Ο Θ. Κορνάρος ο «κουμπάρος» την ώρα της κουβέντας, σχέδιο του Γιώργη Φαρσακίδη, Μακρόνησος 1950

Ο Θέμος Κορνάρος ήταν υπόδειγμα στρατευμένου λογοτέχνη, που αφιέρωσε το έργο του στην αποκάλυψη της εκμετάλλευσης και της αδικίας, που ύμνησε τους αγώνες του λαού μας, που αφιέρωσε το έργο του στο να κρατήσει ζωντανούς στις μνήμες του λαού αυτούς τους αγώνες. Αλλωστε, εικοσιένα ολόκληρα χρόνια πέρασε στις φυλακές και τις εξορίες, τα περισσότερα απ' όλους τους ομότεχνούς του, με κάποια μικρά διαστήματα ανάπαυλας, μένοντας αλύγιστος μέχρι τέλους.

Το έργο του χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη αγάπη που έχει στον άνθρωπο, όχι γενικά κι αόριστα, αλλά στον εργάτη, στον μεροκαματιάρη, αυτόν που δέχεται την καταπίεση και η συνείδησή του είναι σε άμεση σχέση με τις συνθήκες, έχει τα πισωγυρίσματά της, δεν είναι μια ευθεία πορεία... Οπως είχε σημειωθεί και στο αφιέρωμα που είχε πραγματοποιηθεί για τη ζωή και το έργο του στο 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή, «ο Κορνάρος δεν ανήκει στο μουσείο της λογοτεχνίας. Το φλογερό, πρωτοπόρο, πλούσιο σε διδάγματα και βαθιάς γνώσης της ανθρώπινης ψυχής έργο του είναι οδηγός μάχης για τα δύσκολα της ταξικής πάλης, ένα απόλυτα απαραίτητο πολεμοφόδιο για τις αποσκευές των κομμουνιστών και γενικότερα κοινωνικών αγωνιστών, ειδικά για τις νεότερες γενιές που δυστυχώς δεν τον γνωρίζουν ούτε καν ως όνομα».

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:

«...Η κυβέρνηση σ' απάντηση ετοίμασε τα οπλοπολυβόλα, τα τανκς και τα συντάγματα.

Κι όταν πια νόμισε πως οι στρατοί της ήτανε έτοιμοι να δώσουνε τη μάχη με τον άοπλο πληθυσμό που ζητούσε ψωμί, άρχισε να προκαλεί: Απειλεί τη Θεσσαλονίκη με κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Κάνει συλλήψεις αυθαίρετες, ετοιμάζει εκτοπίσεις μαζικές και καλεί τους απεργούς... να δεχτούνε το κάλπικο νόμισμα... για να μην πέσει η αξιοπρέπεια του κράτους!

Και για έναν άλλο "δευτερεύοντα" λόγο: Για να μην καταστραφεί το εθνικό προϊόν! Ο καπνός.

Για να μη ζημιωθούνε οι καπνέμποροι δηλαδή.

Με πιο απλά λόγια, η απάντηση του κράτους είναι τούτη: "Δε με νοιάζει πώς ψωφολογούνε οι 40.000 φαμίλιες των καπνεργατών. Φτάνει να σώσω το εμπόρευμα των βιομηχάνων!

"Κι αν δεν ακούσετε, κοιτάξετε: Τα ντουφέκια είναι γυρισμένα απάνω σας" (...).

Η απειλή είναι γενική. Καιρός για σκέψεις δεν υπάρχει. Είναι η ώρα της αποφασιστικής δράσης.

Οι καπνεργάτες αναμετρούν τις δυνάμεις τους. Σαράντα χιλιάδες πειθαρχικός, αποφασισμένος στρατός. Κάθε τέτοιος στρατιώτης και ένας σιδερένιος αρχηγός, έτοιμος να δώσει στον αγώνα και ψυχή και ζωή.

Κοντά σ' αυτή τη σιδερένια καπνεργατική μεραρχία, είναι και τα γερά συντάγματα των ενθουσιασμένων εθελοντών, που είναι γυναίκες, παιδιά και γονιοί των απεργών.

Ολους αυτούς μαζί τους χαρακτηρίζει η βαθιά πίστη στον αγώνα τους.

Μοιάζουνε λιοντάρια που αρκετά κλειστήκανε στα σιδερένια κλουβιά τους...».

Jack Devant

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ι. Βασίλιεφ: «Ο κόσμος λέει πως ξεχωρίζω γιατί αψηφώ με ευκολία τους νόμους της βαρύτητας. Για τις κινήσεις, τις πιρουέτες, το ότι μένω παραπάνω στον αέρα στα άλματά μου. Δεν ξέρω πώς το κάνω. Δεν μπορώ να πω αν είναι αποτέλεσμα της πολλής δουλειάς ή του ταλέντου. Δεν πήγα ποτέ σε γυμναστήριο αλλά είμαι δυνατός. Ισως λοιπόν να είναι δώρο της φύσης. Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να δουλεύω πάνω στα άλματα και να τελειοποιώ τις κινήσεις. Ο κύριος στόχος μου είναι να είμαι διαρκώς σε κίνηση, να προχωρώ, να βελτιώνομαι, να δοκιμάζω και να μαθαίνω, να μην σταματώ ποτέ. Πάντα όταν βγαίνω στη σκηνή έχω την ίδια σκέψη: Αυτή η παράσταση πρέπει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Νιώθω μεγάλη τιμή αλλά και τεράστια ευθύνη να με συγκρίνουν με τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Εκείνοι ήταν θρύλοι κι εγώ απλά ένας χορευτής...».

Το ελληνικό κοινό θα έχει την τύχη να δει για πρώτη φορά αυτή τη σύμπραξη, μία λαμπερή στιγμή στην ιστορία του κλασικού χορού, μία ανεπανάληπτη σκηνική εμπειρία για τον κάθε θεατή. Θα τους θαυμάσουμε σε αποσπάσματα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του κλασικού χορού: Λίμνη των Κύκνων, Ζιζέλ, Κουρσάρος, Σπάρτακος, Ωραία Κοιμωμένη, Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και στην Ομήρου 8.