Το Κέντρο Αμεσης Πρόσβασης (που βρίσκεται στην οδό Κουμουνδούρου 29, στην καρδιά της Αθήνας) υποδέχεται σε καθημερινή βάση τουλάχιστον 100 περίπου ενεργούς χρήστες, προσφέροντάς τους υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης, παραπομπής σε θεραπευτικά προγράμματα, αλλά και τη δυνατότητα να φάνε, να κάνουν μπάνιο, να πλύνουν τα ρούχα τους, να ζήσουν μικρές ανθρώπινες στιγμές, μακριά από την πιάτσα

Κι ενώ τα αιτήματα για θεραπεία σε όλο το φάσμα υπηρεσιών του ΚΕΘΕΑ αυξήθηκαν κατά 20% μέσα σ' ένα χρόνο, πάνω από 15 τοπικές κοινωνίες σε όλη την Ελλάδα - από την Πτολεμαΐδα μέχρι τη Χίο και από το Μεσολόγγι και τα Γρεβενά μέχρι την Κάλυμνο και τη Ρόδο - περιμένουν να δημιουργηθούν νέες μονάδες, οι κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι και σήμερα έχουν μειώσει την κρατική επιχορήγηση του Κέντρου κατά 25%. Από το 2006 μέχρι και σήμερα έχουν παγώσει τις προσλήψεις προσωπικού. Ετσι, μονάδες, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, χτυπούν κόκκινο. Εργαζόμενοι που δουλεύουν σε οριακές και δύσκολες συνθήκες βρίσκονται στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης, με μισθούς κουτσουρεμένους. Με κομμάτι της χρηματοδότησης να στηρίζεται σε δωρεές και χορηγούς που έχουν ημερομηνία λήξης. Και μετά τι;

Ακόμη και η θεραπευτική κοινότητα του ΚΕΘΕΑ «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ», η πρώτη στη χώρα μας που θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση και αυτόνομο χώρο μέσα στις φυλακές (η οποία θα έχει δυνατότητα φιλοξενίας 84 κρατουμένων και θα συνδέεται με το Κέντρο Υποδοχής και Επανένταξης Αποφυλακισμένων στη Θεσσαλονίκη) δεν έχει ξεκινήσει τη λειτουργία της γιατί εδώ και ένα χρόνο εκκρεμεί ...η σύνδεση του ρεύματος στις εγκαταστάσεις!

Ολα αυτά που συμβαίνουν στο ΚΕΘΕΑ, με προγράμματα που έχουν να επιδείξουν αξιοζήλευτα αποτελέσματα (όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος 100 άνθρωποι αποφοίτησαν «καθαροί» απ' αυτά), δείχνουν ότι ζούμε ένα πισωγύρισμα της ανθρωπότητας που φέρνει τη σφραγίδα της εγκληματικής πολιτικής της ΕΕ και των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Επιπλέον δίνεται «γην και ύδωρ», τυπικά και άτυπα σε κλινικάρχες που δρουν παράνομα και με τα «στραβά μάτια» του κράτους για να προσφέρουν έναντι χιλιάδων ευρώ επικίνδυνες και αμφίβολης ποιότητας υπηρεσίες ...υπονομεύεται κάθε δημόσια δομή που σχετίζεται με την τοξικοεξάρτηση, προωθώντας κάθε είδους ναρκω-κουλτούρα για να βάλουν στο χέρι την ψυχή και το μυαλό των νέων... Και η σύγχρονη ζούγκλα που διαμορφώνεται είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού, όπως και η βαθιά υποκρισία η οποία θα αποτυπωθεί για άλλη μια φορά στις 26 Ιούνη, Μέρα υποτίθεται Κατά των Ναρκωτικών, με κροκοδείλια δάκρυα και κορόνες ευαισθησίας.

Οι χρήστες στις πιάτσες της Αθήνας ζουν χωρίς στέγη, δουλειά, πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό, με πολλά προβλήματα υγείας.

Στο ΚΕΘΕΑ «ΕΞΕΛΙΞΙΣ» εδώ και δύο δεκαετίες υποστηρίζονται οι εξαρτημένοι που αποκόβονται από υπηρεσίες και πηγές βοήθειας ή δεν προσεγγίζουν τα προγράμματα απεξάρτησης, λόγω απουσίας κινήτρου για θεραπεία. Το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό αναπτύσσει προγράμματα προσέγγισης χρηστών στο δρόμο, υποδέχεται και υποστηρίζει τους χρήστες σε χώρους διημέρευσης μακριά από τους κινδύνους και τις καταπονήσεις της πιάτσας, προσφέροντάς τους πρωτοβάθμια περίθαλψη μέσα από ειδικές μονάδες σωματικής και ψυχικής υγείας. Στην ουσία πραγματοποιείται ουσιαστική «μείωση της βλάβης».

Ανέκαθεν ο κόσμος στον οποίο απευθυνόταν ήταν οι πιο περιθωριοποιημένοι και επιβαρυμένοι χρήστες ουσιών. Ωστόσο, οι συνθήκες και οι καταστάσεις που συναντούν οι εργαζόμενοι στο δρόμο τα τελευταία χρόνια, από την έναρξη της κρίσης και μετά, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο:

Οι μισοί σχεδόν από τους χρήστες στο κέντρο της Αθήνας σήμερα είναι άστεγοι. Εξι στις 10 χρήστριες εκπορνεύονται για να συντηρήσουν τον εθισμό τους και για να επιβιώσουν. Το HIV/AIDS, η ηπατίτιδα C και τα άλλα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας έχουν αυξηθεί ραγδαία. Νέες ουσίες εμφανίζονται στο προσκήνιο, το υποστηρικτικό δίκτυο των ανθρώπων είναι διαλυμένο, η κινητοποίησή τους, προκειμένου να φροντίσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους και για μικρές αλλαγές που θα βελτιώσουν την κατάστασή τους, είναι εξαιρετικά χαμηλή.

Το νέο Κέντρο Αμεσης Πρόσβασης λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο. Στο διάστημα αυτό η προσέλευση είναι υψηλή, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις για τις οξυμένες ανάγκες των συγκεκριμένων ανθρώπων. Περίπου 300 διαφορετικοί άνθρωποι προσεγγίζουν το Κέντρο κάθε μήνα, με μακρά πορεία στη χρήση, πολύπλευρα προβλήματα και έντονο κοινωνικό αποκλεισμό.

• Οι 8 στους 10 από αυτούς που έρχονται στο Κέντρο είναι άνδρες. Ο μέσος όρος ηλικίας τους τα 37 έτη (αισθητά μεγαλύτερος από το μέσο όρο όσων απευθύνονται στο σύνολο των θεραπευτικών υπηρεσιών της χώρας, που είναι 32,8 έτη).
• 3 στους 10 είναι αλλοδαποί (32%). Το αντίστοιχο ποσοστό στο σύνολο των θεραπευτικών προγραμμάτων της χώρας είναι κάτω από 10% (1 αλλοδαπός στους 18).
• 4 στους 10 δηλώνουν άστεγοι και διαμένουν στο δρόμο ή σε εγκαταλειμμένους χώρους, ενώ ο αριθμός των αστέγων για το σύνολο των προγραμμάτων για εξαρτημένους είναι περίπου 1 στους 10 (10,5%).
• Μόνο οι 6 στους 10 δήλωσαν ότι στο χώρο όπου διαμένουν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ μόλις οι 4 στους 10 ότι έχουν τρεχούμενο νερό.
• Οι 6 στους 10 δεν εργάζονται - ούτε περιστασιακά.
• Οι 6 στους 10 έχουν προβλήματα σωματικής υγείας.
• Οι 4 στους 10 δεν έχουν ασφάλεια υγείας, 1 στους 10 γνωρίζει ότι είναι οροθετικός, ενώ 3 στους 10 γνωρίζουν ότι πάσχουν από ηπατίτιδα C, ποσοστά που στην πραγματικότητα είναι μεγαλύτερα, καθώς σημαντικό ποσοστό δεν έχει κάνει εξετάσεις πρόσφατα ή και ποτέ.
• Οι 5 στους 10 δήλωσαν ότι είναι ενεργοί χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο σύνολο των υπηρεσιών για εξαρτημένους είναι 34%. Η κύρια ουσία χρήσης είναι η ηρωίνη, αν και οι περισσότεροι δηλώνουν πολυχρήστες διαφόρων ουσιών. Κοινή χρήση σύριγγας, έστω μία φορά σε όλη τους τη ζωή, δηλώνουν ότι έκαναν πάνω από 4 στους 10, ποσοστό που ταυτίζεται με το αντίστοιχο του συνόλου των προγραμμάτων (38,9%). Στο σχετικά χαμηλό ποσοστό κοινής χρήσης έχει συμβάλει η εντατικοποίηση και διεύρυνση των προγραμμάτων ανταλλαγής/διανομής συριγγών από το ΚΕΘΕΑ και τους άλλους φορείς τα τελευταία χρόνια.

Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους το Κέντρο σε ημερήσια βάση υποδέχεται 100 περίπου ενεργούς χρήστες και τους προσφέρει υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης, εκπαίδευσης, παραπομπής σε θεραπευτικά προγράμματα ή εξειδικευμένες υπηρεσίες, αλλά και σίτιση, ιματισμό και δυνατότητα φροντίδας της ατομικής υγιεινής.