«Επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και την εμπλοκή της Γερμανίας. Ως Γερμανοί κομμουνιστές, έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι είναι ειδικά η γερμανική κυβέρνηση που προωθεί τα αντιλαϊκά μέτρα μαζί με την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, η γερμανική αστική τάξη σε ένα βαθμό κατηγορεί την ελληνική εργατική τάξη ότι είναι υπεύθυνη για τη λεγόμενη "ευρωκρίση", επειδή είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Αυτό, βέβαια, είναι ένα γελοίο ψέμα, δεδομένου ότι η κρίση είναι μια παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, όπου η εργατική τάξη αναγκάζεται να πληρώσει το τίμημα, προκειμένου να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Το τρίτο μνημόνιο, το οποίο εφαρμόστηκε στο λαό από τη ρεφορμιστική και οπορτουνιστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκάθαρα διέλυσε τις αυταπάτες εκείνων οι οποίοι πίστευαν ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάσταση της εργατικής τάξης. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, προκαλώντας περαιτέρω φτωχοποίηση.

Ενα ακόμα μέτρο του ιμπεριαλισμού, για να πραγματοποιήσει τα κέρδη της μονοπωλιακής αστικής τάξης, είναι ο πόλεμος και η στρατιωτικοποίηση. Εκατομμύρια άνθρωποι πρέπει να ξεφύγουν από τις πατρίδες τους, που πλέον είναι πεδία μαχών. Για τη SDAJ είναι ανησυχητικό ότι ειδικά ο γερμανικός ιμπεριαλισμός γίνεται όλο και πιο επιθετικός. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ενωση προσπαθεί να αποκλείσει βίαια τους πρόσφυγες. Χιλιάδες θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων πεθαίνουν κάθε χρόνο στα αιώνια σύνορα της ΕΕ. Ενώ πολλοί από αυτούς, που καταφέρνουν να εισέλθουν, εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα και απελαύνονται από την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους όσοι υποφέρουν από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε όλους όσοι είναι θύματα της απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΕΕ!

Σήμερα, η ΚΝΕ και το ΚΚΕ μάς έδειξαν ότι δεν υποβιβάζουν τον προλεταριακό διεθνισμό σε μια αφηρημένη έννοια, αλλά τον εφαρμόζουν στην καθημερινή ταξική πάλη. Εχουμε εντυπωσιαστεί από την πρακτική αλληλεγγύη που οργανώνετε για τους πρόσφυγες.

Η παρούσα κατάσταση μας δείχνει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην εργατική τάξη και τη νεολαία εκτός από εξαθλίωση, κρίση και πόλεμο. Είμαστε βέβαιοι ότι στη Γερμανία και την Ελλάδα οι εκμεταλλευτές της εργασίας μας είναι οι υπεύθυνοι για τον πόλεμο και τις διαμάχες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η SDAJ θα αγωνίζεται πάντα πλάι στους πρόσφυγες, στην ελληνική εργαζόμενη νεολαία και στην ΚΝΕ!».

«Η ευθύνη για όσα συμβαίνουν ανήκει στα μεγάλα μονοπώλια, είναι προϊόν των αντιθέσεων αυτού του συστήματος, είναι των πολιτικών που επιτρέπουν σε μερικές δεκάδες άτομα που ελέγχουν μεγάλα διεθνή μονοπώλια, να έχουν τον ίδιο πλούτο με το μισό των κατοίκων της Γης. Οποιοι θέλουν να τελειώσει το δράμα της μετανάστευσης, μπορούν μόνο να ενοχοποιήσουν τον ιμπεριαλισμό, παλεύοντας στις χώρες τους ενάντια στα μονοπώλια, και να εξασφαλίσουν την αποδέσμευση της χώρας τους από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που ευθύνονται για αυτή την κατάσταση.

