Πήρε φωτιά χτες και προχτές το διαδίκτυο από τα «τρολς» του ΣΥΡΙΖΑ, που ανασκουμπώθηκαν για να προσφέρουν κάλυψη στην άγρια επίθεση των ΜΑΤ σε βάρος φοιτητών και εργαζόμενων τη Δευτέρα στο άγαλμα του Τρούμαν. Αν ζούσε ο μακαρίτης, θα δάκρυζε από συγκίνηση για την αγωνία των ΣΥΡΙΖαίων να ξεπλύνουν τα «κατορθώματά» του στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι στους αφορισμούς για την προσπάθεια αποκαθήλωσης του λαομίσητου αγάλματος, οι ΣΥΡΙΖαίοι χτυπούσαν τα πληκτρολόγια με μεγαλύτερο φανατισμό απ' αυτόν που οι δυνάμεις καταστολής ανεβοκατέβαζαν προχτές τα γκλομπς στα κεφάλια και στα σώματα των διαδηλωτών, κατ' εντολή της κυβέρνησης (και όχι μόνο;). Αλλά και οι εκφράσεις τους ήταν χυδαιότερες εκείνων με τις οποίες οι ΜΑΤατζήδες έβριζαν και προκαλούσαν 25χρονους φοιτητές και εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, νομίζοντας οι άθλιοι ότι έτσι θα μπορέσουν να τους τρομοκρατήσουν. Μάταιος ο κόπος και των μεν και των δε. Αλλωστε, όπως απέδειξε η στάση όλων των «αρμόδιων» στην εξέλιξη της υπόθεσης, το διακύβευμα για την κυβέρνηση ήταν πολύ μεγαλύτερο από το «πέφτει - δεν πέφτει» το άγαλμα του Τρούμαν, που έχει βαρύ συμβολισμό για τον αμερικανοΝΑΤΟικό παράγοντα στην Ελλάδα...

Η αλήθεια είναι πάντως ότι οι ΣΥΡΙΖαίοι είναι από τα νεόκοπα μέλη του αμερικανοΝΑΤΟικού «fan club» στην Ελλάδα. Και σαν τέτοιοι, ξεπερνούν τον εαυτό τους σε λόγια και σε πράξεις, όταν καλούνται να αποδείξουν την προσήλωσή τους στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που παλιότερα αποστρέφονταν μετά βδελυγμίας. Απ' αυτήν την άποψη, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί ότι υπερασπίζονται την άγρια καταστολή που προστάτευσε το άγαλμα του Τρούμαν (και την κυβέρνηση) από περιπέτειες. Αλλωστε, οι εξελίξεις στην περιοχή δεν επιτρέπουν ταλαντεύσεις, «χαλαρότητες» και «αστοχίες». Σε περιόδους πολεμικής προπαρασκευής δεν χωράνε μισόλογα και αμφισημίες, ούτε στη στήριξη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπως στη Συρία, ούτε στην καταστολή των αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων. Αυτά συνιστούν στην κυβέρνηση και παλιότερες «καραβάνες», δοκιμασμένοι αντικομμουνιστές, είτε αρθρογραφούν σε «σοβαρές» αστικές εφημερίδες, είτε σε «light» φυλλάδες της ακροδεξιάς. Για παράδειγμα, την επομένη του μαθητικού - φοιτητικού συλλαλητηρίου, το οπισθοσέλιδο σχόλιο της «Καθημερινής» είχε τίτλο «Χάρι Τρούμαν βάστα γερά» και της «Δημοκρατίας» «Βάστα Τρούμαν θα σπρώξουν»!

