Σχετικά με τα ζητήματα της δεύτερης «αξιολόγησης», της «ελάφρυνσης του χρέους» αλλά και την προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε από το Ηράκλειο:

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει, όπως λέει, να κλείσει έγκαιρα τη δεύτερη "αξιολόγηση", ώστε μαζί με τις αποφάσεις για το χρέος και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση, να ανοίξουν οι προϋποθέσεις για επιστροφή της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά.

Τι ακριβώς θα σημαίνει για την εργατική τάξη, το λαό να κλείσει η δεύτερη "αξιολόγηση", που έχει ως βασικό θέμα τα Εργασιακά, δηλαδή νέες ανατροπές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα;

Το κλείσιμο της δεύτερης "αξιολόγησης" σημαίνει μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας, διατήρηση του σκληρού πυρήνα του αντεργατικού καθεστώτος που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που γκρέμιζαν μία μία τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, αλλά και νέα αναγκαία μέτρα στήριξης της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Αλλωστε, και η νέα υπουργός Εργασίας, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της, αυτό είπε, θα επιβάλουμε τη νομιμότητα στην αγορά εργασίας.

Τι σημαίνει νομιμότητα στην αγορά εργασίας; Η εργασιακή ζούγκλα νόμιμη δεν είναι;

Η μερική απασχόληση, τα 3ωρα και τα 4ωρα, οι μισθοί των 300 και 400 ευρώ, ακόμα και των 100 ευρώ, οι ατομικές συμβάσεις, η μαθητεία, δηλαδή η απλήρωτη δουλειά, δεν αποτελούν τη νομιμότητα των εργασιακών σχέσεων, την οποία μάλιστα θέλει να διασφαλίσει η κυβέρνηση με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Η εργασιακή ζούγκλα παραμένει και επεκτείνεται.

Και αν πιστέψουμε τα όσα λέει η νέα υπουργός, ότι διαπραγματεύεται με το κουαρτέτο με βάση το πόρισμα της επιτροπής "εμπειρογνωμόνων", δηλαδή ένα κείμενο - ναρκοπέδιο για τα εργατικά δικαιώματα, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα όσα πλασάρει περί "επιστροφής στην κανονικότητα", είναι υποσχέσεις στο κεφάλαιο ότι με συνθήκες κανονικότητας θα εξασφαλίζεται η ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Γι' αυτό όχι μόνο κουβέντα δεν γίνεται για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ - ζήτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία όταν ήταν αντιπολίτευση - αλλά στο τραπέζι έχει ήδη μπει το αίσχος του υπο-κατώτατου μισθού, μόνο που αντί του κριτηρίου της ηλικίας (πάνω ή κάτω από τα 25 έτη), μπαίνει ως νέο κριτήριο η "εργασιακή εμπειρία".

Η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διευρύνει τη δεξαμενή της ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης για τις επιχειρήσεις.

Γι' αυτό και η όποια επαναφορά της διαπραγμάτευσης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ανάμεσα σε εργοδότες και ΓΣΕΕ είναι χωρίς πρακτικό αντίκρισμα και εκ των προτέρων ναρκοθετημένη, καθώς προσθέτει και έναν τρίτο παίκτη, τους λεγόμενους "ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες", που θα διαμορφώνουν το οικονομικό πλαίσιο στο οποίο θα κινείται ο κατώτερος μισθός, με κριτήριο βέβαια την "παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα" της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή του κεφαλαίου. Θα επανέρχεται, δηλαδή, με άλλα λόγια κάθε φορά το "όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες", "η οικονομία δεν αντέχει", δηλαδή τα μονοπώλια δεν το επιτρέπουν, τα μονοπώλια δεν το αντέχουν.

Γι' αυτό και δεν εξασφαλίζεται η επέκταση των κλαδικών Συμβάσεων αφού αναγνωρίζουν στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να μην τις εφαρμόζουν, όταν επικαλεστούν οικονομικές δυσκολίες.

Η κυβέρνηση με τον τρόπο αυτό προκρίνει την επέκταση των επιχειρησιακών συμβάσεων με τις εργοδοτικές "Ενώσεις προσώπων" και κυρίως λύνει τα χέρια του κάθε εργοδότη για την επιβολή ατομικών συμβάσεων, τις οποίες η κυβέρνηση στα λόγια και μόνο ξορκίζει.

