Αλλη μια συνάντηση των ΥΠΕΞ Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας και Ουκρανίας (του λεγόμενου «σχήματος της Νορμανδίας») ήταν προγραμματισμένη για χτες το βράδυ στο Βερολίνο, προκειμένου να εξεταστεί η πορεία εφαρμογής των λεγόμενων συμφωνιών του Μινσκ.

Αυτή η ουσιαστικά μόνο στα χαρτιά συμφωνία εκεχειρίας του Φλεβάρη του 2015 παραβιάζεται συστηματικά από την ουκρανική κυβέρνηση και τα εθνικιστικά τάγματα θανάτου που την συνδράμουν, ενώ στη γραμμή αντιπαράθεσης με τις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (που στην πραγματικότητα είναι αστικά καθεστώτα τα οποία προσβλέπουν σε σύνδεση με τη Ρωσία), παρατηρείται συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων.

Η αντιπαράθεση στην Ουκρανία ξεκίνησε ως ενδοαστική αντιπαράθεση με την ανατροπή της αστικής κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς, όταν το 2014 παζάρευε και με την ΕΕ και με τη Ρωσία, αλλά έχει και διατηρεί τον χαρακτήρα της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και διαδρόμων, αλλά κυρίως για τις σφαίρες επιρροής. Ο προσωρινός συμβιβασμός των συμφωνιών του Μινσκ, που είχε από την αρχή τη δυνατότητα πολλών ερμηνειών, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Και πέρα από τη στρατιωτική αντιπαράθεση που συνεχίζεται με διακυμάνσεις, δεν προχώρησε καθόλου με ευθύνη της αντιδραστικής κυβέρνησης η λεγόμενη πολιτική διευθέτηση, που προβλέπει εκλογές και καθεστώς σχετικής αυτονομίας στους θύλακες που δεν ελέγχει η ουκρανική κυβέρνηση.

ΣΑΝΑΑ.--

Οι σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα σε αντικαθεστωτικούς ενόπλους σιίτες Χούτι και σε μισθοφόρους και στρατεύματα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, στο στρατηγικής σημασίας λιμάνι Χοντέιντα, τις τελευταίες μέρες φέρεται πως έχουν προκαλέσει το θάνατο πάνω από 600 ενόπλων από τις δύο πλευρές και το ξερίζωμα εκατοντάδων οικογενειών από τις εστίες τους.

Με φόντο την κλιμάκωση των συγκρούσεων, οι ΗΠΑ επιχειρούν να ενισχύσουν το ρόλο τους στην περιοχή. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο τόνισε χτες από τη Σιγκαπούρη ότι οι ΗΠΑ «παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην Υεμένη», εκφράζοντας υποκριτικά «ανησυχία» για τις συγκρούσεις στην περιοχή. Κάλεσε για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερις μέρες την κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να διατηρήσει ελεύθερη την πρόσβαση στο λιμάνι, που είναι κρίσιμη για τον ανεφοδιασμό της χώρας σε φάρμακα, τρόφιμα και καύσιμα.

Επιπλέον, χτες, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, επικαλούμενος πρόσφατη έκθεση του απεσταλμένου του Οργανισμού στην Υεμένη Μάρτιν Γκρίφιθς, επανέλαβε την έκκλησή του στον ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας (που πολεμά τους Χούτι στην Υεμένη από το Μάρτη του 2015 για να μειώσει την εκεί αυξημένη επιρροή του Ιράν) να αποτρέψει κλιμάκωση των στρατιωτικών συγκρούσεων στο λιμάνι Χοντέιντα. Η έκκληση Γκουτέρες έγινε ενώ ο Γκρίφιθς φέρεται να διαπραγματεύεται με τους Χούτι και τις δυνάμεις του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού «ειρηνευτικό σχέδιο». Σύμφωνα με πληροφορίες, επιδιώκει να πείσει τους Χούτι να παραδώσουν στον ΟΗΕ τον έλεγχο του λιμανιού Χοντέιντα και τους βαλλιστικούς πυραύλους, με αντάλλαγμα τον τερματισμό των αεροπορικών βομβαρδισμών και τη σύναψη συμφωνίας για το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης στην Υεμένη.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--

Σε ένα από τα δέκα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αναδείχθηκε η Γερμανία, με 184 σε σύνολο 193 ψήφων, κατά την ψηφοφορία που έγινε την Παρασκευή στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για την πέμπτη φορά που εκλέγεται η Γερμανία στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Συνολικά, άλλαξαν πέντε μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου και εξελέγησαν επίσης το Βέλγιο, η Νότια Αφρική, η Δομινικανή Δημοκρατία και η Ινδονησία. Η θητεία τους αρχίζει το 2019 και θα διαρκέσει δύο χρόνια. Οι πέντε αυτές χώρες αντικατέστησαν τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Αιθιοπία, τη Βολιβία και το Καζακστάν που θα αποσυρθούν στο τέλος του έτους. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας συμμετέχουν πέντε μόνιμα μέλη (ΗΠΑ, Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Κίνα) που έχουν το δικαίωμα του βέτο, και δέκα μη μόνιμα μέλη, που αλλάζουν κάθε δύο χρόνια.

Και αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί την επιδίωξη της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου για ενεργότερο ρόλο στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική «σκηνή» και την πιο αποφασιστική προώθηση των γερμανικών συμφερόντων.