«Ελληνες και μετανάστες, ενώνουμε τη δύναμή μας κατά της ταξικής αδικίας, του φασισμού και του πολέμου!». Αυτό είναι το σύνθημα που προτάσσει η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ μπροστά στο Πολιτικό - Πολιτιστικό Διήμερο Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων. Οι εκδηλώσεις του Διημέρου διοργανώνονται φέτος για 14η συνεχόμενη χρονιά, την Παρασκευή 27 και το Σάββατο 28 Ιούνη, στο πάρκο ΦΙΞ, στα Πατήσια.

Για τη σημασία του Διημέρου, στο πλαίσιο της συνολικής προσπάθειας του ΚΚΕ να αναδείξει τα προβλήματα των μεταναστών, να σφυρηλατήσει την ενότητα των εργαζομένων ανεξάρτητα από το χρώμα και τη φυλή τους απέναντι στην εκμετάλλευση, αλλά και στο δηλητήριο του φασισμού, μιλά στον «Ρ» η Καίτη Πανοπούλου, μέλος της Επιτροπής Μεταναστών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας Πατησίων - Κυψέλης».

Τα πέντε τελευταία χρόνια στο Στέκι λειτουργεί Σχολείο Μεταναστών, από το οποίο έχουν περάσει πάνω από 2.000 μετανάστες συνολικά. Η συμμετοχή τους στα μαθήματα δεν τους βοηθά μόνο να μάθουν τη γλώσσα, αλλά και να γνωρίσουν την αξία της συλλογικής και οργανωμένης πάλης.

Φτάνοντας στο φετινό διήμερο, η Κ. Πανοπούλου διαπιστώνει πως η χρονιά που πέρασε ήταν μια από τις χειρότερες για τους μετανάστες: «Ηταν και συνεχίζει να είναι μια χρονιά με αυξημένα κύματα μετανάστευσης, με ναυάγια και εκατοντάδες νεκρούς τόσο στα ελληνικά νησιά, όσο και στις γειτονικές μας χώρες. Η πολιτική που εφαρμόζουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις είναι αυτή: Να τους πνίγουν, να τους σκοτώνουν, οτιδήποτε, αρκεί να μην περνούν τα σύνορα. Από το βρέφος, μέχρι τη μητέρα, μέχρι την οικογένεια όλη».

Η φτώχεια και οι πόλεμοι ή οι εχθροπραξίες στις πατρίδες τους είναι οι λόγοι για τους οποίους η πλειοψηφία των μεταναστών αναγκάζεται να τις εγκαταλείψει, εξηγεί η Κ. Πανοπούλου και προσθέτει: «Σε όλους λίγο - πολύ η Ευρώπη έχει παρουσιαστεί σαν "παράδεισος". Αυτή είναι η αυταπάτη και το όνειρο που τους καλλιεργούν. Το μεγάλο ψέμα ότι θα έρθουν στον "παράδεισο". Η ελπίδα πως θα λύσουν ο καθένας το πρόβλημά του και το πρόβλημα της οικογένειας που αφήνει πίσω του». Αντί για τη «γη της Επαγγελίας» τούς περιμένει όμως η κόλαση της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της καταστολής και του ρατσισμού.

Οσον αφορά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν, η Κ. Πανοπούλου επισημαίνει πως το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο μικρότερες και μεγαλύτερες «Μανωλάδες»: «Οι ελάχιστοι μετανάστες που έχουν δουλειά εργάζονται σε άθλιες συνθήκες υπερεντατικοποίησης, με 14ωρες βάρδιες, ενώ είναι συχνό το φαινόμενο οι εργοδότες στο τέλος να μην τους πληρώνουν. Κλωστοϋφαντουργία και φασονατζίδικα, μαγειρεία και άλλες επιχειρήσεις επισιτισμού, τους κρατάνε λίγους μήνες, δεν τους πληρώνουν καθόλου και μετά τους απειλούν ότι θα φωνάξουν την αστυνομία.