Και η κοροϊδία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι με πρόσχημα την αποτροπή των ομαδικών απολύσεων η κυβέρνηση ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για παραπέρα γενίκευση της "ευελιξίας" μέσα στις επιχειρήσεις.

Τι προτείνει η κυβέρνηση; Αντί για απολύσεις, λιγότερες ώρες εργασίας, για τις οποίες οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν "επίδομα ανεργίας".

Περισσότερη "ευελιξία στην αγορά εργασίας" ζητάει το κεφάλαιο, περισσότερη "ευελιξία" προτείνει η κυβέρνηση, σύμφωνα φυσικά και με το ευρωενωσιακό αντεργατικό κεκτημένο.

Την ίδια στιγμή που οι νέες Συμβάσεις μισθωτής εργασίας έχουν φτάσει κατά 62% να είναι συμβάσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας.

Δεύτερη "αξιολόγηση" και ελάφρυνση του χρέους για να επιστρέψει η χώρα στην ανάπτυξη, λέει η κυβέρνηση.

Τι σημαίνει ελάφρυνση του χρέους;

Μήπως θα δοθούν πίσω οι μισθοί και τα δώρα που κόπηκαν, οι συντάξεις; Μήπως θα μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης, θα δοθούν αξιοπρεπείς συντάξεις, θα λιγοστέψουν οι φόροι, θα αυξηθούν οι δαπάνες στην Παιδεία, στην Υγεία; Με λίγα λόγια, μήπως θα καταργηθεί το Ασφαλιστικό που ψήφισαν και έφερε νέες μειώσεις, εθνική σύνταξη πείνας 384 ευρώ για 20 χρόνια δουλειάς που σε συνθήκες μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, ανεργίας και ημιαπασχόλησης, μετατρέπει τη σύνταξη σε άπιαστο όνειρο;

Τι σημαίνει ελάφρυνση του χρέους;

Μήπως θα καταργηθεί η μείωση του αφορολόγητου, η φοροεπιδρομή και τα άλλα χαράτσια που πλήττουν ιδιαίτερα τις φτωχές λαϊκές οικογένειες;

Και, τέλος πάντων, θα πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι όλα όσα έχασαν τα χρόνια της κρίσης ή στο όνομα της ελάφρυνσης του χρέους θα νομιμοποιήσουν όλες τις απώλειες και θα φορτωθούν κι άλλες;

Κανένα αντιλαϊκό μέτρο δεν πρόκειται να καταργηθεί. Αντίθετα, θα ζητούνται από το λαό νέες θυσίες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας.

Ο,τι εξοικονομηθεί, θα δοθεί αποκλειστικά στο κεφάλαιο μέσω επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών, αναπτυξιακών νόμων για τις επενδύσεις του.

Εμείς λέμε στον ελληνικό λαό, όταν ακούει μεγάλα λόγια για την ελάφρυνση του χρέους να κουμπώνεται!

Κανείς δεν πρόκειται να μειώσει το χρέος, ούτε το ΔΝΤ, ακόμα και με τη "θετική" στάση των ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, η ΕΚΤ και το υπόλοιπο κουαρτέτο χωρίς να ζητήσουν νέα μέτρα, νέες θυσίες.

Κανείς δεν πρόκειται να σου μειώσει το χρέος για να σε δανειοδοτήσει ξανά, δήθεν για να σε ανακουφίσει, για να έρθει να κάνει επενδύσεις, χωρίς να σε υποχρεώσει να πάρεις νέα σκληρά μέτρα, να μπεις σε νέο πρόγραμμα. Κι αυτό το νέο πρόγραμμα, όπως κι αν το ονομάσουν, θα είναι το 4ο μνημόνιο. Κι ας το αρνείται η κυβέρνηση λέγοντας "ούτε κουβέντα να γίνεται γι' αυτό". Αυτά τα έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές από αυτήν την κυβέρνηση που έχει ανακηρύξει το ψέμα, τον εμπαιγμό, την προσδοκία σε επιστήμη κοροϊδίας του ελληνικού λαού!

Κανείς δεν λέει στο λαό ότι δεν έχει δίκιο όταν σκέφτεται ότι χρειάζεται ανάπτυξη, ότι είναι απαραίτητη η ανάπτυξη.

