«Θέλουμε να σας πούμε ότι το ΚΚΕ πιστεύει πολύ στους νέους εργαζόμενους, στους σπουδαστές των επαγγελματικών σχολών. Πιστεύουμε αυτό που λέει και ο τίτλος της σημερινής συζήτησης. Οτι από γενιά του 4ωρου, της ανασφάλιστης εργασίας, της ανεργίας, μπορούμε πραγματικά να γίνουμε γενιά μεγάλων ανατροπών, νέων κατακτήσεων των εργαζομένων μέσα στους κλάδους και τους τόπους δουλειάς», υπογράμμισε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων και Συναφών Επαγγελμάτων ν. Αττικής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. «Οτιδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με τα κέρδη τους, με την εξουσία τους, το χαρακτηρίζουν ουτοπία», σχολίασε και πρόσθεσε: «Καλούμε κάθε νέο εργαζόμενο και σπουδαστή, που δεν του ταιριάζει το άδικο, που έχει αντικειμενικό συμφέρον από την πρόταση διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ, να έρθει σε επαφή με τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΚΕ, να συζητήσουμε, να οργανωθεί στις γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας», είπε ο Γ. Στεφανάκης.

Ακολούθησαν παρεμβάσεις από νέους συνδικαλιστές. Εργαζόμενη στον κλάδο του Εμπορίου εξήγησε πώς οι χαμηλότεροι μισθοί και η ευκολότερη αποδοχή των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων είναι αυτά που κάνουν τους νέους προτιμότερους εργαζόμενους για τις επιχειρήσεις. Αναφέρθηκε στη μεθοδευμένη προσπάθεια για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου. «Δε θα επιστρέψουμε στη δουλειά ήλιο με ήλιο», τόνισε και υπογράμμισε την ανάγκη για οργάνωση και πάλη της νέας γενιάς για τις σύγχρονες ανάγκες της.

Στις επενδύσεις μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων στη χώρα μας, με τις οποίες αποσκοπούν να εκμεταλλευτούν το φτηνό ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, αναφέρθηκε εργαζόμενος στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής. Περιέγραψε τις συνθήκες δουλειάς που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα 12ωρα, τις απλήρωτες υπερωρίες, την πληρωμή με κουπόνια αλλά και την παρέμβαση της εργοδοσίας στη συνείδηση των εργαζομένων, τους τρόπους με τους οποίους επιδιώκει «με το καρότο και το μαστίγιο» να επιβάλλει συνθήκες εργασιακής ειρήνης.

Στα μαθήματα υποταγής και αποδοχής της εκμετάλλευσης που παραδίδονται ακόμα από τα θρανία, αναφέρθηκε σπουδαστής από το χώρο των δημοσίων ΙΕΚ. «Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει ταξική πάλη, πως οι εργαζόμενοι είμαστε το ίδιο με τα αφεντικά», είπε και πρόσθεσε πως οι σπουδαστές που βιώνουν την εκμετάλλευση, μέσα από την τζάμπα δουλειά που προσφέρουν κατά την πρακτική τους άσκηση, να πάρουν θέση στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Το λόγο πήραν κι άλλοι εργαζόμενοι με ερωτήσεις και παρεμβάσεις, για τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να ξεπεράσουν περισσότεροι εργαζόμενοι το φόβο, να συμμετέχουν στη δράση των σωματείων σταθερά, και όχι μόνο μπροστά σε ένα οξυμένο πρόβλημα, να μην απογοητεύονται και να μην οπισθοχωρούν όταν οι μάχες που δίνουν δεν φέρνουν εύκολα αποτελέσματα.

• Στο χώρο των Νέων Εργαζομένων και Ανέργων υπάρχει εγκατεστημένη οθόνη αφής, στην οποία οι επισκέπτες μπορούν να διαβάσουν σε ψηφιακή μορφή την έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα «Επιτεύγματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο σοσιαλισμό».

Τραγούδια της δουλειάς από όλο τον κόσμο ακούστηκαν την Πέμπτη στη Διεθνούπολη με το μουσικό πρωτότυπο σχήμα «Τhe worksongs project» και τον ιδιαίτερο ήχο τους. Τραγούδια της δουλειάς που τραγουδούσαν οι άνθρωποι την ώρα που εργάζονταν σε όλο τον κόσμο, ψαράδες, σφουγγαράδες, εργάτες γης, βοσκοί, ανθρακωρύχοι, ή τραγούδια γραμμένα για κάποιο επάγγελμα, όπως ο θερμαστής στα καράβια... Μαζί με τη μουσική και το τραγούδι, το πρόγραμμα διανθιζόταν και με οπτικό υλικό. Τα όργανα που ακούστηκαν ήταν κιθάρα, ούτι, φυσαρμόνικα, μπάσο, τύμπανα.

Το μουσικό ταξίδι των νέων μουσικών ξεκίνησε από τη χώρα μας, συνέχισε στην Ιταλία, τη Σκωτία, την Τουρκία, προχώρησε στο Δρόμο του Μεταξιού, από τη μακρινή Κίνα πέρασε στην Υποσαχάρια και Νότια Αφρική και έφτασε στο πολιτιστικό μωσαϊκό των ΗΠΑ!

Ιδιαίτερο το τραγούδι που τραγουδούσαν στην Ελλάδα οι κολίγοι και οι εργάτες γης, «Ηλιε γιατί μας άργησες...», ή το τραγούδι από τα νησιά για τη δουλειά ομαδικού χαρακτήρα, την κωπηλασία το γνωστό «Ω ντιρλαντά ντιρλάντα ντα». Από την Ιταλία, το τραγούδι των εργατριών γης στους ορυζώνες του Πάδου με τη βίτσα πάνω από το κεφάλι τους, που έγινε αργότερα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα, το γνωστό «Μπέλα Τσάο». Ιδιαίτερο επίσης το τραγούδι για τον ανθρακωρύχο συνδικαλιστή στις ΗΠΑ που σε μεγάλη απεργία εισέβαλαν στο σπίτι του για να τον πιάσουν, και η κόρη του φώναζε στον κόσμο «πέστε με ποιο μέρος είστε, με το σωματείο ή με το αφεντικό...».

Οι ομοιότητες στη δραστηριότητα και στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων της δουλειάς όλου του κόσμου αναδεικνύονται στους θεωρητικά διαφορετικούς πολιτισμούς. Οπως μας λένε οι «Τhe worksongs project», ο καημός του ναυτικού είναι ο ίδιος, η γυναίκα του ναυτικού τον περιμένει παντού, ο Ελληνας κολίγος διατυπώνει στο τραγούδι τις ίδιες φράσεις με τον Αμερικανό εργάτη γης, η ίδια εργασία προκύπτει, ο ίδιος καημός, ο κολίγος βλαστημά τον τσιφλικά παντού...

Εκτός από το θερμό χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος, μεγάλη ήταν και η συμμετοχή του με ρυθμικά παλαμάκια συνοδεύοντας τα τραγούδια.

Το σχήμα αποτελείται από τους: Λιάσκο Δημήτρη, Ζαγαρέλο Λεωνίδα, Μωραΐτη Αποστόλη, Τσιμπλάκη Βαγγέλη, Μαλακατέ Περικλή, Στεφανή Δημήτρη.