Η στάθμη του νερού στον ταμιευτήρα της λίμνης Πλαστήρα, υποδηλώνει την παρουσία της λειψυδρίας. Οι γνώστες της περιοχής λένε πως αυτή την εποχή τα νερά στο φράγμα θα έπρεπε να είναι στα όρια της υπερχείλισης...

Αλλωστε, οι επιπτώσεις της λειψυδρίας - παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της άνοιξης - είναι ορατές. Στο θεσσαλικό κάμπο και σε άλλες περιοχές, οι αγρότες αρχίζουν από τώρα να ποτίζουν τις καλλιέργειές τους για να μην «καούν», αφού βροχή δεν είδαν ούτε φαίνεται στον ορίζοντα. Ποτίζοντας, όμως, από το «έλλειμμα» - τα νερά έχουν κιόλας «κατέβει» πολύ και δύσκολα φτάνουν στην επιφάνεια, ενώ στα ποτάμια και στις λίμνες είναι λιγοστά - θα τους λείψει παντελώς το νερό στην αιχμή της αρδευτικής περιόδου, με αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής. Πρόβλημα άρχισε να εμφανίζεται και στην ύδρευση αρκετών περιοχών - και η Αττική κινδυνεύει - καθώς λιγοστεύουν τα επιφανειακά νερά, ενώ για αντλήσει κάποιος από γεωτρήσεις, θα πρέπει να «χτυπήσει» σε πολύ μεγάλο βάθος. (Στη Θεσσαλία οι γεωτρήσεις «χτυπιούνται» σε 250-300 μέτρα, αλλά κι αυτό το νερό που θα αντληθεί, πολλές φορές είναι ακατάλληλο για πόση, είτε γιατί έχει υποστεί υφαλμύρωση ή γιατί μολύνθηκε από νιτρικά κι άλλες επιβαρυμένες ουσίες).

Κι ενώ η κατάσταση διαμορφώνεται επικίνδυνη, οι κυβερνώντες αδιαφορούν. Είτε «χώνουν το κεφάλι στην άμμο», σαν τη στρουθοκάμηλο, για να μην βλέπουν το πρόβλημα, ή υπόσχονται λύση, χωρίς, όμως, να δρομολογούν κανένα έργο, αρκούμενοι απλώς στα «ξόρκια» και στα «ευχολόγια». Και είναι πράγματι εξοργιστικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν κάνει το παραμικρό για να μειωθούν, όσο είναι δυνατό, οι επιπτώσεις από τη φετινή λειψυδρία, τόσο στους ανθρώπους, όσο και στις καλλιέργειες.

Εκεί αποσκοπούν οι ψευδείς αναφορές ότι δήθεν δεν υπάρχει νερό στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει νερό, που είτε μένει αναξιοποίητο λόγω έλλειψης έργων υποδομής για τη συγκέντρωση, τη διανομή και γενικότερα την ορθολογική διαχείρισή του και «χάνεται» καθ' οδόν και στη θάλασσα, λόγω μη καθαρισμού των αρδευτικών καναλιών και ανυπαρξίας των κατάλληλων εποχικών φραγμάτων στα ποτάμια, είτε καταναλώνεται αλόγιστα, απρογραμμάτιστα και, εν πολλοίς, αχρείαστα, λόγω μη ύπαρξης ενός ενιαίου κέντρου διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού.

Εκεί αποσκοπεί και η «προπαγάνδα» περί δήθεν αποκλειστικών ευθυνών των αγροτών, οι οποίοι - όπως «ελαφριά τη καρδία» υποστηρίζουν κυβερνητικοί και άλλοι παράγοντες - καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες νερού για άρδευση, χωρίς να υπολογίζουν ότι, όταν το υδατικό απόθεμα σωθεί, θα πληγεί όχι μόνο η γεωργία, η κτηνοτροφία, η βιομηχανία και γενικότερα η εθνική οικονομία, αλλά θα διψάσουν και οι άνθρωποι. Η αλήθεια είναι ότι, πράγματι, τεράστιες ποσότητες νερού πάνε για αγροτική χρήση - ίσως και σε κάποιες περιπτώσεις να υπάρχουν υπερβολές - αλλά αυτό δεν οφείλεται στην απληστία και στην ανευθυνότητα των αγροτών, αλλά στο γεγονός ότι στη χώρα μας η γεωργία είναι «νεροβόρος», καθότι είναι εκτατικής και εντατικής μορφής, με μικρό και διασκορπισμένο αγροτικό κλήρο, ενώ θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι στην αγροτική οικονομία απασχολείται κοντά στο 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της Ελλάδας. Επιπλέον είναι άδικο να καταλογίζει κανείς ευθύνες στους αγρότες για τον μη εκσυγχρονισμό της γεωργίας - αναφερόμαστε στην κατασκευή σύγχρονων εγγειοβελτιωτικών δικτύων, στο πότισμα με σύγχρονα, αποτελεσματικά συστήματα, όπως το «στάγδην» κ.ά. - που, αν είχε προχωρήσει, θα μείωνε τις απώλειες νερού.

