Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από τη δράση που αναπτύσσεται σε Γερμανία, Βρετανία και Δανία
Για τις Επιτροπές Αγώνα που έχουν δημιουργηθεί σε πόλεις της Γερμανίας, η Αννα Γρηγοριάδου μας λέει ότι η προσπάθεια ξεκίνησε από το Βερολίνο, το φθινόπωρο του 2012. Αφορμή για τη δημιουργία της Επιτροπής Αγώνα στάθηκε το αναζωπυρωμένο κύμα της μετανάστευσης και τα προβλήματα των νέων μεταναστών. Ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί νέοι, οικογένειες με παιδιά, ειδικευόμενοι ή ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, που έφτασαν στη Γερμανία ψάχνοντας για καλύτερη ζωή και εργασία.
Με την άφιξή τους, όμως, συνάντησαν και τα πρώτα προβλήματα: «Πολλοί έφτασαν και συνεχίζουν να φτάνουν με μια βαλίτσα στο χέρι, χωρίς να ξέρουν πού θα μείνουν, χωρίς να μπορούν να συνδιαλλαγούν με τις υπηρεσίες, μη γνωρίζοντας τη γλώσσα», λέει χαρακτηριστικά η Αννα Γρηγοριάδου.
Οι στόχοι των Επιτροπών Αγώνα, όπως υπογραμμίζει, δεν εξαντλούνται στα παραπάνω: «Στην ουσία, το κάλεσμα στο οποίο πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές, έχει στόχο να συσπειρώσει ταξικές δυνάμεις, να δώσει κατά κάποιο τρόπο μια απάντηση που υπάρχει στο "βάλτωμα" του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος στις χώρες και τις πόλεις που ζούμε, στην έλλειψη ταξικού πόλου, στην ανάγκη να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη και η συμμαχία», εξηγεί.
Εξάλλου, τα προβλήματα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς, είναι κοινά για τους μετανάστες και την εργατική τάξη της Γερμανίας, όπως επισημαίνει η Αννα Γρηγοριάδου: «Το 43% των μισθωτών εργαζομένων σε όλη τη χώρα δουλεύουν με λεγόμενες "άτυπες" σχέσεις εργασίας: Σε μοντέρνα δουλεμπορικά που ενοικιάζουν εργαζόμενους (Leiharbeit), με ημιαπασχόληση (Teilzeitarbeit), σε δουλειές έως 450 ευρώ το μήνα χωρίς Ασφάλιση (Mini jobs), με εκ περιτροπής εργασία, με ελαστικοποίηση της εργασίας (Flexkonto) κ.ά.».
«Για παράδειγμα, Ελληνας μετανάστης σε συνεργείο καθαρισμού απολύθηκε, όταν αρρώστησε με πνευμονία. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι η "μαύρη" εργασία στον κλάδο του Επισιτισμού, όπου επίσης δουλεύουν πολλοί μετανάστες. Στη Δρέσδη, η Επιτροπή Αγώνα στήθηκε μέσα από αυτή τη δράση. Συγκεκριμένα, σε μεγάλο εργοτάξιο της πόλης, οι εργάτες, Βούλγαροι και Ελληνες, ήταν απλήρωτοι για πολύ καιρό. Ηταν αναγκασμένοι να ζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους μέσα στο γιαπί, σε άσχημες συνθήκες. Μέσα από τις κινητοποιήσεις, τις συζητήσεις, τις συσκέψεις που έγιναν για την κατάσταση αυτή, γεννήθηκε και η Επιτροπή», είπε η Αννα Γρηγοριάδου.
Η δράση των Επιτροπών συνεχώς διευρύνεται: Στο Βερολίνο, γίνονται δωρεάν μαθήματα Γερμανικών, ενώ όσον αφορά τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες, γίνονται συχνά προβολές ταινιών. Στην Κολωνία, οργανώνονται μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας για τα παιδιά. Μάλιστα, τα μαθήματα αυτά γίνονται μέσα στο σχολείο, καθώς η Επιτροπή Αγώνα μαζί με το Σύλλογο Γονέων στο Ελληνικό Λύκειο διεκδίκησαν να τους παραχωρηθεί για το σκοπό αυτό αίθουσα. Στο Μόναχο, έγινε γιορτή για τα μικρά παιδιά, στην οργάνωση της οποίας έπαιξαν ρόλο οι μητέρες.
Δίπλα στα παραπάνω, η Αννα Γρηγοριάδου τονίζει τη συμμετοχή των Επιτροπών Αγώνα στους αγώνες που ξεδιπλώνονται σε Γερμανία και Ελλάδα: «Με ανακοινώσεις και εξορμήσεις, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε απεργίες, όπως έγινε για παράδειγμα στην απεργία σιδηροδρομικών ή στην πρόσφατη απεργία στο μεγαλύτερο νοσοκομείο του Βερολίνου. Με αντίστοιχες πρωτοβουλίες, επιδιώκουμε να μεταφέρουμε τη φωνή των κινητοποιήσεων του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα, του ΠΑΜΕ, στις πόλεις που ζούμε».
Στην Αγγλία, Επιτροπές Αγώνα Μεταναστών έχουν συγκροτηθεί σε Λονδίνο και Μπρίστολ. Οπως εξηγεί η Ιόλη Γκούμα, πρόκειται για πόλεις στις οποίες υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση Ελλήνων μεταναστών, καθώς και περισσότερα προβλήματα.