Την ίδια ώρα, η φασιστική Χρυσή Αυγή ωρυόταν από την ιστοσελίδα της για τον αστυνομικό στη Θεσσαλονίκη που «ξυλοκοπήθηκε από το τάγμα εφόδου του ΚΚΕ» στην είσοδο του αμερικάνικου προξενείου, αντιστρέφοντας πλήρως τη σχέση θύτη - θύματος ανάμεσα στις πάνοπλες δυνάμεις καταστολής και στους διαδηλωτές, που με μόνο «όπλο» τα χέρια τους, κατέβασαν τον αμερικανικό θυρεό από το προξενείο. Ποιο ραφιναρισμένη, αλλά το ίδιο «τοξική», ήταν και η άποψη αρθρογράφου στα χτεσινά «Νέα», ο οποίος έγραψε ανάμεσα σε άλλα: «Τσάμπα μαγκιά, αφού οι διαδηλωτές δεν επηρεάζουν τίποτα. Και προφανής υποκρισία ενός δήθεν αντιπολεμικού κινήματος. Επτά χρόνια τώρα, από τον Μάρτιο του 2011, στη Συρία μαίνεται ένας τρομοκρατικός πόλεμος, που άρχισε ως αντίδραση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στις εκδηλώσεις αντιφρονούντων που συντονίστηκαν με την Αραβική Ανοιξη και στην πορεία ενέπλεξε διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες αλλά και χώρες όπως η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν, το Κατάρ, εθνότητες όπως η κουρδική και φανατικούς ισλαμιστές όπως το Ισλαμικό Κράτος. Ολα αυτά συνέβαιναν χωρίς το αντιπολεμικό κίνημα να κάνει οτιδήποτε (...) Και μόνο όταν επενέβησαν περιορισμένα και με συγκεκριμένους στόχους δυτικές δυνάμεις, ξεχύθηκαν για να διαδηλώσουν στους δρόμους».

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο συγκεκριμένος και άλλοι αρθρογράφοι, που παπαγαλίζουν το ίδιο παραμύθι εδώ και μέρες, δεν διάβασαν τα τελευταία εφτά χρόνια καμιά από τις δεκάδες ανακοινώσεις του ΚΚΕ, συνδικάτων και φορέων του κινήματος, που καταγγέλλουν το ιμπεριαλιστικό μακελειό στη Συρία, προειδοποιούν για την όξυνση των ανταγωνισμών και για τον κίνδυνο επέκτασης του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Είναι αδύνατο όλοι αυτοί να μην έχουν πέσει πάνω σε μια αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση, από τις πολλές που οργάνωσαν ή στις οποίες πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές. Να μην έχουν ακούσει έστω και από σπόντα τις αναλύσεις του Κόμματος για το ρόλο και τα σχέδια των ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τη διαμάχη τους για τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας στην περιοχή και την επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή. Αλλά και για τα προσχήματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που άλλοτε με τους τζιχαντιστές, άλλοτε με τα χημικά και άλλοτε με τους «αντιφρονούντες» και την «Αραβική Ανοιξη» - που αποδείχθηκε πολεμικός χειμώνας για τους λαούς - ανοίγουν δρόμο για απροκάλυπτες ή συγκεκαλυμμένες επεμβάσεις, που πνίγουν στο αίμα τους λαούς για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων.

Τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά σκόπιμα γράφουν μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, κυρίως για να υπερασπίσουν την επιλογή των αφεντικών τους, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, να συστρατευτούν με το αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Αλλά και για να θολώσουν το αντιιμπεριαλιστικό - ταξικό κριτήριο με το οποίο ο λαός χρειάζεται τώρα να σταθεί απέναντι στις εξελίξεις και να δυναμώσει την πάλη του. Ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της Ελλάδας, με αίτημα να κλείσουν οι βάσεις και να μη δοθεί καμιά διευκόλυνση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να επιστρέψουν οι Ελληνες φαντάροι από τις αποστολές του ΝΑΤΟ. Να αποδεσμευτεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κι ο λαός να κάνει κουμάντο στον τόπο του, παλεύοντας για να πάρει στα δικά του χέρια τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας. Καλούν το λαό να «κλίνει ευλαβικά το γόνυ» μπροστά σε «εταίρους και συμμάχους», στη «χορεία των δημοκρατικών κρατών του πλανήτη στην οποία ακόμα ευτυχώς ανήκουμε και η οποία, μετά τη χρεοκοπία, παρά τον εγνωσμένο αντιδυτικισμό (...) κράτησε την Ελλάδα όρθια», όπως γραφόταν χτες στις εφημερίδες. Να αποδεχτεί δηλαδή αδιαμαρτύρητα τα αντιλαϊκά μέτρα της «ανάκαμψης» που τον εξαθλιώνουν και την ιμπεριαλιστική εμπλοκή που απειλεί να τον κάνει κρέας στα κανόνια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που έστησε μεταπολεμικά το άγαλμα του Τρούμαν για να τιμήσει τη συνεισφορά της «Δύσης» στη «σταθερότητα» και την «ασφάλεια» στην περιοχή...