ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 16 Φλεβάρη 2001
Σελ. /40
Το μέλλον της ... «Ολυμπιακής»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν κάποιοι αγωνιούν για την τύχη της «Ολυμπιακής» μετά την ιδιωτικοποίησή της, ας διαβάσουν το παρακάτω τηλεγράφημα από τη Σόφια:

«Ο εθνικός αερομεταφορέας της Βουλγαρίας "Μπάλκαν" διέκοψε όλες τις πτήσεις του σήμερα (χτες), κατόπιν σχετικής απόφασης της ιδιοκτήτριας εταιρίας "Zeevi Group". Σε επιστολή προς τους Βούλγαρους υπουργούς Μεταφορών και Οικονομικών, ο ισραηλινός όμιλος, που εξαγόρασε το 75% του μετοχικού κεφαλαίου της εθνικής αεροπορικής εταιρίας της Βουλγαρίας πριν από δύο χρόνια έναντι 150.000 δολαρίων, κατηγορεί τη βουλγαρική κυβέρνηση ότι αθέτησε τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της στο συμβόλαιο ιδιωτικοποίησης της "Μπάλκαν". Οι Ισραηλινοί ιδιοκτήτες ζητούν από το βουλγαρικό δημόσιο να χρηματοδοτήσει την εταιρία με 230 εκατομμύρια δολάρια, ώστε να μπορεί να λειτουργεί».

Χρειάζονται σχόλια;

Χέρι χέρι...

Το «έθνος» μπορεί να πορεύεται ήσυχο! Οπως εκτιμήθηκε κατά τη χτεσινή συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής, οι προσεγγίσεις που θα κάνει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ για την περιοχή μας, προβλέπεται να είναι «πολύ κοντά στις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης»!

Οπως καταλάβατε, πάλι από «νίκη σε νίκη» θα πάμε... Καιρός είναι, δε, να επαναληφθεί εκείνο το παλιότερο του Α. Παπανδρέου: «Πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον», είχε πει κάποτε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Τα χρόνια πέρασαν, τα πρόσωπα άλλαξαν, αλλά οι «συνήθειες» μένουν αναλλοίωτες και απ' ό,τι φαίνεται τώρα διανύουμε τη φάση που πάνε «χέρι χέρι» ο Μπους με το Σημίτη...

«Στα Βαλκάνια υπάρχει σταθερότητα»! Κι αυτή εκτίμηση της χτεσινής συνεδρίασης της Κυβερνητικής Επιτροπής είναι! Την ανακοίνωσε, μάλιστα, και επισήμως ο Δ. Ρέππας!

Φαίνεται ότι οι άνθρωποι ζουν κάπου αλλού. Στη Χαβάη, ίσως...

Λευκά κελιά

Δύο μέτρα επί τρία. Σύνολο έξι τετραγωνικά. Ο κόσμος όλος τελειώνει σε τρεις δρασκελιές. Κανένας ήχος από πουθενά, καμία εικόνα. Μία αποπνικτική απομόνωση. Μία «καταστροφή» που συντελείται σταδιακά μέσα στο εκκωφαντικό ήχο της απόλυτης σιωπής. Ο χρόνος χάνει τη σημασία του, δεν ξέρεις αν είναι μέρα η νύχτα. Μοναδικός σύντροφος η μνήμη και η ελπίδα, που και αυτές αποκτούν τρομακτικές διαστάσεις και γίνονται όρνια έτοιμα ανά πάσα στιγμή να σε καταπιούν, να σε κατασπαράξουν. Ετσι ζωντανό, γιατί δεν έχουν χρόνο να περιμένουν.

Για να διαβείς το κατώφλι των κελιών πρέπει να σκύψεις καθώς οι είσοδοι των κελιών τύπου F, είναι σχεδιασμένοι κατά τα πρότυπα διαμόρφωσης συνείδησης επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πρέπει να νιώθεις και να λειτουργείς ως ένας υπόδουλος, οσφυοκάμπτης. Η προσωπικότητά σου πρέπει και αυτή να διαβρωθεί, να αλλοιωθεί να καταστραφεί.