Το αποτέλεσμα είναι να επιστρέφουν οι μετανάστες στην ανεργία και μάλιστα κατατρομαγμένοι. Πλέον φοβούνται να πάμε ακόμα και μαζί να ζητήσουμε τα λεφτά τους, πράγμα που παλιότερα το κάναμε και πολλές φορές μάλιστα έφερνε αποτέλεσμα. Σήμερα, είναι πολύ πιο φοβισμένοι, η τρομοκρατία της εργοδοσίας μεγαλώνει, σχεδόν παντού έχουν μπράβους που επιστρατεύουν εναντίον τους».

Συνολικά οι συνθήκες ζωής τους είναι άθλιες: «Στοιβάζονται όπως - όπως 10 και 15 άτομα σε ένα υπόγειο. Ακόμα και ο ύπνος γίνεται με βάρδιες. Εχουμε περιπτώσεις μεταναστών που έρχονται στα μαθήματα στο Στέκι και στο σπίτι που μένουν κοιμούνται με αυτόν τον τρόπο. Εχει τύχει να έρθουν στο μάθημα με κόκκινα μάτια, τους ρωτάω γιατί και απαντούν ότι έχουν μείνει ξύπνιοι, αφού δεν ήταν η "βάρδιά" τους να κοιμηθούν...

Μεγάλο πρόβλημα έχουν βέβαια και με τη διατροφή τους. Ερχονται για μάθημα και στην ερώτηση τι έχουν φάει, συχνά η απάντηση είναι "λίγο ψωμί". Επειδή ζουν σε τέτοιες άθλιες συνθήκες συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Ακόμα και αυτοί που έχουν κάρτα και μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο, δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν τα φάρμακα που χρειάζονται. Πρέπει να τα αγοράσουν. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι για αυτούς απαγορευμένη. Αρρωσταίνουν και μένουν άρρωστοι.

Η συντριπτική πλειοψηφία δεν είχε προορισμό τη χώρα μας. Ομως, δεν τους χορηγούν ταξιδιωτικά έγγραφα, δεν τους επιτρέπουν να φύγουν. Οπως είπε χαρακτηριστικά ένας μετανάστης, περιγράφοντας την κατάσταση που ζουν, "είμαστε μέσα σε μια φυλακή με ουρανό"».

Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η καταστολή και η βία που αντιμετωπίζουν από τις δυνάμεις της Αστυνομίας, αλλά και οι επιθέσεις από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που αναπτύσσει την εγκληματική της δράση στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας.

«Δεν χορηγούνται νομιμοποιητικά έγγραφα σε κανέναν, παρά μόνο προσωρινή κάρτα για 6 μήνες σε όσους προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές», σημειώνει η Κ. Πανοπούλου. Υπογραμμίζει πως οι μετανάστες αναγκάζονται να ζουν σε καθεστώς «παρανομίας», ενώ η καταστολή αυξάνεται: «Πρώτη φορά συνέβη φέτος να χρειαστεί να κάνουμε αλυσίδα για να συνοδεύσουμε τους μετανάστες στην έξοδό τους από το κτίριο, αφού τελειώνοντας το μάθημα στο Στέκι, ακριβώς απέναντί μας, στην Πατησίων υπήρχαν κλούβες της Αστυνομίας. Τόλμησαν να έρθουν και στο πεζοδρόμιο ακριβώς έξω από την είσοδο, βγήκαμε όμως έξω και δυναμικά τους απωθήσαμε».