Το πρόβλημα, το ζήτημα που θέτουμε εμείς για προβληματισμό και μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό, στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στους αντιπάλους μας, τα άλλα πολιτικά κόμματα, τις πολιτικές δυνάμεις, είναι το "ανάπτυξη για ποιον;"

Η ανάπτυξη ούτε αφορά όλους ούτε ευνοεί όλους ούτε είναι για τα συμφέροντα όλων ή τουλάχιστον της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, του εργαζόμενου λαού. Υπάρχει η ανάπτυξη που είναι σε όφελος των συμφερόντων κάποιων συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων, υπάρχει ανάπτυξη που είναι υπέρ των συμφερόντων συνολικά του κεφαλαίου ή μερίδας του κεφαλαίου...

Και υπάρχει η ανάπτυξη στη δική μας λογική, στη δική μας αντίληψη και στη δική μας πρόταση, που υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών, που είναι οι εργάτες, οι άνεργοι, και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αρα, λοιπόν, ανάπτυξη για ποιον;

Γιατί θα έχουμε κάποια μικρή ανάπτυξη, αυτό που λένε οι εκτιμήσεις τους, εκτός φυσικά αν έχουμε κάποια άλλα γεγονότα ή εξελίξεις που θα επιδράσουν, εννοώ την πορεία της κρίσης ή της ύφεσης στην Ευρωζώνη, την ΕΕ, άλλες διεθνείς εξελίξεις στην ίδια την οικονομία των ΗΠΑ ή άλλων ισχυρών χωρών, που θα συμπαρασύρουν και την Ελλάδα σε αυτήν την περίπτωση με τα μεγέθη που έχει.

Ομως, μια ανάπτυξη, αν όλα - ας το πούμε εντός εισαγωγικών και στην κυβερνητική λογική - πάνε καλά, ή όπως τα περιμένει, μπορεί να υπάρχει τουλάχιστον σε κάποιους κλάδους της οικονομίας αν όχι στο σύνολο της οικονομίας. Αλλά αυτή θα είναι ανάπτυξη για τους λίγους, θα είναι ανάπτυξη για τα κέρδη τους. Κι αυτή η ανάπτυξη, που με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι "δίκαιη" ενώ με την κυβέρνηση της ΝΔ "θεαματική", είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία προϋποθέτει την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή όλων των σκληρών μέτρων που ήδη έχουν συμφωνηθεί.

Και ο καβγάς του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ δεν είναι αν θα εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις αλλά ποιος από τους δύο είναι ο πιο ικανός άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις να εφαρμόσει με επιτυχία αυτές τις μεταρρυθμίσεις».

«Τα όσα ζήσαμε, τα όσα ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες με την επίσκεψη του Ομπάμα, του ηγέτη της ιμπεριαλιστικής δύναμης, όπως είναι οι ΗΠΑ, δεν έχουν προηγούμενο.

Με μια κουβέντα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πολύτιμη προσφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο κεφάλαιο και την εξουσία του ξεπερνάει τις προσδοκίες και των πιο δύσπιστων εκπροσώπων του.

Μέσα σε δύο μέρες, τα κυβερνητικά στελέχη υπέγραφαν δηλώσεις μετάνοιας, εξέφραζαν πλήρη υποταγή στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αποθέωναν την αμερικανική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, έφτασαν μέχρι και να χειροκροτούν - πλάι πλάι με τους Γλίξμπουργκ - τους ύμνους Ομπάμα για τη συμβολή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη «δημοκρατία».

Η κατρακύλα δεν έχει πάτο.

Βέβαια, οι προκλητικοί και διθυραμβικοί τόνοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η προσπάθεια εξωραϊσμού της πολιτικής των ΗΠΑ και κυρίως με την επιδίωξη να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι απ' αυτήν την επίσκεψη, θα προκύψουν οφέλη για τον ίδιο, προσπάθησαν να καλύψουν το πραγματικό περιεχόμενο της επίσκεψης Ομπάμα.

Αλλωστε, ο ίδιος ο Ομπάμα έθεσε στις δηλώσεις του, ως προτεραιότητα των ΗΠΑ, τα ζητήματα γεωστρατηγικής σημασίας, δίνοντας συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για τη συμμετοχή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, για τις υπέρογκες ΝΑΤΟικές δαπάνες, αλλά και για τη συνέχιση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Χαρακτηριστική ήταν, επίσης, η σιωπή του Προέδρου των ΗΠΑ, όταν τέθηκε το ζήτημα των τουρκικών αμφισβητήσεων σχετικά με τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα προβλήματα με την ΠΓΔΜ.

