Από την κοινή πορεία εργατών και αγροτών

Εκ παραδρομής, στο φύλλο της Παρασκευής γράφτηκε ότι το Εργατικό Κέντρο έκανε συμβολική κατάληψη στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας. Το σωστό είναι ότι η απεργιακή συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου έγινε στην πλατεία Σαπφούς, όπου μίλησαν ο Βασίλης Οικονόμου από το ΜΑΣ, η Βάσω Αντώνα από την Παλλεσβιακή Ενωση Συνταξιούχων ΙΚΑ, ο Νίκος Μπουλμπούλης από την Ομοσπονδία Επαγγελματοβιοτεχνών Λέσβου και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Θοδωρής Ασλανίδης. Στη συνέχεια, Εργατικό Κέντρο και Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων σχημάτισαν κοινή πορεία που κατέληξε έξω από τη Γενική Γραμματεία.

Η μάχη που δόθηκε για την επιτυχία της απεργίας και την κοινή δράση των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενίσχυσε τις προϋποθέσεις και την ανάγκη να δοθεί αγωνιστική συνέχεια, φανέρωσε τις δυνατότητες που υπάρχουν να απεγκλωβιστούν δυνάμεις από την παραλυτική επιρροή της κυβερνητικής προπαγάνδας, του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, να κερδηθούν εργαζόμενοι με τη γραμμή της ταξικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.

Είναι γενικευμένη η αίσθηση ότι για πολλούς συνδικαλιστές και εργαζόμενους, η απεργία στις 30 Μάη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, βλέποντας τον εκφυλισμό και το φιάσκο να απογειώνονται από την πλευρά του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αντίστροφα, σε πολλούς απ' αυτούς ενισχύεται σταθερά η πεποίθηση ότι μόνο το ΠΑΜΕ είναι αυτό που συσπειρώνει ό,τι πιο ζωντανό, μαχητικό, συγκροτημένο και ταξικά προσανατολισμένο δρα στο κίνημα.

Αυτό αποτυπώθηκε και στις αναιμικές συναθροίσεις, που τις βάφτισαν «συγκεντρώσεις» τη μέρα της απεργίας, όπου στην καλύτερη περίπτωση, στην Αθήνα και σε ορισμένα άλλα αστικά κέντρα, κατάφεραν να κινητοποιήσουν μερικές εκατοντάδες ανθρώπους, ενώ στην πλειοψηφία των πόλεων ήταν εντελώς ανύπαρκτοι.

Σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, όπου πλειοψηφούν, τα σωματεία ακύρωσαν την απόφαση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και μετέτρεψαν την 24ωρη απεργία σε στάση εργασίας (π.χ. Αστικές Συγκοινωνίες, Μετρό, Ηλεκτρικός, Τραμ, Τρόλεϊ, Λεωφορεία, ΑΓΕΤ Ηρακλής, ΠΕΣΙΝΕ, «Coca - Cola») ή έκαναν απροκάλυπτα απεργοσπασία (π.χ. «ΜΕΒΓΑΛ»). Μεγάλοι χώροι που είχαν αποφασίσει απεργία, δεν εμφανίστηκαν καν στις συγκεντρώσεις (Ναυπηγεία Ελευσίνας, Αστικές Συγκοινωνίες, Αμυντική Βιομηχανία).

Σε ορισμένους άλλους χώρους, κυρίως από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, έγινε μια προσπάθεια να υπάρξει κινητοποίηση και ένας υποτυπώδης συντονισμός με Εμπορικούς Συλλόγους και Επιμελητήρια (ΕΚ Ελευσίνας, Ηρακλείου κ.ά.), με πενιχρά έως μηδενικά αποτελέσματα. Η ΔΑΚΕ έδρασε κατά κανόνα απεργοσπαστικά. Μάλιστα, στελέχη της στο Δημόσιο (ΟΛΜΕ - ΔΟΕ) ομολόγησαν ότι «δεν έπρεπε να ψηφίσουμε αυτήν την απεργία», ενώ σε σωματεία του ιδιωτικού τομέα την καταψήφισαν ανοιχτά.

ΑΘΗΝΑ

Η στάση τους αυτή, η συνολική παρουσία τους στην απεργία, επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας όσα σημείωνε το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωσή του για την κινητοποίηση στις 30 Μάη, καλώντας τους εργαζόμενους να βάλουν στην άκρη τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και να πάρουν πάνω τους την οργάνωση της απεργίας, με σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες!».

