Μεταξύ άλλων ο Θ. Χιώνης αναφέρθηκε σε αστικές και μικροαστικές δυνάμεις που αποθεώνουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, που, όπως είπε χαρακτηριστικά, «προσπερνάνε με μεγάλη ευκολία και με ταξική σκοπιμότητα ότι η δικτατορία, που ήταν πραγματικά ένα καθεστώς τρόμου, με βασανιστήρια, εξορίες και δολοφονίες, με ατελείωτα "απαγορεύεται", υπεράσπιζε πάνω από όλα την εξουσία των μονοπωλίων. Οτι οι κεφαλαιοκράτες συνέχισαν να έχουν την πραγματική εξουσία, την οικονομική κυριαρχία. Οπως και ότι συνεχίζουν να την έχουν ανεξάρτητα από τις μορφές διακυβέρνησης, ανεξάρτητα και από τη σύνθεση και τον προσανατολισμό των κυβερνήσεων και στις συνθήκες του αστικού κοινοβουλευτισμού. Βεβαίως, εμείς ποτέ δεν ταυτίσαμε ούτε ταυτίζουμε τις δύο αυτές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας. Εχουν διαφορές αλλά είναι και οι δύο μορφές του ίδιου συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος και προστατεύουν, αν και με διαφορετικό τρόπο, τα ίδια συμφέροντα, τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των εκμεταλλευτών, αυτών των παρασίτων που ζουν ληστεύοντας τον κόπο άλλων, που υπάρχουν όσο εκμεταλλεύονται ξένη εργατική δύναμη.

Η δικτατορία, τα πραξικοπήματα αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη δεν διστάζει, αν αυτό απαιτούν τα γενικότερα συμφέροντά της, να φτάσει στα άκρα, να αναστείλει τη "δική" της περιορισμένη "δημοκρατία", να αναστείλει τους δικούς της νόμους προκειμένου να ενταθεί η κρατική κι οποιασδήποτε άλλης μορφής βία και καταστολή». Πρόσθεσε ότι η εξουσία του κεφαλαίου είναι πάντα έτοιμη να κινητοποιεί τους μηχανισμούς της, για να καταστείλει - εάν δεν ενσωματώνει - το εργατικό-λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του, ακόμα και μέσα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Ο Θ. Χιώνης τόνισε ότι η προσπάθεια να κρυφτεί ο ταξικός χαρακτήρας της στρατιωτικής δικτατορίας γίνεται και από μια άλλη σκοπιά, από αυτήν της υπεράσπισής της και αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή επισήμανε: «Συνδυάζουν τα παραμιλήματα και τις φαντασιώσεις στα όρια ψυχικών διαταραχών για το ότι δεν υπήρξε ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και ότι δεν υπήρχαν δολοφονημένοι επί δικτατορίας, με το ότι η χούντα βοήθησε το λαό, ο Παπαδόπουλος πέθανε στην ψάθα, για να στηρίξουν ότι αφού υπάρχουν ανήθικοι πολιτικοί, ένας Παπαδόπουλος χρειάζεται». Και απαντώντας σε αυτές τις θεωρίες ξεκαθάρισε ότι η δικτατορία «υπηρέτησε με ταξικό πάθος τα γενικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας και ειδικά τμήματά της, όπως καπιταλιστές στον κλάδο της Ενέργειας, εφοπλιστές, βιομήχανους, μεγαλοεπιχειρηματίες στον κλάδο του τουρισμού. Με πολλούς είχε ιδιαίτερα προσωπικές σχέσεις και αντίστοιχη στήριξη, όπως με τον μεγαλοεπιχειρηματία Τομ Πάππας κι άλλα γνωστά τζάκια».

Ο Θ. Χιώνης σημείωσε ότι γεγονότα σαν το Πολυτεχνείο δημιουργούνται ως αποτέλεσμα της ασίγαστης λαϊκής πάλης, σημειώνοντας: «Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα εκδηλωθούν. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να σχεδιάσει στα χαρτιά πότε και με ποια μορφή θα εκδηλωθούν οι μελλοντικές λαϊκές εξεγέρσεις, ούτε τον κρίκο των προβλημάτων που θα πυροδοτήσουν την έναρξη. Ούτε μπορεί να είναι προκαθορισμένη η νίκη. Οταν διαμορφώνονται οι συνθήκες ο συσχετισμός κρίνεται την ώρα της μάχης.

Αυτό που είναι αναγκαίο είναι η ολόπλευρη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του ΚΚ ώστε να έχει την ικανότητα να ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες, σε συνθήκες καμπής, αλλά και σε συνθήκες ανόδου της ταξικής πάλης, ακόμη περισσότερο σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Για να είναι πανέτοιμο να οδηγήσει σε εκείνες τις συνθήκες την εργατική - λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων και στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ούτε γίνεται να δημιουργηθούν τεχνητά, ακόμα κι αν υπάρχει όξυνση της πάλης, είναι όμως κρίσιμο ζήτημα ως στρατηγικός στόχος, για την προετοιμασία και ικανότητα δράσης του επαναστατικού κινήματος». Και επισήμανε την ανάγκη: «Να μην αποσπάται ο αγώνας για οικονομικές, πολιτικές διεκδικήσεις, για πολιτικές - συνδικαλιστικές ελευθερίες, η πάλη ενάντια στην καταστολή, την εκτροπή, ενάντια στο φασισμό από τον κύριο πολιτικό στόχο, που είναι η πάλη για αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αυτά τα στοιχεία είναι κρίσιμα και για την αποτελεσματικότητα του αγώνα αλλά και για την προετοιμασία, την ικανότητα αντοχής του κινήματος σε όλες τις συνθήκες».

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε πλευρές και συμπεράσματα από την πάλη του αντιδικτατορικού κινήματος, αλλά και τη δράση του ΚΚΕ. Πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα ακολούθησε συζήτηση με τους σπουδαστές.

Οι συνθήκες μέσα από τις οποίες προέκυψε η δικτατορία, η οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα και η συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε αυτόν, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου και τα διδάγματα για το σήμερα, αναδεικνύονται μέσα από το βίντεο της ΚΝΕ για την 40ή επέτειο του Πολυτεχνείου που η Οργάνωση έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα της (http://www.kne.gr/98-featured/445-40). Στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση έχει αναρτήσει και δώδεκα ανέκδοτα τραγούδια που γράφτηκαν μέσα στη δικτατορία, ανάμεσά τους και τον Υμνο της ΚΝΕ.