«Η αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας, η ανάκαμψη της οικονομίας, η επιστροφή σε ανάπτυξη, η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, η ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης»: Αυτοί είναι οι «άμεσοι στόχοι» της κυβέρνησης, όπως τους απαρίθμησε ο Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του χτες στη Βουλή, οι οποίες γράφτηκαν καθ' υπαγόρευση των αναγκών του κεφαλαίου και «πασπαλίστηκαν» με μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και την ...ακραία αυταπάτη ότι η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη θα ωφελήσει το λαό.

Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για την υλοποίηση μιας πολιτικής που θα δημιουργεί προϋποθέσεις επιστροφής στην ανάπτυξη, για «μια Ελλάδα που θα έχει αποκαταστήσει το διεθνές της κύρος και θα έχει ισχυρό και ισότιμο ρόλο στην ΕΕ, που θα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις», όπως είπε, κλείνοντας το μάτι στην αστική τάξη για μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς επικίνδυνους για το λαό...

Επικαλούμενος τη «λαϊκή εντολή» σαν ν' αποτελεί συναίνεση στο νέο μνημόνιο, «διαφήμισε» την ικανότητα της κυβέρνησής του «να κινητοποιήσει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στην κατεύθυνση της παραγωγικής αναγέννησης της χώρας», την ικανότητα δηλαδή στράτευσης του λαού στους στόχους του κεφαλαίου. Γι' αυτό και παρουσίασε αυτούς τους στόχους σαν «εθνικούς», αμοιβαία επωφελείς για εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Στα πλαίσια του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, πρόβαλλε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου ως αυτή που εξασφαλίζει «σταθερό δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό πλαίσιο ως το 2019», αλλά και συνθήκες «οικονομικής σταθερότητας».

Με αυτές τις... «επιτυχίες ως παρακαταθήκη» - όπως χαρακτήρισε τη συμφωνία που τσακίζει παραπέρα το λαό! - δεσμεύτηκε για επιπλέον μέτρα στήριξης της ανάκαμψης κερδών, για «χρησιμοποίηση πόρων προς όφελος της ανάπτυξης», ισχυριζόμενος μάλιστα ότι θα πρόκειται για ...φιλολαϊκή ανάπτυξη: «Απέναντι στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη συνταγή που θέλει να θεμελιώσει την ανάπτυξη σε ερείπια, εμείς εισηγούμαστε ένα μοντέλο που βάζει τις ανάγκες των πολλών πάνω απ' τα κέρδη των λίγων, να μπει η πολιτική στο τιμόνι» υποστήριξε, κρύβοντας ότι το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της ανάπτυξης τα καθορίζει η τάξη που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας.

Διαβεβαίωσε, ακόμα, το εγχώριο κεφάλαιο ότι η κυβέρνηση θα διασφαλίσει την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, διατηρώντας «τακτοποιημένα δημόσια οικονομικά», με αιματηρές περικοπές σε δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, μισθούς και συντάξεις, αλλά και συμβάλλοντας στην ισχυροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος «για τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων».

Σ' αυτή την κατεύθυνση, επέμεινε στην επιτυχή έκβαση της πρώτης «αξιολόγησης», προσπερνώντας ως... «δύσκολα και ορισμένες φορές επιβαρυντικά» τα μέτρα που έρχονται να τσακίσουν παραπέρα το λαό, σαν «το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα της αναγκαίας απομείωσης χρέους και της ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών», προκειμένου να στηριχθεί η «επενδυτική δραστηριότητα».

Μίλησε για «μεταρρυθμίσεις» που θα δημιουργήσουν ένα «περιβάλλον ελκτικό για επενδύσεις, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», που θεμελιώνεται σε σωρούς ερειπίων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αλλά και για πολιτική προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων, για την οποία χαράσσονται ήδη «ενεργητικές πολιτικές». Εστίασε περισσότερο στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, ώστε «να επιτελέσει τον οργανωτικό κι αναπτυξιακό της ρόλο».

Αναφέρθηκε πιο συγκεκριμένα στη συγκρότηση ειδικού φορέα που θα έχει την ευθύνη ανάπτυξης επενδυτικών σχεδίων και δημιουργίας κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, θα επιμελείται την υποβολή μελετών και την έκδοση των αδειών, ενώ θα επιταχύνει και την επίλυση των όποιων διαφορών με το Δημόσιο.

