Με το ερώτημα «από τι κρίνεται σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα και η ηγεσία του» άνοιξε την παρέμβασή του ο Γ. Σκιαδιώτης, για να συνεχίσει απαντώντας ότι κρίνεται από το πώς οριοθετείται απέναντι στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Από το αν τους αντιλαμβάνεται και τους θεωρεί ταξικούς εχθρούς. Από τις πρωτοβουλίες που παίρνει για να οργανώσει, να καθοδηγήσει και να ανεβάσει την αντίσταση της εργατικής τάξης. Από το πώς βλέπει την εργατική τάξη άλλων χωρών.

«Κρίνοντας με βάση τα παραπάνω - συνέχισε - δυστυχώς οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και Α.Π. βρέθηκαν και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη απ' αυτή που απαιτούν τα εργατικά συμφέροντα».

Ο συνδικαλιστής έκανε εκτενή αναφορά και στο ΠΑΜΕ, τονίζοντας πως το γεγονός ότι κερδίζει τις καρδιές και τη συνείδηση του πιο μαχητικού συνειδητοποιημένου τμήματος της εργατικής τάξης οφείλεται κυρίως στο ότι εν δυνάμει εκφράζει μια κατάσταση που συσσωρεύεται και ωριμάζει όλο και πιο πολύ στην ελληνική κοινωνία και αυτή είναι «η αντίθεση ανάμεσα στην όλο και διευρυνόμενη κοινωνικοποίηση της εργασίας και την ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από μια χούφτα τραπεζίτες και μονοπώλια».

Με τους στίχους του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου «Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο!» απευθύνθηκε στους επικριτές του ΠΑΜΕ ο Β. Κολοβός, θυμίζοντάς τους ότι - όπως έδειξαν και στο οπτικοποιημένο υλικό από την ιστορία της ΓΣΕΕ - εκεί μέσα είναι αυτοί που αντιστάθηκαν, αυτοί που είπαν «όχι» στη συναίνεση του καιρού τους, τον καιρό της πρώτης διάσπασης της ΓΣΕΕ και του ιδιώνυμου, που είπαν «όχι» στον Μεταξά, που πολέμησαν στην κατοχή και στον εμφύλιο, που διώχτηκαν στη μετεμφυλιακή περίοδο και στη χούντα. Αυτό τον αγώνα συνεχίζουμε και σήμερα μέσα από το ΠΑΜΕ, υπογράμμισε ο συνδικαλιστής. Γιατί στο κέντρο της ιδεολογίας μας είναι ο άνθρωπος. Συνεχίζοντας τη ματωμένη πορεία του αγώνα μας σας λέμε - όπως έγραψε και ο Φώτης Αγγουλές: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε»!

Στη σκληρή, μετωπική, πολύχρονη και ολοκληρωτική επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι της χώρας, αναφέρθηκε ο Αλ. Τσώλης, καυτηριάζοντας τη στάση των ηγετικών ομάδων σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίες «ακολούθησαν τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής, έχουν ξεκοπεί από τους εργαζόμενους, έχουν καταστήσει τη ΓΣΕΕ σε "ημικρατικό οργανισμό"».

Ωστόσο, όπως τόνισε, «είναι καιρός να σπάσει η σιωπή, οι αμαρτωλές ισορροπίες που συντηρούν το τέλμα. Απαιτείται η ανασύνταξη των συνδικάτων, η ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση, ενημέρωση των εργαζομένων, αλλαγή του κλίματος απάθειας και υποταγής που επιβάλλουν οι "ομοτράπεζοι" κυβέρνησης και εργοδοτών. Απαιτείται να ενισχυθεί παραπέρα το Μέτωπο, να αναπτυχθούν αγώνες ταξικοί, να υπάρξει συντονισμός με τη νεολαία, τους αγρότες, τα στρώματα των μικρομεσαίων που δέχονται την ίδια επίθεση».

Για ιδεολογική και πολιτική εξάρτηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ από την αστική τάξη, έκανε λόγο ο Β. Τιρτιράκης και στη σύνδεση αυτών των δύο, με την οικονομική σχέση που έχει με κρατικούς, ημικρατικούς και ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, πολυεθνικές, προγράμματα..! Και, όπως είπε χαρακτηριστικά, το σύστημα δεν ξεχνά κανένα από τα στηρίγματά του, όπως και αν λέγεται. Πρωτόπαππας ή Σπυρόπουλος, Μανιάτης ή Εξαρχος. Αν βοηθήσουν στο πέρασμα της κυβερνητικής και εργοδοτικής πολιτικής, θα αμειφθούν.