Οπως τονιζόταν στην ανακοίνωση - κάλεσμα, «οι πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ), με "σημαία" τους τις απαιτήσεις και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, βρίσκονται απέναντι από τις ανάγκες των εργαζομένων, απόντες από τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους, προσπαθούν να επιβάλουν τα αιτήματα της μεγαλοεργοδοσίας για να τα παλέψει ο φτωχός λαός!

Εστησαν και μια "συμμαχία προθύμων" για να ξεγελάσουν, να ρίξουν στάχτη στα μάτια, να βγουν από την ανυποληψία και την απαξίωση. Τέτοια φιέστα στήνουν στις 30 Μάη! Καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για "την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας", να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της κυβέρνησης. Και αυτό το ονομάζουν "εθνικό σχέδιο"! Είναι οι ίδιες δυνάμεις που επιχείρησαν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να περάσουν όλα τα μέτρα της κυβέρνησης και του τρίτου μνημονίου, οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, η φοροληστεία, οι απολύσεις, ο περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας».

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το άλλο τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΣΕΚ) έδωσε τον δικό του «αγώνα» για να μην καταδικαστεί, ούτε καν να αναφερθεί ο ρόλος της «κοινωνικής συμμαχίας». Στην πράξη, συμπορεύτηκε κανονικότατα μαζί τους και τους «έβγαλε λάδι». Η ΛΑΕ, πάλι, που δήλωνε πως «η απάντηση δεν μπορεί, ούτε πρέπει να είναι η πάλη και οι συγκεντρώσεις γύρω από "μονοκομματικές" επιλογές», έκανε μόνη της συγκέντρωση.

Ολες αυτές οι δυνάμεις αντικειμενικά υπονόμευσαν τον αγώνα των εργαζομένων και την επιτυχία της απεργίας. Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που στήριξαν ποικιλότροπα την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και έπειτα καλούσαν το λαό να διαδηλώσει για να πιέσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να μην υποχωρήσει στις διαπραγματεύσεις! Είναι οι ίδιοι που καλούσαν το λαό να ψηφίσει σε ένα δημοψήφισμα - απάτη και μάλιστα πανηγύριζαν μαζί με την κυβέρνηση.

Στην αντίπερα όχθη, το στίγμα της πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης δόθηκε από τις ταξικές δυνάμεις όχι μόνο στη διάρκεια της προετοιμασίας της, αλλά κυρίως από τις μάχες που ξεχώρισαν τη μέρα της απεργίας σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Σωματεία που παλεύουν για τη Σύμβαση μετέτρεψαν την απεργία σε σταθμό του αγώνα που δίνουν εδώ και καιρό. Αλλού, η απεργιακή κινητοποίηση αξιοποιήθηκε από τους εργαζόμενους για να αναδείξουν τα οξυμένα προβλήματα στο χώρο τους (απολύσεις, διώξεις συνδικαλιστών, απληρωσιά) και αλλού ως αφορμή για να τραβηχτούν νέες δυνάμεις στη μάχη. Σε μια σειρά κλάδους και χώρους, μπροστά στην απεργία, έγινε καλύτερη προσπάθεια να αναλάβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την ευθύνη της οργάνωσης του αγώνα.

Χωρίς αμφιβολία, ένας από τους χώρους που ξεχώρισαν είναι οι προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του ΣΕΜΠΟ στο Ικόνιο, όπου οι εργαζόμενοι, με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων και την αλληλεγγύη των συναδέλφων τους από άλλους χώρους, έδωσαν παράταση στην απεργία τους, παρά την προσπάθεια της εργοδοσίας να βάλει μπροστά τις γερανογέφυρες, αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό - αντιαπεργιακό οπλοστάσιο της κυβέρνησης και βέβαια την αστική Δικαιοσύνη.

Δεν πρέπει, επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι σ' αυτήν την απεργία, μετά από πολλά χρόνια, δεν δούλεψε κανένας μεγάλος χώρος σε όλο το παραλιακό μέτωπο από το Φάληρο μέχρι τον Σκαραμαγκά, καθώς στην απεργία συμμετείχαν οι οικοδόμοι στα έργα ανάπλασης της Ποσειδώνος, οι ναυτεργάτες και οι λιμενεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά, οι μεταλλεργάτες της Ζώνης, οι εργαζόμενοι του Σκαραμαγκά.