Κι ενώ ο λογαριασμός των νέων αντιλαϊκών μέτρων αρχίζει ήδη να φτάνει στα λαϊκά νοικοκυριά, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε το παραμύθι των ανοιχτών ζητημάτων στη διαπραγμάτευση, αναφέροντας ενδεικτικά τη διαχείριση των «κόκκινων» δάνειων, η οποία βέβαια αφορά κυρίως στα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, την «επαναρρύθμιση» της αγοράς εργασίας, ενώ η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί για διατήρηση όλων των ανατροπών και εισαγωγή νέων κ.λπ.

Αυταπάτες επιχείρησε να εισάγει και όταν αναφέρθηκε στα φορολογικά, όπου με γενικές αναφορές προσπάθησε να συγκαλύψει τη δέσμευσή του για παραπέρα φοροελαφρύνσεις στο κεφάλαιο. Αλλωστε, όπως παραδέχτηκε, «ηανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας εξαρτάται απ' τη δημιουργία κατάλληλου πλαισίου, που ορίζεται απ' το φορολογικό σύστημα και τους όρους χρηματοδότησης των επενδυτικών δραστηριοτήτων (...) μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση (...) θα αποτελέσει την καλύτερη υπηρεσία στην υπόθεση ενός ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος».

Δεσμεύτηκε, ακόμα, στους επιχειρηματικούς ομίλους να μη χαθεί ούτε ευρώ από το ΕΣΠΑ κι άλλους πόρους της ΕΕ, αλλά και για νέα χρηματοδοτικά σχήματα, ενώ ανήγγειλε και νέο αναπτυξιακό νόμο. Ως τομείς προς ενίσχυση έδειξε συγκεκριμένα: Τουρισμό, ναυτιλία, υποδομές, μεταφορές, αγροτική παραγωγή, ενέργεια και βιομηχανία, ενώ δεσμεύτηκε και αυτός για μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό, διαμετακομιστικό, τουριστικό» κ.λπ. κόμβο.

Για τα Εργασιακά, μίλησε αόριστα για αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και όχι βέβαια των Συλλογικών Συμβάσεων. Για να θολώσει τα νερά, επανέλαβε επίσης αόριστα ότι «δεν εγκαταλείπουμε το στόχο» για σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού και για κατάργηση των διακρίσεων ανάμεσα στους νέους και τους μεγαλύτερους εργαζόμενους.

Θυμίζουμε, βέβαια, ότι με βάση το μνημόνιο έρχονται μέτρα - φωτιά, όπως η παραπέρα απελευθέρωση των απολύσεων και η αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τη συνδικαλιστική δράση, με έμφαση στη θεσμοθέτηση νέων εμποδίων για την απεργία.

Για το Ασφαλιστικό, χρησιμοποίησε όλη την επιχειρηματολογία με την οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις νομοθέτησαν αντιασφαλιστικά μέτρα, όπως «διόρθωση των αδικιών», «βιωσιμότητα των Ταμείων», «δημογραφικό» και άλλα. Επί της ουσίας, υπερασπίστηκε τα μέτρα που πήρε μέχρι τώρα η κυβέρνηση και δικαιολόγησε τα ακόμα χειρότερα που έρχονται, ενώ προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι το πρόβλημα του Ασφαλιστικού είναι «η χαμηλή εισπραξιμότητα των Ταμείων».

Για τους αγρότες, επανέλαβε τα σχέδια της κυβέρνησης για ενίσχυση των «κατ' επάγγελμα αγροτών», τους οποίους η κυβέρνηση θα πριμοδοτήσει με φορολογικά και άλλα κίνητρα, προμηνύοντας την ταχύτερη «εξαΰλωση» της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς.

Παρ' ότι έλειψε οποιαδήποτε αναφορά σε «παράλληλα προγράμματα», ο Αλ. Τσίπρας, μετά τον πακτωλό που υποσχέθηκε στους καπιταλιστές, απευθύνθηκε προκλητικά στο λαό, με τη «δέσμευση» για... «στοχευμένες δράσεις» όπως κάρτες υγείας για ανασφάλιστους κ.λπ.

Κατά το «παρηγοριά στον άρρωστο...», υποσχέθηκε με ορίζοντα τετραετίας «ένα εθνικό σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης για κοινωνική προστασία».

