Ονομάζεται Ελένη Κρίκα. Είναι μόλις 28 χρονών και η εργοδοτική ασυδοσία τής καταστρέφει τη ζωή. Ενα εργατικό ατύχημα που της συνέβη πριν δύο χρόνια στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στη Λάρισα, όπου εργαζόταν, σακάτεψε το σώμα της. Προπάντων, όμως, πληγώθηκε η ψυχή της. Τα όνειρα της νεαρής εργάτριας έγιναν εφιάλτης.

Το εργατικό ατύχημα δε θα συνέβαινε αν η διοίκηση του εργοστασίου και οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς, δεδομένου ότι πρόκειται για κρατική επιχείρηση, είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Δεν το έκαναν. Η αδιαφορία τους, εγκληματική.

Ηταν 22 Οκτώβρη του 1998, όταν η Ελένη Κρίκα, που δούλευε ως εποχική εργάτρια, προσπάθησε να καθαρίσει μια μεταφορική ταινία με ιμάντα και κόλλησαν τα μαλλιά της σ' ένα άξονα, μ' αποτέλεσμα ν' αποκολληθεί όλο το δέρμα του κεφαλιού και να υποστεί συντριπτικά κατάγματα στο χέρι. Η αναπηρία της φτάνει το 67% και μετά από 14 χειρουργικές επεμβάσεις, είναι αδύνατη η ανάπτυξη τριχοφυίας, η αποκατάσταση της εκφραστικότητας σε μέρος του προσώπου, ενώ, επιπλέον, παρουσιάζει κατάθλιψη αντιδραστικού τύπου.

Το ατύχημα Θα μπορούσε ν' αποφευχθεί, αν η επιχείρηση είχε εκπαιδεύσει την Ελένη για τη δουλιά που της ανέθεσε, αν υπήρχε προστατευτικό στην ταινία, αν υπήρχε κοντά στον καθαριστή της ταινίας ο διακόπτης για την έγκαιρη παύση του μηχανήματος και αν της είχε χορηγηθεί κράνος, όπως ορίζει ο νόμος. Δεν το έκανε, όμως, αφήνοντας ένα κορίτσι 28 χρονών ανάπηρο εφ' όρου ζωής.

Σήμερα η Ελένη ζητά να καταδικαστούν οι ένοχοι για το «έγκλημα» και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στο εργοστάσιο για να μην έχουν κι άλλοι εργαζόμενοι την κακή τύχη της. Ακολούθησε τη δικαστική οδό καταθέτοντας αγωγή κατά της εργοδοσίας, η οποία εκδικάστηκε και η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί σε λίγες μέρες. Μιλώντας στο «Ρ» δηλώνει οργισμένη και αγανακτισμένη με τη διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, που χωρίς ντροπή επιρρίπτει ευθύνες στην ίδια για το ατύχημα και την κατηγορεί ότι θέλει να πλουτίσει μέσω της αγωγής. Προκλητικά, μάλιστα, πριν λίγες βδομάδες, τής ανακοίνωσε ότι σταματά να πληρώνει, όπως οφείλει, για τα έξοδα που απαιτούνται στα νοσοκομεία, στους γιατρούς κ.ά., λέγοντας ότι «βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη». Οπως δηλώνει στο «Ρ» η συνήγορος της Ελένης, Ειρήνη Σύλλα, η καταδίκη των υπευθύνων για το ατύχημα θα αποτελέσει πάνω απ' όλα ηθική ικανοποίηση.

Την έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κατήγγειλε και το Συμβούλιο Υγιεινής και Ασφάλειας των Εργαζομένων του εργοστασίου, υποβάλλοντας μήνυση κατά του διευθυντή Αθ. Γκαντάρα, ο οποίος καταδικάστηκε σε 5 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή.

Οι συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης είναι απάνθρωπες. Χρόνια τώρα το Συμβούλιο Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων καταγγέλλει τη διοίκηση για τα 100 εργατικά ατυχήματα που έχουν συμβεί, για τους 50 περίπου εργαζόμενους που έχουν προσβληθεί από καρκίνο και καρδιαγγειακές παθήσεις και για το γεγονός ότι το 50% των εργαζομένων πάσχουν από δισκοπάθειες, αρτηριακή υπέρταση, αυχενικά και άλλες παθήσεις. Οι βλαπτικοί παράγοντες είναι: Η σκόνη που προέρχεται από τον ασβεστόλιθο και κατακλύζει το μισό εργοστάσιο, οι 40 τόνοι υδροχλωρικού οξέος που διαρρέουν σιγά - σιγά από τις πεπαλαιωμένες δεξαμενές προκαλώντας βλάβη στην αναπνευστική οδό και στους πνεύμονες, το θειάφι, η φορμαλίνη, τα αντιαφριστικά υγρά, η σκόνη στο σιλό ζάχαρης, η οποία κρυσταλλώνεται στους πνεύμονες και δεν αποβάλλεται από τον οργανισμό, οι υψηλές θερμοκρασίες κ.ά.

Μιλώντας στο «Ρ» ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και βουλευτής του ΚΚΕ, επισημαίνει: «Το εργοστάσιο της ΕΒΖ στη Λάρισα, είναι από τα πιο επικίνδυνα για τη ζωή των εργαζομένων. Και οι αιτίες βρίσκονται στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης ν' απαξιώσει την επιχείρηση, που είναι κερδοφόρα, προκειμένου να την ξεπουλήσει με βάση τις απαιτήσεις των επίδοξων ενδιαφερόμενων αγοραστών, όπως είναι η "Μπάγιερ" για να την αγοράσουν με όσο το δυνατό μικρότερο τίμημα. Επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό της δε γίνονται, δεν προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό, με αποτέλεσμα να δουλεύουν πολλοί εποχικοί ανειδίκευτοι εργαζόμενοι που δεν τους παρέχεται η απαραίτητη εκπαίδευση, ενώ επιβάλλεται εντατικοποίηση της εργασίας. Ολα αυτά συνθέτουν ένα απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς, με βάση τις κατευθύνσεις της Λευκής Βίβλου και γενικότερα της ΕΕ.

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας έχει κάνει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις απαιτώντας τη λήψη των απαραίτητων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην επιχείρηση. Βεβαίως, το πρόβλημα των εργατικών ατυχημάτων είναι γενικότερο, οξύνεται συνεχώς και συνδέεται άμεσα με την κυβερνητική επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και τη συνολικότερη αντεργατική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση αφήνοντας ασύδοτους τους εργοδότες, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό απαιτείται η εργατική τάξη να εντείνει την πάλη της, για να κατακτήσει τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς, για να υπερασπίσει τα δικαιώματά της, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, από μια φιλολαϊκή κυβέρνηση».