Ειδικά στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, η συμμετοχή στην απεργία αποτέλεσε συνέχεια στη μάχη για την εφαρμογή της Σύμβασης. Συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις, στάσεις εργασίας και παύσεις υπερωριών είναι μερικές από τις μορφές που πήρε ο αγώνας αυτός και το προηγούμενο διάστημα. Το ίδιο και στον κλάδο των Κατασκευών, όπου η απεργία έδωσε συνέχεια στην επιτυχημένη πανοικοδομική απεργία που οργανώθηκε στις 14 Μάρτη για τη Σύμβαση, νεκρώνοντας και τότε τα μεγάλα εργοτάξια.

Από τα παραδείγματα που ξεχώρισαν, ήταν επίσης η παρέμβαση του Σωματείου Οικοδόμων και άλλων ταξικών σωματείων στο εργοτάξιο κατασκευής σταθμού συμπίεσης για τον αγωγό φυσικού αερίου TAP, όπου μετά από συζήτηση, οι εργαζόμενοι με συνέλευση αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση στην Αλεξανδρούπολη, μαζί με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων. Απέναντι στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν (εξαντλητικά ωράρια, χαμηλά μεροκάματα, καθυστερήσεις στις πληρωμές), αποφάσισαν, σχεδόν ομόφωνα, να μπουν στα λεωφορεία και να φύγουν από το χώρο εργασίας.

Πολλά ακόμα τέτοια παραδείγματα καταγράφηκαν μέσα κι έξω από τους χώρους όπου οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν τη μάχη της περιφρούρησης, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο και στη μαζικοποίηση των απεργιακών συγκεντρώσεων, όπως έγινε στη «First Data», στη «Μελισσοκομική Αθηνών», σε άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις όλης της χώρας.

Σημαντική ήταν η συμβολή και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη μαχητικότητα και τη μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές όπου τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα οξυμένα και αναπτύσσονται αγωνιστικές διαθέσεις, κάτω από την παρέμβαση Ομοσπονδιών και Συλλόγων με αγωνιστικό προσανατολισμό. Τέτοια περίπτωση είναι η Μυτιλήνη, όπου τη μέρα της απεργίας εκατοντάδες αγροτοκτηνοτρόφοι διαδήλωσαν μαζικά, μαζί με τους απεργούς, διαμαρτυρόμενοι κατά βάση για τις τιμές σε γάλα, κρέας και λάδι, που βρίσκονται σε συνεχή πτώση.

Αξιοποιώντας τη θετική πείρα της απεργίας και συνολικότερα των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος, χρειάζεται τώρα να σχεδιαστεί και να οργανωθεί η συνέχεια στα βασικά μέτωπα πάλης, όπως είναι αυτό των Συμβάσεων, των πλειστηριασμών, της κυριακάτικης αργίας, αλλά και σε άλλα που αφορούν σε κλάδους ή και συγκεκριμένους χώρους δουλειάς.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται άμεσα να φέρει το πολυνομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης», ενώ είναι βέβαιο ότι θα κλιμακωθεί η προπαγάνδα περί «καθαρής εξόδου», για να θολώσει την αντεργατική επίθεση που θα συνεχιστεί και μετά το τυπικό τέλος των μνημονίων.

Το μέτωπο της Ασφάλισης, με τις αποφασισμένες νέες περικοπές, χρειάζεται επίσης να αποτελέσει κόλαφο για την κυβέρνηση, που υπερασπίζεται προκλητικά τον νόμο Κατρούγκαλου και περιφρονεί επιδεικτικά τους χιλιάδες συνταξιούχους, που θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται κι άλλο. Οι κινητοποιήσεις των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων έχουν γίνει βραχνάς στην κυβέρνηση, αφού δεν υπάρχει πλέον βδομάδα που να μην είναι μαζικά στους δρόμους ή έξω από κάποιο υπουργείο.

Σημαντικές πρωτοβουλίες αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και στην Υγεία, με πρωτοβουλίες που τροφοδοτούν τους εργαζόμενους με θετική πείρα, καθώς έδωσαν σοβαρό αποτέλεσμα στην προσπάθεια να οργανωθούν κινητοποιήσεις και να συντονιστούν σωματεία σε περιφερειακό επίπεδο, όπως στην Αττική και στην Κρήτη.

