Τα παραπάνω χαρακτηριστικά ανήκουν στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και είναι πέρα για πέρα αληθή. Εν προκειμένω, όμως, αποτελούν το «ισχυρό δέλεαρ», αλλά και υπόσχεση της κυβέρνηση για τεράστια κέρδη, προς τους μεγαλοσχήμονες ιδιώτες, που από χτες πλέον, μπορούν να εκδηλώσουν το «ενδιαφέρον» τους για την εξαγορά του τελευταίου δημόσιου ναυπηγείου της χώρας.... Ο Σκαραμαγκάς, στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας παίρνει πλέον το δρόμο του Νεωρίου, της Ελευσίνας, της Αυλίδας, «συνοδευόμενος» από εκατοντάδες - σε πρώτη φάση - απολύσεις εργαζομένων και με την αβεβαιότητα για όσους παραμείνουν.

Με βάση τα όσα αναφέρονται στο «πωλητήριο», καθίσταται σαφές ότι οι όροι - όπως θα δούμε πιο κάτω - θα διαμορφωθούν από τους επίδοξους αγοραστές του Ναυπηγείου... Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι η εξασφαλισμένη κερδοφορία του υποψήφιου αγοραστή, αφού μέχρι στιγμής στο ναυπηγείο έχουν ανατεθεί δουλιές ύψους1 περίπου τρισεκατομμυρίου δραχμών, και όλες προέρχονται από το ελληνικό δημόσιο. Οι αναθέσεις που θα ακολουθήσουν, με βεβαιότητα αναμένεται ότι θα είναι πολλαπλάσιες...

Η δημοσίευση χτες με πληρωμένη καταχώριση στον Τύπο της «πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την αγορά μετοχών έως και 100% της εταιρίας Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (Σκαραμαγκά), μέσω διεθνούς δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού», αποτελεί την πλήρη ολοκλήρωση ενός εκ των μεγαλύτερων σκανδάλων στον τομέα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας της χώρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ομως αποτελεί και ένα «Κολοσσιαίο» παράδειγμα εξαπάτησης του ελληνικού λαού από την κυβέρνηση, αφού η υπόθεση του ξεπουλήματος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έχει στηθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Από τις τραγικές πλευρές του ζητήματος είναι η στάση που κράτησαν όλα αυτά τα χρόνια οι φιλοκυβερνητικοί συνδικαλιστές του χώρου, που απροκάλυπτα είχαν αναλάβει το έργο της εξαπάτησης των εργαζομένων.

Σύμφωνα με το περιεχόμενο του «πωλητηρίου», οι επιστολές εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους υποψήφιους αγοραστές, θα πρέπει να έχουν κατατεθεί στο σύμβουλο ιδιωτικοποίησης, μέχρι τις 9 του Μάρτη. Με την κατάθεση της επιστολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος, και εντός 10 ημερών οι υποψήφιοι αγοραστές που θα πληρούν τα κριτήρια, θα υπογράψουν «Συμφωνία Εμπιστευτικότητας», με το σύμβουλο ιδιωτικοποίησης, ώστε να πάρουν όσα στοιχεία τους ενδιαφέρουν για τα Ναυπηγεία, αλλά και να πληροφορηθούν τους όρους του ξεπουλήματος, αν βέβαια υπάρχουν όροι, αλλά και να κάνουν παρατηρήσεις για τη σύμβαση.

Συνεπώς, προκύπτει ότι οι «συμφωνίες» των πρασινογάλαζων συνδικαλιστών που διαπραγματεύτηκαν με την κυβέρνηση τους όρους του ξεπουλήματος του Σκαραμαγκά, δε στηρίζονται πουθενά. Οι όροι θα διαμορφωθούν από τους υποψήφιους αγοραστές και αναφέρεται στο «πωλητήριο»:.«... οι προεπιλεγμένοι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να υποβάλουν παρατηρήσεις στο σχέδιο της σύμβασης. Μετά τις τυχόν παρατηρήσεις των προεπιλεγομένων ενδιαφερομένων, οι πωλητές θα οριστικοποιήσουν τη σύμβαση και θα τη θέσουν υπόψη των προεπιλεγμένων ενδιαφερομένων, οι οποίοι στη συνέχεια θα κληθούν να καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές». Δηλαδή, ούτε οι 1.400 θέσεις εργασίας διασφαλίζονται όπως λέει η πλειοψηφία του σωματείου.

Τώρα πλέον είναι σίγουρο ότι δε θα απολυθούν μόνο 600 εργαζόμενοι όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά πολλοί περισσότεροι, αφού θεωρείται δεδομένο ότι οι υποψήφιοι αγοραστές θα απαιτήσουν όσο το δυνατόν λιγότερους εργαζόμενους. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως, ούτε στην περίπτωση της ΣΟΦΤΕΞ, που πρόκειται για καραμπινάτο σκάνδαλο, στην πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος δεν αναφερόταν ότι οι «μετά τις τυχόν παρατηρήσεις των προεπιλεγομένων ενδιαφερομένων, οι πωλητές θα οριστικοποιήσουν τη σύμβαση και θα τη θέσουν υπόψη των προεπιλεγομένων ενδιαφερομένων, οι οποίοι στη συνέχεια θα κληθούν να καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές» ή έστω κάτι παρόμοιο...

Η μεθόδευση του ξεπουλήματος του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά έχει αρχίσει από τη στιγμή που πέρασε στα χέρια της ΕΤΒΑ, το 1985. Συνοπτικά θα αναφέρουμε ότι, επί της ουσίας, το «κόλπο» στήθηκε το 1995 με την εφαρμογή του συστήματος 51% στην ΕΤΒΑ και το 49% στους εργαζόμενους. Οι ταξικές δυνάμεις τότε κατήγγειλαν σε όλους τους τόνους ότι το «ερμαφρόδιτο» σύστημα του 51% - 49% ήταν ο προάγγελος της πλήρους ιδιωτικοποίησης του Ναυπηγείου. Σήμερα, αυτοί που τα έλεγαν, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν στο απόλυτο. Ακολούθησε η ανάληψη της διοίκησης από την πολυεθνική Brown & Root, με το επιχείρημα την κερδοφόρα πορεία του Ναυπηγείου, αλλά τότε αρχίζει η συστηματική απαξίωση του ναυπηγείου από την κυβέρνηση και τη διοίκηση της B&R. Οταν η αγγλική πολυεθνική, ολοκλήρωσε το «έργο» της υποβάθμισης, κατηγορήθηκε για ανικανότητα, προκειμένου να αναλάβει τον τελικό ρόλο ο γνωστός για την «εμπειρία» στο ξεπούλημα ναυπηγείων, Σ. Εμμανουήλ. Τότε από αυτές τις σελίδες είχαμε καταγγείλει ότι η ανάληψη της διοίκησης του Σκαραμαγκά από το Σ. Εμμανουήλ έγινε προκειμένου να υλοποιηθεί η τελική φάση του ξεπουλήματος. Τότε, όμως, δεχόμασταν στα γραφεία μας τις υβριστικές ανακοινώσεις της «πρασινογάλαζης» πλειοψηφίας του Σωματείου, όπου μας αποκαλούσαν συκοφάντες.

Το καλοκαίρι του 1999, στη γενική συνέλευση των μετόχων της ΕΤΒΑ, ο διοικητής της Γ. Κασμάς, και παράλληλα πρόεδρος των ναυπηγείων, ανακοινώνει την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ - είπε τότε - είναι η πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Το περασμένο καλοκαίρι προσλαμβάνεται ο σύμβουλος ιδιωτικοποίησης για να φτάσουμε σήμερα στην κορύφωση της διαδικασίας για το ξεπούλημα...

Την ανάγκη να στηριχτεί το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, με την επανενεργοποίηση του μηχανισμού παρέμβασης στην αγορά ελαιολάδου, υπογραμμίζει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης, με σχετική Ερώτηση που κατέθεσε στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με την Ερώτηση αυτή, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ζητά την επαναφορά σε λειτουργία του καθεστώτος παρέμβασης στην αγορά του ελαιόλαδου, η κατάργηση του οποίου, το 1998, είχε αρνητικές συνέπειες στην οικονομική κατάσταση των παραγωγών.

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Πατάκης τονίζει ότι δυόμισι χρόνια μετά την εφαρμογή του νέου κανονισμού για το λάδι (1638/20-7-1998), με τον οποίο εκτός των άλλων καταργήθηκε το καθεστώς παρέμβασης, η αγορά του ελαιόλαδου έχει καταρρεύσει, με αποτέλεσμα οι ονομαστικές τιμές παραγωγού εσοδείας 2000 να είναι μειωμένες κατά 40% σε σχέση με τις ονομαστικές τιμές της τριετίας 1995-1997, πριν την ψήφιση και εφαρμογή του νέου κανονισμού.

Ο ευρωβουλευτής με την Ερώτησή του θέτει την Επιτροπή προ των ευθυνών της, τονίζοντας ότι αυτή η δυσάρεστη πραγματικότητα, που απειλεί με μαζικό και βίαιο ξεκλήρισμα τους ελάχιστους εναπομείναντες αγρότες φτωχών άγονων νησιωτικών περιοχών, που παράγουν το υγιεινότερο διατροφικό προϊόν, έπρεπε να ανησυχήσει την ΕΕ και να την οδηγήσει στη λήψη μέτρων προστασίας της τιμής του λαδιού και του εισοδήματος των ελαιοπαραγωγών.

Αντ' αυτού, συνεχίζει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, με κατάπληξη διαπιστώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «περί άλλα τυρβάζει» και αυτό αποδεικνύεται από το πολυσέλιδο σχέδιο κανονισμού που κατέθεσε και στο οποίο δε διαπιστώνεται καμία ανησυχία και δεν προτείνεται κανένα μέτρο για τον περιορισμό της ληστρικής εκμετάλλευσης των ελαιοπαραγωγών από τις πολυεθνικές, όπως επίσης και για την προστασία του εισοδήματος των ελαιοπαραγωγών.

Καταλήγοντας ο Γιάννης Πατάκης ρωτά την Επιτροπή:

• Τι μέτρα θα πάρει για να σταματήσει τη ληστρική εκμετάλλευση των ελαιοπαραγωγών και να προστατεύσει το εισόδημά τους;
• Θα επαναφέρει αναβαθμισμένο ως προς τις τιμές και το χρόνο έναρξης το καθεστώς της παρέμβασης, που καταργήθηκε με το νέο κανονισμό;