιγότερα μέσα στη διάθεσή μας.

Με δύναμη και πείσμα τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι κι οι οπαδοί θα σφίξουν τα δόντια και θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους να φθάσει η φωνή του Κόμματος πλατύτερα στους εργαζόμενους.

Θα πάρουν όλα τα μέτρα που χρειάζονται, ώστε να προβάλλονται οι αγώνες των εργαζομένων, τα αιτήματα και οι κατακτήσεις τους.

Να φθάνει η φωνή του Κόμματος στους εργαζόμενους και στη νεολαία.

Να έρθει γρήγορα η ώρα της ανατροπής αυτού του άδικου καθεστώτος.

Από τις πιο δύσκολες στιγμές ήταν όταν άκουσα ότι θα κλείσει ο «902», ο σταθμός του ΚΚΕ. Είκοσι χρόνια στο σταθμό μεγάλωσα, ωρίμασα. Εδώ έμαθα και άκουσα πολλά, όπως το χάδι στην πλάτη του εργάτη και τα πισώπλατα μαχαιρώματα από τους βιομήχανους, τη ΓΣΕΕ, τα πολιτικά κόμματα που διαχειρίζονται τον καπιταλισμό σε βάρος των εργατών. Οπως τη συντροφική κουβέντα, το χαμόγελο γιατί προβάλαμε τους στεναγμούς και τη γροθιά των εργατών.

Σήμερα, όπως και πάντα, τα αστικά κόμματα, αλλά και τα αστικά ΜΜΕ παίζουν το δικό τους παιχνίδι, αντίθετο με τα εργατικά συμφέροντα. Το ΚΚΕ έχει βαθιές ρίζες μέσα μου, ποτισμένες με αίμα και θυσίες.

Ξέρω και πιστεύω ότι είναι σωστή η απόφαση του Κόμματος για να κλείσει ο σταθμός, όσο δύσκολο κι αν είναι, για να πληρωθούν εργαζόμενοι και ασφαλιστικά ταμεία.

Θα ορθοποδήσει το ΚΚΕ, καρφί στο μάτι κάθε εκμεταλλευτή, φρουρός και προστάτης των εργατών κι όλου του λαού, και θα βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες στην ενημέρωση.

Μεταξύ μας, όχι ότι περιμέναμε και κάτι διαφορετικό. Ειλικρινή ή καλοπροαίρετη κριτική, ρεαλιστική αντιμετώπιση κι άλλα τέτοια. Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που η λειτουργία του σταθμού διαφαινόταν αμφίβολη.

Πρώτος, τότε, ήταν ο «ΣΚΑΪ», που βγήκε «να στηρίξει» τα δικαιώματα των εργαζομένων του «902». Από μόνο του ένα ανέκδοτο. Μετά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του (τότε) έσπευσε να μαλώσει το ΚΚΕ και να προτείνουν μάλιστα στελέχη του την παράδοση του σταθμού του ΚΚΕ στην ευρύτερη, λέει, αριστερά, με ένα συλλογισμό που ακροβατούσε μεταξύ λογικής και κουταμάρας. Φυσικά και η ΕΣΗΕΑ στο χορό που όλο τον καιρό κάνει τα στραβά μάτια, για προφανείς λόγους, ξαφνικά ξύπνησε. Θυμήθηκε το συνδικαλιστικό της καθήκον και έτρεξε κι εκείνη να ισοπεδώσει με ανακοινώσεις ό,τι είχαν αφήσει όρθιο οι συκοφαντίες των προηγούμενων ή αναμασώντας τα ίδια επιχειρήματα (αναφέρονται σ' αυτά διάφοροι άλλοι συντάκτες στην παρούσα στήλη).

Και τώρα πάλι, νέος γύρος ανακοινώσεων και άρθρων από πλήθος μέσων και φορέων, που το ενδιαφέρον τους δεν αποκαλύπτει παρά την πραγματική τους πρόθεση. Να χτυπήσουν το Κόμμα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους φορείς ούτε έχουν ούτε θέλουν να έχουν καμία σχέση με εργασιακά δικαιώματα, ούτε προφανώς θέλουν το ΚΚΕ να σταθεί πιο καλά στα πόδια του. Οι δήθεν προθέσεις τους, τους ξεβρακώνουν και τους γελοιοποιούν.

