Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παραχώρησε συνέντευξη χτες στον ρ/σ «Real» και τον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου, την οποία και παραθέτουμε:

-- Θα ξεκινήσω ζητώντας το σχόλιό σας για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαπραγμάτευση με την τρόικα και ιδίως θέλω το σχόλιό σας για το εάν και κατά πόσον τελειώνουν τα μνημόνια, όπως ακούμε και από τις δύο πλευρές. Και από την κυβέρνηση που λέει «31/12, νέα σχέση - νέα σελίδα με τους δανειστές», ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι αν εκλεγεί εκείνος στις επόμενες εκλογές θα τελειώσει τα μνημόνια και θα καταργήσει και τους εφαρμοστικούς νόμους...

-- Χιλιοειπωμένα. Θα έλεγα ότι πέρα από τον τρόπο και τον χρόνο και τον τόπο της διαπραγμάτευσης, το θέμα είναι η ουσία. Η ουσία αυτής της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα από το ποιος διαπραγματεύεται, η σημερινή ή η αυριανή κυβέρνηση, έχει ένα προαπαιτούμενο: Θυσίες για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, συνέχιση αυτής της πολιτικής και ουσιαστικά γίνεται ένας καβγάς για το ποιος θα διαχειριστεί τα ψίχουλα, που θα δώσουν σε κάποια τμήματα, που βρίσκονται σε συνθήκες ένδειας.

Και το λέμε αυτό γιατί μπορεί να φωνάζουν για τα μνημόνια που τελειώνουν - θυμίζω ότι το ΚΚΕ είχε θεωρήσει τα μνημόνια σαν μια συνταγή για να διαχειριστούν την κρίση - οι αποφάσεις όμως εκφράζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, γι' αυτό και βλέπουμε κύματα διαδηλώσεων. Μπροστά μας είναι σε ισχύ το μνημόνιο διαρκείας, το «Σύμφωνο Σταθερότητας», οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, η εποπτεία της ΕΕ, όλα αυτά τα οποία τα γνωρίζει και η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά έχουν συμφωνήσει.

-- Εχουν συμφωνήσει λέτε και βάζετε στην ίδια μοίρα τον ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση; Δηλαδή, αν υπάρξει κυβερνητική αλλαγή στη χώρα δε θα αλλάξει πιστεύετε κάτι σε σχέση με τη θέση της χώρας μας στην Ευρώπη και τη σχέση της με τους δανειστές;

-- Η χώρα μας, στα πλαίσια της ΕΕ, δεσμεύεται από δεκάδες νόμους, οδηγίες και αποφάσεις, δεσμεύεται από το «Σύμφωνο Σταθερότητας» και φυσικά αυτές τις δεσμεύσεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις αναιρεί. Ο ίδιος εξάλλου έχει δηλώσει ότι είναι αδιαπραγμάτευτη η θέση και στην ΕΕ και στην ΟΝΕ.

Από εκεί και πέρα επιτρέψτε μου να πω ότι καλλιεργείται ένα κλίμα καταστροφολογίας, φόβου, εκφοβισμών, «τι θα γίνει άμα δεν πάρουμε το α' ή το β'», τα έχουμε δει τόσες φορές αυτά να παίζονται. Ενώ το διά ταύτα, το αποτέλεσμα είναι ότι είναι ήδη σε ισχύ καινούρια μέτρα και μέτρα τα οποία τα πληρώνει βαριά και άγρια η λαϊκή οικογένεια.

Ποιος από αυτούς που μας ακούει πιστεύει ότι θα σταματήσει αυτή η λαίλαπα - η φορολογική αυτή λαίλαπα στο εισόδημα, η λαίλαπα στη μείωση των κοινωνικών αποδοχών - εάν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση; Είναι δεδομένο ότι έχει συνέχεια η πολιτική, όπως έχουν δηλώσει, έχουν συνέχεια οι δεσμεύσεις και ουσιαστικά η κουβέντα γίνεται για το πώς θα διαχειριστούν κάποια ψίχουλα. Αλλωστε για ψίχουλα έγινε και η συζήτηση για τις περιβόητες 10 δεσμεύσεις της Θεσσαλονίκης. Να τονίσω επίσης ότι είναι δικές τους δηλώσεις ότι οι 400 τόσοι εφαρμοστικοί νόμοι δεν καταργούνται μέσα σε μια νύχτα.

-- Πολλοί κατηγορούν το Κομμουνιστικό Κόμμα ότι θα έπρεπε στην επόμενη φάση των πραγμάτων να συνεννοηθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για να υπάρξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς και αντ' αυτού τον εξομοιώνει κατά το «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» με τη Νέα Δημοκρατία...

-- Κοιτάξτε, το «τι Πλαστήρας και τι Παπάγος» έχει ιστορικά δικαιωθεί εν πάση περιπτώσει, αλλά να μην πάμε σε μια τέτοια συζήτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Πλαστήρας, ούτε η ΝΔ είναι ο Παπάγος. Εχει διαμορφωθεί ένα νέο διπολικό σκηνικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει ξεπεράσει ακόμα και αυτά που έλεγε το '12. Να σας θυμίσω ότι τη βδομάδα που πέρασε, η κυβέρνηση ήταν στο Παρίσι και ο ΣΥΡΙΖΑ στο Λονδίνο και συζήταγε με τις «τυχοδιωκτικές» αγορές, τα «αρπακτικά», όπως έλεγαν το 2012. Αρα η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο χώρο της σοσιαλδημοκρατικής διπολικής αντιπαράθεσης δεν εγγυάται για το λαό μας αλλαγή σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα που ζει, γιατί η αλλαγή αυτή προϋποθέτει να συγκρουστείς, να συγκρουστείς με την ΕΕ.

Δεν μπορεί να αναγνωρίσεις ένα χρέος το οποίο το αναγνωρίζουν και οι δύο και συζητούν για διαπραγμάτευση. Σας θυμίζω, επίσης, ότι η καινούρια λέξη είναι η «απομείωση». Τελειώσαμε με τις διαγραφές στο χρέος, τελειώσαμε με μια σειρά μεγάλες κουβέντες και τώρα μιλούν για απομείωση. Αρα, λοιπόν, στη συνταγή υπάρχει διαφορά διαχείρισης, όμως το αποτέλεσμα θα το πληρώσει άγρια ο λαός μας και δεν έχουμε περιθώριο για χάσιμο χρόνου.

Η χτεσινή απεργία, οι χιλιάδες που βγήκαν στο δρόμο έδειξαν, αν θέλετε, το πώς πρέπει να σταθούμε σήμερα. Δεν μπορούμε να ζήσουμε με ψίχουλα, δεν μπορούμε να υποκύψουμε στη μείωση των απαιτήσεων. Ο λαός πρέπει να ανεβάσει τις απαιτήσεις του, πρέπει να διεκδικήσει μια άλλη πορεία, σε σύγκρουση με αυτά που μας έφεραν ως εδώ.