Βέβαια, οι διαβεβαιώσεις αυτές δεν έχουν την παραμικρή αξία, αφού οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης και οι συμφωνίες που ήδη έχουν γίνει και μάλιστα έχουν αποτυπωθεί και σε σχετικούς νόμους, καθορίζουν τη δραστική μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης την ίδια στιγμή που ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνεται, τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα ασφαλιστικά Ταμεία και την ίδια ώρα τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Μειώσεις που, σε συνάρτηση με την υψηλή ανεργία, οδηγούν στον οικονομικό στραγγαλισμό των Ταμείων, στο φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων της Κοινωνικής Ασφάλισης, τα οποία με τη σειρά τους γίνονται το χρήσιμο άλλοθι, για παραπέρα μείωση των συντάξεων και των παροχών τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ετοιμάζονται νέες ανατροπές στα όρια ηλικίας και αύξηση στον αριθμό των ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη, μείωση των συντάξεων - που πληροφορίες φέρουν να φτάνει μέχρι και το 20% - νέες συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις που θα οδηγήσουν σε εξαφάνιση τις επικουρικές συντάξεις και σε παραπέρα συρρίκνωση των κύριων συντάξεων. Ταυτόχρονα, δεν αποκλείεται η εφαρμογή του νέου συστήματος του Ασφαλιστικού, που σταδιακά θα άρχιζε από το 2015 (νόμοι 3863, 3865 του 2010) και αφορούσε και τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με τους νέους μικρότερους συντελεστές αναπλήρωσης, να γίνει πολύ νωρίτερα. Ετσι και με τον τρόπο αυτό, οι μειώσεις στις νέες συντάξεις, πέρα από τις περικοπές που έχουν νομοθετηθεί, θα είναι ακόμα μεγαλύτερες τα επόμενα χρόνια, απ' αυτές που αρχικά είχαν νομοθετηθεί.
Στην ίδια κατεύθυνση περιορισμού της συνταξιοδοτικής δαπάνης, αναμένεται να επανεξεταστούν τα κατώτερα όρια συντάξεων, καθώς ευθέως αμφισβητείται το τμήμα αυτών που οι κυβερνώντες θεωρούν «προνοιακό» και δήθεν δεν αντιστοιχεί στις εισφορές των ασφαλισμένων, ενώ ο λεγόμενος διαχωρισμός των προνοιακών από τις ασφαλιστικές παροχές βάζει στο στόχαστρο και το ΕΚΑΣ.
Ειδικότερα, και με βάση και τη μελέτη του ΚΕΠΕ, στις επιδιώξεις συγκυβέρνησης και τρόικας, μεταξύ άλλων είναι:
Η αύξηση θα ισχύσει για τους γεννημένους μετά το 1975, δηλαδή αυτούς που σήμερα βρίσκονται κάτω των 40 ετών. Πρόκειται για μέτρο εγκληματικό, καθώς οι ελάχιστες μέρες Ασφάλισης αυξάνονται πάνω από 30% και σε συνθήκες αυξημένης ανεργίας αλλά και υποαπασχόλησης, θα οδηγήσει χιλιάδες ασφαλισμένους να διαβιούν στα γεράματά τους χωρίς το παραμικρό εισόδημα.
Σε αυτές τις ομάδες, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά που είχαν τις προϋποθέσεις χωρίς να έχουν το απαραίτητο όριο ηλικίας, οι ασφαλισμένοι πριν το 1983 με προϋπόθεση την 35ετία, εργαζόμενοι που ασφαλίζονται στα ΒΑΕ, ασφαλισμένοι στο Δημόσιο με τουλάχιστον 25ετία και μεταβατικά όρια ηλικίας πριν το 62ο κ.λπ.
Σημειώνεται ότι τα ελλείμματα ήταν το πρόσχημα και για παλιότερη απόπειρα μείωσης των συντάξεων του ΟΑΕΕ κατά 35% που προσωρινά είχε αποτραπεί. Μόνο που αυτά δεν είναι ευθύνη των αυτοαπασχολούμενων, αλλά συνέπεια της άγριας φορολογικής επίθεσης σε βάρος των μικρομεσαίων, της όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού που τους οδηγεί σε μαζικά λουκέτα, αλλά και της δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης προς το Ταμείο, που το 2015 θα φτάσει στα 500 εκατομμύρια μικρότερη επιχορήγηση σε σύγκριση με το 2013.
Και, βέβαια, στο τραπέζι των διαβουλεύσεων στο Παρίσι, θα βρίσκονται τα μέτρα που προβλέπουν παραπέρα μείωση των μισθών στο Δημόσιο, τα εργασιακά με αιχμή το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, αλλά και τις παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό νόμο, δηλαδή τους νέους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, αλλά και το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία.
Δραματικές πρωτιές κατέχει η χώρα μας σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) στο πλαίσιο μελέτης για τις «Νέες θέσεις εργασίας» που παρουσίασε χτες στέλεχός της στην Αθήνα, σε πείσμα του μύθου της «ανάκαμψης». Σύμφωνα με αυτά και με αναφορά στους δείκτες του πρώτου τριμήνου του 2014, μεταξύ των 28 χωρών της ΕΕ, η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο ποσοστό ανεργίας με 26,6% (αντί 10,1% στην ΕΕ των «28»), την πρώτη θέση στους μακροχρόνια ανέργους με 74,4% (έναντι 50,1% στους «28»), τη δεύτερη θέση στην ανεργία των νέων με 52% (έναντι 21,7% στους «28»), ενώ βρίσκεται στην τελευταία, 28η θέση στα ποσοστά απασχόλησης με 38,1% (51,8% στους «28» της ΕΕ). Μάλιστα, όπως εκτιμά η ΔΟΕ, ακόμα και αν η χώρα πετύχαινε ρυθμούς αύξησης της απασχόλησης κατά 1,3% ετησίως, όσο δηλαδή είχε τα χρόνια πριν από την κρίση, τότε θα χρειάζονταν 20 χρόνια, για να πετύχει το ποσοστό απασχόλησης που είχε το 2008!