Ιδιαίτερα αναφέρεται στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, η οποία αξιοποιήθηκε ως εφαλτήριο από τη Χρυσή Αυγή: «Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα είναι τραγική. Η αστυνομία με τα όπλα στα χέρια και μια εγκαταλελειμμένη πλατεία, μια παιδική χαρά άδεια, χωρίς να υπάρχει ψυχή, ούτε Ελληνες, ούτε μετανάστες. Η εικόνα αυτή αποδεικνύει πως αυτό που παρουσιάστηκε ως διαμαρτυρίες "αγανακτισμένων" τάχα κατοίκων της περιοχής δεν ήταν παρά ένα μεγάλο ψέμα, ένα πρόσχημα που κατασκεύασε και χρησιμοποίησε η Χρυσή Αυγή. Υπήρχε οργανωμένο σχέδιο με άλλες σκοπιμότητες».

Υπενθυμίζει ακόμα πως αστυνομικός που διατέλεσε διοικητής του τοπικού αστυνομικού τμήματος, είναι σήμερα υπόδικος, ενώ έχουν δει το φως της δημοσιότητας, μέσα από έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, πλήθος από σοβαρές καταγγελίες σχετικά με τη σύνδεσή του με τη ναζιστική οργάνωση και την εγκληματική της δραστηριότητα: «Με την ανοχή και της Αστυνομίας έδειξε το εγκληματικό της πρόσωπο πρώτα απέναντι στους μετανάστες, έχοντας βέβαια στόχο όλους τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα και τους αγώνες τους», καταλήγει η Κ. Πανοπούλου όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή.

Στην παρέμβαση του ΚΚΕ για όλα τα παραπάνω ζητήματα, οι εκδηλώσεις του Διημέρου έχουν το δικό τους ρόλο: «Το Διήμερο της ΚΟ Αττικής είναι ένας σταθμός σε αυτή την προσπάθεια. Οι ίδιοι οι μετανάστες συμμετέχουν στο πρόγραμμά του με μεγάλο ενθουσιασμό. Θέλουν να παρουσιάσουν τη δική τους κουλτούρα, τις δικές τους παραδόσεις. Το επιδιώκουν αυτό και νιώθουν περήφανοι. Το πολιτιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνει μουσική, χορό, παιδικά δρώμενα. Συμμετέχουν μεταναστευτικές κοινότητες ή και συγκροτήματα από τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία, την Αλβανία. Μέχρι στιγμής, καθώς βρισκόμαστε στη φάση της προετοιμασίας, στις φετινές εκδηλώσεις θα συμμετάσχουν επίσημα 14 μεταναστευτικές κοινότητες.

Με μια σειρά κοινότητες έχουμε σταθερή επαφή και επικοινωνία, όπως με το Κονγκό, την Τανζανία, το Σουδάν, την Παλαιστίνη, τη Νιγηρία. Παίζει ρόλο και το γεγονός ότι υπάρχει το σχολείο στο Στέκι, αλλά και ότι αναπτύσσεται μια πολύμορφη δραστηριότητα. Οργανώνουμε για παράδειγμα γλέντια, τους καλούμε σε μια σειρά δραστηριότητες.

Υπάρχει συνεχής συνεργασία και με τους μαζικούς φορείς της περιοχής. Για παράδειγμα, όταν ο σύλλογος γυναικών έχει μια εκδήλωση καλεί και τις μετανάστριες, τις γυναίκες από τις κοινότητες, να πάρουν κι αυτές μέρος. Μέσα από αυτή τη διαδικασία πολλοί καταλαβαίνουν ότι, είτε εδώ, είτε σε κάποια άλλη χώρα που θα βρεθούν, είτε στην πατρίδα τους, αν επιστρέψουν σε αυτή, πρέπει να παλέψουν για να αλλάξει η ζωή τους. Εχουμε την ικανοποίηση ότι ανοίγει ένας ορίζοντας στη συνείδηση αυτών των ανθρώπων».

Αυτό είναι εξάλλου και το κάλεσμα που απευθύνει η ΚΟ Αττικής μπροστά στις εκδηλώσεις του Διημέρου, σε Ελληνες και μετανάστες: «Οργανώσου! Πάλεψε! Δυνάμωσε την αλληλεγγύη! Αυτό είναι το όπλο των εργατών! Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να αλλάξουμε τον κόσμο!».