ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Αντιπαράθεση για το ποιος μπορεί να υλοποιήσει καλύτερα τα αντιλαϊκά «πακέτα»

Η αντιπαράθεση που εκδηλώνεται ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την αξιωματική αντιπολίτευση, και ενώ η διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους ΕΕ - ΔΝΤ για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» είναι σε εξέλιξη, έχει ένα και μόνο αντικείμενο: Το ποιος από τους δύο είναι καταλληλότερος να υλοποιήσει αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις, με κοινό στόχο, βεβαίως, την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Μπορεί αρκετά συχνά οι κόντρες να εκδηλώνονται σε ιδιαίτερα οξύ τόνο και ...«βαριές εκφράσεις», ή, πράγματι, να υπάρχουν διαφορές στην πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί σε αρκετά ζητήματα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ουσία. Δεν τους πιάνει ο πόνος για το λαό, αλλά για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο. Επιπλέον, το γεγονός ότι εμφανίζονται να «σηκώνουν τους τόνους» σε ζητήματα όπως η διαφθορά και τα σκάνδαλα, ακόμα και σε προσωπικά ή οικογενειακά ζητήματα, αποδεικνύει ότι στις επιδιώξεις τους βρίσκεται σταθερά ο αποπροσανατολισμός των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων από τη μεγάλη επίθεση σε βάρος τους που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αλλωστε, και μέσα στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχουν φωνές που χαρακτηρίζουν «τζάμπα μαγκιά» το να λέει η ηγεσία της ΝΔ ότι θα καταψηφίσει τα μέτρα. Χαρακτηριστική η δήλωση του Ευ. Μεϊμαράκη ότι «η στάση μας εκείνη (σ.σ. εννοεί την ψήφιση του 3ου μνημονίου) δικαιώθηκε, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ακολουθεί την πολιτική που ακολουθήσαμε και εμείς. Σήμερα, το να λες ότι θα καταψηφίσεις τη νέα συμφωνία είναι τζάμπα μαγκιά, από τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία και δεν διακυβεύεται η παραμονή μας στο ευρώ». Τι λέει δηλαδή; Οτι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, ότι και τώρα ακριβώς το ίδιο θα γίνει, και βέβαια στέλνει μήνυμα ότι η ΝΔ μπορεί να κάνει τη δουλειά που κάνουν τώρα οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και με το παραπάνω.

Εχει σημασία να δούμε ορισμένα ζητήματα που αποδεικνύουν τον κοινό στρατηγικό τους στόχο.

ΚΛΕΙΣΙΜΟ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ»

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας: «Μέχρι τις 20 Μάρτη θα έχει κλείσει η 2η αξιολόγηση, που θα αποτελέσει το καθοριστικό βήμα για τον τερματισμό της λιτότητας. Πετύχαμε έναν έντιμο συμβιβασμό. Για πρώτη φορά οι δανειστές και το ΔΝΤ δέχτηκαν να μην παίρνουν μόνο, αλλά να πάρουν και να δώσουν».

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και ένα χρόνο. Φόρεσα τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Διεκδίκησα το καλύτερο για τη χώρα μου στις συναντήσεις. Παρουσίασα το σχέδιό μας για έξοδο από την κρίση».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Πέρα από το γεγονός ότι το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης» συνεπάγεται ένα ακόμα σκληρό «πακέτο» μέτρων που θα πληρώσει ο λαός, αυτό που λένε ξεκάθαρα και οι δύο είναι ότι αυτά τα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού θα έπρεπε να έχουν παρθεί νωρίτερα, να παρθούν τώρα ακόμα, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γιατί το λένε αυτό; Ακριβώς διότι αυτά τα μέτρα είναι προϋπόθεση για να στηριχτεί η προσπάθειά τους, ο στόχος τους, για ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συνδέουν αυτά τα μέτρα με το γεγονός ότι μπορεί να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες για να επενδύσουν επιχειρηματικοί όμιλοι. Οσο για τις «φανέλες της Εθνικής», είναι σίγουρο ότι παίζουν στην ίδια «Εθνική», στην «Εθνική» των επιχειρηματικών ομίλων, που στο «γήπεδο» έχει μόνιμο αντίπαλο τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες.

ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Δεν λειτουργήσαμε εν λευκώ, αλλά σε ένα δημοσιονομικό πλαίσιο ασφυκτικό. Δεν είμαστε εμείς που επιβαρύναμε την ελληνική οικογένεια με φόρους. Το έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».

Τι ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Η ΝΔ δεν θα ψηφίσει μέτρα. (...) Παράλληλα πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις. Να προχωρήσει ο εξορθολογισμός του κράτους και να προσελκύσουμε επενδύσεις».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Αν αποκωδικοποιήσει κανείς τα λεγόμενά τους παρατηρεί ότι: Οι μεν παραδέχονται τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα που θα παρθούν, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και ρίχνουν ευθύνες στους προηγούμενους, λες και δεν ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο, λες και δεν ακούγονται «φωνές» που προετοιμάζουν για το ενδεχόμενο να ψηφίσουν και πάλι από κοινού ένα μελλοντικό 4ο μνημόνιο ή «πακέτο» μέτρων. Οι δε λένε ότι δεν θα ψηφίσουν μέτρα (ενώ βεβαίως έχουν ψηφίσει ίδια και ανάλογα εδώ και τόσα χρόνια), αλλά ότι οι ίδιοι είναι πιο ικανοί να τα εφαρμόσουν, να προχωρήσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στο Δημόσιο και σε δαπάνες που αφορούν λαϊκές - εργατικές ανάγκες, το νέο αντεργατικό πλαίσιο κ.λπ. Αφού είναι καθαρό ότι οι επενδύσεις και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων θα γίνουν πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων.

ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Εχει μεγάλη σημασία ο στόχος της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και της ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, η οποία είναι απαραίτητη για να βγει η χώρα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2018».

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Ο ίδιος (σ.σ. ο Κυριάκος Μητσοτάκης), και στο Βερολίνο που πήγα, διεκδίκησα η Ελλάδα να μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει μια αποκλιμάκωση επιτοκίων. Φοβάμαι, όμως, ότι και αυτή η προθεσμία της 20ής Μάρτη είναι εξαιρετικά επισφαλής».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η κυβέρνηση και η ΝΔ το λένε με σαφήνεια. Στην πραγματικότητα λένε πως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπει στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης είναι να τσακίσουν το λαό. Η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση όχι μόνο δεν συνεπάγεται χαλάρωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά πολύ περισσότερο συνεπάγεται την απόκτηση ισχυρότερων κινήτρων αλλά και σιγουριάς για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να επενδύσουν, να επιδιώξουν ανάκαμψη των κερδών τους, αλλά και να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Τα μέτρα που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2019 θα έχουν τόσο αρνητικό όσο και θετικό δημοσιονομικό πρόσημο, ενώ το καθαρό αποτέλεσμα τους θα είναι μηδέν. Προφανώς, όμως, αυτό εξαρτάται και από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2018, ήτοι του 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος».

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΝΔ: «Θέλουμε δημοσιονομικό χώρο με μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα και λιγότερους φόρους, και παράλληλα πρέπει να κάνουμε άμεσα μεταρρυθμίσεις».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Οπως και να 'χει, τα πρωτογενή πλεονάσματα που θέλουν και οι δύο - μικρότερα ή μεγαλύτερα - σχετίζονται με το κατά πόσο θα υλοποιηθούν αποτελεσματικά τα αντιλαϊκά μέτρα. Το λένε ξεκάθαρα. Και σε αυτήν την περίπτωση ο τσακωμός γίνεται για το ποιος θα μπορέσει καλύτερα - άσχετα από το ποσοστό των πλεονασμάτων - να τσακίσει τα λαϊκά στρώματα. Είτε με φόρους και περικοπές, είτε με μέτρα διαρθρωτικά, μέριμνά τους είναι η ενίσχυση του κεφαλαίου. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει τα εύσημα που παίρνει από τους «θεσμούς» για τη «βρώμικη δουλειά» που βγάζει, η δε ΝΔ την τεχνογνωσία και την αποφασιστικότητά της στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Κ. Πασ.

Η προσωπική διαφορά του Πιγκουίνου

Ο Πιγκουίνος του τίτλου είναι το πραγματικό όνομα ενός από τους τρεις - τέσσερις κολοσσιαίους εκδοτικούς οίκους στον κόσμο. Αυτός λοιπόν ο Πιγκουίνος είχε προτείνει στον Μπιλ Κλίντον 15.000.000 δολάρια για τα απομνημονεύματά του, ώστε να μπορεί ο δύσμοιρος, σχετικά νέος και άεργος μετά τη θητεία του, να επιζήσει μια και η σύνταξη του Προέδρου είναι φτωχική. Ο ίδιος Πιγκουίνος λοιπόν ήρθε αυτές τις μέρες κι έκλεισε συμβόλαιο με το ζεύγος Ομπάμα, για δύο βιβλία, ένα του κυρίου κι ένα της κυρίας, με περιεχόμενο την οκταετή τους εμπειρία στον μέχρι Τραμπ πλανηταρχεύοντα Λευκό Οίκο. Δικηγόροι κι οι δυο, έκλεισαν τη συμφωνία στο εξωφρενικό ποσό των 65.000.000 δολαρίων!... Η προσωπική διαφορά των δύο προεδρικών συνταξιούχων αγγίζει τα ταπεινά 50.000.000 δολάρια, παρά το ρητό το εμφανές στην ελληνική τηλεθέαση του επιζήσαντος (survivor) ότι ο νέος είναι ωραίος κι ο παλιός είναι αλλιώς, που στ' αμερικάνικα συνεπάγεται και οι δύο πλούσιοι.

