Μέσα στο γενικότερο κλίμα της αβεβαιότητας, που επιτείνουν οι δυσκολίες στην οικονομική ανάκαμψη, δεν περνούν απαρατήρητοι «προβληματισμοί» που εκφράζουν τμήματα της αστικής τάξης και στην Ελλάδα για την ικανότητα του αστικού πολιτικού συστήματος να διασφαλίζει την κυβερνητική αλλαγή, μέσα σε συνθήκες έντονης πολιτικής ρευστότητας. Για παράδειγμα, την Κυριακή γράφτηκε σε μεγάλη εφημερίδα ότι μόνο «ένα σκληρό, αντιευρωπαϊκό δεξιό κόμμα που θα "καβαλούσε το κύμα" Τραμπ - Brexit κ.λπ.» θα μπορούσε να εισπράξει το ρεύμα που διαμορφώνεται υπέρ του «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ», αλλά «αυτό απαιτεί μια στοιχειωδώς "άφθαρτη" και χαρισματική προσωπικότητα, που δεν υπάρχει». Επομένως, σύμφωνα με την ίδια άποψη, η ΝΔ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, χωρίς να «διαφαίνεται κάποιο παθιασμένο ρεύμα υπέρ της». Το ερώτημα που τίθεται, όμως, είναι «με ποιους θα κυβερνήσει και με ποια ατζέντα», καθώς, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «η ΝΔ είναι ένα... κουρασμένο κόμμα. Του λείπει ο καθαρός ιδεολογικός προσανατολισμός και η κρίσιμη μάζα ανθρώπων της πραγματικής αγοράς». Συμπερασματικά, αν ο Κυρ. Μητσοτάκης «πάει με αυτή τη σημαδεμένη "τράπουλα" στις εκλογές και μετά στην εξουσία, θα του τελειώσουν πολύ γρήγορα τα "χαρτιά"»... Το γεγονός ότι τμήματα του κεφαλαίου προβληματίζονται σοβαρά για την ικανότητα της ΝΔ ως κυβερνητικής εναλλακτικής δεν είναι παράξενο ούτε καινούργιο. Ανάλογοι προβληματισμοί υπάρχουν, άλλωστε, και για το πόσο μπορεί να «τραβήξει» ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάτι δείχνουν όλα αυτά, είναι ότι υπάρχουν διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα για την αντιλαϊκή αναμόρφωσή του. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν πρέπει να ενσωματωθούν σε αυτές τις διεργασίες αλλά με την οργανωμένη πάλη τους να τις δυσκολέψουν.

Κλίμα «λύσης» φτιάχνουν οι εμπλεκόμενοι στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Ωστόσο, το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται τόσο σ' αυτά που λέγονται δημόσια, όσο στα «ψιλά γράμματα» της διευθέτησης που προωθείται και στους πρωταγωνιστές της. Ετσι, πέρα από το γεγονός ότι πολλά από τα σημεία της συμφωνίας που συζητιέται έχουν μεγάλες ομοιότητες με το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν», το οποίο θυμίζουμε ότι απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι, στον Τύπο των προηγούμενων ημερών γράφτηκαν πολλά που συνδέουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό με την επίσκεψη Ομπάμα. Για παράδειγμα, γράφτηκε ότι η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Βικτόρια Νούλαντ, γνωστή για την ανάμειξή της στα γεγονότα της Ουκρανίας, «λύνει και δένει» στην προσπάθεια να «κλείσει» το θέμα και γι' αυτόν το λόγο είχε διμερείς επαφές με τον Ν. Κοτζιά, κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα. Ακούγεται, επίσης, ότι έντονη κινητικότητα αναπτύσσει και ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, γνωστός κι αυτός από τη θητεία του στην Ουκρανία, αλλά και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, που δήλωσε διαθέσιμος να επισκεφτεί την Κύπρο αμέσως μόλις ανακοινωθεί η συμφωνία. Διαβάζουμε, επίσης, ότι οι Αμερικανοί καίγονται για λύση, προσβλέποντας σε μια νέα κατάσταση στην περιοχή, όπου η Κύπρος θα αναδειχτεί σε ενεργειακό κόμβο. Για το λόγο αυτό εντείνονται και συζητήσεις για τον καθορισμό της ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα - Αίγυπτο - Κύπρο, γεγονός που μεγαλώνει τις τριβές με την Τουρκία. Γίνεται επομένως φανερό ότι η συζήτηση για το Κυπριακό έχει μεγάλη «ουρά» από πίσω. Οτι παίζονται χοντρά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, που μόνο εφησυχασμό για μια «δίκαιη λύση» δεν πρέπει να καλλιεργούν στους Ελληνοκύπριους και στους Τουρκοκύπριους.