Eurokinissi

«Το κυριότερο ζήτημα είναι ότι λέτε "θα πουλήσουμε τη γεωστρατηγική θέση της χώρας". Καταρχήν, το έχουν κάνει όλες οι κυβερνήσεις. Ποια είναι η γεωστρατηγική θέση της χώρας; Η βάση της Σούδας, το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης, το στρατηγείο επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Λάρισα, το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών στο ΓΕΕΘΑ, ο χερσαίος σχηματισμός μάχης της ΕΕ στο Κιλκίς, η προωθημένη επιχειρησιακή βάση στο Ακτιο Πρέβεζας για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ, η νέα βάση που συζητάτε, το πεδίο βολής της Κρήτης που ζητάνε οι Αμερικανοί, η εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Κρήτη, τώρα τελευταία. Λέτε ότι συμμετοχή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ίσον ειρήνη και σταθερότητα. Εμείς λέμε, τέτοια ειρήνη και τέτοια σταθερότητα και μία Ελλάδα - και αν ακόμα και για όσο διάστημα διαφυλαχτεί ως "νησίδα ειρήνης" - που συμμετέχει στο μακελειό άλλων λαών, δεν τη θέλουμε».

Απηύθυνε, εξάλλου, ερώτημα στον πρωθυπουργό να ξεκαθαρίσει τι απάντησε παρασκηνιακά όταν ο Μπ. Κλίντον του είπε γιατί δεν αφήνετε να αγοράσουν οι Αμερικανοί φτηνά στην Ελλάδα και να πουλάνε ακριβά ή πώς θα το χειριστείτε αυτό.

«Εμείς δεν σας ευχόμαστε καλή επιτυχία γιατί αυτό θα είναι ζημιά για τον ελληνικό λαό. Δεν θέλουμε να πετύχετε, δηλαδή να περάσετε αυτό το αντιλαϊκό, αντεργατικό πρόγραμμα που έχετε», σημείωσε απευθυνόμενη στην κυβέρνηση η Αλ. Παπαρήγα.

Οπως επισήμανε, το «δεν θέλουμε να πετύχετε» δεν αφορά θέμα ανικανότητας ή ότι «οι εταίροι σας, σας πούλησαν, που και αυτό θα γίνει. Στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας δεν υπάρχουν φιλίες», αλλά «θέλουμε να αποτύχετε γιατί σας παρεμπόδισε ο λαός να περάσετε όλα τα μέτρα (...) κατάφερε να τα ανατρέψει ή σε κάποιο σημείο τα επόμενα χρόνια να καταφέρει να έχει και ορισμένες κατακτήσεις», ενώ ξεκαθάρισε ότι «μιλάμε για ένα κίνημα που η βάση του, η εδραίωσή του, η σταθεροποίησή του και η κλιμάκωσή του ξεκινά από όλους τους χώρους εργασίας, ξεκινά από τους χώρους της μόρφωσης (...) Ενα κίνημα που δεν έχει μόνο αντικυβερνητικό στόχο, να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, αλλά ένα κίνημα που βεβαίως παλεύοντας πάνω στα ώριμα, στα συγκεκριμένα και στα οξυμένα προβλήματα που απασχολούν τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα διεκδικήσει - θέλετε καταρχήν να ονειρευτεί; - ξεφεύγοντας από τον μονόδρομο, να βάλει πλώρη, ο λαός να 'ρθει στην εξουσία».

Ανέφερε ακόμη πως η κυβέρνηση «ποντάρει» στο ότι «περισσεύει σήμερα στην Ελλάδα η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση και η απογοήτευση. Η δυσαρέσκεια και αγανάκτηση εξηγείται, αιτιολογείται, δικαιολογείται ακόμα», όμως δεν μπορεί, όπως σημείωσε, να αιτιολογηθεί η απογοήτευση, «διότι ο λαός όχι μόνο δεν χρησιμοποίησε τη δύναμή του αλλά ούτε καν δοκίμασε να την χρησιμοποιήσει».

Υπενθύμισε ότι πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση, στο εργατικό, λαϊκό κίνημα «είχαμε διαπιστώσει εκτεταμένα και βαθιά σημάδια εκφυλισμού και σήψης. Το 2009 κάτι έγινε. Εως το 2012 υπήρχαν κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα αν συμφωνούσαμε σε όλα». Το κίνημα, πρόσθεσε, ξαναέπεσε σε τέλμα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε το «καθίστε εδώ, θα έρθει η κάλπη, θα βγούμε κυβέρνηση, θα σας λύσουμε όλα τα προβλήματα». Επιπρόσθετα, «οι βασικές δυνάμεις του ΣΥΝ του παλιού και του ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσαν, χρησιμοποίησαν τους εργατοπατερικούς και τους εργοδοτικούς μηχανισμούς».