Αντίστοιχο του πιγκουίνου στην ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχει, ούτε σε πυγμαία μορφή, με εξαίρεση τα πιγκουινάκια του πάλαι ποτέ εκδοτικο-μιντιακού γίγαντα ΔΟΛ, που αγόρασε πολιτικά και πολύ φθηνά το νεότευκτο ΣΥΡΙΖΑικό, βαθύ αλλά ελαφρύ, κράτος για να στελεχώσει τους πολιτιστικούς οργανισμούς που περνάνε απ' τους αστούς στους μικροαστούς, με περιτύλιγμα έντεχνης λαϊκοφροσύνης που επιτέλους διαβαίνει αισθητικά τους έντεχνους μπαχαλάκηδες του κοινωνικού ποταμού (ρυάκι και πολύ του πέφτει) που φέρει το ιστορικό όνομα Ρουβίκωνας.

Στην πίστα της εξουσίας, στη φάρμα Ελλάς, το μέγεθος του πιγκουίνου θα κρινόταν έτσι κι αλλιώς μεταξύ των κυβικών Κατρούγκαλου και των κυβικών Π. Καμμένου. Δεν κατέστη δυνατόν και το κενό το κάλυψε η... προσωπική διαφορά. Εδώ το ρητό της μικροαστικής αριστεράς αντιστράφηκε κι ο παλιός συνταξιούχος είναι απλώς πλούσιος και κακός και ο νέος φτωχός κι ανεκτικός. Ετσι ο κρυφός άσσος στο τσιπρέικο μανίκι, που λέγεται τέταρτο μνημόνιο, με άλλο όνομα, άλλο τίτλο και κρυμμένο στο μαϊμουδάκι που κρέμεται στο επώνυμο σακίδιο πλάτης Τσακαλώτου, είναι η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις από το '18 και μετά. Πρακτικά ο εκβιασμός και η ληστεία του πιο αδύναμου τμήματος μιας κοινωνίας που είναι οι συνταξιούχοι είναι εξ ιδεολογικού ορισμού μια εύκολη νίκη. Οι συνταξιούχοι και ειδικά οι παλιοί, αυτοί δηλαδή που δεν συγκαταλέγονται στο «δυναμικό κοινό» των τηλεμετρήσεων αλλά εξασφαλίζουν την πρωτιά στην τηλεθέαση, έχουν περιορισμένο λειτουργικά, συστημικά κι έως ένα βαθμό και βιολογικά τρόπο αντίδρασης, πολλώ μάλλον αντίστασης. Τους κλέβεις για το καλό των άλλων, εφευρίσκεις το μοναδικό ασφαλιστικό σύστημα στον κόσμο του μεταρρυθμισμένου λογιστικά θανάτου κι όλο το πακετάκι το πλασάρεις ως προσωπική διαφορά, κυριολεκτικά του εγχώριου ανύπαρκτου πιγκουίνου. Γιατί ο συνταξιούχος Ελληνας πιγκουίνος φοράει κι αυτός σμόκιν (περίφημα τιμημένα γηρατειά), τουμπάρεται εύκολα ακόμη κι από μια φώκια χωρίς πόδια, περπατάει με μικρά βηματάκια ως πτηνό χωρίς φτερά (δαρμένα και ψεκασμένα με δακρυγόνα γηρατειά) και υποχρεώνεται στην προσωπική δημοκρατική υποβοηθούμενη θυσιαστική αυτοκτονία ζώντας με περικοπή της διαφοράς του από τα παιδιά και εγγόνια που συντηρεί.

Η αντίληψη ότι ο συνταξιούχος έχει μικρότερες ανάγκες είναι τόσο αφύσικη όσο και το συμβόλαιο των Ομπάμα. Εδράζεται στο εκπληκτικό επιχείρημα ότι κατουράει και χέζει περισσότερο, αλλά χρειάζεται μισό νερό στο καζανάκι. Βλέπει λιγότερο άρα χρειάζεται μισή λάμπα ή και κερί κι όχι ΔΕΗ. Κρυώνει ευκολότερα άρα χρειάζεται μισή θέρμανση γιατί έχει συνηθίσει την παγερή ιδέα του επικείμενου θανάτου. Τελικά η σχέση με την ελληνική αριστερά είναι εκτός των άλλων και προσωπική διαφορά...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