Πάμπολλες οι πρεμιέρες και αυτήν τη βδομάδα, η βρετανική παραγωγή τρόμου «Ouija Πίνακας Πνευμάτων» (2014) σε σκηνοθεσία Στάιλς Γουάιτ, η αμερικάνικη κωμωδία «Αφεντικά για σκότωμα 2» (2014) του Σον Αντερς, η καναδέζικη ταινία δράσης «Drive Hard» (2014) του Μπράιαν Τρένσαρντ Σμιθ, η γαλλική κωμωδία «Samba» (2014) των Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς, το δράμα «Η έκρηξη» (2014) μια συμπαραγωγή Ελλάδας, Γερμανίας, Ολλανδίας σε σκηνοθεσία Σύλλα Τζουμέρκα, η χαριτωμένη αμερικάνικη ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης» (2014) των Ερικ Ντάρνελ και Σάιμον Σμιθ και το βαρύγδουπο «Πρόμαχος» (2014), μια συμπαραγωγή Ελλάδας, Μ. Βρετανίας και ΗΠΑ σε σενάριο και σκηνοθεσία των Κέρτε και Γιον Βόρτες, ταινία φτιαγμένη για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στον τόπο τους.
Τη βδομάδα σώζουν και πάλι άξιες επαναλήψεις. Με αφορμή τη Διεθνή Μέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό στις 29 Νοέμβρη, στον κεντρικό κινηματογράφο «Τιτάνια Cinemax» (Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, τηλ.: 210.3811.147 και 210.3841.689) ξεκινά κινηματογραφικό φεστιβάλ Αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Τρεις εξαιρετικές ταινίες θα προβάλλονται καθημερινά την ίδια ώρα: «Το αλάτι της θάλασσας» (2008) της Ανμαρί Ζασίρ στις 6 κάθε απόγευμα, η ταινία «Κάτω από τις βόμβες» (2007) του Φιλίπ Αρακτινζί που θα προβάλλεται καθημερινά στις 8 το βράδυ και τέλος το «Palestine Blues» (2008) του Νίντα Σίνοκροτ που θα προβάλλεται στις 10 το βράδυ. Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι συνεχίζεται για 3η βδομάδα στο «Αστυ» η προβολή της σουηδικής ταινίας του Ρόι Αντερσον «Ενα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του»...
Η ταινία παραθέτει τα προτερήματα και τα ελαττώματα των τόπων που βρίσκονται μακριά από τα ανώνυμα, σύγχρονα κέντρα, μιας ζωής σε συνεχή εξέλιξη και θέτει το ερώτημα: υπάρχει εναλλακτική, ανάμεσα σε έναν κόσμο «φυσικό» (ουτοπικό) κι έναν τεχνητό και μολυσμένο ως το κόκκαλο; Ολα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει το ίδιο. Η πρωταγωνίστρια Τζελζομίνα - πρωτότοκη από 4 αδελφές όλες με ονόματα λουλουδιών - χτυπιέται στα τοιχώματα αυτού του διλήμματος, ονειρευόμενη μια άλλη ζωή. Το πέρασμα της Τζελζομίνα από την παιδική ηλικία στις εφηβικές ανησυχίες και τα πρώτα χτυποκάρδια κυκλοφορεί σαν αέρας σε όλο το φιλμ. Ρίζες, εφηβεία, αλλαγές, θέματα κομβικά στην ταινία που αναζητά τα θαύματα μέσα από την ευαίσθητη, ποιητική περιγραφή του ανθρώπινου και αγροτικού περιβάλλοντος και μια διακήρυξη ελευθερίας σε ό,τι αφορά την ίδια την αφήγηση, την οπτική και την, μακριά από μόδες, ευρηματικότητα.
Με τους: Αλμπα Ρόρβακερ, Σαμ Λούβικ, Μαρία Αλεξάντρα Λούνγκου, κ.ά.
Παραγωγή: ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΒΕΤΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ (2014)
Η όσμωση μεταξύ της σκηνοθέτιδας - που δεν επεμβαίνει για να αποτρέψει τον εμφανή μανιχαϊσμό - και της πρωταγωνίστριας ως φυσικού προσώπου και δραματουργικού χαρακτήρα είναι τέλεια σε αυτήν την αναγκαία, στρατευμένη και πυκνή ταινία, ίδια χτύπημα που βρίσκει το στόχο. Η ιδιαιτερότητα του φιλμ δεν συνίσταται στις «καταστάσεις», αυτές είναι χρόνιες και αμετάβλητες, αλλά στο «βλέμμα», στην «οπτική» της σκηνοθέτιδας που είναι παρούσα στην οθόνη μαζί με μια οργή που απορρίπτει όποια συναίνεση.
Κόσμημα λακωνικότητας και ειρωνείας, πορτρέτο της καθημερινότητας των Παλαιστινίων σε μια χώρα διάσπαρτη από σταθμούς ελέγχου, «Το αλάτι της γης» αφηγείται απλά, πειστικά, νευρικά αλλά με ευαισθησία για τη μνήμη και τα τρία στάδια της εξορίας: Τη γη, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τη διασπορά ενός ολόκληρου λαού που θυσιάστηκε στο βωμό συμφερόντων.