Ειδικά γι' αυτά τα ζητήματα, αλλά και για το Κυπριακό, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρέπει να πουν στον ελληνικό λαό, τι συζήτησαν και τι συμφώνησαν με τον Αμερικανό Πρόεδρο.

Οσο για το ζήτημα του χρέους, που αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, επιβεβαιώθηκε ότι η όποια διευθέτηση, που πιθανά να προκύψει ως συμβιβασμός ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ, θα συνοδευτεί με πλήρη και απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και πιθανά με ένα νέο 4ο μνημόνιο, που θα φορτωθεί μαζί με τα προηγούμενα στις πλάτες του λαού.

Και, φυσικά, η όποια συμφωνία για το χρέος δεν θα αφορά την ανακούφιση του ελληνικού λαού, αλλά τη δυνατότητα επιδότησης των επιχειρηματικών ομίλων και των επενδύσεων του κεφαλαίου.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θέλουμε και από 'δώ, από την Κρήτη, να πούμε ότι το Κόμμα μας επιμένει να αναδεικνύει πλατιά τις συνέπειες για την εργατική τάξη και το λαό από τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στις επεμβάσεις τους, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Υψώνουμε μέτωπο με τις αλυτρωτικές εθνικιστικές κορόνες για απομόνωση των φασιστικών δυνάμεων καθώς και τους υποστηρικτές του ευρωατλαντισμού, όλων όσοι δουλεύουν για τη διαμόρφωση «φιλοπόλεμου ρεύματος».

Το Κόμμα μας θέτει ευθέως το ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, υπογραμμίζοντας πως αυτό μπορεί να το εγγυηθεί η εργατική - λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

Τονίζουμε ταυτόχρονα πως η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία τους, κατά τη γνώμη μας, έχουν μόνο μία επιλογή: Να βάλουν τέρμα στο σύστημα που αναπόφευκτα γεννά την εκμετάλλευση, τις κρίσεις και τους πολέμους, να κατευθύνουν τις μαχόμενες δυνάμεις στην ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας».

Στις ομιλίες του σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο, ξεχωριστή ήταν η αναφορά του Δ. Κουτσούμπα στην πορεία προς τον εορτασμό για τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ και στο τι σηματοδοτεί η επέτειος αυτή για τους σημερινούς στόχους του Κόμματος. Στο πλαίσιο της ομιλίας του στο Ηράκλειο, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Κάπα Κάπα Εψιλον, 100 χρόνια με το Λαό για το Σοσιαλισμό». Μ' αυτό το σύνθημα που αποφάσισε η ΚΕ, η πενταετία που διανύουμε, από το 2013 έως το 2018, είναι αφιερωμένη στη συμπλήρωση ενός αιώνα από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Κάπα Κάπα Εψιλον, η σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος, όπως γράφει και ο ποιητής μας, ο Γιάννης Ρίτσος.

98 χρόνια Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, 98 χρόνια αγώνες, θυσίες, στερήσεις, διώξεις που κατέθεσαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στην υπόθεση του σοσιαλισμού, για να οδηγηθεί σ' αυτήν τη ζωή, και όχι στη Δευτέρα Παρουσία, η εργατική τάξη στην εξουσία.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1991, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορούσε με προμετωπίδα στο εξώφυλλό του τους στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Καθώς ο λαός περνούσε στα κουρέλια

Και με τις καινούργιες στολές

Κάτω από τις σημαίες των φονιάδων

Και μέσα απ' όλες τις μεταμορφώσεις,

που αποτρόπαιο σε κάνουν

Περιμέναμε εμείς που δεν μπορέσανε

να μας απογοητέψουν

Το θρίαμβό του.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, πόσες και πόσες φορές δεν νιώσαμε συγκίνηση μπροστά σ' αυτή τη σελίδα του «Ριζοσπάστη», που δείχνει ποια είναι η ιστορική σημασία κάθε επετείου του ΚΚΕ, στην πορεία προς την κορύφωση του γιορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ.

Είναι όρκος στην κομμουνιστική του ύπαρξη, για την ταξική γραμμή πάλης στο δίκιο του μισθωτού και της οικογένειάς του, ανεξάρτητα από το μορφωτικό του επίπεδο ή την ειδίκευσή του, ανεξάρτητα από τη μορφή της καπιταλιστικής εργασιακής σχέσης.

