Με μαζική συμμετοχή της νεολαίας και του εργαζόμενου λαού, στο πλάι των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα που παραμένουν στην πρώτη γραμμή της πάλης, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.

Στην εκδήλωση μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναφέρθηκε στην εκτίμηση του Κόμματος για τον κύριο παράγοντα που οδήγησε στη στρατιωτική δικτατορία, στο συσχετισμό της στρατιωτικής δικτατορίας με το φασισμό του Μεσοπολέμου, στις σχέσεις της χούντας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, στην ταξική βάση του πραξικοπήματος, στη στάση των αστικών πολιτικών κομμάτων, στην πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που υπήρξαν η ψυχή του αντιδικτατορικού αγώνα, στην ιστορική σημασία της 12η Ολομέλειας, στην πορεία του Κόμματος μετά τη 12η Ολομέλεια, στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, και στη θέση του ΚΚΕ για την 24η Ιούλη.

Αναφερόμενη στην ταξική βάση του πραξικοπήματος, σημείωσε: «Από ταξική σκοπιά το στρατιωτικό πραξικόπημα στηρίχτηκε από ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, με πιο φανερή, από την πρώτη στιγμή, τη στήριξη του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Οι βιομήχανοι αρχικά κράτησαν στάση επιφύλαξης, κάτω από το φόβο της αποθάρρυνσης των επενδύσεων. Οι όποιοι δισταγμοί τους ξεπεράστηκαν γρήγορα, καθώς η κυβέρνηση της χούντας πήρε αμέσως μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, όπως μέτρα φοροελάφρυνσης, ενώ διαμόρφωσε ευνοϊκές συνθήκες για τους καπιταλιστές, με πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και προσέλκυση Αμεσων Ξένων Επενδύσεων (ΑΞΕ). Η αστική τάξη επίσης επωφελήθηκε από την απαγόρευση κάθε μορφής μαζικής συνδικαλιστικής δράσης, συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων.

Η οικονομική πολιτική της δικτατορίας ήταν σε σημαντικό βαθμό συνέχεια της προ δικτατορίας οικονομικής πολιτικής και εξυπηρετούσε την καπιταλιστική κυριαρχία».

Η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στην πάλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που υπήρξαν η ψυχή του αντιδικτατορικού αγώνα, και σημείωσε: «Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που δεν ανέθετε την ανατροπή της χούντας στον ευρωπαϊκό ή αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλιστικό παράγοντα, αποκλειστικά σε αστικές δυνάμεις. Προειδοποιούσε το λαό ότι τα αστικά κόμματα, οι ηγέτες τους, πίσω από την πλάτη του, έκαναν συνεννοήσεις με παράγοντες της χούντας, των ΗΠΑ και άλλους Ευρωπαίους αστούς ηγέτες για να γίνει αλλαγή σκυτάλης, ώστε να χειραγωγηθεί και να ελεγχθεί ο λαϊκός παράγοντας. Δεν περιορίστηκε σε εκκλήσεις και ανακοινώσεις, πήρε μέτρα για να αναπτυχθούν εργατικοί συνδικαλιστικοί αγώνες στους τόπους δουλειάς και σε κλάδους, ενεργοποιήθηκε και στήριξε νεολαιίστικους αγώνες στα ΑΕΙ, αξιοποίησε κάθε σπίθα, κάθε υπόγειο ρεύμα που εμφανιζόταν ώστε να εξελιχθεί σε μαζική πάλη, με στόχο την κλιμάκωση έως την ανατροπή της χούντας. Δρούσε με κάθε μορφή και μέσο που διέθετε, από το μοίρασμα τρικ και προκηρύξεων, πεταχτών μικρών διαδηλώσεων, με οργάνωση απεργιών ή και συμμετοχή εκεί που ξέσπαγαν, ως το σημαντικό του ρόλο μαζί με την ΚΝΕ στην ηρωική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Εριχνε το κύριο βάρος μέσα στην Ελλάδα, έκανε επίκεντρο της δουλειάς του τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, ενώ με την βοήθεια των οργανώσεων των πολιτικών προσφύγων και των μεταναστών συγκέντρωσε την προσοχή στην ανάπτυξη διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και στήριξης της παράνομης δουλειάς μέσα στην Ελλάδα».

