Εγραψε η «Καθημερινή» 2/9/2014: «Η ύφεση έχει εξωθήσει πολύ κόσμο εκτός αγοράς εργασίας. Το ζήτημα αφορά και την Ευρώπη. Οι ακαμψίες στις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας μειώνουν δραματικά τις πιθανότητες εύρεσης νέων θέσεων εργασίας συγκριτικά με τις ΗΠΑ. Η αγορά εργασίας των ΗΠΑ φημίζεται για την ευελιξία της. Στις ΗΠΑ, η ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας οδηγούσε άμεσα σε πτώση της ανεργίας. Επί σειρά ετών, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συζητούσαν τρόπους για να καταστήσουν τις αγορές εργασίας πιο ευέλικτες όπως ακριβώς και των ΗΠΑ. Αυτά τα στερεότυπα θα πρέπει να αναθεωρηθούν». Τι σημαίνει ευελιξία στην αγορά εργασίας; Μερική απασχόληση, επέκταση της ελαστικής εργασίας με κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, εκ περιτροπής εργασία, απελευθέρωση απολύσεων, αντικατάσταση της μόνιμης δουλειάς με δουλειά ορισμένου χρόνου, από μία μέρα έως πέντε μήνες, κινητικότητα, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων, μαθητεία, κ.λπ. Η προστασία της 8ωρης δουλειάς, με τη Συλλογική Σύμβαση, εμποδίζει τη μερική απασχόληση, την κινητικότητα, τη δουλειά για μια μέρα τη βδομάδα, την ανακύκλωση των ανέργων. Η προστασία από τις απολύσεις εμποδίζει τις αλλαγές στην οργάνωση της δουλειάς που μειώνουν το εργατικό δυναμικό ή αντικαθιστούν μόνιμους εργαζόμενους με μαθητευόμενους ή πρακτικάριους σε μια επιχείρηση, εντατικοποιώντας ταυτόχρονα τη δουλειά. Η ευελιξία στην αγορά εργασίας αυξάνει στο έπακρο την εκμετάλλευση και τα κέρδη ταυτόχρονα.

...Για του λόγου το αληθές, έγραψε επίσης η «Καθημερινή» 31 / 8 / 2014 από άρθρο του «Εκόνομιστ»: «Ιστορικά, η Ευρώπη και η Ιαπωνία εμφανίζουν μεγαλύτερα συμπτώματα ακαμψίας στις αγορές εργασίας. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, η κεντρική διαπραγμάτευση των μισθών και άλλες δικλείδες ασφαλείας για την εξασφάλιση των θέσεων απασχόλησης καθιστούσαν ακόμη πιο δύσκολη τη μείωση των θέσεων εργασίας ή τις περικοπές μισθών για τους εργοδότες (αν και τελευταία έχουν χαλαρώσει αυτοί οι κανόνες). Στις ΗΠΑ, αντίθετα, επικρατεί το μοντέλο της απόλυτης ευελιξίας. Κάθε μήνα, εκατομμύρια εργαζόμενοι υποβάλλουν την παραίτησή τους ή τους απολύουν κάθε μήνα. Παράλληλα, ακόμη περισσότεροι προσλαμβάνονται σε μια ατελείωτη διαδικασία δημιουργίας και κατάργησης θέσεων εργασίας. Αλλά η εικόνα αυτή είναι ατελής. Οπως επισήμαναν ο Στίβεν Ντέιβις του Πανεπιστημίου του Σικάγου και ο Τζον Χάλτιβαγκνερ του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στο πλαίσιο ομιλίας τους στο Τζάκσον Χολ, "η αγορά εργασίας στις ΗΠΑ δεν παρουσιάζει την ίδια δυναμική που είχε κάποτε"». Τι ομολογείται με όλα τα παραπάνω; Οτι η πολυδιαφημιζόμενη «πλήρης ευελιξία» στην αγορά εργασίας δεν αντιμετωπίζει την ανεργία. Είναι όμως βασικό εργαλείο για τη διατήρηση και αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Φαίνεται ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ελλάδα δεν αντέχουν άλλα ζόρια από την κρίση και αναζητούν επειγόντως λύση. Με τη διαφορά ότι δεν είναι διατεθειμένοι να συμβάλουν με επενδύσεις αν δε βάλει χρήμα το κράτος. Να τι γράφει το «Εθνος», 3.9.2014: «Οι μεγάλες αλλαγές προϋποθέτουν: Σοβαρή διευθέτηση του χρέους. Αναθεώρηση του προγράμματος των εξωπραγματικών πλεονασμάτων των επόμενων χρόνων (4,5% το 2016). Και μεταβίβαση σημαντικών αναπτυξιακών πόρων, μέσω ενός μεγάλου ευρωπαϊκού προγράμματος. Αλλο "μείγμα". Οσο αυτά δε γίνονται, ούτε η υπερφορολόγηση αποφεύγεται, ούτε είναι εύκολη η ανάπτυξη και η καταπολέμηση της ανεργίας. Ο κίνδυνος να υποστούμε "έμφραγμα" από τις συνέπειες της "οικονομικής ασφυξίας", της λιτότητας, είναι μεγάλος...». Να, λοιπόν, που επιβεβαιώνουν ότι η αλλαγή μείγματος, που επαγγέλλεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων, των φτωχών - λαϊκών στρωμάτων.