ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Εφησυχάζει το λαό ενώ του «ράβει» νέο αντιλαϊκό «κοστούμι»

Ολίγον από διαβεβαιώσεις για κλείσιμο της «αξιολόγησης», με προσπάθεια να ταυτιστεί ο λαός με τους στόχους της «σταθερότητας» του κεφαλαίου, και ολίγον από «ανοίγματα» προς τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, μέσω ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, περιείχαν οι χτεσινές τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών.

«Η αβεβαιότητα θα τελειώσει σύντομα», ήταν η απάντηση του Αλ. Τσίπρα σε σχετική ερώτηση, καθώς αποχωρούσε χτες από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου συνεδρίασε το Πολιτικό Συμβούλιο. Είχε προηγηθεί ο Ν. Παππάς με ισχυρισμούς όπως ότι η Κομισιόν θα δώσει τη λύση, σαν θεσμός που έχει τη «δημοκρατική λογοδοσία στο DNA» του, όπως είπε, κρύβοντας ότι άπαντες οι θεσμοί συμπλέουν σε αντιλαϊκή κατεύθυνση και τα ζητήματα στα οποία διαφωνούν είναι άσχετα με το εύρος της επίθεσης στο λαό.

Απ' την πλευρά του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος (ρ/σ «Στο Κόκκινο»), αφού περιέγραψε τις προσπάθειες της κυβέρνησης για «να γεφυρωθούν οι διαφορές μεταξύ όλων των εμπλεκομένων», έσπευσε να εξωραΐσει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, υποστηρίζοντας ότι αμφισβητεί τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και ότι φαίνεται να στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση στις προσπάθειές της για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», σαν να πρόκειται για φιλολαϊκή εξέλιξη.

Δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει παρόμοιες συστάσεις στο ΠΑΣΟΚ, διατυπώνοντας εμμέσως ξανά προσκλήσεις συνεργασίας στο χώρο, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση περιμένει να δει «αν το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει τελικά να κοιτάξει πέρα από τη στρατηγική του συμμαχία με τη ΝΔ και να αλλάξει στάση απέναντι στα πολύ μεγάλα ζητήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε».

Σε παρόμοιο πνεύμα, εξάλλου, και επαναφέροντας την πρόταση για «εθνική γραμμή» υπεράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης, ο Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ «Βήμα») ανέφερε: «Είναι τρελό να έχουμε δηλώσεις συμπαράστασης από Πιτέλα, Σουλτς, Γκάμπριελ, αλλά να μην συμπαρατάσσονται σε ένα μίνιμουμ κοινό εθνικό μέτωπο ηγέτες κομμάτων της αντιπολίτευσης».

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΝΔ

«Κουρνιαχτός» αλληλοκατηγοριών

Σε δημόσιο «μαλλιοτράβηγμα» προσιδιάζει η «αντιπαράθεση» που όλο το Σαββατοκύριακο και χτες συντηρήθηκε ανάμεσα σε ΝΔ και κυβέρνηση, με αφορμή τη στάση του πρωθυπουργού στο Παρίσι κατά την επιστροφή του από τη Λισαβόνα.

Η ΝΔ ουσιαστικά χρέωσε στον πρωθυπουργό οικογενειακές διακοπές με χρήματα των φορολογουμένων, για να κληθεί από το Μέγαρο Μαξίμου και τον ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στη δημοσιότητα το «πόθεν έσχες» της Μαρέβας Μητσοτάκη, στην οποία χρέωσε «πανάκριβες αγορές ακινήτων στο κέντρο του Παρισιού».

Γι' αυτή καθαυτή την ολιγόωρη παραμονή του πρωθυπουργού στο Παρίσι, το Μέγαρο Μαξίμου χαρακτήρισε «αήθεις και ψευδείς πληροφορίες ότι ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το κρατικό αεροσκάφος για να πάει διακοπές». Επιβεβαίωσε ωστόσο ότι υπήρξε ολιγόωρη επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα για επαφές «με τον πρόεδρο της "L΄Οreal", η οποία προετοιμάζει μεγάλη επένδυση στη χώρα μας, με εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας "Rothschild", που αποτελεί επίσημο Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ με αντικείμενο την προετοιμασία της εξόδου της χώρας στις αγορές, αλλά και με άλλους επενδυτικούς παράγοντες».

Πάντως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Α. Γεωργιάδης, επανήλθε, καλώντας την κυβέρνηση να καταθέσει τα σχέδια πτήσης και τη λίστα επιβαινόντων στο κυβερνητικό αεροσκάφος, ενώ κατέθεσε στη Βουλή ερώτηση και αίτηση κατάθεσης «Αναφορικά με τη συνάντηση του πρωθυπουργού με εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας Rothschild». Παράλληλα, με δηλώσεις του χτες, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ , Β. Κικίλιας, έβαλε ερωτήματα όπως αν «υπήρχε, μέχρι τη Δευτέρα 30 Γενάρη, σύμβαση του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους με τη Rothschild;» ή «για ποιο λόγο ο κ. Τσίπρας επέλεξε να συναντηθεί μόνος του, Κυριακή απόγευμα, με τη Rothschild, χωρίς τον υπουργό Οικονομικών, χωρίς τον πρόεδρο του ΟΔΔΗΧ και χωρίς κανέναν συνεργάτη του για οικονομικά θέματα;» Επίσης «Με ποιον συναντήθηκε στο Παρίσι ο γγ της κυβέρνησης, κ. Μιχάλης Καλογήρου;».

Εν τω μεταξύ, συνέχεια στη «βολική» αντιπαράθεση δόθηκε χτες και στην Επιτροπή Πόθεν Εσχες της Βουλής, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (και πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ), Αντ. Μπαλωμενάκη, να ζητάει να ενημερωθεί αν είναι πλήρη τα «πόθεν έσχες» του προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, και αν είναι νόμιμα τα όσα έχει δηλώσει.

Συμπίπτουν στα «μεγάλα», «ξεκατινιάζονται» για τα «μικρά»

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει για την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ: «Από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμπίπτουν στα "μεγάλα", δηλαδή στην αντιλαϊκή πολιτική, είναι λογικό κι επόμενο να "ξεκατινιάζονται" για τα "μικρά"».

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Διαφορετικές προσεγγίσεις με κοινό στόχο τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Τα σχέδιά της για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος ανέπτυξε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, μιλώντας στον «Σκάι». Ζήτησε «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης», όπως επίσης ζήτησε από τους ψηφοφόρους να της δώσουν «δύναμη» για να γίνει ο φορέας της «καταλύτης των εξελίξεων». «Οι πολιτικοί συσχετισμοί λοιπόν πρέπει να αλλάξουν (...) Δύναμη στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, μείωση των ποσοστών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ», με ζητούμενο ένα «σχέδιο που πρέπει να συνδιαμορφώσουμε και να υλοποιήσουμε όλοι μαζί», σημείωσε, ενώ επέμεινε ότι στην κυβέρνηση που προτείνει πρέπει να μετέχουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, «εκτός κι αν είμαστε εμείς το δεύτερο κόμμα. Τα δυο πρώτα κόμματα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, όπως γίνεται στους μεγάλους συνασπισμούς όλων των σοβαρών ευρωπαϊκών χωρών».

Στο μεταξύ, οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης και Γιώργος Φλωρίδης, που έχουν στήσει την κίνηση «Ωρα αποφάσεων», σε εκδήλωσή τους στην Πάτρα, παρουσίασαν το δικό τους σχέδιο αναδιάταξης του χώρου, ζητώντας ίδρυση «Νέου και Ενιαίου Φορέα» από «μηδενική βάση, με ευρεία εκπροσώπηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του χώρου, χωρίς ισορροπίες συσχετισμών και εξουσίας», με εκλογή ηγεσίας «από τη λαϊκή βάση», και στόχο όλες οι σχετικές διαδικασίες να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τέλη Ιούνη.

Ως απάντηση, από το ΠΑΣΟΚ διαχεόταν ότι «προσκλήσεις προς κοινοβουλευτικά κόμματα από μεμονωμένα πρόσωπα χωρίς κοινωνική αναφορά, που θέτουν όρους και προϋποθέσεις για άμεση διάλυσή τους, πέρα από γραφικές είναι θρασείς, απαράδεκτες, ελιτίστικες και διασπαστικές».

Σε δική του παρέμβαση στο ζήτημα, το Ποτάμι εξέδωσε ανακοίνωση, υποστηρίζοντας ότι τάσσεται υπέρ της δημιουργίας ενός «μεγάλου προοδευτικού κινήματος», θέτοντας ως προϋποθέσεις: «Κυβερνητικό πρόγραμμα που έρχεται από το μέλλον», «συμμετοχή πολιτών που εκπροσωπούν τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας και της παραγωγής» και «ανοιχτές διαδικασίες».

Σε σχέση με τις διεργασίες και τα σενάρια συναίνεσης των αστικών κομμάτων

Με αφορμή την παρουσίαση των βασικών στοιχείων της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, όπως παρουσιάζεται στις Θέσεις 27 - 36, τίθεται το ζήτημα του προσδιορισμού των παραγόντων που κρύβονται πίσω από αυτήν και των περιθωρίων συναινέσεων ανάμεσα στα αστικά κόμματα.

Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος περιλαμβάνει τις εξελίξεις τόσο στα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα όσο και σε μια σειρά άλλους αστικούς θεσμούς (π.χ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλογικό σύστημα, σύνταγμα, κοινοβούλιο, τοπική διοίκηση) πάνω στους οποίους στηρίζεται η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Η ταξική ακαμψία του αστικού πολιτικού συστήματος προϋποθέτει την ευκαμψία της λειτουργίας διάφορων πλευρών του και την προσαρμογή τους στα εναλλασσόμενα πολιτικά και οικονομικά δεδομένα.

Τα τελευταία χρόνια, το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να βρει μία νέα ισορροπία, προσαρμόζοντας μια σειρά πλευρές του σε σχέση με την προηγούμενη 30ετία (αλλαγές στη σύνθεση των κυβερνήσεων, σε θεσμούς κ.λπ.). Ο βασικός παράγοντας που τροφοδοτεί αυτή την κινητικότητα είναι τα νέα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση και ιδιαίτερα το πρωτόγνωρο βάθος της και η διάρκειά της. Η προσπάθεια στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε συνθήκες που αυτή χώλαινε, επέβαλλε στις αστικές κυβερνήσεις (ανεξαρτήτως ιδεολογικού στίγματος) την επιτάχυνση της αντιλαϊκής επίθεσης, γεγονός που με τη σειρά του προκαλούσε συνεχείς πολιτικές αναδιατάξεις με στόχο - μεταξύ άλλων - την αποτροπή του κινδύνου αμφισβήτησης της ίδιας της αστικής εξουσίας.

Ιδιαίτερα επωφελείς αποδείχτηκαν σε αυτές τις συνθήκες οι συνεχόμενες εκλογικές διαδικασίες και κυβερνητικές εναλλαγές, οι προσαρμογές των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, γενικά το συνεχές «ανακάτεμα της τράπουλας» όσον αφορά το μοίρασμα ρόλων στα διάφορα πρόσωπα και κόμματα. Σε αυτά τα χρόνια συνέβησαν πολιτικές εξελίξεις οι οποίες θα φαινόντουσαν αδιανόητες λίγα χρόνια πριν: επαναλαμβανόμενη κυβερνητική συνεργασία των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (σε συνεργασία μάλιστα τη μία φορά με την «αριστερή» ΔΗΜΑΡ), ανοιχτό φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με τμήμα της ΝΔ και ανάδειξή του στην αστική διακυβέρνηση σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ των ακροδεξιών ιδεολογικών αναφορών, από κοινού ψήφιση του 3ου μνημονίου από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.

Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί πίεση στα υπόλοιπα κόμματα να στηρίξουν τα αντιλαϊκά μέτρα που συζητούνται στη λεγόμενη διαπραγμάτευση, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Σεβαστάκη να δηλώνει για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ότι «θα μπορούσαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι (...) άλλωστε οι διαφορές μεταξύ των δύο είναι περιορισμένες». Παράλληλα, η πίεση του ΣΕΒ και των λεγόμενων «θεσμών» είναι η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης μεταξύ των αστικών κομμάτων έτσι ώστε να κλείσει η «αξιολόγηση». Σε αυτό το έδαφος ακούγονται κατά καιρούς και σενάρια για σχηματισμό ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Απ' όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των αστικών κομμάτων, των κομμάτων τελικά της αστικής διακυβέρνησης, είναι τόσο αβαθές ποτάμι που εύκολα διασχίζεται από τη μία όχθη στην άλλη. Οι διαφορές των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, διαφορές ιδεολογικές, ιστορικές, αλλά και σε σχέση με το πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έχουν αποδειχτεί διαχρονικά πολύ χρήσιμες για την αστική εξουσία. Ομως, στην ιστορία του παγκόσμιου και ελληνικού καπιταλισμού, οι αναγκαιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας έχουν αποδειχτεί πολύ πιο ισχυρές από αυτές τις διαφορές.

Αυτό εκφράζεται τόσο στις κατά καιρούς συγκλίσεις και συνεργασίες μεταξύ τους, όσο και στην κυβερνητική πολιτική που ασκούν τα διάφορα κόμματα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται από τις ιδεολογικές τους αναφορές αλλά από τις συγκεκριμένες κάθε φορά ανάγκες του συστήματος. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ είχαν κατηγορηθεί παλαιότερα για ... σοσιαλμανία λόγω των εκτεταμένων κρατικοποιήσεων, ενώ η σημερινή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί - με φραστικούς όρους του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση - ως «ακραία νεοφιλελεύθερη».