Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς! Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί αισθάνονται την ανάγκη ο αρθρογράφος, η εφημερίδα και το συγκρότημα όπου ανήκει, να ασχολούνται κάθε τρεις και λίγο με λίβελους σε βάρος του «συστημικού» ΚΚΕ; Και γιατί το κράτος, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις, παίρνει μέτρα περιστολής των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αν το ΚΚΕ είναι ακίνδυνο στο κίνημα και οι συνδικαλιστές του «ενσωματωμένοι»; Ποιους φοβούνται; Τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τους συνδαιτυμόνες του κεφαλαίου και των κομμάτων του στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου»; Γιατί εντείνεται ο αυταρχισμός σε βάρος της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως προχτές στο άγαλμα Τρούμαν, με θριαμβευτικές μάλιστα επιδοκιμασίες από τον Πάιατ, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας και με βαθιά ελληνική εμπλοκή; Πονηρός ο αρθρογράφος, αλλά η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Οπως τον διαψεύδει και το γεγονός ότι εκατοντάδες στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ έχουν απολυθεί, δικαστεί και καταδικαστεί όλα αυτά τα χρόνια, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της πάλης στα εργοστάσια και στους άλλους χώρους δουλειάς. Ας πάει λοιπόν αλλού να πουλήσει την πραμάτεια του το βαποράκι του αντικομμουνισμού.

Σε ρόλο προπαγανδιστικής εμπροσθοφυλακής για την υπεράσπιση της μνήμης του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν επιδίδεται η εφημερίδα «Δημοκρατία», αφού έχει πραγματικά λυσσάξει με τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και τη συμβολική προσπάθεια κατεδάφισης του ανδριάντα του. Μέσα στον παροξυσμό της, μάλιστα, μπερδεύτηκε, και νόμιζε ότι το άγαλμα του λαομίσητου - εγκληματία Αμερικανού Προέδρου είναι ...«μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς». Ετσι, γράφει ότι οι διαδηλωτές «ζήλεψαν τον ISIS», που κατέστρεφε τα μνημεία στην Παλμύρα της Συρίας! Στις σελίδες της καλεί την κυβέρνηση να γίνει πιο αποφασιστική στο τσάκισμα των εργαζομένων που αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο, ενώ δεν λείπουν και γελοίες ειρωνείες από κάτι «πατριώτες της φακής», που κατά τ' άλλα αφιερώνουν τόνους σάλιου στο γλείψιμο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μάλλον όμως το πολύ γλείψιμο «τυφλώνει», και μόνο έτσι εξηγείται ότι άλλο «λαγωνικό» της ίδιας εφημερίδας δεν είδε κανέναν στην προχτεσινή κινητοποίηση στην Ευελπίδων ενάντια στη δίωξη των συλληφθέντων φοιτητών. Το ότι όλα αυτά τα γράφει η ίδια εφημερίδα, που μεθαύριο, με αφορμή την 21η Απρίλη, μοιράζει εκδόσεις αποθέωσης του χουντικού Παπαδόπουλου και της δικτατορίας, είναι ενδεικτικό της πάστας υπερασπιστών του Τρούμαν σαν και του λόγου τους.

Μπορεί η εικόνα της διαπραγμάτευσης Ελλάδας - ΠΓΔΜ να εκπέμπει «δυσκολίες» στην ολοκλήρωση της συμφωνίας, όμως δεν ισχύει το ίδιο για τις οικονομικές σχέσεις που αναπτύσσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ανάμεσα στις δύο χώρες, για τις οποίες, ούτως ή άλλως, το όνομα και οι άλλες «εκκρεμότητες» δεν αποτέλεσαν ποτέ σοβαρό εμπόδιο. Αντίθετα, στο έδαφος ισχυρών μονοπωλιακών συμφερόντων, που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια των δύο κρατών, εντείνεται τώρα η διαπραγμάτευση για την επίτευξη συμφωνίας, σε ευρωατλαντικό πλαίσιο, αφού συνδέεται άμεσα με την ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Μέχρι τότε, βέβαια, κανένα λόγο δεν έχει η ΔΕΗ να μην ολοκληρώσει τη συμφωνία για την εξαγορά της εταιρείας εμπορίας και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας EDS, που εδρεύει στην ΠΓΔΜ, προκειμένου να «απλώσει» το δίκτυό της στα Βαλκάνια. Οπως επίσης η εκκρεμότητα του ονόματος δεν εμποδίζει την Ελλάδα να κατατάσσεται όγδοη στις άμεσες ξένες επενδύσεις προς την ΠΓΔΜ και τρίτη με βάση τις σωρευτικές άμεσες ξένες επενδύσεις. Επομένως, «business is business» για το κεφάλαιο, γεγονός που δεν αμφισβητείται ούτε από τους εθνικιστές, ούτε από τους κοσμοπολίτες, που «κοντράρονται» τάχα για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο ζήτημα της ΠΓΔΜ.