«Σας το λέμε καθαρά», πρόσθεσε, «θα κάνετε τη βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν να την τελειώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και θα κάνετε και την καινούργια. Οι μοχλοί είναι τα μνημόνια και η ρύθμιση του χρέους, η προσέλκυση επενδύσεων για ανάκαμψη. Και τα προαπαιτούμενα δεν θα είναι μόνο αυτά του μνημονίου. Κάθε μονοπωλιακός όμιλος θα βάζει τα δικά του».

Eurokinissi

Αναφερόμενος στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, ο Γ. Γκιόκας σημείωσε ότι αφού κόβει ακόμα και το ΕΚΑΣ, στη συνέχεια ...υπόσχεται «ένα ξεροκόμματο στις ομάδες της πιο ακραίας φτώχειας». Καλλιεργεί την αντιδραστική λογική ο φτωχός να πληρώνει για το φτωχότερο, για να μην πειραχτούν τα κέρδη του κεφαλαίου, το οποίο η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα στηρίξει με νέα προνόμια, παραπέρα φτηνή εργατική δύναμη.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προσπαθούν να σβήσουν από τη «συλλογική μνήμη» και από τις «συλλογικές διεκδικήσεις» έννοιες όπως «δικαίωμα, κατάκτηση, σύγχρονες ανάγκες», για να τις αντικαταστήσουν με τις «μπαγιάτικες», όπως «παρατηρητήρια φτώχειας», «κοινωνική οικονομία» κ.ά., ώστε «όπου το κράτος κόβει από υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής», να βάζουν κάποιους ανέργους εκπαιδευτικούς, βρεφονηπιοκόμους κ.λπ., να ανοίγουν δήθεν επιχειρήσεις για «να μοιράζουν τη φτώχεια τους και την ανεργία τους και να καλύπτουν το κενό που αφήνει το κράτος».

Επισήμανε ότι η «κοινωνική επιχειρηματικότητα» που αναφέρθηκε από τον πρωθυπουργό, όπου «αλυσίδες τροφίμων θα δίνουν στους φτωχούς τρόφιμα», είναι η «επιτομή των ευρωενωσιακών πολιτικών για τη διαχείριση της φτώχειας, η πιο επίσημη παραδοχή της κυβέρνησης ότι η φτώχεια όχι μόνο θα παραμείνει, αλλά και θα αυξηθεί το επόμενο διάστημα». Σημείωσε ότι «ακόμη και την έννοια της αλληλεγγύης την κακοποιείτε», γιατί «είναι άλλο η αλληλεγγύη που στηρίζεται στον αγώνα, στο κίνημα», για την ανατροπή της πολιτικής που γεννάει τη φτώχεια, «και είναι άλλο η αλληλεγγύη ως ελεημοσύνη που λειτουργεί ως άλλοθι» αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Τελικά, ανέφερε, η βασική διαφορά που προκύπτει ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με αυτές των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ότι «η σημερινή κυβέρνηση», κατάφερε σε αυτήν τη φάση «τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, να τα υλοποιήσει με τις λιγότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι τα μνημόνια «μπορούν να καταργηθούν χωρίς ρήξη με τις αιτίες που τα γεννούν». Ωστόσο, όπως επισήμανε αυτό «δεν θα κρατήσει για πολύ. Οι λαοί, οι εργαζόμενοι δεν θα κάνουν χαρακίρι».

Κάλεσε το λαό ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ο καθένας ή αν απείχε να μην αποδεχθεί «αυτό που του λέτε, ότι με την ψήφο του έδωσε συναίνεση και εντολή στον σφαγιασμό του (...) να οργανώσει τον αγώνα του για τις σύγχρονες ανάγκες του. Υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της οικονομίας προς όφελος του λαού. Με αυτές τις προϋποθέσεις ο λαός μπορεί να απαλλαγεί και από τις διεθνείς συμμαχίες τύπου ΕΕ και από ένα δυσβάσταχτο χρέος που του φορτώνετε. Οσο πιο γρήγορα ο λαός μας κάνει αυτήν την επιλογή, τόσο περισσότερα εμπόδια θα μπορεί να βάλει, τόσο πιο γρήγορα θα ανοίξουμε τον μοναδικό ελπιδοφόρο δρόμο της ριζικής ανατροπής».