Μια ζωντανή και γόνιμη συζήτηση, με επίκεντρο τις πολιτικές εξελίξεις και τα οξυμένα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της Υγείας, πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Κυριακή με γιατρούς της Αττικής και ομιλήτρια την Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση, με θέμα: «Με το ΚΚΕ μπροστά βγαίνουμε στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες των υγειονομικών και του λαού», έγινε με πρωτοβουλία της TO Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στο Πολυδύναμο Κέντρο 7ου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων.

Η επιχειρηματική δράση στα νοσοκομεία, η εμπειρία ευρωπαϊκών χωρών από τις διαβαθμισμένες παροχές Υγείας, ο ρόλος του οικογενειακού γιατρού, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές και σε προσωπικό, είναι μερικά απ' όσα συζητήθηκαν.

Με αφορμή τις 4.000 προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού μέσω ΟΑΕΔ για 12 μήνες, η Λουίζα Ράζου υπογράμμισε ότι «είναι προσλήψεις που δεν αποτελούν ούτε μπάλωμα. Οι εργαζόμενοι αυτοί δεν θα καλύψουν τα τεράστια κενά, ούτε θα μπορέσουν να αναπτύξουν - με τον τρόπο και τις συνθήκες που θα δουλεύουν - τις επιστημονικές τους δυνατότητες και να παράσχουν υψηλές υπηρεσίες Υγείας και νοσηλείας στους ασθενείς.

Πώς μπορεί να αποκτήσει εμπειρία του χώρου, των απαιτήσεων, των πόστων ένας νοσηλευτής που θα μπει φέτος το Δεκέμβρη στο νοσοκομείο και του χρόνου το Δεκέμβρη θα δει την πόρτα εξόδου; Θα μείνει για 2 - 3 χρόνια ενδεχομένως στην ανεργία και θα ξαναβρεί την πόρτα εισόδου για κάποιο άλλο νοσοκομείο, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πιθανά με κάποιο άλλο ολιγόμηνο πρόγραμμα, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξέλιξη του ίδιου και τις υπηρεσίες που προσφέρει.

Λέγαμε ότι με την υλοποίηση των ρυθμίσεων της λεγόμενης "ψυχιατρικής μεταρρύθμισης" παρουσιάζεται το φαινόμενο της "περιστρεφόμενης πόρτας". Δηλαδή, ότι ο ασθενής βγαίνει από τη μια πόρτα της κλινικής και μπαίνει από την άλλη. Το ίδιο τώρα θα συμβεί με ένα μεγάλο τμήμα του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των νοσοκομείων. Θα έχουμε εργαζόμενους της "περιστρεφόμενης πόρτας". Θα μπαίνουν από τη μια πόρτα και μέχρι να μάθουν τους ασθενείς τους, το καθηκοντολόγιό τους, τη δουλειά τους από την άλλη πόρτα θα βγαίνουν, θα απολύονται, όπως τώρα οι επικουρικοί γιατροί.

Αυτό είναι μια φορά πρόβλημα για τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας και δύο φορές για την εργατική τάξη, ότι θα έχει δηλαδή γιατρούς και νοσοκόμους τέτοιων εργασιακών σχέσεων. Πρέπει να γίνει γνωστό στην εργατική τάξη ότι αυτό είναι πρόβλημα για τη δική της υγεία και ζωή κι εσείς πρέπει να το πείτε και να το εξηγήσετε. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μισοαπασχολούμενοι, αυτοί που βασανίζονται και περιμένουν στην αναμονή, στα ράντζα, στις λίστες σκέφτονται: "Ας έρθει ο γιατρός έστω και για 10 μήνες, θα φύγει αυτός και θα έρθει άλλος"...

Στις σημερινές συνθήκες, όμως, δεν μπορεί να βολευτεί η εργατική τάξη, το επιστημονικό δυναμικό με την αντίληψη ότι θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους με τέτοιους όρους και ότι οι άνθρωποι θα βολευτούν με το ελάχιστο, σε μια εποχή που έχουμε επάρκεια επιστημονικού προσωπικού, που μπορούν να αναπτυχθούν ειδικότητες, να αναπτυχθεί ο κρατικός τομέας της Υγείας για να ικανοποιεί με δημόσιες, δωρεάν παροχές Υγείας, πρόληψης, αποκατάστασης, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς να εξετάζει αν δουλεύεις, πόσα ένσημα έχεις. Ολοι δωρεάν, από την ώρα που γεννιούνται και για όσο ζουν, να έχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

Δεν πρέπει να βολευτούμε βάζοντας τον πήχη τόσο χαμηλά. Είστε κρίκος στο να συμβάλλετε να κλονιστούν τέτοια ιδεολογήματα στην εργατική τάξη, να δείξετε τη δυνατότητα που υπάρχει για να έχουν όλοι υψηλού επιπέδου παροχές υγείας και πρόληψης».

Σχολιάζοντας τις κυβερνητικές εξαγγελίες για θεσμοθέτηση του οικογενειακού γιατρού, είπε: «Η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει νόμο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Λέει ότι θα θεσμοθετήσει τον οικογενειακό γιατρό της γειτονιάς. Για τον οικογενειακό γιατρό λέμε κι εμείς, όχι όμως μόνο γι' αυτόν, αλλά για τη δυνατότητα των εργαζομένων να πηγαίνουν σε όλες τις ειδικότητες των γιατρών που απαιτούνται, από το επίπεδο του Κέντρου Υγείας αστικού τύπου πλήρως στελεχωμένου κ.ά., μέχρι το ανώτερο επίπεδο παροχών Υγείας που θα χρειαστούν, που θα είναι δημόσιες και δωρεάν για όλο το λαό. Εδώ, όμως, η κυβέρνηση βάζει τον οικογενειακό γιατρό στη γειτονιά σαν χωροφύλακα για την πρόσβαση των ανθρώπων στις υπόλοιπες υπηρεσίες Υγείας. Θα κοιτάζει το ιστορικό σου και με βάση τα πρωτόκολλα και κάθε λογής περιορισμούς σε εξετάσεις και σε παροχές, ουσιαστικά θα λειτουργεί σαν κόφτης».

Ακούγοντας καταγγελίες γιατρών για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, την πίεση που δέχονται να συμβάλλουν στη λειτουργία του νοσοκομείου - επιχείρηση, η Λ. Ράζου υπογράμμισε:

«Η κατάσταση είναι οριακή. Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι τα περισσότερα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν χωρίς γιατρούς Εργασίας, χωρίς υπηρεσίες Υγείας και ασφάλειας για το ίδιο το προσωπικό τους. Είμαστε σε μια μεταβατική κατάσταση όπου για το τι θα διαμορφωθεί στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης σαν σύστημα Υγείας, μπορούμε να δώσουμε τις τάσεις, με βάση τη στρατηγική που υλοποιείται.

Το δημόσιο σύστημα έχει φτάσει σε επικίνδυνο σημείο μέσα στην κρίση, αλλά δίπλα στο τμήμα που θα καταρρέει ή θα παρέχει υποβαθμισμένες και υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας στο λαό, θα υπάρχει και το τμήμα εκείνου του κρατικού τομέα της Υγείας που θα είναι πλήρως εμπορευματοποιημένο, ανταποδοτικό και ακριβό, είτε μέσα από την αξιολόγηση τμημάτων και κλινικών, είτε μέσα από τα ιδιωτικά συμβόλαια με ασφαλιστικές εταιρείες που θα συνάπτουν τα δημόσια νοσοκομεία και κλινικές.

Αυτή η πολιτική σχεδιάστηκε πριν από την οικονομική κρίση. Αλλά η ευκαιρία για ανατροπές μεγάλες δόθηκε μέσα στην κρίση: κλείσιμο νοσοκομείων - συγχωνεύσεις - χαράτσια - ανταποδοτικότητα. Ο σύγχρονος εξοπλισμός που θα μπαίνει στα νοσοκομεία, για να βγάλει τα λεφτά του θα πρέπει να λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο του νοσοκομείου με επιχειρηματικά κριτήρια. Θα λειτουργεί με την έννοια της επένδυσης που θα πρέπει να αποσβεστεί το κόστος και θα μπει ο κόσμος και το ιατρικό επιστημονικό δυναμικό σε αυτήν τη λογική.

Η πείρα και από ευρωπαϊκές χώρες αυτό δείχνει. Θα υπάρχουν και διαβαθμισμένες παροχές Υγείας για όλα τα βαλάντια και για κάθε τύπο ασφάλισης. Θα έχει και για τον φτωχό και τον εξαθλιωμένο το δίκτυο, θα έχει τα υποτυπώδη πακέτα στο πλαίσιο της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης και μετά κατηγοριοποίηση και διαφοροποίηση έξω από αυτά, ανάλογα με το τι πακέτα θα πληρώνει.

Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν πραγματικές αντιφάσεις και πραγματικά προβλήματα που δημιουργεί η ίδια η πολιτική τους μες στο σύστημα, όπως τα περί σπατάλης υλικών, μέσων, φαρμάκων κ.λπ., για να δικαιολογήσουν τις αντιλαϊκές ανατροπές που κάνουν, δεν μπορεί να αθωώσει τις αστικές κυβερνήσεις, ούτε τη σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ.

Από αυτήν την κατάσταση ένα και μοναδικό συμπέρασμα βγαίνει: Η Υγεία στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. Και όσο υπάρχει το κριτήριο του κέρδους, θα υπάρχουν και αυτά τα φαινόμενα. Και μόνο αν εκλείψει το κριτήριο του κέρδους θα εκλείψουν και αυτά. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πουθενά αλλού, παρά σε έναν άλλο κοινωνικό και οικονομικό σχηματισμό. Δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Πρέπει να αναδείξουμε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού σαν σύστημα του μέλλοντος, αλλά και σαν σύστημα που το έζησε η ανθρωπότητα που, παρά τις αδυναμίες του, έλυσε προβλήματα για την εργατική τάξη που εμείς ούτε να τα φανταστούμε δεν μπορούμε σήμερα. Η Υγεία ήταν ένα από αυτά».

Σε άλλο σημείο της συζήτησης, η Λουίζα Ράζου σημείωσε: «Να αναδείξουμε την ανωτερότητα της πρότασης του ΚΚΕ. Ναι, ο συσχετισμός είναι δύσκολος, αρνητικός, αλλά και ο πάγος έσπασε. Εδειξε η ανθρωπότητα και η εργατική τάξη ότι μπορεί να πάρει στα χέρια της την εξουσία. Το έκανε μία φορά, το προσπάθησε για 70 χρόνια, αυτή η προσπάθεια ανατράπηκε, τώρα έχουμε την πείρα, έχουμε βγάλει συμπεράσματα και μπορούμε καλύτερα. Κι εμείς οφείλουμε, εφόσον αναγνωρίζουμε ότι αυτό είναι το δίκαιο για την εργατική τάξη, σε αυτό να αφιερώσουμε όλη μας την ικμάδα και τη ζωή.

Εδώ φτάσαμε να φεύγουν οι γιατροί κατά χιλιάδες και να πηγαίνουν στο εξωτερικό στο πλαίσιο των "ευκαιριών" που δίνει το σύστημα και τα νοσοκομεία έχουν αδειάσει. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού στην Υγεία και σ' όλους τους τομείς της ζωής του και εμπόδιο μπαίνουν η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Η πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζεται αν δεν πείσεις τους ανθρώπους ότι η λύση βρίσκεται στο συλλογικό αγώνα, στο πλαίσιο μιας άλλης κοινωνίας, με κεντρικό σχεδιασμό, να βάλουν στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, της εργατικής τάξης τις επιστημονικές τους γνώσεις.

Το ΚΚΕ παλεύει για ενιαίο καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, όπου οι γιατροί θα γιατρεύουν και θα φροντίζουν να μην αρρωσταίνουν οι εργάτες και δεν θα βλέπουν απέναντί τους "πελάτες".

Μπορούμε να επιδράσουμε στην εργατική τάξη μέσα κι από αυτό το μεγάλο μέτωπο της Υγείας. Η επίδραση που μπορεί να έχει στη συνείδηση της εργατικής τάξης η στάση ενός κομμουνιστή γιατρού, ενός ανθρώπου που στέκεται με αρχές μέσα σε αυτόν το δύσκολο χώρο, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες δουλειάς, αλλά και πολύμορφους υλικούς πειρασμούς, είναι πολλαπλασιαστική.

Εχει μεγάλη σημασία και μπορεί να μην το βλέπει εκείνη την ώρα που είναι μέσα στον πόνο του, αλλά όταν το σκέφτεται μετά μπορεί να βοηθηθεί να βγάλει συμπεράσματα. Να σκεφτεί την ανωτερότητα των κομμουνιστικών ιδεών και αρχών που εμπνέουν έναν άνθρωπο να στέκεται σε πολύ δύσκολες συνθήκες και να βάζει το συλλογικό πάνω από το ατομικό του συμφέρον. Απ' αυτήν την πλευρά το θέτουμε κι όχι από μια ηθικίστικη αντίληψη.

Αυτό επιδρά πολλαπλάσια στις σημερινές συνθήκες που ο συσχετισμός δύναμης είναι τόσο αρνητικός, που ο καριερισμός, ο ανταγωνισμός προβάλλονται με όλα τα μέσα που διαθέτει το σύστημα. Κουράγιο, αντοχή, δύναμη, αγώνας, πάλη, έχουμε θετική προοπτική μπροστά μας».