Εκεί αποσκοπεί, επίσης, η κυβερνητική προσπάθεια να «σπαρούν» ενδοαγροτικές διχόνοιες και τοπικιστικές αντιπαραθέσεις για το μοίρασμα του υπάρχοντος νερού, να μοιράσουν, δηλαδή, οι παραγωγοί την ανέχεια.

Εδώ και χρόνια είναι γνωστή η αιτία, γνωστός ο ένοχος και γνωστή η λύση του προβλήματος της λειψυδρίας στη χώρα μας. Αιτία είναι η πολιτική που δεν εξασφαλίζει την ορθολογική διαχείριση του υπάρχοντος υδατικού δυναμικού. Ενοχος είναι το κράτος και οι κυβερνήσεις του, που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική. Λύση είναι η κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής, ώστε να εμπλουτιστεί ο υδροφόρος ορίζοντας και να αναβαθμιστεί το περιβάλλον και, ταυτόχρονα, ν' αντιμετωπιστούν οι ανάγκες για την ύδρευση των ανθρώπων και την άρδευση των καλλιεργειών. Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν κινείται προς την κατεύθυνση που οδηγεί στη μοναδική λύση. Το παράδειγμα της Θεσσαλίας είναι χαρακτηριστικό: Ενώ όλοι παραδέχονται ότι το υδατικό έλλειμμα της περιοχής - η οποία κινδυνεύει με απερήμωση - μπορεί και πρέπει να καλυφθεί με την κατασκευή έργων για τη συγκέντρωση και ορθολογική αξιοποίηση των «θεσσαλικών νερών» και με την εκτροπή του Ανω Ρου του Αχελώου για τη διοχέτευση νερού στον θεσσαλικό κάμπο, οι κυβερνήσεις βρίσκουν χιλιάδες λόγους και τρόπους για να κωλυσιεργούν τα έργα, ώστε να μη λύνουν το πρόβλημα...

Από «περιβόλι», ξερότοπος. Από παράδεισος, κόλαση. Ετσι τείνει να καταντήσει τον τεράστιο κωπαϊδικό κάμπο η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που στο πέρασμα του χρόνου στέρεψε από νερό τον κάμπο της Κωπαΐδας. Παντού ξεραΐλα και σκασμένη γη, εκεί που άλλοτε φύτρωνε ό,τι φύτευες.

Οσο για τους χιλιάδες αγρότες της Βοιωτίας, εκπέμπουν σήμα «SOS» και ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν το τελευταίο όπλο που τους απέμεινε απέναντι στην αντιαγροτική πολιτική ξεκληρίσματος της ΕΕ και της κυβέρνησης, τον αγώνα. Η επόμενη Δευτέρα 2 του Απρίλη είναι η ημερομηνία-αφετηρία σε παμβοιωτικό επίπεδο, για τη διεκδίκηση λύσεων, όπως αποφασίστηκε στη σύσκεψη φορέων των αγροτών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τις επαρχίες Θηβών και Λιβαδειάς που έγινε την προηγούμενη βδομάδα με πρωτοβουλία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας.

Το παμβοιωτικό συλλαλητήριο, που θα γίνει στη Λιβαδειά, δεν αφορά μόνο τους αγρότες. Ηδη πολλά προβλήματα από τη λειψυδρία παρουσιάζονται σε δήμους και κοινότητες (Ορχομενός, Βάγια κ.α.) του νομού και οι κάτοικοι αρχίζουν να λένε το «νερό-νεράκι».

Οπως ειπώθηκε και στη σύσκεψη των φορέων, «λύσεις υπάρχουν, πολιτική βούληση, όμως, δεν υπάρχει».

Ολ' αυτά τα προηγούμενα χρόνια είχε εντοπιστεί το πρόβλημα της λειψυδρίας, έχουν γίνει ημερίδες επί ημερίδων και συσκέψεις επί συσκέψεων σε κατώτερο, ανώτερο και ανώτατο επίπεδο. Ολο αυτό το διάστημα έχουν κατατεθεί προτάσεις, έχουν εκπονηθεί μελέτες για την αξιοποίηση και διευθέτηση των υδάτινων πόρων της περιοχής, αλλά όλα παραμένουν στα κυβερνητικά συρτάρια.