Συμπλήρωσε πως η πλειοψηφία συνειδητά ακολουθεί τακτική στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Αντιθέτως, τόνισε πως η ΔΑΣ σταθερά επιδιώκει την κοινή δράση και τους αγώνες των εργαζομένων πάνω στα πραγματικά προβλήματα και πως καταδεικνύει το μόνο δρόμο που υπάρχει, του αγώνα και της ταξικής πάλης που μπορεί να επιβάλει λύσεις προς όφελος των εργαζομένων και της χώρας.

Τις τεράστιες ευθύνες που επωμίζεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την άσχημη κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, επισήμανε ο Σπύρος Κότσιας. Χαρακτήρισε τον «κοινωνικό διάλογο» ως φύλλο συκής και υπογράμμισε πως χτες ήταν οι εργασιακές σχέσεις, σήμερα είναι το ασφαλιστικό, που παραδίδεται βορά στο βωμό του μεγάλου κεφαλαίου. Τόνισε πως για να σταματήσει ο κατήφορος απαιτείται να εγκαταλειφθεί η παθητική στάση, να επισημανθούν οι τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στη ζωή των εργαζομένων, να εκφράσει το συνδικαλιστικό κίνημα ανοιχτά τη διαφωνία του στις λογικές που επιχειρούν να το ενσωματώσουν στην κυρίαρχη ευρωπαϊκή ιδεολογία, να οργανώσει και να καθοδηγήσει σωστά τους αγώνες των εργαζομένων.

Στις εξελίξεις στη ναυτιλία αναφέρθηκε ο Γ. Τούσσας, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων την εκχώρηση των λιμανιών στους εφοπλιστές, τη διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, τα υπερκέρδη των εφοπλιστών από τα προνόμια που τους παρέχει το κράτος και την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών, το ζήτημα της ασφάλειας της ζωής στη θάλασσα, το μαζικό διωγμό των ναυτεργατών από τα πλοία, την υποβάθμιση της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης των νησιών κ.α.

Ακολούθως αναφέρθηκε στην κατάσταση στην ΠΝΟ, που «συνιστά κατάφωρη καταπάτηση των δημοκρατικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των ναυτεργατών, διευκολύνει την ασύδοτη δράση των εφοπλιστών». Εκτενή αναφορά έκανε όμως και στα συμπεράσματα που προκύπτουν από τους ναυτεργατικούς αγώνες, σημειώνοντας πως «επέφεραν πλήγμα στις ανιστόρητες θεωρίες περί "κοινωνικών εταίρων", στο επιχείρημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Ενώ η συγκρότηση του ΠΑΜΕ αποτέλεσε κατάκτηση για την εργατική τάξη και ελπίδα για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος».

Απαντώντας στα όσα ακούστηκαν στη διάρκεια του Συνεδρίου περί μη συμμετοχής των νέων στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο νεολαίος Γ. Πρωτούλης, αφού επισήμανε πως σε «κάποιους ξέφυγε το κύριο, να αναφερθούν στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η νεολαία» τόνισε: «Η νεολαία δε στρέφει γενικά την πλάτη στο συνδικαλισμό, αλλά στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Στους συνδικαλιστές που από την ταξική πάλη προτίμησαν τον κοινωνικό εταιρισμό».

«Είναι φανερό - συνέχισε - ότι η μόνη πλεύση που μπορεί να προσελκύσει τη νεολαία στα συνδικάτα είναι η ταξική γραμμή συσπείρωσης» και σημείωσε πως «η νεολαία θα αντισταθεί, όχι για το εφικτό, μα γι' αυτό που της αξίζει, θα φτιάξει τα ρυάκια που θα οδηγούν στο ποτάμι του λαϊκού μετώπου για λαϊκή οικονομία και εξουσία. Και την οργή της θα τη γευτούν όσοι εφαρμόζουν αυτή την πολιτική, αλλά κι εσείς κύριοι των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Α.Π., που παζαρεύετε τα δικαιώματά της και το μέλλον της με τους κλέφτες των ονείρων της».