Ο διαγκωνισμός της με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και, την ίδια στιγμή, το «κουκούλωμα» του ταξικού χαρακτήρα των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση, είναι οι δύο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η κριτική της ΝΔ για τη διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την «αποτελεσματικότητά» της στα παζάρια με τους «εταίρους» της ελληνικής αστικής τάξης.

Συσκοτίζοντας το γεγονός ότι τα νέα βάρβαρα μέτρα που φορτώνονται στην πλάτη του λαού στην πραγματικότητα αποτελούν πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου και εντάσσονται στην προσπάθεια να στηριχτεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του, η ΝΔ τα παρουσιάζει ως «μέτρα που η ιδιοκτησία τους ανήκει στην κυβέρνηση», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά σε κοινή τους δήλωση ο συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρας, και ο υπεύθυνος του Τομέα Δημοσιονομικής Πολιτικής του κόμματος, Χρ. Δήμας.

Στο ίδιο μήκος κύματος και επιχειρώντας να δικαιολογήσει γιατί η ΝΔ δεν πρόκειται να ψηφίσει το ασφαλιστικό - φορολογικό νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γ. Κουμουτσάκος, ισχυρίστηκε ότι «οι χειρισμοί της κυβέρνησης, οι καθυστερήσεις, οι ολιγωρίες, η απραξία, η συνειδητή μετάθεση αποφάσεων έχουν οδηγήσει την ίδια την κυβέρνηση και ταυτόχρονα τη χώρα σε ένα αδιέξοδο δίλημμα: 'Η μια βαριά συνθηκολόγηση, υποχώρηση με μέτρα δυσβάστακτα, αβάστακτα που καλούνται να πληρώσουν οι Ελληνες πολίτες ή μια καταστροφική ρήξη με την Ευρώπη (...) Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να συμπράξει σε κανένα από αυτά».

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι τα προωθούμενα μέτρα είναι «ιδιοκτησία του κεφαλαίου», ακριβώς γι' αυτό κινούνται σε όλα τα επίπεδα πάνω στην ίδια γραμμή με τα αντιλαϊκά πεπραγμένα των κυβερνήσεων της ΝΔ: Από το νέο χτύπημα στο Ασφαλιστικό, που έρχεται να αποτελειώσει την επίθεση που εξαπέλυσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια - ξεκινώντας πολύ πριν ακόμα από την κρίση - οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να απαλλάξουν το κεφάλαιο και το κράτος του από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, μέχρι τη νέα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού για να «βγαίνουν» τα πρωτογενή πλεονάσματα του κεφαλαίου, πεδίο στο οποίο, αν μη τι άλλο, έχει τα δικά της αντιλαϊκά «παράσημα» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Ακριβώς με αυτό το γνώμονα, άλλωστε, τις πάγιες απαιτήσεις και τις στρατηγικές απαιτήσεις του κεφαλαίου, η ΝΔ ψήφισε το 3ο μνημόνιο παρέα με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ, το μνημόνιο δηλαδή που αποτελεί τη μήτρα όλων των βάρβαρων μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση. Κι αν τώρα η ΝΔ στο πλαίσιο της επιχείρησης «αναβάπτισής» της αρνείται να χρεωθεί εκ νέου την υπερψήφιση των μέτρων που τσακίζουν το λαό, η στρατηγική της σύμπλευση με την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την υπηρέτηση του κεφαλαίου δεν αφήνει αμφιβολία για το ότι αν ξαναβρεθεί στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όπως και για το ότι ακόμα και ως αντιπολίτευση, αν το απαιτήσουν πραγματικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου... θα το ξανασηκώσει το χεράκι της, επικαλούμενη την υπεράσπιση των περιβόητων «εθνικών στρατηγικών επιλογών»...

Το γεγονός, εξάλλου, ότι - σε αυτήν τη φάση - δεν ψηφίζει τα νέα μέτρα δε σημαίνει ότι η ΝΔ δε συμβάλλει ενεργά στην αναπαραγωγή των εκβιασμών σε βάρος του λαού, για «τα χειρότερα» που τάχα τον περιμένουν, αν τυχόν δεν κλείσει «έγκαιρα» η περιβόητη «αξιολόγηση».

Ετσι, όπως είδαμε και παραπάνω, την ίδια ώρα που λέει ότι «δεν συμπράττει σε αυτό», η ΝΔ προβάλλει το εκβιαστικό και κάλπικο για το λαό δίλημμα «νέα δυσβάσταχτα μέτρα ή καταστροφική ρήξη με την Ευρώπη». Αντίστοιχα, την ώρα που δηλώνει ότι δε θα ψηφίσει τα συγκεκριμένα αντιλαϊκά μέτρα, πιέζει για το «κλείσιμο» της «αξιολόγησης» που τα περιλαμβάνει, διατυμπανίζοντας μάλιστα ότι αυτή θα έπρεπε να έχει «κλείσει» από τον περασμένο Νοέμβρη...

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το διαγκωνισμό της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα μάτια του κεφαλαίου, για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει την προσπάθεια στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, διεξάγεται μια μονομαχία... «success story», μεταξύ των πρώην και των νυν.

Απαντώντας στους «πανηγυρισμούς» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την «υπεραπόδοση» της οικονομίας, με αφορμή τα πρόσφατα στοιχεία της Γιούροστατ για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» και τις οικονομικές προβλέψεις της Κομισιόν για την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, η ΝΔ προσπαθεί να «δικαιώσει» το δικό της «success story».