Ακόμα και μικροέργα βελτίωσης έχουν... βαλτώσει. Προεκλογικά εξαγγέλλονται και υποτίθεται πως δίνονται δεσμεύσεις, για να εγκαταλειφθούν και να ξεχαστούν την άλλη μέρα των εκλογών, για να συνεχιστεί, έτσι, η κοροϊδία και ο εμπαιγμός αγροτών και κατοίκων. Ακόμα και αυτά τα έργα, που έχουν προταθεί μέσα από ημερίδες του κυβερνώντος κόμματος στη Βοιωτία, έχουν μείνει στα συρτάρια των υπουργείων.

Και βέβαια, η κυβερνητική πολιτική μπορεί να ξεκληρίζει αγρότες, ν' αφήνει να «κορακιάζουν» από τη δίψα άνθρωποι και χωράφια, είναι, όμως, άμεση και αποτελεσματική στις παρεμβάσεις της, όταν αυτός που υποβάλλει το αίτημα είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Αντιμετωπίζει πρόβλημα με το νερό η ΠΕΣΙΝΕ; Η λύση βρέθηκε άμεσα με τη μεταφορά του από το Μόρνο.

Το πού θα βρουν άμεσα τα 50 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού οι αγρότες της Βοιωτίας, παρότι έχει αρχίσει η καλλιεργητική περίοδος, λίγο ενδιαφέρει την κυβέρνηση, που φαίνεται να υπολογίζει και στη λειψυδρία για να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειες και τα χωράφια οι αγρότες.

Το ίδιο ισχύει και για το 70% των αγροτών, οι οποίοι ασχολούνται με την παραγωγή της βιομηχανικής ντομάτας, που αναγκαστικά φέτος, λόγω της έλλειψης νερού, δεν πρόλαβαν να καλλιεργήσουν.

Η λογική τού να προτείνουμε κάτι άμεσο για «να κλείσουμε τα μάτια» είναι αυτή που επικρατεί στους εταίρους του δικομματισμού. Το ίδιο και με τα «μπαλώματα» του τύπου «να γίνει δεύτερος πλωτήρας στην Υλίκη» ή «να μεταφερθούν για φέτος 50 εκατ. κυβικά μέτρα νερού από Μόρνο και Υλίκη». Προκύπτει, όμως, το ερώτημα: Πότε θα γίνουν αυτά; Και για του χρόνου τι γίνεται; Δε θα υπάρχει - εφόσον διαιωνίζεται - πιο οξυμένο το πρόβλημα; Τη δημιουργία υποδομών και το αρδευτικό της Κωπαΐδας δεν τα αγγίζουν.

Γι' αυτό, το συλλαλητήριο της ερχόμενης Δευτέρας πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία - και όχι την «ντουφεκιά στον αέρα» - για τη συσπείρωση όχι μόνο των αγροτών, αλλά πλατιών λαϊκών στρωμάτων, που θα συνεχίσουν να διεκδικούν αγωνιστικά, ως παραγωγοί του πλούτου, μια φιλοαγροτική-αντιμονοπωλιακή ανθρωποκεντρική πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να συγκρουστούν και ν' ανατρέψουν τη σημερινή (και χτεσινή) αντιαγροτική- φιλομονοπωλιακή πολιτική και τους εκφραστές της.

Την έντονη ανησυχία των αγροτών της Εύβοιας από την παρατεταμένη (για δεύτερη συνεχή χρονιά) ανομβρία και την ξηρασία που πλήττει το νομό, με επακόλουθο την αρνητικότατη απόδοση των καλλιεργειών (δενδρωδών, αροτριαίων, βιομηχανικών, κηπευτικών, κτηνοτροφικών φυτών κλπ.), περιγράφει σε υπόμνημά της προς τον υπουργό Γεωργίας και συναρμόδιες υπηρεσίες η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Εύβοιας «Η Δήμητρα».

Η Ομοσπονδία των αγροτών, επισημαίνοντας ότι η πρόβλεψη είναι δυσμενής ακόμα και για το μέλλον του φυτικού κεφαλαίου, σε συνδυασμό με τα ελάχιστα υδάτινα αποθέματα και τις υποδομές που διαθέτει ο νομός και ότι εξαιτίας αυτού οι αγρότες έχουν υποστεί οικονομική ζημιά, ζητάει τη λήψη μέτρων για την κάλυψη της οικονομικής απώλειας που έχουν υποστεί και την αναπλήρωση του εισοδήματός τους.

***

***

***