Σήμερα Τετάρτη, παρουσιάζεται και κατατίθεται στη Βουλή, από την κυβέρνηση, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015 - 2018, η κατάρτιση και η έγκριση του οποίου από την πλευρά της Κομισιόν προβλέπεται στα μέτρα ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας που ισχύουν για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη της ΕΕ.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η προβλεπόμενη καρατόμηση δαπανών φτάνει σε 5,5 δισ. ευρώ και οι αυξήσεις φόρων σε 2,6 δισ. ευρώ. Παράλληλα, και παρά και τις εκτιμήσεις γύρω από τους ρυθμούς ανάκαμψης του παραγόμενου ΑΕΠ, σε ισχύ θα παραμείνουν και για τα επόμενα χρόνια όλα τα λεγόμενα «έκτακτα μέτρα» που εφαρμόζονται στο όνομα και για την αντιμετώπιση των «δημοσιονομικών δυσχερειών» που έφερε η καπιταλιστική κρίση. Η παραπέρα καρατόμηση των κονδυλίων αφορά κατά κύριο λόγο τα υπουργεία Εργασίας, Παιδείας και Υγείας.

Σε ολοένα και μεγαλύτερα ύψη θα διαμορφώνονται, χρόνο με το χρόνο, τα λεγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα των κρατικών προϋπολογισμών και συγκεκριμένα από 1,6% του ΑΕΠ για το 2014, σε 3% το 2015 και 4,5% το 2016, σε μια εξέλιξη που συνδέεται με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και στη φάση της αναμενόμενης ανάκαμψης.

Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο αναμένεται να ψηφιστεί από τη Βουλή μέχρι τις 5 Μάη, δηλαδή μέχρι τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ), όπου ο Γ. Στουρνάρας θα βάλει και επίσημα στο τραπέζι το ζήτημα της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους. Στη ίδια συνεδρίαση, θα παρουσιαστεί και το «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης» της συγκυβέρνησης. Πρόκειται για σειρά από παρεμβάσεις ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων καθώς και για επιμέρους εξειδικεύσεις, που αφορούν σε επιλεγμένους κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής.

«Ναι, μπορούμε» και «Αλλαγή»! Τα χρεοκοπημένα συνθήματα Ομπάμα και Α. Παπανδρέου επιστράτευσε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ σε εκδήλωση παρουσίασης του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμποντας, αφενός, στη διαχείριση Ομπάμα προς όφελος των καπιταλιστών που εκθειάζει και, αφετέρου, στις μεθόδους λαϊκής εξαπάτησης που το ΠΑΣΟΚ έκανε επιστήμη.

Απ' το βήμα της εκδήλωσης, διαβεβαίωσε τους καπιταλιστές ότι το κόμμα του «είναι έτοιμο να διαχειριστεί την ανατροπή, που ταυτίζεται με την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», όπως βαφτίζει ο ΣΥΡΙΖΑ το μείγμα διαχείρισης που απαιτείται σήμερα για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Κραδαίνοντας σαν μπαμπούλα τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, κάλεσε το λαό να «μην τους φοβηθεί» και να στοιχηθεί πίσω απ' τον ΣΥΡΙΖΑ ενάντιά τους, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση της Γερμανίας ως το «απαρτχάϊντ του σκότους», που διαχωρίζει το νότο απ' το βορρά και αποκλείει εκατομμύρια ανθρώπους από τα οφέλη της προόδου!

Στην προσπάθειά του να συγκαλύψει τη στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα της διαχείρισης, επέμεινε σε μια επικίνδυνη ρητορική, λέγοντας ότι πρέπει «να κατεβάσουμε τη σημαία των μνημονίων, της λιτότητας, της υποτέλειας, της υποταγής (...) Οικόπεδο, αποικία».

Σε αντίστοιχο ύφος ήταν και τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα που αράδιασε: «Με την Ελλάδα που ορίζει τον εαυτό της ή με την Ελλάδα που ορίζει η κυρία Μέρκελ. Με την Ελλάδα που ορίζει τον εαυτό της ή με την Ελλάδα που εξορίζει από τα πολιτισμένα κράτη ο κύριος Σόιμπλε και διορίζει κλητήρα του Βερολίνου ο κύριος Σαμαράς». Βεβαίως με όρκους πίστης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη.

Ηταν μια ομιλία εξωραϊσμού της πραγματικότητας που διαμορφώνει η εξουσία των μονοπωλίων, οι ανταγωνισμοί και αντιθέσεις τους, που απογειώνει τις αυταπάτες ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανή συνθήκη να ανατρέψει «την πιο σκληρή, την πιο ταξική πολιτική που εφαρμόστηκε ποτέ σε ευρωπαϊκή χώρα», δίχως να πειραχτεί η εξουσία και η οικονομία της τάξης που κυριαρχεί και είναι αρκετή για να κάνει την ΕΕ από λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων, Ευρώπη της εργασίας, της ισότιμης συνεργασίας λαών ακόμα και του ...σοσιαλισμού!

Μην κρύβοντας την πρεμούρα του να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, κατέληξε ζητώντας: «Δώστε μια και μόνη εντολή στη συγκυβέρνηση της υποτέλειας: Φύγετε! Μια και μόνη εντολή προς τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη. Φύγετε! Δώστε στην αριστερά τη δύναμη και τη δυνατότητα για πρώτη φορά να δείξει (...) τι σημαίνει διαπραγμάτευση με τους δανειστές, διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, υπεράσπιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της χώρας. Τι σημαίνει υπερήφανη εξωτερική πολιτική ειρήνης, που υπερασπίζεται το απαραβίαστο των συνόρων και αντιστέκεται σε οποιαδήποτε αλλαγή του status στη βαλκανική. Τι σημαίνει ισονομία, ισοπολιτεία, αντίθεση σε κάθε μορφή αλυτρωτισμού»!!!

Στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν διαχωριστική γραμμή με την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιούν και τοποθετήσεις που αφήνουν να εννοηθούν ως «πιο ριζοσπαστικές». Προσφιλής τέτοιου είδους τοποθέτηση είναι το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, «προσφυγής στο λαό» αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πιεστεί από τους δανειστές. Οταν, βεβαίως, εγκαλείται από τη ΝΔ και τα αστικά ΜΜΕ να δώσει εξηγήσεις τι εννοεί τότε σπεύδει να διαβεβαιώσει την προσήλωσή του στην ΕΕ και το ευρώ.

Ετσι νέος κουρνιαχτός σηκώθηκε με αφορμή δηλώσεις του Γ. Δραγασάκη, ο οποίος βρήκε έναν εύσχημο τρόπο να αποφύγει μια ευθεία απάντηση στο ερώτημα πώς θα αντιδράσει το κόμμα του αν βρει «τοίχο» διαπραγματευόμενο με τους δανειστές. Αρκέστηκε να δηλώσει: «Θα κάνουμε what ever it takes (σ.σ. ό,τι χρειαστεί)».

Μιλώντας σε εκδήλωση προχτές το βράδυ ο επικεφαλής της Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε πως το «ό,τι χρειαστεί» μπορεί να περιλαμβάνει και δημοψήφισμα. Βεβαίως, πριν απ' αυτόν ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα, Ν. Παππάς είχε ξεκαθαρίσει πως το όποιο δημοψήφισμα ενδεχομένως κάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αφορά τους όρους της νέας συμφωνίας με τους δανειστές και όχι την παραμονή στο ευρώ, που ενδεχομένως αποτελέσει και μέσο εκβιασμού για την απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης σε μια συμφωνία που θα είναι αντιλαϊκή.

Στην πραγματικότητα το «ό,τι χρειαστεί» αναφέρεται στις δυνατότητες ελιγμών μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης εντός ενός πολύ συγκεκριμένου πλαισίου, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της λυκοσυμμαχίας.

Εντός αυτού του πλαισίου ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει κάνει επιστήμη τα κάλπικα διλήμματα, μπορεί να επιδιώξει και ένα δημοψήφισμα είτε για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση για λογαριασμό της αστικής τάξης είτε ακόμα για να εκβιάσει τη συναίνεση του λαού στη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης που τον τσακίζει.

«Ποιος το είπε ότι θα φύγουμε απ' το ευρώ» ωρυόταν χτες βράδυ στον ΣΚΑΪ ο Στ. Λεουτσάκος, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος της «Αριστερής Πλατφόρμας».

Νωρίτερα στον ρ/σ «Βήμα» ο Μ. Γλέζος διατύπωνε μια λίγο διαφορετική γνώμη: «...η μορφή του χρήματος δεν θα είναι το κίνητρό μας. Θα τη βρούμε. Αν μας συμφέρει, θα παραμείνουμε. Αν δεν μας συμφέρει, δεν θα παραμείνουμε».

Αρπάζοντας την αφορμή, η ΝΔ κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επιδιώκει «στάση πληρωμών, χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή!», τροφοδοτώντας έτσι έναν βολικό και για τους δύο καβγά που κρύβει το κοινό στρατηγικό πλαίσιο που μοιράζονται.