Με την κατάθεση του καθηγητή Πανεπιστημίου, ιστορικού Δημήτρη Κουσουρή, συνεχίστηκε η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Είναι ο πρώτος από τους μάρτυρες που έχει προτείνει η Πολιτική Αγωγή. Ο Δ. Κουσουρής το 1998 ήταν φοιτητής και συμπαραστεκόταν στην Ευελπίδων, μαζί με φοιτητές και εκπαιδευτικούς, στους διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις. Την ίδια μέρα δικάζονταν υψηλόβαθμα στελέχη της Χρυσής Αυγής. Υπέστη επίθεση έξω από την Ευελπίδων από τάγμα εφόδου (ισχυρή σωματική δομή, κοντοκουρεμένοι, οπλισμένοι) της Χρυσής Αυγής, με ρόπαλα, με επικεφαλής τον τότε υπαρχηγό της «Περίανδρο» (Αντ. Ανδρουτσόπουλο), που καταδικάστηκε αμετάκλητα για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Κατάφερε να επιβιώσει μετά από ένα μήνα νοσηλείας στην εντατική. Το δικαστήριο δέχτηκε ότι η οργάνωση μπορεί να φτάσει μέχρι και την ανθρωποκτονία όσων θεωρεί «εχθρούς» της ιδεολογίας της. «Απέτυχαν και δεν ολοκλήρωσαν τελικά τον ανθρωποκτόνο σκοπό τους από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα της θελήσεώς τους...», σημειώνεται στην απόφαση.

Οπως είπε ο μάρτυρας, δόθηκε παράγγελμα από τον επικεφαλής του τάγματος εφόδου, τον «Περίανδρο». «Είδα κάποιον να δείχνει και να λέει "αυτόν εκεί"...». Κατέθεσε ότι στη δίκη του, ομάδα χρυσαυγιτών που συμπαραστάθηκε στον «Περίανδρο» σηκώθηκε όρθια όταν μπήκε στη δικαστική αίθουσα, ενώ ο αρχηγός Μιχαλολιάκος, μετά την καταδίκη, σε δήλωσή του είπε: «Στο πρόσωπο του Ανδρουτσόπουλου χτυπιέται η ίδια η οργάνωση» και αυτός «παραμένει μέλος του πολιτικού συμβουλίου».

Ο μάρτυρας κατέθεσε ότι στοχοποιήθηκε από τη Χρυσή Αυγή, καθώς πρωτοστατούσε τότε στις κινητοποιήσεις ενάντια στη «μεταρρύθμιση» για τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών. Καταθέτοντας για τις ομοιότητες των επιθέσεων που εξετάζονται με τη δική του, έκανε λόγο, μεταξύ άλλων, για «(...) ομάδα οπλισμένων ανθρώπων που στοχοποιούν ιδεολογικό αντίπαλο ή μετανάστη ή αριστερό, κομμουνιστή συνδικαλιστή, είτε είναι αλιεργάτες, είτε του ΠΑΜΕ συνδικαλιστές, είτε μουσικός. Εχουμε επιλογή στόχου με κοινά ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια και σε τόπο και χρόνο που διευκολύνει την πλήξη του στόχου. Και στους αλιεργάτες και στο ΠΑΜΕ και στον Φύσσα έχουμε αντίστοιχη συγκρότηση. Πηγαίνει, χτυπάει και φεύγει». Για τη δική του περίπτωση ως συνδικαλιστή φοιτητή, είπε: «Το γεγονός ότι ήρθαν και αναγνώρισαν εμένα είχε να κάνει ότι χτύπησαν κάποιον που ήταν αναγνωρίσιμος. Αλλά θα έστελνε το μήνυμα και παραπέρα, τρομοκράτησης, ώστε να σπείρουνε τον πανικό και τον τρόμο ευρύτερα».

Σε σχέση με τη στοχοποίηση από τη ναζιστική οργάνωση των κομμουνιστών συνδικαλιστών, είπε: «Είχαμε δει βουλευτές της Χρυσής Αυγής να λένε "θα καθαρίσουμε από το ΠΑΜΕ τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη". Αφορούσε μια ομάδα συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και επικεντρώθηκε στον επικεφαλής. Αρα, με έναν τρόπο, υπήρξε στοχοποίηση του αρχισυνδικαλιστή, δίνοντας κι ένα μήνυμα ότι "μπορούμε να χτυπάμε τον επικεφαλής σας και ως εκ τούτου μπορούμε να χτυπήσουμε οποιονδήποτε από σας"». Για τον Φύσσα κατέθεσε ότι «ήταν ένας από τους μουσικούς μιας σκηνής, της χιπ χοπ, και στο πρόσωπό του χτυπήθηκε ένας χώρος ολόκληρος, με αντιφασιστική δράση στον Πειραιά. Και επειδή ο ίδιος ήταν ο πιο αναγνωρίσιμος, χτυπήθηκε».