Είναι δέσμευση για τη γραμμή πάλης σε συμμαχία με το φτωχό αγρότη και τον αυτοαπασχολούμενο, στην υπεράσπιση των αναγκών των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, Ελλήνων ή μεταναστών.

Είναι δέσμευση ότι το ΚΚΕ θα εντείνει τις πρωτοβουλίες για το συντονισμό της κομμουνιστικής γραμμής πάλης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Το ΚΚΕ εντείνει τη δράση του για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από την εθνική προέλευση, το χρώμα της φυλής, τη γλώσσα, τις πολιτιστικές παραδόσεις ή θρησκευτικές επιρροές και άλλα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν διαφορετικά τμήματα της διεθνούς εργατικής τάξης, τα δισεκατομμύρια του πλανήτη μας που αντικειμενικά δένονται μεταξύ τους ενάντια στην παγκόσμια κυριαρχία της εκμεταλλευτικής σχέσης κεφαλαίου - εργατικής δύναμης, δηλαδή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Ο ταξικός αντίπαλος έχει βαθιά συνείδηση της αποφασιστικότητας, των διαχρονικών εγγυήσεων του ΚΚΕ σε αυτές τις δεσμεύσεις, γι' αυτό και επιδεικνύει την ανάλογη αντι-ΚΚΕ επιθετικότητα, προσαρμοσμένη σε μορφές και μέσα ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και ανάλογα με την κατάσταση στο ίδιο το εργατικό, στο κομμουνιστικό κίνημα διεθνώς.

Ολη η πολύμορφη δραστηριότητα για τα 100 χρόνια του Κόμματος στοχεύει στην απόκτηση ιστορικής γνώσης και μνήμης, ιδιαίτερα από τους νέους και τις νέες, τέτοιας γνώσης που θα τροφοδοτήσει τη θέληση για δράση, για ταξική πάλη στις μέρες μας.

Το ΚΚΕ παλεύει για να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τις κορυφαίες στιγμές της στη διάρκεια του ΔΣΕ, την περίοδο 1946 - 1949.

Εξίσου παλεύει για να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια της ταξικής πάλης στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Σήμερα η αστική αντίδραση και η οπορτουνιστική δειλία συμπίπτουν στη διαστρέβλωση της αλήθειας:

Αμαυρώνουν τις επαναστατικά, κομμουνιστικά πιο δυνατές περιόδους, διαστρεβλώνουν την ταξική ουσία της επανάστασης, την κοινωνική και πολιτική διαδικασία για το οριστικό ξερίζωμα των αντιδραστικών φύτρων του παρελθόντος, για το γιγάντωμα των νέων σχέσεων σε όλη τη δομή της οικοδομούμενης νέας κοινωνίας, στη σκέψη, στη θέληση και στη δράση του ανθρώπου της νέας κοινωνίας.

Κάθε νέος και νέα από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα με κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες και ριζοσπαστικούς προβληματισμούς, με όπλο τη μαρξιστική μόρφωση, την ιστορική γνώση της ταξικής πάλης και βέβαια την εμπειρία του αγώνα, μπορεί να συμβάλει στο να απομακρυνθεί από την ιστορική αλήθεια η τέφρα της ταξικής σκοπιμότητας του κεφαλαίου και της ψευτοαριστερής - με ηττοπάθεια - προσαρμογής σε αυτή.

Παίρνει ποικίλες μορφές η επιχείρηση αμαύρωσης, διαστρέβλωσης της Ιστορίας, της σημερινής δράσης, αλλά και των θέσεων κοινωνικής προοπτικής του ΚΚΕ.

Μία από αυτές είναι η καθαρή συκοφαντία ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για τα άμεσα προβλήματα, τις άμεσες διεκδικήσεις, ότι τα παραπέμπει όλα σ' ένα μακρινό ή και ουτοπικό σοσιαλιστικό μέλλον, σε συνδυασμό με την προσπάθεια καπηλείας αγώνων ή της σχέσης του ΚΚΕ με ηρωικές στιγμές της ταξικής πάλης.

Η ιστορία ενός κόμματος στη σχέση του με το εργατικό, το λαϊκό κίνημα δεν διαμορφώνεται ευκαιριακά, συγκυριακά, προπαγανδιστικά, τυχοδιωκτικά.

