Την εντύπωση ότι κάθε ηλικιωμένος θα έχει την προσωπική νοσοκόμα στο σπίτι του, ότι οι 150.000 Τσιγγάνοι θα αποκτήσουν σπίτι και ότι οι γειτονιές θα γεμίσουν παιδικούς σταθμούς, προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση.

Η κοροϊδία είναι εξοργιστική σε υπερθετικό βαθμό: Οι Τσιγγάνοι, για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται με ασύστολο τρόπο για την εξοργιστική πολιτική της κυβέρνησης.

Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει «ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης» για 120-150 χιλιάδες Τσιγγάνους, ύψους 105 δισ. δραχμών για την εξαετία για την «οριστική στεγαστική αποκατάσταση, καθώς και τη μόνιμη ένταξή τους στα συστήματα παροχής υπηρεσιών - εκπαίδευση, κατάρτιση, προώθηση στην απασχόληση, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό»!

Κι όλη αυτή η προσφορά υπηρεσιών μεταφράζεται σε 17,5 δισ. δραχμές ετησίως ή 166.666 δραχμές το χρόνο ανά Τσιγγάνο.

Την ίδια ασύστολη κοροϊδία είχαν εισπράξει ξανά οι Τσιγγάνοι το 1996, όταν εξαγγέλθηκε (12.7.1966) ένα διετές πρόγραμμα ύψους 3 δισ. δραχμών ή 7.500 δραχμών κατά κεφαλήν το χρόνο και τους υποσχόταν από 200 τροχόσπιτα το χρόνο μέχρι κλασικό αθλητισμό.

Στις υπηρεσίες παροχής υγείας προβλέπει 50 Ιατροκοινωνικά Κέντρα (ΙΑΚ) και δύο κινητές μονάδες. Δηλαδή η κυβέρνηση από τη μια καταργεί ή υπολειτουργεί τα ΙΑΚ του ΠΙΚΠΑ κι από την άλλη δίνει ανέξοδες υποσχέσεις στους Τσιγγάνους.

Ακολουθούν οι ηλικιωμένοι στους οποίους υπόσχεται 1.000 νέες μονάδες του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι».

Ηδη λειτουργούν τέτοια προγράμματα σε 102 δήμους με 286 μονάδες -εκ των οποίων οι 100, όπως αναφέρεται στο ενημερωτικό σημείωμα χρηματοδοτούνται από εθνικούς πόρους. Δηλαδή μέχρι το τέλος του 2001 χρηματοδοτούνται κατά 50% από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους Δήμων και Κοινοτήτων (υπουργείο Εσωτερικών) και την Επιχορήγηση σε λοιπούς οργανισμούς και σχολές κοινωνικής πρόνοιας» (υπουργείο Υγείας). Από το 2002 η χρηματοδότησή τους θα περάσει εξ ολοκλήρου στην Αυτοδιοίκηση.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των εργαζομένων τα μέχρι τώρα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» προσφέρουν υπηρεσίες σε 4.500 ηλικιωμένους, καθώς υπολογίζουν ότι κάθε πρόγραμμα υποστηρίζει 40-45 ηλικιωμένους. Επομένως τα 1.000 προγράμματα θα καλύψουν το πολύ 45.000 όταν οι συνταξιούχοι στη χώρα μας ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια.

Ακόμα σχεδιάζονται 80 Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, όταν έχει αφήσει στην τύχη τους τα ΚΑΠΗ.

Υπόσχεται 432 Παιδικούς και Βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά θα δημιουργηθούν από τους δήμους, στους οποίους φόρτωσε και όσους είχε υπό την εποπτεία του το υπουργείο Υγείας - Πρόνοιας. Δηλαδή πολιτική με ξένα κόλλυβα...

Τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) εκτός από τις εξευτελιστικές αυξήσεις στα επιδόματα, πέφτουν και θύματα κοροϊδίας με υποσχέσεις για Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες ή με σχέδια για την «ίδρυση επιχειρήσεων από νέους, γυναίκες ΑμΕΑ». Σε άλλο σημείο του σχεδίου υπάρχουν προγράμματα «αρχικής εκπαίδευσης των ΑμΕΑ» ή «παροχής υπηρεσιών πρόνοιας σε άτομα με ιδιαίτερες δυσκολίες ένταξης».