Τόνισε ότι η απανθρωποποίηση του πολιτικού αντίπαλου (π.χ. που χαρακτηρίζουν τους μετανάστες «κατσαρίδες» ή τους Εβραίους που ονομάζονταν «φιγούρες») αποτελεί συγκεκριμένο στάδιο από το οποίο πρέπει να περάσουν τα μέλη στην πράξη, για να άρουν τους όποιους ενδοιασμούς. Για την άσκηση βίας από μια ναζιστική οργάνωση με τέτοιο τρόπο στους πολιτικούς αντιπάλους, είπε ότι αποτελεί συστατικό στοιχείο του τρόπου με τον οποίο αποκτά πολιτική ισχύ και επιρροή.

Ανέφερε ότι έχει εξελιχθεί ο τρόπος λειτουργίας της ναζιστικής οργάνωσης και έχει γίνει πιο αποτελεσματικός με την πάροδο του χρόνου. «Εγώ δέχτηκα επίθεση με ρόπαλα, ο Φύσσας δέχτηκε δύο μαχαιριές», πρόσθεσε χαρακτηριστικά. Κατέθεσε ότι η δράση της ομάδας δεν ήταν αυθόρμητη, όπως φάνηκε από τη συγκρότηση και τη δράση. Αναφέρθηκε και σε σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο στα ΜΜΕ, στο οποίο ο «Περίανδρος» λέει σε συνομιλία του ότι για την επίθεση δέχτηκε εντολές από τον Μιχαλολιάκο και ήταν εκεί και ο Παναγιώταρος.

Ο μάρτυρας αναφέρθηκε στη δράση αυτού του τύπου των ταγμάτων εφόδου ως δύναμη κρούσης και είπε ότι πάει με βάση το εγχειρίδιο του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας, όπου αναπτύχθηκαν και εξέλιξαν τη δράση τους από το '31 και μετά, που ήταν και η άνοδος του ναζιστικού κόμματος.

Ως κοινό στοιχείο ανάμεσα στις υποθέσεις πρόσθεσε επίσης ότι μπορεί να θεωρηθεί και η στάση της αστυνομίας στη συγκέντρωση του αποδεικτικού υλικού, αφού δεν έγιναν τα ουσιώδη σε πρώτη φάση. Πρόσθεσε ακόμα ότι υπήρξαν διαδηλώσεις μετά τη δολοφονική επίθεση που υπέστη, με αίτημα να διαλευκανθεί η υπόθεση.

Συζήτηση με θέμα την «απαγόρευση των ναζιστικών και φασιστικών συμβόλων και συνθημάτων σε όλη την ΕΕ» διεξήχθη στις 13/12/2017 στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στην εισηγητική τοποθέτησή του ο επίτροπος Δ. Αβραμόπουλος αναφέρθηκε στα εγκλήματα του φασισμού, σημειώνοντας ότι «με την απόφαση - πλαίσιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με το ποινικό δίκαιο, τα κράτη - μέλη πρέπει να εξασφαλίσουν ότι η παρακίνηση σε βία ακόμα και με τη χρήση ναζιστικών και φασιστικών συμβόλων και συνθημάτων έχει ποινικοποιηθεί από τον εθνικό νόμο. Η επιβολή του εθνικού νόμου και η δικαιοσύνη πρέπει να ερευνά και να διώκει αυτές τις συμπεριφορές. Η Κομισιόν επιτηρεί την εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας.

Τα τελευταία έτη 9 κράτη - μέλη έκαναν τροπολογίες στο ποινικό τους δίκαιο για να το εναρμονίσουν. Η Κομισιόν θα συνεχίσει να εργάζεται για τα υπόλοιπα κενά που υπάρχουν σε εθνικές νομοθεσίες».

Η όλη συζήτηση επιχείρησε να κρύψει ότι ο ναζισμός και ο φασισμός είναι γέννημα - θρέμμα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί η άνοδος των εγκληματικών φασιστικών μορφωμάτων, εθνικιστικών δυνάμεων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ως δήθεν «περιθωριακό» φαινόμενο. Αποτυχημένη μέχρι γελοιοποίησης ήταν και η προσπάθεια από διάφορα φασιστοειδή ευρωβουλευτές να θολώσουν τα νερά, ζητώντας την κατάργηση των φασιστικών συμβόλων με όρο την απαγόρευση και των κομμουνιστικών. Αρνήθηκαν ορισμένοι κιόλας ότι είναι φασίστες και υποστηρικτές των ναζί, όπως ο χρυσαυγίτης ευρωβουλευτής Επιτήδειος, που στην τοποθέτησή του κατηγόρησε τους κομμουνιστές ότι προσάπτουν σε ...αθώους εθνικιστές (όπως οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα, για παράδειγμα) κατηγορίες ότι είναι φασίστες και υποστηρικτές των ναζί...