Η σχέση του ΚΚΕ με το λαό, που είναι θεμελιακό στοιχείο του, οικοδομήθηκε στο γεγονός ότι οι δυνάμεις του, τα μέλη και τα στελέχη του, σχεδόν 100 χρόνια τώρα, η νεολαία του, στα σχεδόν 50 χρόνια της ΚΝΕ, αλλά και στα χρόνια της ΟΚΝΕ και της ΕΠΟΝ, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της πάλης, για όλες τις κοινωνικές ανάγκες, όπως εκφράζονταν σε κάθε ιστορική περίοδο.

Πρωτοστάτησαν, αγωνίστηκαν, έδωσαν και τη ζωή τους σε όλες τις συνθήκες. Παράνομης ή τυπικά νόμιμης παρουσίας των κομμουνιστών και κομμουνιστριών. Σε συνθήκες αστικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος ή στρατιωτικής δικτατορίας. Ξένης κατοχής και δοσίλογης κυβέρνησης ή τυπικής εθνικής ανεξαρτησίας, σε καθεστώς ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής πολιτικής παρουσίας κατά τα χρόνια του ΔΣΕ και μετά την ήττα του.

Το ΚΚΕ υπερασπίστηκε αταλάντευτα το δικαίωμα στην εργασία, στη δημόσια Παιδεία και φροντίδα υγείας, στην Κοινωνική Ασφάλιση, ανεξάρτητα από τη φάση του κύκλου της οικονομικής κρίσης και τις ανάγκες αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου.

Η πραγματική διαχρονική σχέση του ΚΚΕ με το εργατικό και λαϊκό δίκιο είναι που ενέπνευσε εκατοντάδες ανθρώπους της τέχνης, της λογοτεχνίας, παιδαγωγούς, ιστορικούς, γενικότερα διανοούμενους.

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε νομό και πόλη, σε κάθε χωριό, μέσα κι έξω από τους τόπους δουλειάς, διαδραματίστηκαν γεγονότα αυτής της σχέσης ΚΚΕ - εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Γεγονότα που αναδεικνύουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, μέσα από τις πολύμορφες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα, απ' όλες τις Κομματικές Οργανώσεις.

Από την εκδήλωση της ΚΟ Ρεθύμνου, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε σχετικά με τους στόχους του Κόμματος:

«Οταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαβεβαιώνει το κεφάλαιο πως βασική φιλοδοξία της είναι, όπως λέει και ο πρωθυπουργός της, "να μην καταγραφεί ως μία ακόμη κυβέρνηση της κρίσης, αλλά ως η κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από την κρίση"... Δηλαδή διαβεβαιώνει το κεφάλαιο πως φιλοδοξία της είναι να ολοκληρώσει την αποστολή της απέναντί του - όχι μόνο να διαχειριστεί την οικονομική κρίση υλοποιώντας μία προς μία τις απαιτήσεις του για το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά με τη διαχείρισή της να συμβάλει στην ανάκαμψη της κερδοφορίας του, στην καπιταλιστική ανάκαμψη...

Οταν ο κ. Τσίπρας λέει πως "η ιστορία δεν θυμάται την Αριστερά για τα εύκολα, μα για να βγάλει το φίδι από την τρύπα" και εννοεί αυτό ακριβώς, ότι αυτή η αστική κυβέρνηση με το αριστερό προσωπείο επιδιώκει να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση με το λαό και τη νεολαία να ματώνουν, θέλει να δώσει ανάσα ζωής στο σάπιο σύστημα, που το μόνο που έχει να προσφέρει στην εργατική τάξη είναι ανεργία, φτώχεια, κρίσεις και πολέμους.

Η δική μας φιλοδοξία είναι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις μέσα στο λαό, για να μην περάσουν οι νέες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα που ετοιμάζονται, να μη νομιμοποιηθεί στην εργατική - λαϊκή συνείδηση η αντιλαϊκή πολιτική, να μη συνεχίσει ο λαός να πληρώνει τα βάρη της κρίσης, να διεκδικήσει αναπλήρωση των απωλειών, να μη θεωρήσει τέλος πάντων όλα όσα έχασε στα χρόνια της κρίσης "περασμένα - ξεχασμένα".

Η δική μας φιλοδοξία είναι να γίνουμε πιο ικανοί, ώστε να πρωτοστατούμε στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων, να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Γι' αυτό, βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του τιμημένου και ηρωικού Κόμματός μας, θέλουμε να γίνουμε πιο ικανοί στην προβολή της πολιτικής μας πρότασης, που απαντάει στη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, αρκεί οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών».