Μπόλικο κουρνιαχτό σηκώνουν οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης και τα επιτελεία του συστήματος γύρω από την «επόμενη μέρα», τη λεγόμενη «μετά το μνημόνιο εποχή». Από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης, το ζήτημα αφορά την επάνοδο στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», η οποία με η σειρά της καθορίζεται από σειρά δημοσιονομικών κανόνων και κριτηρίων, από ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και αυστηρή προσήλωση στους στόχους της αντιλαϊκής πολιτικής, στη βάση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Επί της ουσίας, ανεξάρτητα από ονοματολογίες, πρόκειται για τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, η οποία όχι μόνο δεν παίρνει από βελτιώσεις αλλά, αντίθετα, θα γίνεται όλο και πιο αντιλαϊκή, στο πλαίσιο της προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια.

Στο μεθαυριανό Γιούρογκρουπ θα τεθεί και το ζήτημα των κρατικών προϋπολογισμών στη βάση υποδείξεων και των συστάσεων που έχουν υποβληθεί από την Κομισιόν, στο πλαίσιο της διαδικασίας του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου». Στη φετινή έκθεση αποτυπώνονται οι αυξημένες «αβεβαιότητες» και οι «κίνδυνοι», με βάση και τις πρόσφατες «φθινοπωρινές προβλέψεις» της Κομισιόν, σχετικά με την εμφανιζόμενη κόπωση και στασιμότητα στις οικονομίες της ΕΕ.

Παράλληλα, αναδεικνύονται οι βασικοί άξονες της αντιλαϊκής πολιτικής, που αφορούν στην τόνωση των επενδύσεων, στη «δέσμευση» για τις διαρθρωτικές αλλαγές και στη «δημοσιονομική υπευθυνότητα».

Σε ό,τι αφορά το επίδικο ζήτημα των κρατικών προϋπολογισμών για το 2015, η Κομισιόν απευθύνει συστάσεις στις κυβερνήσεις 7 κρατών (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Πορτογαλία, Βέλγιο και Μάλτα). Η συγκεκριμένη ομάδα αξιολογείται στη ζώνη του κινδύνου, για μη συμμόρφωση με το «Σύμφωνο Σταθερότητας». Οι προϋπολογισμοί ακόμη 4 κρατών (Εσθονία, Λετονία, Σλοβενία, Φινλανδία) κατατάσσονται στην κατηγορία των πιο... «ελαφρών» συστάσεων, χαρακτηριζόμενοι ως «γενικά συμβατοί» με το δημοσιονομικό σύμφωνο.

Στο επίκεντρο της διαδικασίας βρίσκεται η Γαλλία, για τις συνεχιζόμενες αποκλίσεις στα δημοσιονομικά ελλείμματα, γύρω από τα οποία εκδηλώνονται ενδοαστικές κόντρες και πρόσκαιροι συμβιβασμοί. Την ίδια ώρα, βέβαια, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ήδη γιγαντιαίο σχέδιο περιστολής των κρατικών δαπανών, ύψους 50 δισ. ευρώ σε διάστημα τριετίας, προκειμένου να μειώσει τα ελλείμματα. Με βάση και αυτές τις περικοπές, οι οποίες ωστόσο δεν κρίνονται ικανοποιητικές, η Κομισιόν αποφάσισε να αναβάλει τη συζήτηση για την επιβολή προστίμων στη Γαλλία, για το Μάρτη του 2015...

«Η κρίση έδειξε ότι οι δυσχέρειες σε ένα κράτος - μέλος της ζώνης του ευρώ μπορεί να έχουν σημαντικές αλυσιδωτές επιπτώσεις σε γειτονικές χώρες. Συνεπώς, επιβάλλεται επιπλέον εποπτεία για να περιορίζονται τα προβλήματα προτού καταστούν συστημικά», σημειώνεται στο νέο πλαίσιο ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας που ισχύει στην ΕΕ και το οποίο επικυρώθηκε από όλες τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, ανεξάρτητα από το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής και διαχείρισης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της ΕΕ, των μόνιμων αντιλαϊκών μνημονίων και του ενισχυμένου ελέγχου για την προώθηση των βάρβαρων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η συζήτηση για το ποιο μείγμα διαχείρισης θα φέρει τάχα «την έξοδο από τα μνημόνια» είναι άκρως αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη για το λαό.

Οι ενδοαστικές αντιθέσεις και οι κόντρες που εκδηλώνονται στους κόλπους της ΕΕ, αφορούν τη διαπάλη για την ενίσχυση τμημάτων του κεφαλαίου, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που η κάθε κυβέρνηση στηρίζει και εκπροσωπεί. Ετσι, οι όποιες αποκλίσεις στα ελλείμματα συνδέονται με τις κρατικές ενισχύσεις στα τμήματα του κεφαλαίου για το κάθε ξεχωριστό κράτος, ενώ σε κάθε περίπτωση, οι κρατικοί προϋπολογισμοί αποτυπώνουν την αναδιανομή των εισοδημάτων σε όφελος του κεφαλαίου.

Το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης», εξάλλου, προβλέπει ότι ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των κρατικών δαπανών δεν μπορεί να υπερβαίνει το ρυθμό του ΑΕΠ. «Εναλλακτικά», παρέχεται η δυνατότητα αύξησης των δαπανών πάνω από το ρυθμό του ΑΕΠ, αλλά με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα «αντισταθμιστούν» με τα κατάλληλα ισοδύναμα μέτρα, «όπως με τις αυξήσεις των δημοσίων εσόδων», δηλαδή με τη διόγκωση των φόρων που επιβάλλουν στους λαούς.

Η «ενισχυμένη οικονομική εποπτεία» προβλέπει, μεταξύ άλλων, την καθήλωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ του κάθε κράτους, καθώς και τη μείωση του κρατικού χρέους στο 60% του ΑΕΠ, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ετήσιους ρυθμούς. Προβλέπονται, επίσης, μια σειρά από κριτήρια για την παρακολούθηση και αξιολόγηση διαφόρων δημοσιονομικών μεγεθών, όπως τα εμπορικά και άλλα ελλείμματα ή πλεονάσματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών.

Πίσω από τον αποπροσανατολιστικό για το λαό καβγά που στήνουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος τάχα εγγυάται την «έξοδο από τα μνημόνια», στην πραγματικότητα οι νέοι κανόνες της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας στην ΕΕ προβλέπουν σωρεία από δικλίδες ασφαλείας, αλλεπάλληλους «προληπτικούς» και «εποπτικούς ελέγχους» σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής πολιτικής και των δημοσιονομικών μεγεθών για όλα τα κράτη - μέλη.

Εν προκειμένω, να υπενθυμίσουμε ότι σε καθεστώς «ειδικής εποπτείας» θα παραμένουν τα κράτη - μέλη που βρίσκονται σε προγράμματα χρηματοδότησης από την ΕΕ, εφόσον παραμένει ανεξόφλητο το 75% της οικονομικής βοήθειας που τους δόθηκε, όπως δηλαδή στην περίπτωση της Ελλάδας και των άλλων κρατών που εντάχτηκαν στους μηχανισμούς στήριξης.