Ο Κώστας Βίρβος αποτύπωσε ανάγλυφα στο στίχο του όλες τις ανησυχίες, τα όνειρα και τους πόθους των αδικαίωτων ανθρώπων του λαού μας. Σημάδεψε ολόκληρη εποχή. Η λυρικότητα που αναβλύζει πηγαία δίνοντας έμφαση στις οδυνηρές εμπειρίες και τα βιώματα της γενιάς του, ανανέωσε και εμπλούτισε τη θεματολογία, το ύφος και το περιεχόμενο του λαϊκού τραγουδιού.

Οι μεγάλες στιγμές της πορείας του, αλλά και της χώρας μας τον συγκλονίζουν. Η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, αλλά και τα καθημερινά προβλήματα του λαού, το δράμα των πολιτικών προσφύγων, η μετανάστευση, βρίσκουν την έκφρασή τους στους λιτούς, αληθινούς, γεμάτους αισθήματα στίχους του. Δημοκράτης, αγωνιστής, με δυνατή γλωσσική αρματωσιά, με ανήσυχο πνεύμα και πηγαία ευαισθησία, ο Κ. Βίρβος συλλαμβάνει τους εσωτερικούς κραδασμούς του λαού μας και τους κάνει τραγούδι.

Η στιχουργική του πορεία ξεκίνησε το 1948 με τον «Φαντάρο», που μελοποίησε ο Απ. Καλδάρας, αλλά δε δισκογραφήθηκε, καθώς η εταιρεία φοβήθηκε να το στείλει στη «Λογοκρισία». Το τραγούδι του «Θα το βρεις από άλλη» (σε μουσική Απ. Καλδάρα) ανοίγει τη δισκογραφική πορεία του, το '49, για ν' ακολουθήσει μια διαδρομή γεμάτη επιτυχίες. Το έργο του δεν περιορίζεται στον έρωτα, στη μάνα, στην κοινωνική αδικία. Είναι τραγούδι πολιτικό. Η «Καταχνιά» σε μουσική Χρ. Λεοντή, αν και κυκλοφόρησε το 1964, περιλαμβάνει παλιότερα τραγούδια, ορισμένα από τα οποία εμπνεύστηκε στα κρατητήρια της οδού Ελπίδας 5, όπως το «Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια», όταν σκότωσαν τους διακόσιους αγωνιστές στην Καισαριανή και κάποια άλλα στο βουνό. Την ίδια περίοδο (1962) το τραγούδι του ... Κοιμήσου, περιστέρι μου, να γίνεις σαν ατσάλι/να γίνει κι η καρδούλα σου σαν του Χριστού μεγάλη,/για να μην πεις μες στη ζωή σου «δεν μπορώ»,/και αν πρέπει ακόμα να σηκώσεις και σταυρό/Κοιμήσου, αγγελούδι μου, γλυκά με το τραγούδι μου/ περιλαμβάνεται στο δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη «Του νεκρού αδελφού».

Ο Κ. Βίρβος (μαζί με τον Θ. Δερβενιώτη) στο 26ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», το 2000, όπου και τιμήθηκε με αναμνηστική πλακέτα

Το «Αρχαίο Αίμα» είναι μια παράσταση για τη σχέση της γυναίκας με την εξουσία, τον έρωτα, το θάνατο, το νυν και το επέκεινα. Είναι μια παράσταση για τα αρχέγονα πάθη που διατρέχουν ακόμα τον πολιτισμό μας, γιατί είναι, εν τέλει, βαθιά ανθρώπινα. Το «Αρχαίο Αίμα» μελετά το μυστικό δέος που αναδίδεται από τις ακραίες ψυχικές συμπεριφορές μέσα απ' τις μορφές εμβληματικών γυναικών, όπως η Ηλέκτρα, η Κασσάνδρα, η Εκάβη, η Μήδεια.

Η παράσταση που είναι παραγγελία του Διεθνούς Φεστιβάλ «Πρέσπεια» θα παρουσιαστεί στις 21 Αυγούστου. Το σκηνικό αποτελείται από δύο αρχαίους τάφους. Πάνω τους σκύβει μια ομάδα γυναικών, για να τους καθαρίσει και να τους στολίσει. Οι μονόλογοι, οι σκέψεις και ο θρήνος τους είναι η πρώτη ύλη της παράστασης, η πρώτη ύλη της ζωής αυτών των γυναικών, που στοιχειώνονται από τους αγαπημένους νεκρούς τους. Γύρω τους, μια άλλη ομάδα γυναικών, οι γυναίκες του Χορού, τις παρακολουθεί στην πιο έντονη στιγμή τους και σχολιάζει, τραγουδά, παρεμβαίνει και παίρνει μέρος στο δράμα τους. Το κείμενο της παράστασης συνδυάζει μονολόγους και χορικά από πολλές αρχαίες τραγωδίες, ενώ το κείμενο των χορικών ακούγεται τόσο στα νέα ελληνικά όσο και στο πρωτότυπο.

