Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ την επομένη των ευρωεκλογών αιτιολόγησαν την άνοδο των «ακροδεξιών» ως «αποτέλεσμα της βουβής αγανάκτησης των λαών». Αρθρο στην ιστοσελίδα «Capital.gr», στις 21 Μάη, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης Κυριακής των εκλογών, με τίτλο «Πού οφείλεται η άνοδος της Χρυσής Αυγής», πάει ακόμα πιο πέρα, αναμασώντας τα γνωστά ανιστόρητα περί ταύτισης κομμουνισμού και ναζισμού: «Μια κοινωνία» αναφέρει, «που απενοχοποιεί στα τηλεοπτικά παράθυρα σταλινικούς και μαοϊκούς που φέρουν την ευθύνη δεκάδων εκατ. θυμάτων, εύκολα θα αποδεχτεί και τους οπαδούς του άλλου μεγάλου μακελάρη της ιστορίας, του Χίτλερ».

Οι παραπάνω απόψεις δεν είναι εξαίρεση. Αυτά πάνω κάτω λέγονται είτε από διάφορους πολιτικούς αναλυτές που παρελαύνουν κάθε φορά από τα αστικά ΜΜΕ, είτε εκπροσώπους των αστικών κομμάτων. Είναι απόψεις που επιδιώκουν να κρύψουν ότι η ΧΑ, οι φασίστες, είναι παιδιά του συστήματος που όλοι αυτοί υπηρετούν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ουσιαστικά συμπίπτουν με την ανάλυση για τα εκλογικά αποτελέσματα που έκανε άρθρο το οποίο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΧΑ στις 23 Μάη, σύμφωνα με το οποίο «ο πολιτικός άθλος της Χρυσής Αυγής (...) κατά την άποψή μας έχει δύο βασικά αίτια: 1) Την οικονομική κατάπτωση της κοινωνίας, την κατάρρευση του οικονομικού ιστού 2) Την πολιτική κατάρρευση του συστήματος που εκφυλίστηκε».

Στις 27 Σεπτέμβρη 2013, μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και τη δολοφονική ενέδρα σε βάρος των κομμουνιστών συνδικαλιστών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε σε ανακοίνωσή του: «Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι τα ναζιστικά μορφώματα, όπως η ΧΑ, είναι παιδιά του καπιταλισμού, το μακρύ χέρι του κεφαλαίου. Υπερασπίζονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κυβερνητικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της».

Η ιστορική πείρα, αλλά και η τρέχουσα πραγματικότητα επιβεβαιώνουν πλήρως την παραπάνω εκτίμηση. Ο χαρακτηρισμός του φασισμού ως αστικής πολιτικής δύναμης αποτελεί ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός, με κορυφαίο παράδειγμα το ρόλο του γερμανικού «εθνικοσοσιαλισμού» τόσο στο χτύπημα του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στο εσωτερικό της Γερμανίας όσο και στη λυσσαλέα επίθεση ενάντια στην πρωτοπορία του διεθνούς εργατικού κινήματος, τη Σοβιετική Ενωση. Στήριξε και στηρίχτηκε από βιομηχανικούς κολοσσούς της Γερμανίας και όχι μόνο («Κρουπς», «Ζήμενς», ITT, «General Motors» κ.ά.), Για να εγκλωβίσει μικροαστικά στρώματα και τμήματα της εργατικής τάξης που πλήττονταν από την καπιταλιστική κρίση του 1929-1933 έστησε «κοινωνικά δίκτυα» ελεημοσύνης και χρησιμοποίησε λαϊκίστικη ρητορική, όπως «ανόρθωση του γερμανικού λαού», «ενότητα του γερμανικού έθνους», «αναδιανομή των αγαθών» και άλλα παρόμοια, συν την καλλιέργεια της ξενοφοβίας και του ρατσισμού σε βάρος μεταναστών.

Αντίστοιχη είναι η «δράση» και η φρασεολογία που χρησιμοποιεί σήμερα η Χρυσή Αυγή. Για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού αναφέρει στις «θέσεις» της ότι «οι κοινωνικές ανισότητες και η άνευ όρων παράδοση της εθνικής μας περιουσίας σε μία δράκα πλουτοκρατών πρέπει πάραυτα να σταματήσει» ή ότι «η ελληνική κοινωνία τσακίζεται από τα μνημονιακά μέτρα, την ώρα που ελάχιστες οικογένειες πλουτίζουν ανεξέλεγκτα εις βάρος του λαού και κυριαρχούν στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας».

Πάμπολλοι είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες στην περίπτωση της ΧΑ που επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα της ως δύναμης του κεφαλαίου: Οι 140 Ερωτήσεις στη Βουλή για την ενίσχυση των προνομίων των εφοπλιστών. Το δουλεμπορικό γραφείο που πήγαν να στήσουν στη Χαλκίδα για να προσφέρουν στις εκεί επιχειρήσεις φτηνά εργατικά χέρια με 18 ευρώ μεροκάματο. Η δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ζώνης για λογαριασμό των μεγαλοεργολάβων της Ζώνης και των εφοπλιστών που θέλουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους.

Πίσω από τις «μαγκιές» για τις κάμερες, αδιάψευστος μάρτυρας είναι και οι τοποθετήσεις τους στη Βουλή, όπως αυτή του βουλευτή της ΧΑ Ηλ. Παναγιώταρου στις 12 Δεκέμβρη, ο οποίος ανέφερε: «Είναι εγκληματικό να επιμένουμε σε διατάξεις που δεν αποδίδουν τίποτα στην οικονομία, αλλά δημιουργούν περαιτέρω στρεβλώσεις στην αγορά και αποτρέπουν επιχειρηματίες από την άσκηση δραστηριοτήτων»...

Σκόπιμα συσκοτίζεται ο πραγματικός αντίπαλος, το κεφάλαιο, με στόχο όχι απλά την ανοχή, την υποταγή, αλλά την ενεργό στράτευση στους στόχους του κεφαλαίου που αναγορεύονται ως στόχοι του έθνους. Το βασικό χαρακτηριστικό του ναζισμού - φασισμού είναι ακριβώς η μαχητική στράτευση λαϊκών στρωμάτων στους στόχους του κεφαλαίου. Η ανάδειξη των ταξικά διαφορετικών συμφερόντων θεωρείται προδοσία.

Καμία «αντιπλουτοκρατική» φρασεολογία, κανένα «συσσίτιο μόνο για Ελληνες», δεν μπορεί να κρύψει τους δεσμούς αίματος του φασισμού με το καπιταλιστικό σύστημα, το ότι ο φασισμός είναι η «σιδερένια γροθιά» του κεφαλαίου.

Ο φασισμός ενισχύεται αποφασιστικά από τον αντικομμουνισμό. Σε αυτόν ορκίστηκε ο Χίτλερ, όταν πήρε το χρίσμα από τους επιχειρηματίες της Γερμανίας για να αναρριχηθεί στην εξουσία, αυτός αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό και της ΧΑ. Τα «επιχειρήματα», τα «στοιχεία» που χρησιμοποιούν δεν είναι «δικά τους»: Λένε π,χ. στην ιστοσελίδα τους: «Αθώωση, λοιπόν, του αιμοσταγούς κτήνους Στάλιν και της απάνθρωπης Σοβιετικής Ενωσης. Λες και δεν υπήρξαν τα δεκάδες εκατομμύρια νεκροί, τα γκουλάγκ, ο λιμός στην Ουκρανία, η βίαιη κολεκτιβοποίηση, το Κατίν, η μετατροπή όλης της Ανατολικής Ευρώπης σε κολαστήριο για 45 ολόκληρα χρόνια». Ενα προς ένα, όλα τους τα αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα τα αναπαράγει για χρόνια η αστική τάξη, είναι καταγεγραμμένα στα κιτάπια της ΕΕ, από όλη την προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεγράψει από τη συνείδηση των λαών την προσφορά του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών, να συκοφαντήσει την πάλη για οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο αντικομμουνισμός είναι το σημείο που όλα τα αστικά κόμματα, παρά τις παραλλαγές τους, συναντιούνται τελικά στο δρόμο της στήριξης της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και της ΕΕ. Για να διατηρηθεί το σύστημα, δεν διστάζουν να διαμορφώσουν και τις συνθήκες για να ανθίσει ο φασισμός και από πάνω να τον μετατρέπουν και σε «ρυθμιστή των εξελίξεων», για τη χειραγώγηση των εργαζομένων.