Ο,τι σου έχει απομείνει από τους κατατρεγμούς, τον τρόμο και την ανέχεια, είναι σίγουρο πως θα μπει στη μέγκενη των λευκών κελιών που μοναδική αποστολή τους είναι να συμπληρώσουν με το πιο επονείδιστο τρόπο το έργο των τουρκικών διωκτικών αρχών, που έχουν επιδοθεί σε ένα φρενήρη και μανιασμένο αγώνα κατά των ονείρων για έναν καλύτερο κόσμο, κατά της ελπίδας για μία ελεύθερη και ισότιμη κοινωνία. Οσοι ονειρεύονται και παλεύουν πρέπει να τιμωρηθούν, και όταν η βία, οι δολοφονίες, οι διώξεις, οι φυλακίσεις δε φέρνουν αποτέλεσμα, τότε υπάρχουν και τα λευκά κελιά. Ο αργός και επώδυνος θάνατος, που επιφυλάσσει στους «ονειροπόλους» της η ηγεσία της ευρωπαϊκής Τουρκίας!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ονοματολογία και «νέα τάξη»

Οχι κάποιες αρχές, αλλά φόβος και σκοπιμότητα, είναι οι παράγοντες, που επιβάλλουν στην κυβέρνηση να αναζητήσει κάποιο συμβιβασμό στην περιβόητη υπόθεση της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Φόβος, γιατί το κουτί της Πανδώρας που άνοιξε με την απόφαση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας - την οποία συνυπέγραψε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη - όχι μόνο δεν έχει κλείσει ακόμη, αλλά, αντίθετα, οι διαλυτικές δυνάμεις που απελευθέρωσε πολλαπλασιάζονται και επεκτείνονται. Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, σήμερα, φαντάζει το ιδανικό θέατρο για την εξέλιξη ενός νέου δράματος, ενός νέου διαμελισμού, ενός νέου πολέμου. Η υπόθαλψη του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, που κορυφώθηκε με την de facto απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, μετά τη ΝΑΤΟική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας - την οποία συνυπέγραψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - μεταφέρει την εστία της κρίσης ακριβώς στα βόρεια σύνορα της χώρας. Ο φόβος, λοιπόν, είναι δικαιολογημένος, έστω κι αν εμφανίζεται με μεγάλη καθυστέρηση.

Παράλληλα με το φόβο, η σκοπιμότητα είναι το δεύτερο στοιχείο, που υπαγορεύει τη σημερινή «ρεαλιστική» πολιτική της κυβέρνησης προς ένα συμβιβασμό, σχετικά με τη μέχρι σήμερα επίσημη θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής γύρω από το όνομα. Σκοπιμότητα, η οποία έχει να κάνει με την εκτίμηση πως υπάρχει η δυνατότητα να μετατραπεί το νεαρό και αδύναμο κράτος της ΠΓΔΜ σε ελληνικό προτεκτοράτο, όπου θα δραστηριοποιηθεί ασύδοτα το ελληνικό κεφάλαιο. Ακόμη και σήμερα, μετά από την εμπειρία μιας δεκαετίας, αδυνατούν οι κυβερνώντες να αντιληφθούν πως οι έχοντες ανάγκη προστασίας μπορούν να απευθύνονται απ' ευθείας σε αυτόν, που, αν το επιθυμεί, την παρέχει. Αλλωστε, οι Αμερικανοί είναι παρόντες στα Σκόπια και κανονίζουν, όχι μόνο ζητήματα ασφάλειας, αλλά και ποιος θα πάρει τι από τη μικρή οικονομική πίτα που διαθέτει αυτό το κράτος.

Κύλησε μια δεκαετία και, δυστυχώς, τα μηνύματα δεν έφτασαν σε αυτούς που έπρεπε, καθώς συνεχίζουν, ουσιαστικά, στην ίδια ρότα.

Σήμερα, όπως και τότε, επικεντρώνουν την προσοχή τους στο δέντρο, ανίκανοι ακόμη να δουν το φλεγόμενο δάσος. Τότε, το «όνομα της Μακεδονίας» ήταν «η ψυχή τους». Σήμερα, αν και κάποιοι απ' αυτούς έχουν βάλει νερό στο κρασί τους, εξακολουθούν να έχουν αυτό το «πρόβλημα» στο επίκεντρο του προβληματισμού τους. Εξακολουθούν, με άλλα λόγια, με την πολιτική που ακολουθούν, να συμβάλουν στη συντήρηση των συνθηκών, που κυοφορούν νέα αποσταθεροποιητικά σενάρια, επιδιώκοντας ρόλο στην επιβολή της «νέας τάξης» στην περιοχή.

Αν και πέρασαν δέκα χρόνια, η διπλωματία της χώρας εξακολουθεί να βρίσκεται παγιδευμένη στο αδιέξοδο της ονοματολογίας. Τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, που από την αρχή είχε διαχωρίσει τη θέση του προβλέποντας με μαθηματική ακρίβεια πού ακριβώς θα κατέληγε αυτή η υπόθεση, εξακολουθούν να κοιτάζονται μεταξύ τους καχύποπτα, παγιδευμένα και αυτά, στις αποφάσεις που έλαβαν σε συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

«

Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει κράτος με το όνομα Μακεδονία, ή παράγωγα του όρου», εξακολουθεί να είναι η θέση που συνυπέγραψαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ. Αυτή είναι η γραμμή που ακολούθησε τόσα χρόνια η διπλωματία της χώρας, συμβάλλοντας στη δημιουργία συνθηκών για την αποσταθεροποίηση της ΠΓΔΜ και την αλλαγή συνόρων στην περιοχή. Η εξέλιξη της υπόθεσης υπαγορεύει στην ελληνική διπλωματία αλλαγή πλεύσης. Υπάρχει, άραγε, χρόνος; `Η θα συνδράμει η ονοματολογία στην εκδήλωση νέων απρόβλεπτων για τους λαούς κινδύνων από την εξελισσόμενη υπό τη «νέα τάξη» πραγματικότητα;

Εξαπατήσεις

Μ' αυτούς επάνω,

ανάθεμά τους,

χάσαν κι οι λέξεις

το νόημά τους

«εκσυγχρονίζω»

λεν, λόγου χάρη,

και εννοούνε

τράκες και βάρη

και το «αλλάζω»

κι «αναμορφώνω»,

σημαίνει όλα

σου τα σουφρώνω!

* * *

Σε κάθε πράξη τους

ψεύτρα ταμπέλα

για να περνάνε

μέτρα - «καπέλα»,

το «δίνω» ας πούμε,

σημαίνει «γδέρνω»

και ο διάλογος

με το γκουβέρνο

σημαίνει έλα

και βάλε πλάτη

σε κάθε κλέψιμο,

σε κάθε απάτη!


Ο οίστρος

Χωρίς προσχήματα

Τη στιγμή που στην ΕΡΤ ξοδεύουν δισεκατομμύρια για χρυσοπληρωμένους παρουσιαστές και πανάκριβες εκπομπές για χάρη συγκεκριμένων ανθρώπων, που έχουν θέση εαυτόν στην υπηρεσία της κυβερνητικής προπαγάνδας, η διοίκηση του «ευαγούς» ιδρύματος χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την ανάγκη οικονομίας και προχωρεί σε περικοπές εκπομπών σε βάρος της ποιότητας του προγράμματος, αλλά και σε βάρος πολλών εργαζομένων. Μετά την αναιτιολόγητη εκπαραθύρωση του Αρη Σκιαδόπουλου που επί χρόνια έκανε μια από τις πλέον επιτυχημένες και ποιοτικές εκπομπές («Νυχτερινός επισκέπτης»), μετά την απόφαση για δραστικές περικοπές του τοπικού προγράμματος 17 περιφερειακών σταθμών της ΕΡΑ, (η οποία προς το παρόν μετά από έντονες αντιδράσεις ανακλήθηκε) ήρθε και η σειρά της «Μηχανής του Χρόνου» με την Σεμίνα Διγενή, της Μάγιας Τσόκλη «Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα» και του «Σέικερ», ενώ έπονται κι άλλες.

Περιττό, βέβαια, να σημειωθεί, ότι πρόκειται για ποιοτικές εκπομπές με υψηλή παράλληλα θεαματικότητα -για τα δεδομένα της ΕΡΤ- και με κόστος που δεν τολμά να συγκριθεί με εκπομπές «ημετέρων». Ολως περιέργως, όμως, αυτές θυσιάζονται στο βωμό της οικονομίας...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