Αλλά αυτό, αγαπητοί σύντροφοι, είναι μόνο ένα κομμάτι της δουλειάς μας. Η μεγάλη ικανότητα του κεφαλαίου να κρύβει τις ευθύνες του πηγαίνει χέρι χέρι με την οργανική χρήση της μετανάστευσης για να διαιρέσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα ΜΜΕ, οι δεξιές και φασιστικές δυνάμεις εκμεταλλεύονται αυτές τις αντιθέσεις για να στρέψουν τον έναν εργάτη ενάντια στον άλλον, για να αντικαταστήσουν στη λαϊκή συνείδηση την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο με την πάλη ενάντια στους μετανάστες. Κάθε μέρα στην Ιταλία υπάρχουν τηλεοπτικά προγράμματα που υποστηρίζουν ότι οι μετανάστες κλέβουν τις δουλειές από τον ιταλικό λαό, τους παίρνουν τα σπίτια, τις θέσεις στα νηπιαγωγεία και στα δημόσια σχολεία, στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κάθε έγκλημα τραβάει περισσότερο την προσοχή και συνοδεύεται από περισσότερη οργή εάν διαπράττεται από μετανάστες. Είναι μία στρατηγική που θέλει να μετατοπίσει την ευθύνη οπουδήποτε αλλού εκτός από την οικονομική κρίση.

Είναι μία παλιά στρατηγική. Αλλά, δυστυχώς, ακόμη πραγματική. Ο Μαρξ έχει δείξει πώς η διαμάχη μεταξύ των Αγγλων και Ιρλανδών εργατών ήταν το μυστικό της διατήρησης της εξουσίας των αστών, λέγοντας: "Αυτός ο ανταγωνισμός διατηρείται τεχνητά και ενισχύεται από τον Τύπο, από τους παπάδες, τις φυλλάδες, με λίγα λόγια με όλα τα διαθέσιμα στις άρχουσες τάξεις μέσα. Αυτός ο ανταγωνισμός είναι το μυστικό της ανικανότητας της αγγλικής εργατικής τάξης, παρά την οργάνωσή της. Είναι το μυστικό με το οποίο η καπιταλιστική τάξη διατηρεί την εξουσία της. Και αυτή η τάξη έχει πλήρη συνείδηση".

Στις αρχές του 1900 στην Ιταλία, η μετανάστευση από τα νότια στα βόρεια της χώρας, που ήταν ανάγκη των Ιταλών αστών για την ιταλική βιομηχανική ανάπτυξη, είχε δημιουργήσει παρόμοιες καταστάσεις. Σε εκείνη την περίπτωση, το σοσιαλιστικό κίνημα δεν ήταν ικανό να είναι ενωτικός παράγοντας μεταξύ των εργατών, αυξανόταν μόνο η δυσπιστία και η διάσπαση. Οι κομμουνιστές ήταν οι πρώτοι που δούλεψαν στην κατεύθυνση της πραγματικής ταξικής ενότητας μεταξύ των εργατών του Βορρά και του Νότου της χώρας, και τα αποτελέσματα αυτής της ενότητας φαίνονται στην πάλη ενάντια στον φασισμό στη μεταπολεμική περίοδο.

Οι κομμουνιστές στην πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό πρέπει να είναι σε θέση να οικοδομούν την ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από εθνικότητα, χώρα προέλευσης, ανεξάρτητα από όλες τις μορφές πολιτιστικής και θρησκευτικής διαίρεσης. Μόνο αυτός ο αγώνας είναι ικανός να σπάσει την προπαγάνδα της απόρριψης της αναγκαιότητας της κοινής πάλης των φτωχών, να ενώσει την εργατική τάξη με το λαό ενάντια στους καπιταλιστές, ενάντια στους υπαίτιους της κρίσης, στην ανεργία, τις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στους ίδιους που ευθύνονται για τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να φύγουν από την χώρα τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είμαστε σε θέση να αποφύγουμε τον κίνδυνο της αντιδραστικής στροφής στην Ευρώπη, και να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για την επαναστατική αλλαγή».