Το συμπέρασμα, ωστόσο, που οφείλει να βγάλει ο κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη, άνεργος και άνεργη, φίλος ή μη του ΚΚΕ, είναι ότι κάθε επίθεση που γίνεται στο Κόμμα, με πρόσχημα τώρα το σταμάτημα της λειτουργίας του «902», είναι επίθεση και στα δικά του δικαιώματα και συμφέροντα.

Δε χρειάζεται να είναι κανείς δημοσιογράφος, ούτε μέλος του ΚΚΕ για να το καταλάβει αυτό. Αρκεί να γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον του και ποιος τον στηρίζει για να το εξασφαλίσει.

Οι εργαζόμενοι του «902» δεν ανέχτηκαν, δεν ανέχονται και ούτε θα ανεχθούν να μιλούν άλλοι γι' αυτούς και πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι άλλοι είναι είτε οι γνωστοί του συγκροτήματος ΔΟΛ είτε οι συνδαιτυμόνες του ΣΕΒ, του Πέρεζ και του Ομπάμα και των διαφόρων think tank που λειτουργούν υπό την αιγίδα των αφεντικών.

Δεν έχουν ούτε το πολιτικό σθένος αλλά ούτε και το ηθικό ανάστημα να μιλήσουν για το ΚΚΕ, για τους ανθρώπους που έδωσαν με ανιδιοτέλεια μέρος της ζωής τους για τη λειτουργία του «902», ξέροντας μάλιστα ότι αργά ή γρήγορα ο σταθμός θα έκλεινε.

Δεν υποκλίθηκαν μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις, ούτε ξεκρέμασαν τα σύμβολά τους. Αντίθετα.

Αυτό που δε γίνεται κατανοητό από τις αλλοτριωμένες γραφίδες των υπηρετών του ΔΟΛ και από τους υποκριτικούς κρωγμούς των φωστήρων της Κουμουνδούρου είναι η έννοια της προσφοράς για τις ιδέες σου.

Καταρχήν, γιατί ποτέ δεν είχαν ιδέες, αλλά μίγματα προβοκάτσιας, ψεύδους, ελιγμών με μπόλικες δόσεις ατιμίας.

Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ποτέ δε θα καταλάβουν τι σημαίνει να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.

Από τότε που οι μεν δολοπλοκούσαν για να γίνει η δικτατορία του Μεταξά και καλοδέχτηκαν τους ναζιστές και οι δε δολοπλοκούσαν το ίδιο για να διαλύσουν το ΚΚΕ είτε μέσα στην ΕΔΑ, είτε ανοικτά το 1968 και το '90-'91.

Αν ανοίξει το καπάκι τις ατιμίας τους, η μπόχα που θα ξεχυθεί θα είναι τόσο ανυπόφορη όσο ανυπόφορος είναι ο αντικομμουνισμός τους.

Οσο ανυπόφορο είναι το ψέμα και η απάτη των σύγχρονων παπατζήδων που μαθαίνουν άριστα τα παπανδρεϊκά κόλπα.

Εμείς εδώ δώσαμε πέρα από τη μάχη της ενημέρωσης στο πλευρό της εργατικής τάξης και μια μάχη συνείδησης και καθήκοντος. Και αυτή τη μάχη την κερδίσαμε.

Και κοιμόμαστε καλά το βράδυ «όπως εκείνοι που έχουν κάνει πάντα το καθήκον τους».

Αναμετριόμαστε με την αστική τάξη, τους «λογής λογής δημοσιολόγους», τους αγχωμένους οπορτουνιστές και τους γλοιώδεις συκοφάντες που χρηματοδοτούνται από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και το μπόι μας δεν μπορούνε να το φτάσουν. Τώρα και πάντα.