Μιλώντας για την τοποθέτηση του Κόμματος για την 24η Ιούλη του 1974 και την πολιτειακή εναλλαγή, τόνισε: «Το ΚΚΕ στις 24 Ιουλίου 1974 ξεχώρισε διακριτά, από τα άλλα κόμματα, με τη σωστή τοποθέτησή του στο ζήτημα της εναλλαγής». Εκτίμησε ότι «κάτω από το βάρος των εγκλημάτων και των προδοσιών της χούντας, της σθεναρής αντίδρασης του ελληνικού λαού και της κατακραυγής των άλλων λαών, η χούντα δεν μπορεί να σταθεί. Ο στρατηγός Γκιζίκης, καθοδηγούμενος από τους Αμερικανούς και τους ΝΑΤΟικούς κύκλους, κάλεσε και ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στον Κ. Καραμανλή. Το ΚΚΕ όμως, στη βάση του προγράμματός του, επέμενε στην απαίτηση για σχηματισμό κυβέρνησης "εθνικής ενότητας". Ταυτόχρονα πήρε άμεσα μέτρα για τη ντε φάκτο νομιμοποίηση του Κόμματος και την επιστροφή στην Ελλάδα της καθοδήγησής του, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ Χ. Φλωράκη, γεγονός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νομιμοποίησή του από την κυβέρνηση της λεγόμενης "εθνικής ενότητας"».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε και σε ορισμένα γενικά συμπεράσματα που εξάγονται και είναι: «Η προετοιμασία δράσης του Κόμματος και του εργατικού - επαναστατικού κινήματος, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, εξαρτάται από το Πρόγραμμα και τη συλλογική λειτουργία του Κόμματος, την κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη και γενικότερα σε τομείς στρατηγικής σημασίας για την ταξική πάλη. Η προετοιμασία συντελείται στην καθημερινή πάλη με τον όρο ότι αυτή είναι ενταγμένη και στοχοπροσηλωμένη, σε οποιεσδήποτε συνθήκες και εναλλαγές, στον αγώνα για την επαναστατική εργατική εξουσία, με γραμμή συσπείρωσης στο κοινωνικό επίπεδο, που συμβάλλει να ανεβαίνει η εργατική, η λαϊκή πείρα και συνείδηση στο επίπεδο της αντικαπιταλιστικής, αντιμονοπωλιακής συνείδησης.

Σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι το Κόμμα πρέπει να είναι προετοιμασμένο για οποιεσδήποτε εξελίξεις, που απαιτούν συνδυασμό νόμιμης και παράνομης ή μισο-παράνομης δουλειάς, να δρα με τη μεγαλύτερη δυνατή συλλογικότητα. Ο συνωμοτισμός και το απαρέγκλιτο καθήκον της πολύμορφης περιφρούρησης δεν πρέπει να αποσπάται από την ανάγκη να δρούμε μέσα στις μάζες και αυτές να μετατρέπονται σε παράγοντα περιφρούρησης, μέσω του κύρους που αποκτά ο αγωνιστής, ο γνήσιος λαϊκός ηγέτης.