Τις ηρωίδες ενσαρκώνουν η Λήδα Πρωτοψάλτη (Εκάβη) και δίπλα της οι Μάνια Παπαδημητρίου (Ηλέκτρα), Βίκυ Παπαδοπούλου (Κασσάνδρα) και Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (Κλυταιμνήστρα). Κορυφαία Χορού: Ηρώ Σαΐα. Χορός: Χλόη Μάντζαρη, Δομινίκη Μητροπούλου, Ζωή Μυλωνά, Αντιγόνη Φρυδά.

Η σύλληψη, η σκηνοθεσία και η χορογραφία είναι της Σοφίας Σπυράτου, ενώ την πρωτότυπη μουσική υπογράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος. Τα σκηνικά είναι του Μανόλη Παντελιδάκη, τα κοστούμια της Δάφνης Βαλέντε και οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου. Ολες οι μεταφράσεις των αρχαίων κειμένων είναι του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο οποίος συνεργάστηκε με την σκηνοθέτιδα στην επιλογή των κειμένων, που συναποτελούν την παράσταση.

Στη συνέχεια θα παιχτεί 6 Σεπτέμβρη - Παπάγου, 7 Σεπτέμβρη - Ηλιούπολη, 14 Σεπτέμβρη - Νέα Σμύρνη, 16 Σεπτέμβρη - Θέατρο Βράχων. Στις 10 Σεπτέμβρη θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Στόμπιστα Σκόπια.

Ενα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, πραγματεύεται την ανάγκη του ελεύθερου ανθρώπου να ζει σύμφωνα με το προσωπικό σύστημα αξιών του, που συγκρούεται με την ισχύ μιας αυθαίρετης και αλαζονικής εξουσίας.

Η παράσταση ανεβαίνει, σε νέα μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή και επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση της κορυφαίας τραγωδίας, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον και τη σύγχρονη μουσική εκδοχή του Σταύρου Γασπαράτου. Σκηνικό - κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού. Επιμέλεια κίνησης: Ελενα Γεροδήμου. Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Λαμπρόπουλος. Φωτισμοί: Ηλίας Μπέλμπας. Παίζουν: Nικήτας Τσακίρογλου, Ιωάννα Παππά, Σταύρος Ζαλμάς, Νίκος Αρβανίτης, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Χρήστος Πλαΐνης, Κώστας Βελέτζας, Γιώργος Παπαπαύλου, Μάνος Καρατζογιάννης, Γιώργος Νούσης.

Οι επόμενοι σταθμοί είναι: Σήμερα 8/8 Αρχαία Ολυμπία θέατρο Φλόκα, 9/8 Δελφοί θέατρο Φρύνιχος, 11/8 Αλεξανδρούπολη, 12/8 Καβάλα Αρχαίο θέατρο Φιλίππων, 13/8 Κομοτηνή Θερινό Δημοτικό Θέατρο.

Ανακοίνωση εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο του στιχουργού Κώστα Βίρβου στην οποία σημειώνει:

«Η πένα του ευαίσθητου ποιητή του λαϊκού μας τραγουδιού Κώστα Βίρβου απέμεινε βουβή. Ο σεμνός δημιουργός, που με το σπάνιο και ανεξάντλητο ταλέντο του έκανε τραγούδι τον πόνο και τις αγωνίες του λαού μας, έκλεισε το βιβλίο της ζωής του και έφυγε αφήνοντάς μας πάνω από 2.000 τραγούδια να μας συντροφεύουν...

Γεννημένος στα Τρίκαλα από πλούσια οικογένεια κατεβαίνει στην Αθήνα για σπουδές το 1943. Την ίδια χρονιά ο Κ. Βίρβος οργανώνεται στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Το Μάρτιο του '44 συλλαμβάνεται να γράφει συνθήματα στους τοίχους και μεταφέρεται στην Ειδική Ασφάλεια, όπου βασανίστηκε. Στις 12 Ιουνίου 1944 κατάφερε ν' αποφυλακιστεί και ύστερα από πολλές περιπέτειες έφτασε στον Κόζιακα και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Αυτά τα βιώματα, καθώς και τα κατοπινά του εμφυλίου και των μετέπειτα αγώνων του λαού, ήταν η πηγή έμπνευσής του. Οι στίχοι του κατάφεραν να εκφράσουν τους πόθους και τα πάθη του ελληνικού λαού, συνδέθηκαν με μουσικές μεγάλων λαϊκών και έντεχνων συνθετών, όπως των Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Λεοντή, Δερβενιώτη, Μαρκόπουλου και πολλών άλλων και θα μας συντροφεύουν. Αποτελούν μεγάλη λαϊκή κληρονομιά, στους μεγάλους αγώνες του μέλλοντος.

Για την προσφορά του στο τραγούδι και τους αγώνες του λαού η ΚΝΕ τον Σεπτέμβρη του 2000, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", αφιέρωσε μια βραδιά στης "Γερακίνας τον γιο" και τον τίμησε με αναμνηστική πλακέτα.

Ο μεγάλος λαϊκός ποιητής Κώστας Βίρβος δεν είναι πια ανάμεσά μας, πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων αθανάτων της Τέχνης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει την βαθιά του θλίψη και τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του».