ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κέρδη και εκμετάλλευση πάνε μαζί

Η κερδοφορία των εφοπλιστών ακόμα και εν μέσω κρίσης είναι απίστευτη. Αυτό φαίνεται και από την ετήσια έκθεση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, όπου ο ελληνόκτητος στόλος το 2012 μετρούσε 3.428 πλοία, από 3.325 που ήταν το 2011. Μόνο το πρώτο 6μηνο του 2013 επένδυσαν 5,5 δισ. δολάρια σε νέες παραγγελίες και αγορές πλοίων. Ενώ σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 200 δισ. δολάρια τα κέρδη τους την τελευταία δεκαετία. Κάθε σεντ είναι ακριβοπληρωμένο με ιδρώτα και αίμα από τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους της στεριάς (κανείς δεν ξεχνάει τους 14 νεκρούς της ΠΕΤΡΟΛΑ, τους 81 επιβάτες και ναυτεργάτες του «ΣΑΜΑΙΝΑ», τους 8 μεταλλεργάτες του «FRIENDSHIPGAZ» κ.ά.). Ενώ είναι αμέτρητα τα προνόμια φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις που τους προσφέρουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, όπως και η σημερινή, λεηλατώντας διαρκώς τις τσέπες του λαού.

Για να συνεχίσουν να έχουν αυτήν την τρελή κερδοφορία επιτίθενται λυσσαλέα τόσο στους ναυτεργάτες όσο και στους υπαλλήλους των εταιρειών τους. Βάζοντας μπροστά τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, με νόμους και υπουργικές αποφάσεις επιδιώκουν να ξεπαστρέψουν και το τελευταίο εργασιακό δικαίωμα από τα καράβια τους και τις ναυτιλιακές εταιρείες, να μετατρέψουν τους ναυτεργάτες και υπαλλήλους σε σύγχρονους δούλους. Με τη συμβολή των εργατοπατέρων στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΝΟ και του κλαδικού σωματείου (ΠΑΣΕΝΤ) των ναυτιλιακών υπαλλήλων και συγκεκριμένα των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, να είναι καθοριστική, προωθείται σε όλες τις κατηγορίες πλοίων η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, το μαζικό πέταγμα στη στεριά των ναυτεργατών που έχουν κατοχυρωμένα συλλογικά δικαιώματα, ναυτολόγηση πληρωμάτων χαμηλόμισθων ανασφάλιστων. Δραστικές μειώσεις που φτάνουν και το 15% στους μισθούς των ναυτιλιακών υπαλλήλων, κατάργηση των επιδομάτων.

Οι εφοπλιστές είναι ο σκληρός πυρήνας του μεγάλου κεφαλαίου. Πρωτοστατούν στη γενικευμένη επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη και τα επιτελεία της σε βάρος της εργατικής τάξης. Δείχνουν απροκάλυπτα ότι είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο να επιτίθεται, να αυξάνει διαρκώς το βαθμό εκμετάλλευσης στα καράβια, τα εργοστάσια, να μειώνει δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, να συσσωρεύει κέρδη, επίθεση που σε φάση καπιταλιστικής κρίσης γίνεται πιο βίαιη. Το 2005, δηλαδή πολύ πριν την καπιταλιστική κρίση, η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε τη 10η στη σειρά από το 1981 μείωση των οργανικών συνθέσεων των ποντοπόρων πλοίων αφήνοντας πλέον στα καράβια ανάλογα με τη χωρητικότητα 4 - 5 και 6 Ελληνες ναυτεργάτες που καλύπτονται από τις συλλογικές συμβάσεις. Το υπόλοιπο πλήρωμα αποτελείται από φτηνούς, ανασφάλιστους ναυτεργάτες, θύματα του διεθνούς δουλεμπορικού κυκλώματος.

Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα όσο οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, συνολικά οι καπιταλιστές, έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Είναι μονόδρομος, ο συνειδητός οργανωμένος αγώνας για όλα τα δικαιώματα των ναυτεργατών, η οικοδόμηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα που ταυτόχρονα με την πάλη για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων, θα βάλει πλώρη να διεκδικήσει τη δική της εξουσία. Τη λαϊκή εξουσία, που έχει τη δύναμη να απελευθερώσει τα μέσα παραγωγής, να πάρει τα πλοία από τους κηφήνες να τα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία, να οργανώσει και να αναπτύξει την οικονομία και τη ναυτιλία με κεντρικό σχεδιασμό με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Μαζί τρώνε και πίνουν

Γρηγοριάδης Κώστας

Για να εξασφαλίσουν αλλοδαπούς ναυτικούς με μηδενικά δικαιώματα, στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών συνεργάζονται άμεσα με μεγάλα διεθνή δουλεμπορικά γραφεία. Εκδίδουν μέσω των διακρατικών συμφωνιών διπλώματα και πιστοποιητικά έναντι αμοιβής. Με δεδομένο ότι στα ποντοπόρα πλοία 60 χιλιάδες αλλοδαποί ναυτεργάτες ανακυκλώνονται κάθε 6 ή 7 μήνες, οι σύγχρονοι δουλέμποροι εισπράττουν κεφαλιάτικο για πάνω από 120 χιλιάδες διακινήσεις. Με το "κεφαλιάτικο" να είναι περίπου 2.000 δολάρια (αν είναι αξιωματικός ο ναυτεργάτης ξεπερνάει και τις 5.000) τζιράρονται το ελάχιστο 24 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο! (120.000 αλλοδαποί ναυτεργάτες Χ 2.000 δολάρια "κεφαλιάτικο" = 24 εκατ. δολάρια minimum).