Αυτό πάντως που φανερώθηκε για μια ακόμα φορά είναι ότι βγάζουν μάτι και δεν μπορούν να αποσιωπηθούν τα εγκλήματα του φασισμού, οι ναζιστικές θηριωδίες, ούτε να αποκρυφτεί η λάμψη της αλήθειας ότι οι λαοί απελευθερώθηκαν από το φασιστικό τέρας με την τεράστια συνεισφορά της ΕΣΣΔ που το συνέτριψε.

Το κλείσιμο της Αναφοράς της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ για τις γερμανικές αποζημιώσεις και την αποσιώπησή της από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου κατήγγειλε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος, στη συζήτηση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, στις 14 Δεκέμβρη, για τις «Εργασίες της Επιτροπής Αναφορών το 2016».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε στην ομιλία του συγκεκριμένα: «Χτες, 13 Δεκέμβρη, συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από το Ολοκαύτωμα, δηλαδή την εκτέλεση όλων των ανδρών και αγοριών των μαρτυρικών Καλαβρύτων, από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Ενα από τα δεκάδες ολοκαυτώματα, τα χιλιάδες εγκλήματα του ναζισμού στην Ελλάδα, για τα οποία, παρά τις αποφάσεις διεθνών οργάνων, η Γερμανία ουδέποτε πλήρωσε αποζημιώσεις.

Κι όμως, η πλειοψηφία της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, αξιοποιώντας και την άρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετηθεί, δεν διερεύνησε την Αναφορά που κατέθεσε η Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σε συνεργασία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για τις αποζημιώσεις αυτές, αλλά διέγραψε από τα πρακτικά της Επιτροπής ακόμη και το ότι υπήρξε ποτέ μια τέτοια Αναφορά.

Αυτό εσείς το ονομάζετε "δημοκρατικό έλεγχο". Δεν είναι απλό λάθος. Είναι ιστορικό θράσος.

Ετσι ξαναγράφει η Ευρωπαϊκή Ενωση την Ιστορία: Με διαστρεβλώσεις, εφευρέσεις φανταστικών γεγονότων, αποσιωπήσεις των πραγματικών.

Ετσι παίρνουν θάρρος ακροδεξιοί, ναζιστές, χρυσαυγίτες νοσταλγοί του Χίτλερ, το οπλισμένο χέρι αυτού του συστήματος κατά του λαού.

Οσο και εάν διάφοροι εδώ μέσα το θέλουν και επιμένουν, η μνήμη είναι όπλο στα χέρια των λαών και δεν θα το παραδώσουν».

Ντοκουμέντο, αποκαλυπτικό για τη δράση θυλάκων της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης στην Αστυνομία, έφερε χτες στη δημοσιότητα η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Πρόκειται για τηλεφωνικές συνομιλίες δύο χρυσαυγιτών μερικές μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, συγκεκριμένα στις 25/9/2013. Ο ένας είναι το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Σωτ. Δεβελέκος και «σωματοφύλακας» του αρχηγού Μιχαλολιάκου, ο οποίος έχει αναγνωριστεί και ως επικεφαλής της πρόσφατης επίθεσης (1/11/2017) σε βάρος δικηγόρου της πολιτικής αγωγής. Ο άλλος είναι ο αστυνομικός που αναφέρεται ως «Μάνος» και, όπως προκύπτει από τον διάλογο, είναι οργανωμένος χρυσαυγίτης. Ο «Μάνος» μετέχει στις αστυνομικές δυνάμεις που έχουν παραταχθεί στην περιοχή συλλαλητηρίου και, παράλληλα, λειτουργεί στα κρυφά ως πληροφοριοδότης του Δεβελέκου. Ο «Μάνος» αναφέρεται επίσης σε λεγόμενα του «Χάρου», άλλου χρυσαυγίτη, όπως σημειώνεται, γνωστού ανθυπαστυνόμου.

Το ντοκουμέντο επιβεβαιώνει επίσης τη χρυσαυγίτικη ταυτότητα ενός άλλου αστυνομικού, του Ι. Αδρασκέλα, καταδικασμένου για δύο επιθέσεις της οργάνωσης.

Αίτημα χορήγησης πολιτικού ασύλου έχουν υποβάλει, σύμφωνα με πληροφορίες, 33 Τούρκοι πολίτες, οι οποίοι αποβιβάσθηκαν στη νησίδα Παναγιά των Οινουσσών, το περασμένο Σάββατο.

Στο Λιμεναρχείο Χίου, όπου μεταφέρθηκαν, δήλωσαν πως είναι Τούρκοι που ζητούν πολιτικό άσυλο λόγω διώξεων που, όπως υποστήριξαν, υφίστανται από το καθεστώς της γειτονικής χώρας. Οπως έγινε γνωστό, οι περισσότεροι από τους 33 είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ενώ μεταξύ τους υπάρχει και μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά.

Σε βάρος τους αναμενόταν να σχηματιστεί δικογραφία για παράνομη είσοδο στη χώρα μας και θα οδηγούνταν στο Αυτόφωρο, ενώ στη συνέχεια θα εξεταζόταν το θέμα του αιτήματος χορήγησης πολιτικού ασύλου.