Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι διαδικασίες για την παράδοση της τεράστιας υποδομής των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στα μονοπώλια, καθώς από χτες βρίσκεται στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, το οποίο προβλέπει την ιδιωτικοποίηση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ ΑΕ).

Με το πρώτο του άρθρο, το νομοσχέδιο ορίζει ότι το 66% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ (ο οποίος μέχρι τώρα είναι 100% θυγατρική της ΔΕΗ) πωλείται σε ιδιώτες, ενώ το Δημόσιο θα αποκτήσει το υπόλοιπο 34%, όχι καταβάλλοντας χρήμα, αλλά συμψηφίζοντας τα όσα του οφείλει η ΔΕΗ από φόρους, τέλη για τη χρήση λιγνίτη, ή άλλες απαιτήσεις του Δημοσίου προς την εταιρεία. Το τίμημα θα καθοριστεί ανάλογα με την τελική προσφορά του επενδυτή, ενώ η πώληση θα ολοκληρωθεί το δεύτερο 6μηνο του 2014.

Ο εισηγητής του ΚΚΕ, Χρ. Κατσώτης, μιλώντας στην Επιτροπή ανέφερε ότι με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση «υλοποιεί την οδηγία 72 του 2009 της ΕΕ για την απελευθέρωση της Ενέργειας, ενώ αφετηρία είναι η συνθήκη του Μάαστριχτ που υπέγραψαν όλες οι τότε πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ), εκτός του ΚΚΕ, με την οποία καθιερώθηκε η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού». Στόχος της κυβέρνησης και της ΕΕ, τόνισε, «είναι η εξασφάλιση ακόμα φθηνότερης Ενέργειας στους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό που έχουν με άλλα μονοπώλια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και κινδύνους από την εμπλοκή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή για τον έλεγχο των ενεργειακών διαδρόμων».

Αλλωστε, όπως επισήμανε ο βουλευτής του ΚΚΕ, υπάρχει πείρα από την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας:«Οι συνέπειες, τόνισε, των μέχρι τώρα ρυθμίσεων που ιδιωτικοποίησαν τη ΔΕΗ είναι μεγάλες για τα λαϊκά στρώματα: Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ κατά 50% την τελευταία 5ετία, ραγδαία μείωση των θέσεων εργασίας, επέκταση του δουλεμπορίου και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Ενώ οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες έφτασαν να μην μπορούν να πληρώσουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ και χιλιάδες να είναι στο σκοτάδι. Η Ενέργεια με την απελευθέρωση μετατράπηκε σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα».

Επισήμανε ότι με την πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ, έχουν συμφωνήσει τα κόμματα της κυβέρνησης, αλλά και του ευρωμονόδρομου, όπως αυτό φάνηκε από τις θέσεις των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, και του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου.

«Για να υπηρετήσει», συνέχισε ο Χρ. Κατσώτης, «ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί από τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό το πολιτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ριζικά, χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας (...) Μόνο ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας που δε θα υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, μόνο η λαϊκή εξουσία, μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα παραγωγής Ενέργειας, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, χωρίς εξαρτήσεις από το εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο και τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις».

Ο εισηγητής της ΝΔ Κ. Μουσουρούλης, χωρίς περιστροφές, επιβεβαίωσε ότι ο διαχωρισμός του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ είναι «αναγκαίος», με βάση τις ευρωενωσιακές αποφάσεις για τη δημιουργία «ανοικτής αγοράς στον τομέα ηλεκτρικής ενέργειας». Τώρα που οι ανάγκες των μονοπωλίων απαιτούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ισχυρίστηκε ότι η κρατική ΔΕΗ «συνδέεται και με παθογένεια ακραίου συνδικαλισμού, διακόπτες που ανεβοκατεβαίνουν. Είχε γνώμονα να μοιράσει δουλειά και συμβάσεις χωρίς διαφάνεια». Υποτιμώντας πλήρως την πείρα του λαού, ανέφερε ότι «το άνοιγμα της ηλεκτρικής αγοράς οδηγεί σε καλύτερες υπηρεσίες και προϊόντα με χαμηλές τιμές».

Τα ρέστα του, σε εμπαιγμό και κοροϊδία, απέναντι στους εργαζόμενους, έδωσε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Πετράκος. Προκειμένου να βγάλει «λάδι» την ΕΕ και τις αποφάσεις της για «απελευθέρωση» της Ενέργειας, ισχυρίστηκε ότι «καμία κοινοτική οδηγία δεν επιβάλλει τον πλήρη διαχωρισμό στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και την ιδιωτικοποίηση. Αυτές είναι επιλογές της κυβέρνησης»...

Σε ηλικία 78 ετών «έφυγε» χτες από τη ζωή ο αγωνιστής της αντιδικτατορικής πάλης, αντιστράτηγος ε.α. Μιχάλης Βαρδάνης. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 16/1, στις 15.00, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Σε ανακοίνωση για το θάνατό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το θάνατο του αντιστράτηγου ε.α. Μιχάλη Βαρδάνη.

Ο Μιχάλης Βαρδάνης γεννήθηκε το 1936 στην Απείρανθο της Νάξου. Το 1958 εξέρχεται της Σχολής Ευελπίδων με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Ο αντιστράτηγος ε.α. Μιχ. Βαρδάνης κατέληξε πολύ νωρίς στις επιλογές του για τους στόχους που ήθελε να πετύχει στη ζωή του και για την ιδεολογία του. Σε χρόνια δύσκολα για όσους υπηρετούν στο στρατό, οδηγήθηκε στην απομάκρυνση από τις Ενοπλες Δυνάμεις, από τη χούντα, λόγω των δημοκρατικών και αντιδικτατορικών του φρονημάτων. Ως απότακτος εντάχθηκε σε αντιστασιακές οργανώσεις, όπου κυριαρχούν αντιχουντικοί αξιωματικοί. Στις 22 Απρίλη 1972 συνελήφθη για την αντιδικτατορική του δράση και φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό μέχρι τις 16 Δεκέμβρη 1972. Συνελήφθη, ξανά το 1973, μαζί με τον Μουστακλή, ως ενεχόμενοι στην οργάνωση του Κινήματος του Ναυτικού, βασανίζονται στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και κλείνονται στις φυλακές της δικτατορίας. Αποφυλακίστηκε στις 24 Αυγούστου 1973 με την αμνηστία που δόθηκε.

Το 1976 αποκαθίσταται και επανέρχεται στην ενεργή υπηρεσία στο Στρατό Ξηράς, απ' όπου αποστρατεύεται το 1990 με το βαθμό του Υποστράτηγου.

Ο Μιχάλης Βαρδάνης διακρίθηκε για την προσφορά στους σύγχρονους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών περιόδου 1967-1974, από το 1995 έως το 2005.

Ο Μιχάλης Βαρδάνης στήριζε το ΚΚΕ στις επιλογές και την πολιτική του, με κείμενά του είχε ταχτεί ανοιχτά και βοηθούσε όσο μπορούσε το Κόμμα της εργατικής τάξης».