Σε ανακοίνωσή του το ΣΕΗ σημειώνει:
«Το αποτέλεσμα των εκλογών με τη μεγάλη αύξηση συμμετοχής μάς γεμίζει αισιοδοξία αλλά και επιπρόσθετο βάρος ευθύνης. Αποτυπώνει την προσπάθεια που αναπτύχθηκε τα δύο τελευταία χρόνια σε αγωνιστική κατεύθυνση και μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Επιβεβαιώνει πως ο μόνος δρόμος της ενότητας είναι ο δρόμος του αγώνα, ο δρόμος που βαδίζει κανείς με το κεφάλι ψηλά. Απαντά στην προσπάθεια απαξίωσης του Σωματείου μας, που συμβαδίζει με την αντίληψη ότι ο συνδικαλισμός πρέπει να βάζει πλάτη στην κυβέρνηση, στο σύστημα, στους εργοδότες.
Δεσμευόμαστε ότι και αυτή τη διετία θα παλέψουμε για κάθε μάχη του κλάδου, συνεχίζοντας ακόμη πιο έντονα τον αγώνα για τη ΣΣΕ, την καλλιτεχνική παιδεία, το Ασφαλιστικό, το Συνταξιοδοτικό και καθετί που μπορεί να μας εξασφαλίσει να ζούμε αξιοπρεπώς από το επάγγελμά μας και να το αναπτύσσουμε σε κάθε επίπεδο.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους ακόμα περισσότερο να στηρίξουν τους αγώνες του Σωματείου μας, με την όλο και πιο ενεργό συμμετοχή στη δράση».
Ακόμα, σε κοινή ανακοίνωση με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο καλούν τα μέλη τους να συμμετάσχουν μαζικά στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, με προσυγκέντρωση στις 9.30 π.μ. στην Ομόνοια.
Πιο συγκεκριμένα, το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί σήμερα Τετάρτη στις 19.00 και από αύριο Πέμπτη 26 Απρίλη θα προβάλλεται καθημερινά στις 20.45 και στις 22.15.
14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ενα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη... Ενα ντοκιμαντέρ για την Αντίσταση στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής, μέσα από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, απέναντι στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Η φοβερή πείνα του 1941-42, πώς την αντιπάλεψε το κίνημα, τα συσσίτια των Λαϊκών Επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, οι μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, οι μάχες στις συνοικίες, οι παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας, η δράση των μαθητών και πολλά άλλα.
Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.
Σκηνοθεσία: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Γιάννης Ξυδάς. Ερευνα - σενάριο: Γιάννης Ξυδάς. Αφήγηση: Ρήγας Αξελός. Διεύθυνση φωτογραφίας - μοντάζ: Ξενοφώντας Βαρδαρός. Ηχοληψία - μιξάζ: Ανδρέας Γκόβας. Πρωτότυπη μουσική: drog_A_tek. Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Χρήστος Πανάγος. Απομαγνητοφώνηση: Σέβη Σαλαγιάννη. Μετάφραση - υποτιτλισμός: Ηλίας Διάμεσης. Γραφιστική επιμέλεια: Κώστας Μηναΐδης. Παραγωγή: Ομάδα «Συλλογική Μνήμη».
Γεννήθηκε το 1937, σπούδασε Ιστορία - Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Την περίοδο 1965 - 1969 υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, από την οποία παραιτήθηκε και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές πάνω στην επιστήμη της Αρχαιολογίας, στο πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν. Την περίοδο 1972 - 1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και τη Σορβόνη.
Το 1973 έγινε διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, από το οποίο αποχώρησε το 2014, και το 2016 εξελέγη από την Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τακτικό μέλος στην προκηρυχθείσα έδρα Αρχαιολογίας - Μουσειολογίας. Το 1992 εξελέγη και καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ιδιαίτερα αξιόλογο είναι το αρχαιολογικό και συγγραφικό του έργο, καθώς και οι δημοσιεύσεις του σε επιστημονικά περιοδικά. Είχε λάβει πολλές βραβεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το μουσειολογικό έργο του Αγγελου Δεληβοριά, πέρα από το Μουσείο Μπενάκη έχει αναφορά και στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης και την Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα.
Ιστορίες που μας ταξιδεύουν σε διάφορες εποχές... Δούλοι και δουλοκτήτες, δουλοπάροικοι και φεουδάρχες, εργάτες και αφεντικά... Εκμεταλλευόμενοι κι εκμεταλλευτές σ' ένα σκληρό, διαχρονικό μπρα ντε φερ από τη σκιά των πυραμίδων και το Λονδίνο της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέχρι τα sweatshops της Κίνας και τα τηλεφωνικά κέντρα της Καλλιθέας, με έπαθλο τα κλειδιά του κόσμου.
Ο «Γλάρος» είναι το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τσέχοφ, που περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα και το θέατρο. Το νόημα της δημιουργίας, η ζωή των καλλιτεχνών, το νέο και το παλιό, το αμφίρροπο του έρωτα. Ολα μοιάζουν σαν να υπάρχουν στην τέχνη προτού υπάρξουν στη ζωή, σαν η ίδια η ζωή μας να είναι φτιαγμένη από τη ζωή της τέχνης. Οι ήρωες γίνονται θεατές της ίδιας τους της ζωής, σαν άλλη προέκταση της πλατείας του θεάτρου.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία - φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής. Μετάφραση από τα Ρωσικά: Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος. Απόδοση: Κωνσταντίνος Χατζής - Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Σκηνική εγκατάσταση: Γιώργος Μπούνιας. Κίνηση: Χριστιάννα Φελούκα.
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Κλέων Γρηγοριάδης, Θανάσης Δήμου, Τζίνα Θλιβέρη, Μάγδα Λαδά, Νικόλας Μακρής, Ηλέκτρα Νικολούζου, Γιώργος Παπαπαύλου, Ενκε Φεζολλάρι, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος.
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.15, Σάββατο στις 18.30 και Κυριακή στις 20.00.