Εμφανίζεται ξανά η υπόσχεση για ένα τουλάχιστον ΚέντροΠρόληψης κατά των ναρκωτικών, όταν τα περισσότερα από όσα δημιουργήθηκαν -κάπου 36- δε λειτουργούν.

Τέλος και το πρόγραμμα «Ψυχαργώς» -για την αποασυλοποίηση των ψυχικά άρρωστων- συμπεριλαμβάνεται στις υποσχέσεις!

To πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» το οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν δήθεν ολοκληρωμένο πρόγραμμα παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας σε ηλικιωμένα άτομα, στην πραγματικότητα εντάσσεται στη μεθοδευμένη κατεδάφιση της όποιας δημόσιας πρόνοιας παρέχεται, καταγγέλλουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Παναγιώτης Κοσιώνης και Γιώργος Χουρμουζιάδης, σε Ερώτηση που κατέθεσαν προς τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας Αλέκο Παπαδόπουλο.

Επιπλέον καθιστά κυριολεκτικά «ξεκρέμαστους» τους 300 εργαζόμενους σ' αυτό (κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλεύτριες και οικογενειακούς βοηθούς). Οπως είναι γνωστό, υπογραμμίζουν οι βουλευτές, το προσωπικό του προγράμματος απασχολείται με συμβάσεις έργου, με όλες τις αρνητικές για τους εργαζόμενους συνέπειες και ερωτούν τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας ποια μέτρα πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση και πότε, ώστε:

• Με νομοθετική ρύθμιση να θεσμοθετηθεί το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», ως τομέας δράσης του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας που θα ασκεί προνοιακή πολιτική προς όλους τους ηλικιωμένους σε μόνιμη βάση και όχι ευκαιριακή, πλήρως χρηματοδοτούμενη από το κράτος και στελεχωμένη με επαρκές μόνιμο και καλά αμειβόμενο προσωπικό όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων.
• Να σταματήσει η αβεβαιότητα, η προσωρινότητα και να εξασφαλιστούν τα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων στο πρόγραμμα που λειτουργεί σήμερα με βάση τις πραγματικές συνθήκες δουλιάς τους και όχι ως επαγγελματίες.

Πολλά δισ. δραχμές «μοίρασε» χτες η κυβέρνηση και πολλά μέτρα ανακοίνωσε για την «κοινωνική πολιτική» της, αλλά «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι». Κι αυτό συμβαίνει επειδή ο μεγαλύτερος όγκος των ανακοινώσεών της είναι μέτρα παλιά, ξαναμοιρασμένη τράπουλα με τις ίδιες φιγούρες, που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ενωση με τριπλό στόχο: Την επιδότηση μέσα από πλάγιους δρόμους των εργοδοτών. Την εξάπλωση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων και της απασχολησιμότητας. Την κατάπνιξη αντιδράσεων ανέργων και περιθωριοποιημένων ομάδων, με κάποια ξεροκόμματα.

Μόνο και μόνο οι τίτλοι των μέτρων αρκούν για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της κυβερνητικής απάτης. Συγκεκριμένα, «προβλέπονται»:

• Προγράμματα «κατάρτισης, απασχόλησης και εργασιακής εμπειρίας». Είναι προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, υλοποιούνται εδώ και χρόνια στα πλαίσια της πρακτικής εξάπλωσης των νέων, αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων και δίνουν στους εργοδότες σημαντικά ποσά για να απασχολούν ή να «εκπαιδεύουν» εργαζόμενους. Το μέτρο υπολογίζεται να καλύπτει 6.166 μακροχρόνια άνεργους το χρόνο, με «ημερομηνία λήξης» σε ό,τι κάνουν.
• Διάφορα προγράμματα για τους αγρότες, τα οποία επίσης δεν είναι καινούρια. Πολλά από αυτά υλοποιούνται και παράλληλα δεν απαντούν στα τεράστια προβλήματα των αγροτών. Για παράδειγμα, προβλέπεται πρόγραμμα κατάρτισης 8.000 αγροτών και δημιουργία 8.000 νέων θέσεων εργασίας, όταν οι εργάτες γης είναι ελάχιστοι. Προφανώς η κυβέρνηση υπολογίζει ότι με την πολιτική της πολλοί μικροαγρότες θα χάσουν τη γη τους...
• Δράσεις για ευπαθείς ομάδες με στόχο την απασχόληση. Πρόκειται πάλι για προγράμματα που εκτελούνται ή έχουν ανακοινωθεί παλιότερα, ξανά και ξανά, για μετανάστες, πρόσφυγες, αποφυλακισμένους, Τσιγγάνους, πρώην χρήστες ουσιών και άλλες κατηγορίες. Είναι μικρής εμβέλειας και περιλαμβάνουν επαγγελματική κατάρτιση, ή επιδοτήσεις εργοδοτών για την απασχόληση αυτών των ανθρώπων. Προβλέπεται η κάλυψη 8.666 δικαιούχων το χρόνο.
• Το πρόγραμμα EQUAL, το οποίο πρόσφατα ανακοινώθηκε από τον υπουργό Εργασίας, Τ. Γιαννίτση, και την επίτροπο της ΕΕ, Α. Διαμαντοπούλου, για ενίσχυση της απασχολησιμότητας και της προσαρμοστικότητας των «ευπαθών ομάδων»!

Επίσης, επαναλήφθηκε η εξαγγελία μιας σειράς άλλων προγραμμάτων στα ίδια πλαίσια, αλλά για ακόμη λιγότερους δικαιούχους. Για τα προγράμματα αυτά δεν υπάρχουν λεπτομέρειες, μόνο οι τίτλοι και τα ποσά που υποτίθεται ότι θα δαπανηθούν. Σ' αυτά τα προγράμματα περιλαμβάνονται και μέτρα για την ενίσχυση της... επιχειρηματικότητας και των γνώσεων πληροφορικής για τις... ευπαθείς ομάδες.

Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, υπάρχει και σχετική απόφαση στα πλαίσια του προγράμματος «Λαϊκή κατοικία», μια τετραμελής οικογένεια που ζει σε οικισμούς κάτω των 5.000 κατοίκων και έχει εισόδημα 210.000 δραχμές το μήνα βρίσκεται στα «όρια στοιχειώδους διαβίωσης». Το εισόδημα αυτό είναι για 12 μήνες, 2.520.000 δραχμές.

Ρωτήθηκε, λοιπόν, σε αυτή τη βάση ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, από το «Ρ», αν θεωρεί ουσιαστική την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, όταν «προσφέρει» 100.000 δραχμές σαν ενίσχυση σε οικογένειες που ζουν(!) με 750.000 δραχμές το χρόνο, σε ορεινές και μειονεκτούσες περιοχές. Η απάντηση του υπουργού; «Θα έπρεπε να μην τα δώσουμε;», «ενοχλείστε που τα δίνουμε;», «εάν δίναμε περισσότερα θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη η φορολογία», «θέλετε να φορολογηθείτε παραπάνω;»!!! Ανέφερε, επίσης, ότι η κυβέρνηση δε δίνει μόνο αυτές τις παροχές, αλλά και... πολλές ακόμη.

Η ουσία πάντως είναι μία. Με τα ίδια τα κριτήρια της κυβέρνησης, οικογένεια με 750.000 δραχμές ετήσιο εισόδημα, ή 62.500 δραχμές το μήνα, δε ζει. Η κυβέρνηση έρχεται να δώσει 8.000 περίπου δραχμές το μήνα και ενοχλείται, όταν της επισημαίνουν ότι αυτά τα χρήματα είναι κοροϊδία. Και για την ιστορία, το αντίστοιχο όριο «στοιχειώδους διαβίωσης» ήταν 59.000 δραχμές το μήνα για τετραμελή οικογένεια το...1988!