Αγόρευσε περί «εμβληματικών δράσεων» στην Υγεία, που καταρρέει, στην Παιδεία, όταν λείπουν ακόμα δάσκαλοι απ' τα σχολεία.

Υποσχέθηκε στους άνεργους ενίσχυση της εργασίας, εξηγώντας αμέσως ότι δεν αναφέρεται παρά σε προγράμματα που κατευθύνουν στους επιχειρηματικούς ομίλους ζεστό χρήμα και τζάμπα εργατικό δυναμικό.

Και φυσικά, στο σύνολο του λαού που δέχεται νέο κύμα φοροεπιδρομής, έταξε «χάντρες και καθρεφτάκια», πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής κ.ο.κ.

Τέλος, προανήγγειλε «κοινωνικό διάλογο» για την αλλαγή του Συντάγματος αλλά και του εκλογικού νόμου, ώστε η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική.

Με την ορκωμοσία των βουλευτών και την εκλογή του νέου προέδρου και του προεδρείου της Βουλής άρχισαν το περασμένο Σαββατοκύριακο οι εργασίες του Κοινοβουλίου, οι οποίες συνεχίζονται με τη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων, η οποία θα ολοκληρωθεί αύριο Τετάρτη, τα μεσάνυχτα.

Η εκλογή του προέδρου και του προεδρείου της Βουλής έγινε την Κυριακή 4/10, σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις. Στην πρώτη συνεδρίαση, πρόεδρος της Βουλής εκλέχθηκε ο προτεινόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης, με τη διαδικασία της μυστικής ψηφοφορίας. Από τους 297 παρόντες βουλευτές, υπέρ της εκλογής του Ν. Βούτση ψήφισαν 181, τρεις ψήφισαν άκυρο και 113 λευκό (στις εν λόγω ψηφοφορίες δεν προβλέπεται ψηφοδέλτιο του «όχι»).

Ο νέος πρόεδρος, στην ομιλία του προς την Ολομέλεια, έδωσε το στίγμα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των «προφανών δεσμεύσεών» της, λέγοντας πως «η συνομολόγηση της νέας δανειακής συμφωνίας τριετούς διάρκειας με τα προαπαιτούμενα, αλλά και η υποχρέωση να συζητηθεί και να ρυθμιστεί το μη βιώσιμο, κατά κοινή ομολογία, χρέος της χώρας, όπως και οι ενδιάμεσες αξιολογήσεις, αποτελούν το πλαίσιο των προφανών δεσμεύσεων» της κυβέρνησης. Ενώ δεν παρέλειψε την ειδική αναφορά «στη διαλεύκανση υποθέσεων διαφθοράς και διαπλοκής», η οποία προβάλλεται και από αυτήν την κυβέρνηση ως... «αντιστάθμισμα» για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής της...

Λίγη ώρα αργότερα, σε ξεχωριστή συνεδρίαση εκλέχθηκαν οι επτά αντιπρόεδροι, οι οποίοι καταμερίζονται στα πέντε πρώτα κόμματα της Βουλής, οι τρεις κοσμήτορες και οι έξι γραμματείς του προεδρείου.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ εξελέγησαν ο Α. Κουράκης ως Α' αντιπρόεδρος, ο Γ. Βαρεμένος ως Β' αντιπρόεδρος και η Τασία Χριστοδουλοπούλου ως Γ' αντιπρόεδρος, από τη ΝΔ ο Ν. Κακλαμάνης ως Δ' αντιπρόεδρος και από το ΠΑΣΟΚ ο Δ. Κρεμαστινός ως ΣΤ' αντιπρόεδρος.

Το ΚΚΕ εξέλεξε τον Γιώργο Λαμπρούλη στη θέση του Ζ' αντιπροέδρου της Βουλής, στο πλαίσιο του καταμερισμού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος.

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Γ. Αϊβατίδης, υποψήφιος για τη θέση του Ε' αντιπροέδρου, δεν έλαβε την απαιτούμενη (σύμφωνα με τα αντίστοιχα άρθρα του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής) πλειοψηφία και έτσι δεν εκλέχθηκε πέμπτος αντιπρόεδρος. Να σημειωθεί το γεγονός ότι τον χρυσαυγίτη υποψήφιο ψήφισαν 41 παραπάνω βουλευτές από τους βουλευτές της ναζιστικής οργάνωσης, γεγονός αν μη τι άλλο ενδεικτικό για τη στάση των κομμάτων της αστικής διαχείρισης απέναντι στη ΧΑ...