Κατοχή, φτώχεια, ανεργία και προσβολές ατέλειωτες σε κάθε πόστο ελέγχου, να η ζωή των Παλαιστινίων που περιγράφεται με δύναμη αγανάκτησης ουδόλως συνηθισμένη, που κάνει την ταινία να παίρνει θέση υπέρ των Παλαιστινίων. Σαν σύνολο το φιλμ στρατεύεται στην επιστροφή του Παλαιστινιακού λαού στα υπό κατοχή εδάφη του. Και η Σοράγια επέστρεψε στη Ραμάλα για να ασκήσει το δικαίωμά της στην επιστροφή...
Με τους: Σουχέιρ Χάμαντ, Σάλεχ Μπάκρι, Ριγιάντ Ιντέις, κ.ά.
Παραγωγή: ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΒΕΛΓΙΟ, ΕΛΒΕΤΙΑ (2008)
Σκληρή βουτιά σε μια πραγματικότητα που δεν τελειώνει να παράγει δράματα η ταινία «Κάτω από τις βόμβες», δείχνει την πορεία μιας Λιβανέζας μητέρας που μόλις έφθασε από το εξωτερικό και αναζητά τα ίχνη του γιου της που άφησε στην αδελφή της. Η γυναίκα βρίσκει τελικά έναν ταξιτζή που δέχεται να πάει στο Νότο - απ' τις ίδιες περιοχές κατάγεται κι αυτός - και μαζί διασχίζουν τη χώρα, ολοκληρωτικά κατεστραμμένη, από χωριό σε χωριό, μια έρευνα στο κενό που όμως προσκολλάται σε ισχνές ενδείξεις που κατορθώνει να συλλέξει, ενώ το άγχος αρχίζει να μετατρέπεται σε πανικό. Η κοινή τους αναζήτηση, μετουσιώνεται σε δικαιολογία για τον σκηνοθέτη να δείξει μια ερειπωμένη χώρα όπου η «Χεζμπολάχ» εδραιώνει τη δύναμή της. Ο σκηνοθέτης δεν εκμεταλλεύεται αυτό το πλαίσιο μετωπικά, αλλά κάνει εργαλείο τις ντοκουμενταρίστικες εικόνες του σε όφελος ενός επαναληπτικού και παθιασμένου σεναρίου. Ο πόνος των αθώων και της εξορίας, αλλά και το αίσθημα ενοχής όσων επιβίωσαν, μπροστά στον αγώνα αυτής της Μάνας Κουράγιο...
Με τους: Νάντα Αμπου Φάρχατ, Ζορζ Καμπάζ, κ.ά.
Παραγωγή: ΛΙΒΑΝΟΣ, ΓΑΛΛΙΑ (2007)
«Δεν γνωρίζαμε τη συγκεκριμένη ιστορία γιατί δεν υπήρχε καταχωρημένη στα σχολικά βιβλία»... αναφέρει ένας Αμερικανός συγγραφέας στο εξαιρετικά χρήσιμο, ελληνικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «Παλικάρι - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου». Ακριβώς εδώ εντοπίζεται όλη η αξία και η δύναμη της ταινίας, στην ιστορική γνώση που μεταφέρει έναν αιώνα αργότερα, για μια κομβική στιγμή του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε κατατοπιστικά κεφάλαια που εισάγουν τον θεατή στο περιβάλλον που κυοφόρησε την πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην αμερικανική ιστορία, η οποία κορυφώθηκε με τη σφαγή των απεργών ανθρακωρύχων στο Λάντλοου του Κολοράντο, ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα, τον Απρίλη του 1913 και την εν ψυχρώ δολοφονία του Ελληνα μετανάστη, ηγετικού συνδικαλιστικού στελέχους Λούη Τίκα, από μισθοφόρο της Εθνοφρουράς.
Θεμελιώδες υλικό στο ακαδημαϊκής και γραμμικής αφήγησης ντοκιμαντέρ του Νίκου Βεντούρα οι επεξεργασμένες και εμπλουτισμένες με λεπτομέρειες καταθέσεις πανεπιστημιακών, ιστορικών, καλλιτεχνών αλλά και απογόνων των ανθρακωρύχων, που, υπό τη μορφή συνεντεύξεων, μιλούν για την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών για το μέγιστο κέρδος - έναν αιώνα πριν όπως και σήμερα - από το μεγάλο κεφάλαιο, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο όνομα Ροκφέλερ που συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει... Οι έγχρωμες, σύγχρονες μαρτυρίες εναλλάσσονται με ασπρόμαυρο φωτογραφικό κυρίως, αλλά και κάποιο κινηματογραφημένο υλικό εποχής, που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ελληνικής μετανάστευσης και της αμερικανικής εργατικής τάξης.
Παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ (2014)