Επίσης, οι εξελίξεις στην περιοχή, με την ένταση των ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Αντίθετα, επιβάλλουν επιφυλακή και εγρήγορση από τα συνδικάτα και τους φορείς του κινήματος, πολύ περισσότερο που η Ελλάδα αναβαθμίζει διαρκώς το ρόλο της ως πολεμικού ορμητηρίου των ιμπεριαλιστών, όπως δείχνουν η μεταστάθμευση αμερικανικών drones στη Λάρισα, η αναθέρμανση της συζήτησης για αποθήκευση πυρηνικών στον Αραξο, η αύξηση της στρατιωτικής κινητικότητας στη Σούδα και σε άλλα αεροδρόμια, λιμάνια και βάσεις.

Ολα τα παραπάνω, η ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου και των κομμάτων σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, συνολικά το βάθεμα της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, η θηλιά στο λαιμό των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η όξυνση όλων των λαϊκών προβλημάτων και βέβαια η εμπλοκή σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολεμικά σχέδια, συνοψίζονται κάτω από τον τίτλο «αναπτυξιακός σχεδιασμός για το κεφάλαιο», που είναι ασύμβατος με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.

Γι' αυτό, η πλούσια δραστηριότητα που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα και ο σχεδιασμός για τη συνέχεια χρειάζεται ακόμα πιο αποφασιστικά να συγκλίνουν στο στόχο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στο στόχο της συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και στην πολιτική των κομμάτων που το υπηρετούν.

Να κερδηθούν νέες δυνάμεις στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κατάργηση των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, ανάκτηση των απωλειών, στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Από την απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στη Λάρισα

Το ΕΚΛ καλεί όλα τα ΔΣ των σωματείων να συνεδριάσουν άμεσα με το αντίστοιχο περιεχόμενο. Καλεί σε κινητοποιήσεις για τους απολυμένους της ΕΑΣ, με πρώτο σταθμό την παράσταση διαμαρτυρίας στην Περιφερειακή Διεύθυνση του ΟΑΕΔ, την Πέμπτη 7 Ιούνη, στις 11 π.μ.

Σχεδιάζει επίσης παρεμβάσεις για τα μεγάλα προβλήματα της Υγείας - Πρόνοιας, ξεκινώντας με παράσταση διαμαρτυρίας την Τρίτη 12 Ιούνη, στις 11 π.μ. στην 5η ΥΠΕ, για τις ελλείψεις στην ΠΦΥ και στα νοσοκομεία. Συνεχίζει επίσης τις παρεμβάσεις για την άμεση πρόσληψη των 132 επιτυχόντων και μη προσληφθέντων στα νοσοκομεία της πόλης.

Ξεκινά το Σάββατο και ολοκληρώνεται την Κυριακή το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας. Οπως επισημαίνει η Προσωρινή Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, είναι η πρώτη φορά που διεξάγονται διήμερες εργασίες, ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση, ενώ καλεί τους φορείς να απευθύνουν χαιρετισμούς στο σώμα των αντιπροσώπων το πρωί της Κυριακής.

Η «Ταξική Αγωνιστική Συσπείρωση» (ΤΑΣ) καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους αντιπροσώπους στο ΕΚΠ, τα σωματεία, να πάρουν την υπόθεση υπεράσπισης των μαζικών συλλογικών διαδικασιών του Συνεδρίου στα δικά τους χέρια. Να βρεθούν το Σάββατο 2 Ιούνη στις 5 μ.μ. και την Κυριακή 3 Ιούνη στις 9 π.μ. έξω από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Καλεί σε ενίσχυση του ψηφοδελτίου της στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης, τονίζοντας στη διακήρυξή της ότι για την εργατική τάξη της Αχαΐας «διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις να πεταχτούν έξω από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας η βρωμιά, η απάτη και η νοθεία», να γίνει το Εργατικό Κέντρο «αποκούμπι των εργαζομένων και όχι σύμμαχος των αφεντικών».

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Δεκέμβρη, συνδικάτα και εργαζόμενοι της Πάτρας είχαν προχωρήσει σε τριήμερη κινητοποίηση ενάντια στην προσπάθεια της τότε ηγετικής ομάδας του ΕΚΠ (τον πρώτο λόγο είχε η ΠΑΣΚΕ) να επιβάλει εκλογές νοθείας. Ακολούθησε η συνεδρίαση της διοίκησης στις 6/12, όπου αποφασίστηκε ομόφωνα η αναβολή των εκλογών και διατυπώθηκε το αίτημα για διορισμό προσωρινής διοίκησης και εκκαθάριση του μητρώου των σωματείων - μελών. Ακολούθησε ο διορισμός της Προσωρινής Διοίκησης και αυτό το Σαββατοκύριακο πραγματοποιείται το Συνέδριο.