Επικαλούμενα τις εκτιμήσεις της Κομισιόν από το 2014, που προέβλεπαν καπιταλιστική ανάκαμψη και μείωση του κρατικού χρέους το 2015 και το 2016, τα στελέχη της ΝΔ τις συγκρίνουν με τις τωρινές προβλέψεις της Επιτροπής, για να προβάλουν ως συμπέρασμα ότι «με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας χειροτερεύουν δραματικά», όπως ανέφερε ο Γ. Κουμουτσάκος.

«Η χώρα επέστρεψε και παραμένει στην ύφεση, η τάση αποκλιμάκωσης της ανεργίας ανεκόπη, το δημόσιο χρέος διογκώθηκε και επιδεινώθηκε η δυναμική του, νέα μέτρα λιτότητας επιβλήθηκαν και πρόσθετα σχεδιάζονται», σημειώνουν στην κοινή τους δήλωση ο Χρ. Σταϊκούρας και ο Χρ. Δήμας.

Ο λαός, ωστόσο, έχει έτσι κι αλλιώς τη δική του πικρή πείρα και από τα δύο «success story»: Οπως βλέπει σήμερα ότι τα «πανηγύρια» της κυβέρνησης για το πιάσιμο των στόχων του κεφαλαίου συνοδεύονται από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, έτσι θυμάται πολύ καλά ότι οι αντίστοιχες «επιτυχίες» επί κυβέρνησης ΝΔ συνοδεύονταν από διαρκή επιδείνωση των... «θεμελιωδών μεγεθών» της δικής του τσέπης και των δικαιωμάτων του.

Κομμάτι του ίδιου ανταγωνισμού της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι και η κριτική της σε ό,τι αφορά το «μείγμα» της αντιλαϊκής πολιτικής. Χαρακτηριστικά είναι π.χ. όσα ανέφερε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδ. Γεωργιάδης, μιλώντας στο «ΣΚΑΪ»: «Θέλουμε να κλείσει η αξιολόγηση», τόνισε, διαβεβαιώνοντας για την πλήρη προσήλωση στις προτεραιότητες του κεφαλαίου, «αλλά θα κλείσει με λάθος μείγμα, με πολλούς φόρους και λίγες μεταρρυθμίσεις. Εμείς θέλαμε το αντίθετο, πολλές μεταρρυθμίσεις και λίγους φόρους».

Η «αγωνία» της ΝΔ, βέβαια, δεν είναι η παραπέρα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που προωθεί η κυβέρνηση. Είναι γνωστή άλλωστε η... συμβολή και των δικών της κυβερνήσεων και σε αυτόν τον τομέα. Στην πραγματικότητα, οι τοποθετήσεις της ΝΔ αναπαράγουν τις... «γκρίνιες» σημαντικών τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου που πιέζουν για ακόμα μεγαλύτερα φοροπρονόμια, απαλλαγές κ.ο.κ., προκρίνοντας την ακόμα ταχύτερη υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και το παραπέρα πετσόκομμα των όποιων κρατικών δαπανών έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.

Οποιο κι αν είναι το «μείγμα», ωστόσο, της αστικής διαχείρισης δεν αλλάζει η αντιλαϊκή ουσία της, δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο τελικός λογαριασμός ανεβαίνει συνεχώς και φορτώνεται στις πλάτες του λαού. Αυτό επιβεβαιώνει η πείρα των εργαζομένων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την ΕΕ και τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, που βιώνουν τις συνέπειες όλων των παραλλαγών των «μειγμάτων» της αντιλαϊκής πολιτικής, τα οποία εφαρμόζουν αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων και των συνδυασμών...

Αντίστοιχου χαρακτήρα είναι και η κριτική της ΝΔ για «λανθασμένους χειρισμούς στις σχέσεις Ελλάδας - ΔΝΤ», που διαμορφώνουν «αρνητικό κλίμα» στα αντιλαϊκά παζάρια με τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, όπως και η βιασύνη του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, να αξιοποιήσει αναφορές του Προέδρου της Δημοκρατίας σε σχέση με το νόμισμα, ώστε να προβάλλει αυτός ως ο καλύτερος εγγυητής της «εθνικής στρατηγικής επιλογής» του εγχώριου κεφαλαίου για παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Η κριτική της ΝΔ στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης είναι πλήρως ενταγμένη στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για το «χρίσμα» του κεφαλαίου και των «εταίρων» του.

Οχι μόνο δεν αφορά ούτε στο ελάχιστο στην ουσία της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά αντικειμενικά συμβάλλει στην προσπάθεια υποταγής του λαού στην υλοποίησή της, τόσο με τη συσκότιση του πραγματικού ταξικού της χαρακτήρα, όσο και με την αναπαραγωγή όλων των αντιλαϊκών εκβιασμών που συνοδεύουν την προώθησή της. Ολα αυτά, σε συνδυασμό και με την προπαγάνδα της ΝΔ περί «διαταξικών αγώνων» για την καπιταλιστική ανάκαμψη, περί «κοινών συμφερόντων» εργαζομένων και κεφαλαίου, όπως και με την επαναφορά της επικίνδυνης και ανιστόρητης «θεωρίας των δύο άκρων», πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για το λαό, να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια «αναβάπτισης» της ΝΔ και κάθε άλλης αστικής δύναμης.

Κόντρα σε όσους καλούν το λαό να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά του, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει αξιοποιώντας την πείρα τους να δυναμώσουν τον αγώνα τους ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, να του δώσουν χαρακτήρα πάλης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, τις λυκοσυμμαχίες του, την κυβέρνηση και συνολικά τα αστικά κόμματα και επιτελεία.