Αστράφτει και βροντά η «iskra», ιστοσελίδα της ΛΑΕ, για το «πραξικόπημα», όπως γράφει, της ΕΕ στην Ιταλία. Εγραφε, για παράδειγμα, για τον υπουργό Οικονομικών που απορρίφθηκε από τον Ιταλό Πρόεδρο: «Ο πιθανός διορισμός του δεν έχει μόνο αναστατώσει τις ιταλικές αγορές, που ήδη κλυδωνίζονται από τον επικείμενο σχηματισμό αντισυστημικής κυβέρνησης, αλλά και το βαρύ πυροβολικό της ΕΕ, τη Γερμανία...». Σε άλλες αναλύσεις της διαβάσαμε ότι η πλειοψηφία που πήραν οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις «Λέγκα» και «Κίνημα 5 Αστέρων», σηματοδοτεί σύγκρουση με το «κατεστημένο», με το «κεφάλαιο», με τα «κοράκια των Βρυξελλών» κ.ά. Τι κι αν οι δυνάμεις αυτές του ευρωσκεπτικισμού δεν το κρύβουν ότι υπηρετούν άλλους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και ότι ο καβγάς που ξεσπάει αποτελεί έκφραση υπαρκτών, αστικών προβληματισμών για το μέλλον της Ευρωζώνης; Αλλωστε, ο ίδιος ο υποψήφιος υπουργός Οικονομικών, που η «iskra» παρουσιάζει ως «θύμα» του πραξικοπήματος του ...χρηματιστικού κεφαλαίου, είναι γνωστό στέλεχος των «αγορών» και έχει διατελέσει ακόμα και γγ της Ενωσης Βιομηχάνων στην Ιταλία! Ψιλά γράμματα αυτά για τη ΛΑΕ, όταν προσπαθεί να στοιχίσει τους εργαζόμενους πίσω από σχεδιασμούς τμημάτων της αστικής τάξης. Θυμίζουμε ότι η ΛΑΕ έγραφε πάνω - κάτω τα ίδια και όταν εκλέχτηκε ο Ντ. Τραμπ Πρόεδρος των ΗΠΑ: Τότε έβλεπε «κατεστημένα κέντρα, που σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν», ότι η νίκη Τραμπ «φόβισε το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο» και άλλα παρόμοια. Παλιά της τέχνη κόσκινο, λοιπόν, η τυχοδιωκτική αξιοποίηση και ο εξωραϊσμός ακόμα και αντιδραστικών αστικών ρευμάτων.

«Δεν συμφωνούμε με την αντίληψη ότι το πλεονέκτημα της οικονομίας μας μπορεί να είναι η φθηνή και ελαστική εργασία...». Αυτά δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξη ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Ηλιόπουλος, προβάροντας το «φιλεργατικό» προσωπείο της κυβέρνησης. Στην ίδια συνέντευξη, το κυβερνητικό στέλεχος απαρίθμησε και ορισμένα από τα νέα προγράμματα απασχόλησης, όπου η πλειοψηφία των θέσεων εργασίας αφορά «ενισχυμένη επιδότηση» στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη νέων, εννοείται με ημερομηνία λήξης, και «πρακτική άσκηση - κατάρτιση», όπου πάλι ο άνεργος επιστρέφει γρήγορα στην ανεργία. Πατώντας πάνω στην ανάγκη των ανέργων για ένα μεροκάματο, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «κανονικότητα» την εργασιακή περιπλάνηση, την εναλλαγή ενός μισθού πείνας με τα γνωστά επιδόματα για τη φτώχεια, δημιουργώντας έναν ισχυρό μηχανισμό ενσωμάτωσης και εξάρτησης των ανέργων από τα κρατικά προγράμματα, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο ΟΑΕΔ. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση μπουκώνει με φθηνό προσωπικό τις επιχειρήσεις, αποθεώνει την ευελιξία εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική των προκατόχων της και ενισχύει τις γνωστές «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», ρίχνοντας σε ετήσια βάση σχεδόν 500 εκατ. ευρώ, από τα οποία ωφελούνται επιχειρήσεις και «ειδικοί», μετατρέποντας σε κανόνα την προσωρινότητα στην εργασία και την κακοπληρωμένη δουλειά. Κι όλα αυτά τα παρουσιάζει ως «φιλεργατική» πολιτική και ως «αντιστάθμισμα» τάχα στα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπουν οι συμφωνίες με τους «θεσμούς», ενώ στην πραγματικότητα είναι συμπλήρωμα και όχι αντίβαρο της ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής της.