Παράλληλα, διευθυντικά στελέχη των εταιριών είναι και μέλη του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό (ΠΑΣΕΝΤ) όπου πλειοψηφούν η ΑΠ - ΠΑΣΚΕ (κατεβαίνουν με κοινό ψηφοδέλτιο). Οι ίδιοι είναι και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Να γιατί υπογράφουν σε ΠΑΣΕΝΤ και Ομοσπονδία ΣΣΕ με μείωση μισθών (μείωση 15% του μισθού υπέγραψε η Ομοσπονδία). Είναι εργατική αριστοκρατία. Να γιατί οι εφοπλιστές δεν αφήνουν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ούτε να σταθούν στην είσοδο των ναυτιλιακών εταιρειών ενώ μόλις εμφανιστεί (π.χ. 4 Δεκέμβρη του 2012 στα γραφεία της «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ») ο Θ. Βασιλόπουλος, πρόεδρος του ΠΑΣΕΝΤ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, οι πόρτες αμέσως ανοίγουν διάπλατα. Να γιατί στις εκλογές του ΠΑΣΕΝΤ ψηφίζει ακόμα και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) εφοπλιστής Μ. Σακέλης. Αντίστοιχες δυνάμεις κυριαρχούν και σε άλλα σωματεία και ομοσπονδίες. Αυτές πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι δυνάμεις με τα συμφέροντα των εργαζομένων, με την ανάγκη που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι για την οργάνωση της πάλης για να αντιμετωπίσουν τη λυσσαλέα επίθεση που δέχονται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου;

Η εντατικοποίηση είναι ο κανόνας

Νιώθοντας να τους «πνίγει το δίκιο» πριν λίγες μέρες οι εκπρόσωποι των ξενοδόχων με ανακοίνωση ζήτησαν να σταματήσει η «δαιμονοποίηση» και ο «λιθοβολισμός» της ελληνικής ξενοδοχείας, εξαιτίας - όπως σημειώνουν - «μεμονωμένων περιστατικών παραβατικότητας και κακώς εννοούμενων ή εφαρμοζόμενων εργοδοτικών συμπεριφορών». Ορισμένα μόνο περιστατικά των τελευταίων ημερών που καταγγέλθηκαν δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Σε περίοδο υψηλής τουριστικής κίνησης, οι εργαζόμενοι «φτύνουν», κυριολεκτικά, «αίμα» στη δουλειά.

Συγκεκριμένα, σε ξενοδοχείου της Ρόδου πριν λίγες μέρες ένας μάγειρας, προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει ένα μεγάλο όγκο δουλειάς, γλίστρησε μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας, έπεσε και χτύπησε στο κεφάλι και στο σαγόνι. Στο ίδιο ξενοδοχείο, νωρίτερα, δύο εργαζόμενες λιποθύμησαν, η μία υπέστη και εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην Κέρκυρα, εργαζόμενη εξαναγκάστηκε σε παραίτηση εξαιτίας της εντατικοποίησης που την οδήγησε και σε λιποθυμία. Λίγες μέρες πριν επίσης απολύθηκε η πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χαλκίδας από ξενοδοχείο στην Ερέτρια γιατί διεκδίκησε το αυτονόητο: ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η ίδια, λίγες μέρες πριν την απόλυσή της, είχε δουλέψει μέσα σε δυο μέρες 26 ολόκληρες ώρες (με ένα διάλειμμα 6 ωρών). Σε άλλο ξενοδοχείο της Ρόδου διαπιστώθηκε ότι για κάθε δυο καμαριέρες αντιστοιχούν μέχρι και 52 δωμάτια!!!

Οι ξενοδόχοι δεν είναι μόνο προκλητικοί αλλά έχουν και απύθμενο θράσος, όταν «παραπονιούνται» την ίδια στιγμή που έχουν διαμορφώσει εργασιακές συνθήκες «γαλέρας» μέσα στα ξενοδοχεία τους. Το θράσος και τον «αέρα» τους, έχουν τροφοδοτήσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που ικανοποίησαν κάθε παραγγελιά τους, είτε αφορούσε χτύπημα των συμβάσεων, είτε χτύπημα των μισθών, είτε χτύπημα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, είτε τη «νομιμοποίηση» της τζάμπα εκμετάλλευσης των νέων εργαζομένων, είτε φοροαπαλλαγές, είτε επιδοτήσεις κλπ. κλπ. Ανθρωποι σακατεύονται καθημερινά μέσα στα ξενοδοχεία, αλλά ποιος να «ακουμπήσει» τους ξενοδόχους. Αλλωστε η κυβέρνηση το έχει αποδείξει και δηλώσει ποικιλοτρόπως: ο Τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία της χώρας». Δικαιώματα, μισθοί, ωράρια, μέτρα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια δε συμβαδίζουν με την κερδοφορία των ξενοδόχων γι' αυτό και μειώνονται ή αφαιρούνται.