Οι όροι που συνεχώς χειροτερεύουν για τους μετανάστες να εξασφαλίσουν παροχές και επιδόματα, στάθηκε αρχικά η αφορμή για να προσεγγίσουν αρκετοί την Επιτροπή. Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχολούν τους μετανάστες, επομένως και την ίδια την Επιτροπή, η Ιόλη Γκούμα ξεχωρίζει τα εργασιακά, κυρίως την εντατικοποίηση, τα εξαντλητικά ωράρια, αλλά και τα «συμβόλαια μηδενικών ωρών εργασίας» (zero hour contracts), που δεν προβλέπουν κατώτερο όριο ωρών εργασίας και αποδοχών.
Αναφέρεται ακόμα στο μέτωπο της Υγείας, καθώς δίπλα στα γενικά προβλήματα υπάρχουν και πιο ιδιαίτερες πλευρές που αφορούν τους μετανάστες. Οπως εξηγεί, εξετάζεται το ενδεχόμενο να επιβληθεί «εισιτήριο» στους μετανάστες, προκειμένου να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του συστήματος Υγείας.
Ακόμα όμως και χωρίς να τεθεί η σκέψη αυτή σε εφαρμογή, τα προβλήματα είναι αρκετά: «Υπάρχει μεγάλη αναμονή για ραντεβού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εργαζόμενη που αντιμετώπισε πρόσφατα επείγον ορθοπεδικό πρόβλημα, κλείστηκε ραντεβού μετά από τρεις μήνες!». Απασχολούν ακόμα ζητήματα σχετικά με την Παιδεία, καθώς πολλοί Ελληνες μετανάστες είναι και γονείς: «Για να αντιληφθεί κανείς το κόστος που επωμίζεται μια οικογένεια, αξίζει να σημειωθεί πως το μηνιαίο κόστος για τον παιδικό σταθμό μπορεί να φτάνει ακόμα και τα 1.600 ευρώ», αναφέρει.
Στις πρωτοβουλίες των Επιτροπών περιλαμβάνονται ψηφίσματα αλληλεγγύης για εργατικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, αλλά και στην Αγγλία. Εκδηλώσεις, όπως αυτές που έγιναν με θέμα την Εργατική Πρωτομαγιά, αλλά και για να συζητηθούν τα συμπεράσματα από τον αγώνα των χαλυβουργών. Η λειτουργία και η δράση των Επιτροπών έχει στόχο τη «συνάντηση του κινήματος των μεταναστών με αυτό των ντόπιων εργαζομένων», σημειώνει η Ιόλη Γκούμα, τονίζοντας παράλληλα πως υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες, λόγω του προσανατολισμού των δυνάμεων που κυριαρχούν στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Στις Σκανδιναβικές χώρες, όπως επισημαίνει ο Πάνος Απέργης, από την Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών στη Δανία, η αντιλαϊκή επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, βάζει στο στόχαστρο και τους μετανάστες. «Η μετανάστευση αξιοποιείται σαν μοχλός πίεσης για τα δικαιώματα συνολικά των εργαζομένων», υπογραμμίζει και φέρνει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Στο μετρό της Κοπεγχάγης, όπου δουλεύουν μετανάστες, ανάμεσά τους και Ελληνες, τα ωράρια φτάνουν το 12ωρο, οι συνθήκες διαμονής είναι άσχημες, οι αμοιβές σημαντικά χαμηλότερες σε σχέση με αυτές που θα ίσχυαν για τους Δανούς, το τι επικρατεί σχετικά με τα μέτρα ασφάλειας άγνωστο».
Ακόμα, στέκεται στο πρόβλημα της συστηματικής καλλιέργειας ρατσιστικών απόψεων, στα κρούσματα ξενοφοβίας που εντείνονται όσο οξύνονται και τα προβλήματα των Δανών εργαζομένων: «Και στις πρόσφατες εκλογές, τα κόμματα, από τους σοσιαλδημοκράτες μέχρι το Λαϊκό Κόμμα, έδειξαν τους μετανάστες ως υπεύθυνους για τα προβλήματα των Δανών εργαζομένων, προκειμένου να θολώσουν τις αιτίες της αντιλαϊκής πολιτικής».
Ο Π. Απέργης ξεκαθαρίζει πως τον πρώτο λόγο για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων πρέπει να έχει το εργατικό κίνημα, τα σωματεία, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. Ομως, με δεδομένο ότι οι δυνάμεις που κυριαρχούν τα κρατούν καθηλωμένα, η Επιτροπή Αγώνα προσπαθεί να παίξει το ρόλο μιας φωνής αγώνα, να έχει τη δική της συμβολή στην κινητοποίηση ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, που ασφαλώς δεν πλήττουν μόνο τους μετανάστες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διάδοση των «δουλεμπορικών», της ενοικιαζόμενης εργασίας, αλλά και το εργασιακό περιβάλλον που αντιμετωπίζει η νεολαία: «Ελληνας φοιτητής που παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε από το Σεπτέμβρη σε σούπερ μάρκετ, μόλις μπήκε το καλοκαίρι βρέθηκε άνεργος. Στη θέση του, οι εργοδότες προσλαμβάνουν μαθητές με το μισό μισθό, καθώς στη Δανία, για όσους είναι κάτω από 21 ετών, ο μισθός είναι χαμηλότερος. Ετσι, τον έδιωξαν και του είπαν πως από το Σεπτέμβρη ίσως τον ξαναπάρουν», αναφέρει ο Π. Απέργης.
Οπως εξηγεί, οι Επιτροπές Αγώνα επιδιώκουν να διαμορφώσουν πλαίσιο πάλης που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, με βάση τα δεδομένα της κάθε χώρας, τις συνθήκες ζωής σε αυτή, με βάση αυτό να συσπειρώσουν μετανάστες αλλά και γενικότερα εργαζόμενους, ενώ τονίζει πως βρίσκονται σε σύνδεση και συνεργασία με την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία.