φωτό 1

Στη μνήμη του συναγωνιστή ΝΙΚΟΥ ΜΙΧΙΩΤΗ, το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Αιγάλεω πρόσφερε 100 ευρώ στο «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ».

***

Στη μνήμη του συζύγου μου, σ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ και της φίλης ΦΛΩΡΑΣ ΓΑΛΑΤΗ, προσφέρω στο ΚΚΕ 50 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Κέντρου Αγ. Αναργύρων.

Κασιανή Πανουργιά

***

Ο σύντροφος Κώστας Σουγιουλτζής, για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, προσφέρει 200 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Επισιτισμού, στη μνήμη του πατέρα του, ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΟΥΓΙΟΥΛΤΖΗ, κομμουνιστή μαχητή του ΔΣΕ.

***

φωτό (μαίηλ) 1

Στη μνήμη της γυναίκας μου ΜΑΡΙΑΣ ΑΣΚΑΡΙΔΗ προσφέρω στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ 40 ευρώ

Λάκης Ασκαρίδης

***

φωτό 2

Στη μνήμη των δύο αδερφικών φίλων του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΣΔΟΥΚΟΥ και του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ. Ο Χαράλαμπος Σδούκος γεννήθηκε το 1957 στην Τασκένδη, στη Σοβιετική Ενωση. Οι γονείς του ήταν πολιτικοί πρόσφυγες, μαχητές του ΔΣΕ. Ο Βασίλης Καρδάσης γεννήθηκε στα Καμίνια, στον Πειραιά, από αριστερή οικογένεια που συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Τα δύο παιδιά γνωριστήκανε όταν κάνανε τη θητεία τους και γίνανε αχώριστοι φίλοι. Τους ένωσε η ιδεολογία τους, ήτανε και οι δύο στην ΚΝΕ. Οταν γυρίσανε από το στρατό ενταχθήκανε στο ΚΚΕ. Παλεύανε όπου τους καλούσε το Κόμμα, για το δίκιο της τάξης τους και του Ανθρώπου. Και οι δύο κάνανε οικογένειες. Ο Χαράλαμπος «έφυγε» στα 45 του χρόνια από την επάρατη νόσο. Ο θάνατος του Χαράλαμπου ήταν βαρύ χτύπημα για τον Βασίλη. Παρά τη θλίψη και τη στεναχώρια του συνέχισε να παλεύει για να πετύχει τους στόχους του το Κόμμα. Ομως, στις 2 Ιούνη του 2013, τον πρόδωσε η καρδιά του κι ο Βασίλης μάς «άφησε» αναπάντεχα. Ηταν το δεύτερο «χτύπημα» για τις δύο μάνες και τις οικογένειές τους. Μας άφησε τον πόνο και την πίκρα κι έναν Αγώνα ανεκπλήρωτο.

Στο ετήσιο μνημόσυνο του Βασίλη μας και του Μπάμπη μου, προσφέρω 50 ευρώ στο «Ριζοσπάστη», μέσω ΚΟΒ Κέντρου Καλλιθέας.

Η μάνα τους Μαρία Σδούκου

φωτό

«Εφυγε» ο σ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΟΓΛΟΥ, Πρόεδρος Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Πειραιά. Η κηδεία του γίνεται σήμερα Τετάρτη 11.6.2014 ώρα 4.30 μ.μ., στο νεκροταφείο Σχιστού.

Ο σ. Γιάννης Σαπουτζόγλου γεννήθηκε το 1921 στη Μικρά Ασία. Η οικογένειά του ήρθε το '22 στην Ελλάδα. Το 1937 έγινε δόκιμο μέλος της ΟΚΝΕ, το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ Νέων. Το 1943 γίνεται μέλος της ΕΠΟΝ έως το 1946, οπότε με εντολή του ΚΚΕ κατατάσσεται στο στρατό. Το 1947 τον μεταφέρουν στο Γ΄ Τάγμα Μακρονήσου, όπου βασανίστηκε και αρρώστησε βαριά, τον μετέφεραν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, απ' όπου και δραπέτευσε. Πιάστηκε το 1950 και καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλακή, και του προστέθηκαν 2 χρόνια, επειδή κατήγγειλε τους φύλακες που πουλούσαν ναρκωτικά.

Αποφυλακίστηκε το 1957 και οργανώθηκε στην ΕΔΑ. Εκλέχτηκε γραμματέας του σωματείου αγγειοπλαστών. Οταν ήρθε η χούντα, πέρασε στην παρανομία. Πιάστηκε και φυλακίστηκε. Με την αποφυλάκισή του, τον σχόλασαν από το εργοστάσιο όπου δούλευε. Με τη μεταπολίτευση ενεργοποιήθηκε, αμέσως, στο Κόμμα. Το 1983 γράφεται μέλος της ΠΕΑΕΑ Πειραιά. Για πολλά χρόνια, μέχρι σήμερα, υπήρξε πρόεδρός της.

Κατά την εσωκομματική κρίση το 1990, κράτησε αλύγιστη στάση υπέρ της επαναστατικής γραμμής του Κόμματος και η συνεισφορά του υπήρξε αποτελεσματική, στον Πειραιά. Χαρακτηριστική είναι η αφήγησή του για τη διακίνηση του παράνομου «Ριζοσπάστη» την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά.

«Το Γενάρη του 1938.... αφού εγκρίθηκε το βιογραφικό μου, μου ανέθεσαν το καθήκον να παραλαμβάνω τον παράνομο "Ριζοσπάστη". Η γιάφκα ήταν στο χωριό Στρατός (Σοροβίγλι), στο σπίτι του αξέχαστου συντρόφου Λάζαρου Τσαμπάζη ... η απόσταση ήταν 4 ώρες δρόμος. Το σύνθημα ήταν "δώστε μου τα δέματα του Σεραφείμ και του Γρηγόρη". Το κάθε δέμα είχε 5-6 "Ριζοσπάστες" σε μέγεθος διπλής κόλλας αναφοράς. Αφού παραλάμβανα τα δέματα πήγαινα 5 ώρες δρόμο στο χωριό Πρόδρομος, και τα παρέδινα στο σ. Γιάννη Παπαφώτη. Από το ένα δέμα έπαιρνα τα 3 φύλλα και τα διακινούσα σε 3 χωριά...».