«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (...), λαμβάνοντας υπόψη ότι η συλλογική ασφάλεια και άμυνα των κρατών - μελών της ΕΕ και η ικανότητά τους να παρεμβαίνουν σε κρίσεις στο εξωτερικό εξαρτώνται ουσιαστικά από την ικανότητα μετακίνησης των στρατευμάτων και του μη στρατιωτικού προσωπικού διαχείρισης κρίσεων, της μετακίνησης του υλικού και του εξοπλισμού στο έδαφος άλλων κρατών - μελών και εκτός της ΕΕ, ελεύθερα και ταχέως (...), υπογραμμίζει ότι η στρατιωτική κινητικότητα αποτελεί ένα κεντρικό στρατηγικό εργαλείο, το οποίο επιτρέπει στην ΕΕ να επιδιώκει τα συμφέροντά της στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας αποτελεσματικά και με τρόπο συμπληρωματικό με άλλους οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ».

Αυτά, ανάμεσα σε άλλα, καταγράφει μια ακόμα έκθεση που υπερψηφίστηκε μέσα στη βδομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο και η οποία παραπέμπει ευθέως σε σχέδια νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο που απεργάζονται τα ευρωενωσιακά επιτελεία.

Περιεχόμενο της έκθεσης είναι η λεγόμενη «στρατιωτική κινητικότητα», που, όπως φανερώνει το παραπάνω απόσπασμα, αποτελεί «κεντρικό στρατηγικό εργαλείο» για τον ενεργότερο ρόλο που θέλει να παίξει η ιμπεριαλιστική ένωση σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα και από την αναβάθμιση των «αυτοτελών» στρατιωτικών της δυνατοτήτων για επεμβάσεις, όπου τα συμφέροντα των μονοπωλίων της το επιβάλλουν.

Καθόλου τυχαία, το ζήτημα της «στρατιωτικής κινητικότητας» αποτελεί στόχο «πρώτης γραμμής» και για το ΝΑΤΟ, ειδικότερα σε ό,τι αφορά την επιθετική διάταξη της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στη Ρωσία.

Ως προς αυτά τα σχέδια, οι συντάκτες της έκθεσης χαιρετίζουν το γεγονός ότι η στρατιωτική κινητικότητα «αναγνωρίσθηκε ως τομέας προτεραιότητας για τη συνεργασία ΕΕ - ΝΑΤΟ» και προτρέπει «τόσο την ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ να αποφύγουν κάθε περιττή επικάλυψη προσπαθειών», καλωσορίζοντας «τις νέες πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ», όπως τις νέες διοικήσεις του, που αφορούν στη μετακίνηση στρατευμάτων του δολοφονικού μηχανισμού στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων μέσω και του εδάφους της ΕΕ. Με ικανοποίηση καταγράφει, τέλος, και το γεγονός ότι «τρία από τα τέσσερα έθνη (...) που αναπτύσσουν δυνάμεις στην ενισχυμένη προωθημένη παρουσία του ΝΑΤΟ στην ανατολική πτέρυγα από το 2019, θα είναι από χώρες εκτός ΕΕ».

Η έκθεση καταγράφει μέσα σε αυτό το πλαίσιο την επιτάχυνση όλων των σχετικών σχεδιασμών, που αποτελούν κυριολεκτικά κίνδυνο - θάνατο για τους λαούς. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, επιταχύνεται η μετατροπή όλων των πολιτικών υποδομών που αφορούν στις μεταφορές, όπως π.χ. οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι, τα λιμάνια κ.ο.κ., σε υποδομές «διττής χρήσης», δηλαδή και για στρατιωτικούς σκοπούς, κάνοντας έτσι όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά και - κυριολεκτικά - στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Στην έκθεση αναλύεται επίσης η διαμόρφωση του λεγόμενου «στρατιωτικού Σέγκεν», που σηματοδοτεί τη βαθύτερη εμπλοκή ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και σε όλα τα επίπεδα. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, το Ευρωκοινοβούλιο «αναγνωρίζει τον πολύπλοκο χαρακτήρα αυτής της πρόκλησης, η οποία συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων πτυχών, ζητήματα που αφορούν την κατασκευή υποδομών, κοινά πρότυπα, ρυθμιστικές διατάξεις για τις μεταφορές, τα τελωνεία, τους φόρους, άδειες μετακίνησης καθώς και όλα τα επίπεδα της διοίκησης, από δημοτικές διοικήσεις έως διεθνείς οργανισμούς».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, «ζητά εν προκειμένω να δημιουργηθούν πλαίσια στα οποία θα συνυπάρχουν τόσο στρατιωτικοί όσο και μη στρατιωτικοί φορείς σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ και των εταίρων του ΝΑΤΟ, προκειμένου να συζητηθούν τα σχετικά θέματα».

Από την έκθεση, ωστόσο, δεν λείπουν διαπιστώσεις για τις αντιθέσεις που οξύνονται ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ, βάζοντας επιπλέον εμπόδια στην πιο γρήγορη υλοποίηση των σχεδιασμών που πραγματεύεται η «αμυντική συνεργασία». Ετσι, υπογραμμίζεται με νόημα ότι η στρατιωτική κινητικότητα «δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στην απαλοιφή των φυσικών φραγμών, των νομικών περιορισμών και των φραγμών υποδομής» και ότι «η κατανόηση του κοινού στρατηγικού στόχου και της ανάπτυξης ενός κοινού σχεδίου και της συνεργασίας μεταξύ των κρατών - μελών είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για την επιτυχία», δείχνοντας δηλαδή προς την κατεύθυνση της «εμβάθυνσης» της στρατιωτικής συνεργασίας συνολικά, στόχος που βεβαίως σκοντάφτει πάνω στα «αποκλίνοντα» συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που συγκροτούν την ιμπεριαλιστική Ενωση.

Οι αντιθέσεις αυτές αποτυπώνονται και στην «απογοήτευση» των συντακτών του κειμένου «για τη διαρκή απουσία μιας λευκής βίβλου της ΕΕ για την άμυνα, που θα μπορούσε να παρέχει μια οριζόντια αίσθηση σκοπού».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης, μπαίνει μπροστά στην υλοποίηση των επικίνδυνων αυτών σχεδιασμών. Οχι μόνο έχει συνυπογράψει όλες τις σχετικές αποφάσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, αλλά παραχωρεί βάσεις σε όλη την Ελλάδα για την ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεων ΕΕ και ΝΑΤΟ στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, συμμετέχει σε συνεχείς ΝΑΤΟικές ασκήσεις που τεστάρουν αυτές τις δυνατότητες, έχει παραχωρήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη ως διοικητήριο για την ανάπτυξή τους σε «περιόδους κρίσεων», σπεύδει να δηλώσει συμμετοχή στα στρατιωτικά «πρότζεκτ» στο πλαίσιο της PESCO κ.ά.

Η εμπλοκή της χώρας, που όλο και βαθαίνει, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΕΕ - ΝΑΤΟ κάνει το λαό μας στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και χρειάζεται να βρει απέναντι το εργατικό - λαϊκό κίνημα.