Τις... αναμενόμενες επιτυχίες της παρουσίασε σε τέσσερις Ελληνες δημοσιογράφους η Σκότλαντ Γιαρντ. Συγκεκριμένα, την περασμένη βδομάδα το Φόρεϊν Οφις, με εισήγηση της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα, κάλεσε τέσσερις δημοσιογράφους από τέσσερα αντίστοιχα ΜΜΕ της χώρας μας. Τα «αποτελέσματα» της «αποκλειστικής» ενημέρωσης τα είδαμε σε δημοσιεύματα της «Ελευθεροτυπίας», του «Βήματος της Κυριακής» και της «Καθημερινής της Κυριακής». Τα ρεπορτάζ ανέφεραν ότι το Μάη η βρετανική υπηρεσία θα δώσει στις ελληνικές αρχές έκθεσή της για την τρομοκρατία και ότι «υπάρχει προσδιορισμός υπόπτων για συμμετοχή στις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις». Υπονοείται, επίσης, ότι η παραπέρα έρευνα της υπόθεσης έχει ως προϋπόθεση την ύπαρξη του αναγκαίου θεσμικού πλαισίου, δηλαδή του διαβόητου «τρομονόμου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο δεν ήταν ενήμερη για το γεγονός, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο έκανε παράσταση στη Σκότλαντ Γιαρντ. Φαίνεται ότι οι εξωτερικές πιέσεις για την επιτάχυνση των διαδικασιών για την ψήφιση του «τρομονόμου» εντείνονται. Ακόμα και με την επιλεκτική «αξιοποίηση» ελληνικών ΜΜΕ και δημοσιογράφων.
Αυτή τη φορά, η αμερικανική δικαιοσύνη, κάνοντας ασκήσεις περί του «δικαίου» εντός της ενδοχώρας, προσπάθησε να καταδείξει το αδέκαστο του ποινικού συστήματος, επισείοντας την ποινή της καθείρξεως των δέκα ετών σ' έναν 50χρονο που έκλεψε 50 σεντς. Δηλαδή, λιγότερο και από 200 δραχμές. Το έγκλημα είναι βαρύτατο, ισχυρίζεται η εισαγγελία του Νιου Τζέρσεϊ και υποστηρίζει ότι ο 50χρονος Μονρό έκλεψε τα χρήματα περνώντας το χέρι του μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο ενός αυτοκινήτου που ήταν σταθμευμένο στο πάρκινγκ ενός σούπερ μάρκετ. Βέβαια, ο ίδιος ο κατηγορούμενος τονίζει ότι απλά προσπάθησε να ανοίξει το παράθυρο για να πάρει αέρα ένας σκύλος ράτσας ροτβάιλερ που βρισκόταν μέσα στο όχημα...
Οχι, δεν πρόκειται για φάρσα των ειδησεογραφικών πρακτορείων. Είναι το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, που κάνει και τον Γιάννη Αγιάννη να φαντάζει ως «στυγνός εγκληματίας»...
Τι λέει για όλα αυτά ο αμερικανικός λαός. Ελάχιστα, αφού η φίμωσή του έχει γίνει δευτέρα φύση. Οι μοναδικές φωνές διαμαρτυρίας για το προαναφερόμενο «έγκλημα του αιώνα» είναι μιας οργάνωσης υπεράσπισης των συμφερόντων των φορολογουμένων, που διαμαρτύρεται για το κόστος της δίκης, αλλά και της παραμονής του Μονρό στη φυλακή και, μάλιστα, για ένα μη βίαιο έγκλημα, το οποίο όμως θα κοστίσει στους φορολογούμενους, εάν επιβληθεί η ανώτατη ποινή, σχεδόν 300.000 δολάρια...
Πάλι καλά, δηλαδή... Ο δυστυχής Μονρό - ακόμη κι αν έκλεψε τις διακόσιες περίπου δραχμές - έχει και μια αμυδρή ελπίδα να μην καταδικαστεί σε δέκα χρόνια φυλακή. Μόνο και μόνο, όμως, επειδή η φυλάκισή του θα κοστίσει υπέρογκα στους φορολογούμενους. Τι θα γίνει, όμως, όταν θα βρουν ανέξοδους τρόπους «συνετισμού»; Γιατί, μην έχετε αμφιβολία, θα τους βρουν κι αυτούς...
Θα θυμάστε βέβαια τις δηλώσεις και ξανά δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης για τον Γ. Σουφλιά: Τι καλός που είναι, πόσο τον θέλουμε στο ΠΑΣΟΚ και άλλα τέτοια.
Ε, λοιπόν, χτες, όταν ρωτήθηκε ο Δ. Ρέππας για την επιστροφή του πρώην υπουργού στη ΝΔ περιορίστηκε να σχολιάσει πως το όλο θέμα είναι... εσωτερική υπόθεση της ΝΔ. Η πλάκα όμως έχει και συνέχεια. Διότι την Κυριακή το μεσημέρι, την ίδια ακριβώς ώρα που ο Σουφλιάς επέστρεφε στη ΝΔ μεταδιδόταν σε τηλεοπτικό σταθμό μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη του Θ. Τσουκάτου. Τι έλεγε ο πρώην στρατηγός; Μα, βεβαίως, ότι «οι πόρτες του ΠΑΣΟΚ είναι ανοιχτές», «τον περιμένουμε τον κ. Σουφλιά» και άλλα τέτοια «σοσιαλιστικά»...
Πάντως, ας μην στενοχωριούνται στο ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε ο κ. Σουφλιάς σε ένα - επίσης - δεξιό κόμμα (επαν)εντάχτηκε...
Μια απορία μας δημιούργησε το τριήμερο σκηνικό του συνεδρίου της ΝΔ. Αφού όλη η υπόθεση ήταν αν θα γυρίσει ή όχι ο Σουφλιάς, γιατί θα έπρεπε να στηθεί τέτοιου είδους παράσταση; Προτείνουμε την επόμενη φορά να κάνουν κάτι πιο απλό από το στήσιμο ενός ολόκληρου συνεδρίου: Ας πάρουν ο ένας τον άλλον τηλέφωνο, να συναντηθούν, να τα βρουν και να βγάλουν μετά μια ανακοίνωση...
Δυο ώρες
για να μεταβώ
κι όταν σαν ψόφιος
φτάνω,
τρεις ώρες
καθυστέρηση
έχει τ' αεροπλάνο
κι όπως
ξεροσταλιάζοντας
τη πτήση περιμένω,
σκέφτομαι
πως πιο γρήγορα
θα πήγαινα
με τρένο!
* * *
Κι αναθυμάμαι,
φυσικά, τι λέγαν
στην παράτα,
«μέγα, τρανό
επίτευγμα το έργο μας
στα Σπάτα»,
να 'ρθουν, λοιπόν,
οι κύριοι
να δουν τώρα
τα σάπια,
μα, πού, Λαλιώτης
και λοιποί
κάνουν όλοι
την πάπια!