Λαθεμένη ήταν η αντίληψη που προβαλλόταν στα ντοκουμέντα του Κόμματος, στη διάρκεια της 7ετίας, ότι αν το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα αποκτούσαν δύναμη τότε θα ήταν δυνατό να υποχρεώσουν αστικές πολιτικές δυνάμεις ή μέρος τους, να δεχτούν συνεργασία ωφέλιμη για το λαό. Ακόμα και αν κάποιες από αυτές τις δυνάμεις με τις οποίες επιζητούσε το Κόμμα συνεργασία τελικά δέχονταν, ο στόχος τους θα ήταν η χρησιμοποίηση του Κόμματος και της επιρροής του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλες αστικές ή οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις οδηγεί εκ των πραγμάτων στην απεμπόληση της στρατηγικής του, αλλά και σε επιζήμιους συμβιβασμούς για το λαό, με αρνητικές συνέπειες και στην τρέχουσα, καθημερινή πάλη. Τα παραπάνω, σε όλο τον 20ό αιώνα και στις πρώτες 10ετίες του 21ου^, στην Ελλάδα και παγκόσμια, έχουν επιβεβαιωθεί και δεν υπάρχει ούτε μια εξαίρεση στον κανόνα. Η πιο τελευταία, ελληνική απόδειξη προκύπτει και από τη σχετικά πρόσφατη εμπειρία του Κόμματος από τη συγκρότηση του "Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου" (1989)».

Η προσφορά των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, των φίλων και οπαδών, όλων όσων φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας, τιμήθηκε με την εκδήλωση της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ, την Κυριακή 23 Απρίλη, στο πάρκο Αγίων Αποστόλων.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ξεχωριστή αναφορά έγινε από τον Αλέκο Μαρινάκη, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Περιοχής Κρήτης και Γραμματέα της ΤΕ Ν. Χανίων του ΚΚΕ, στους 50 συλληφθέντες αγωνιστές, στα Χανιά, την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος. Παρουσιάστηκε, με πλήθος στοιχείων, όλο το χρονικό της συγκέντρωσής τους από τις διωκτικές αρχές, στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων, καθώς και της μεταφοράς τους, λίγες μέρες αργότερα, στον τόπο εξορίας της Γυάρου.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, λειτούργησε έκθεση με υλικό και ντοκουμέντα από την αντιδικτατορική πάλη και την παράνομη δράση του Κόμματος. Παρουσιάστηκαν, επίσης, γράμματα των εκτοπισμένων Χανιωτών, καθώς και ένα ξυλόγλυπτο εικαστικό έργο που κατασκευάστηκε στην εξορία.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα στα «Τραγούδια του Αγώνα».

Εκδήλωση έξω από τις πρώην φυλακές Σάμου (σήμερα Ιστορικό Αρχείο των Γενικών Αρχείων του Κράτους), όπου με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας φυλακίστηκαν δεκάδες πρωτοπόροι αγωνιστές - μέλη του ΚΚΕ, στελέχη της ΕΔΑ, συνδικαλιστές του ταξικού εργατικού κινήματος, αγροτοσυνδικαλιστές κ.ά., πραγματοποίησε η ΤΕ Σάμου του Κόμματος την Παρασκευή 21 Απρίλη. Από εκεί, 50 χρόνια πριν, τη μέρα της επιβολής της δικτατορίας οι αγωνιστές στάλθηκαν στη Γυάρο και στη συνέχεια σε άλλους τόπους εξορίας, όπως στη Λέρο.

Στεφάνι εκ μέρους της ΤΕ κατέθεσε, ενώ απηύθυνε και χαιρετισμό το μέλος της Χρήστος Γαζιάνος, που τότε ήταν μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ και κρατήθηκε από τη χούντα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στη συνέχεια μίλησε ο Κώστας Τζίχας, μέλος της ΤΕ, που αναφέρθηκε περιληπτικά στα γεγονότα της Σάμου στις 21 Απρίλη του 1967: Τις συλλήψεις δεκάδων αγωνιστών, τους ξυλοδαρμούς στην Υποδιοίκηση Χωροφυλακής, τη φυλάκισή τους στο κτίριο των φυλακών και τη μεταγωγή τους, μια βδομάδα μετά, στη Γυάρο.

Σε εκδήλωση της ΤΕ Μενιδίου - Φυλής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ μίλησε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Στον Κορυδαλλό, σε εκδήλωση των ΚΟ Κορυδαλλού και Νίκαιας μίλησε ο Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος της ΚΕ, ενώ ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη».