«Τιμή μας που ανοίγουμε το 45ο Φεστιβάλ, δεν έχουμε λείψει από κανένα». Με αυτό το καλωσόρισμα ο Παντελής Θαλασσινός ξεκίνησε το αφιέρωμα στον αείμνηστο Αλκη Αλκαίο, έναν από τους σημαντικότερους ποιητές και στιχουργούς.

Τα περισσότερα τραγούδια προέρχονταν από τη δισκογραφική δουλειά του Παντελή Θαλασσινού «12+1 Ηλιοτρόπια».

Στη μνήμη του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που «έφυγε» πρόσφατα, αφιέρωσε ένα τραγούδι που είχε γράψει παλιά μαζί με τον Ηλία Κατσούλη: «Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι, όταν θα ζει με αναμνήσεις η καρδιά, να 'ρχεσαι πάντα μες στον ύπνο που κοιμάμαι, σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά», ακούστηκε και ο κόσμος χειροκρότησε ζεστά.

«Ευχαριστώ με τη σειρά μου το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Τέταρτη χρονιά εδώ. Επιτυχίες εύχομαι και αγώνες, γιατί χωρίς αγώνες δεν κερδίζεται τίποτα». Με αυτά τα λόγια ο Γιώργος Μαργαρίτης ξεκίνησε το πλούσιο πρόγραμμά του στη Λαϊκή Σκηνή του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Ο κόσμος πλημμύρισε τη Λαϊκή Σκηνή τραγουδώντας μαζί του τις μεγάλες του επιτυχίες όπως, μεταξύ άλλων, «Μη μου μιλάς με χείλη που καίνε», «Εσύ που μιλάς στην καρδιά μου», «Συγκεντρώσου», «Οι δρόμοι του πουθενά». Ξεχωριστή στιγμή η αφιέρωση που έκανε στον Λ. Μαχαιρίτσα, με το «Πεθαίνω για σένα», ένα τραγούδι του τελευταίου που το τραγούδησε ο Γ. Μαργαρίτης. Κατά τη διάρκειά του ο κόσμος καταχειροκροτούσε. Το πρόγραμμα του Γ. Μαργαρίτη άνοιξε με τους Πέτρο Σκαρό και Χριστιάνα Γαλιάτσου.

Πριν από την έναρξη της συναυλίας τον γνωστό τραγουδιστή συνάντησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Με συναυλία σε έργα του Χανς Αϊσλερ και ποίηση Μπρεχτ από νέους μουσικούς «άνοιξε» το Στέκι Πολιτισμού. Ο Γερμανός συνθέτης και θεωρητικός της μουσικής του 20ού αιώνα ήταν ένας από τους κορυφαίους συνεργάτες του Μπρεχτ. Μελοποίησε μάλιστα και τον ύμνο της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Το στέκι πλημμύρισε από τη μουσική του, που συνόδεψε τους αγώνες της εργατικής τάξης στη Γερμανία αλλά και πέρα από τα σύνορά της, από το τραγούδι της «Ενότητας» και το κάλεσμα στην εργατική τάξη να πάρει τη ζωή στα χέρια της, έως το τραγούδι της «Αλληλεγγύης», αφιερωμένο στην επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ. Γιατί, όπως φωνάζουν τα έργα του, «Εργάτης είσαι και Εσύ».

Στη σκηνή παρουσιάστηκαν με τα μουσικά όργανα και τις φωνές τους οι καλλιτέχνες Χρ. Καλιγριδάκης (φωνή), Μαρ. Λούντζα (φωνή), Αλεξ Ντιαμάντ (διεύθυνση - πιάνο), Κ. Σπηλιώτης (διεύθυνση πιάνο), Εντζυ Κλογκίρι (φλάουτο), Βασ. Στάμου (κλαρινέτο), Αγγ. Χαρίσης (τρομπέτα), Ορφ. Κωσταντόπουλος (κοντραμπάσο), Δημ. Ζήσης (Κρουστά). Η αξιόλογη και σπάνια δουλειά που παρουσίασαν απέσπασε το θερμό χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης.

Το θερμό χειροκρότημα των θεατών, που γέμισαν το θεατράκι στο Στέκι του Πολιτισμού, απέσπασε η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ που παρουσίασε το βράδυ της Πέμπτης το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Τα τουφέκια της κυρα - Καράρ».

Το έργο, που επέλεξε φέτος η θεατρική ομάδα και έφερε σε πέρας με μεγάλη επιτυχία μέσα από τη συλλογική δουλειά, γράφτηκε από τον Μπρεχτ τον Οκτώβρη του 1937, έχει θέμα τον ισπανικό εμφύλιο και τον φασισμό, «ανέβηκε» για πρώτη φορά στο Παρίσι ενώ μαίνονταν ακόμα οι τελευταίες μάχες στη Μαδρίτη. Μέσα από το πρόσωπο της Τερέζας Καράρ, μητέρας δύο γιων, του Χουάν και του Χοσέ, ζωντανεύει η εσωτερική πάλη του ανθρώπου, που με αφετηρία το συμβιβασμό με τους «αφέντες» και τις απόψεις τους αλλάζει και παίρνει θέση σύγκρουσης μαζί τους.

Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Αλέξης Γκούμας, ενώ βοηθός σκηνοθέτη ήταν η Γεωργία Καούκη. Μαζί με τη θεατρική ομάδα στη σκηνή βρέθηκαν και οι Δημήτρης Ανδρονιάδης και Παύλος Χαρμπαλής, που πλαισίωσαν με ζωντανή μουσική την παράσταση. Τα κοστούμια επιμελήθηκε η Κλαίρη Γερανίου, τα σκηνικά η Κωνσταντίνα Γαλιατσάτου και το μακιγιάζ η Παναγιώτα Κατσαούνη.

Γέλιο μέχρι δακρύων - κυριολεκτικά - προσέφερε ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης από τη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, από όπου για μία και πλέον ώρα σχολίασε την πολιτική επικαιρότητα με το γνωστό καυστικό του χιούμορ, στην παράσταση «Τσολιάς εν δε Τσόλια Μπαντ».

Από τη Μακεδονία που «ούτε μία είναι ούτε ελληνική» μέχρι την «προεδρευομένη οικογενειακή δημοκρατία», το κλάμα της Περιστέρας και τις ημίγυμνες φωτογραφίες του Κυρ. Μητσοτάκη από τις παραλίες, για όλους και για όλα είχε και μια... καλή κουβέντα να πει.

Το κοινό, που συμμετείχε ενεργά, με χειροκροτήματα και δυνατά γέλια, ανταμείφθηκε από το πλούσιο πρόγραμμα, που περιλάμβανε μουσική (παλιά «πειραγμένα» λαϊκά τραγούδια, αντάρτικα, ακόμα και την γνωστή «Κατιούσα» σε ρωσικό στίχο τραγούδησε ο Τσολιάς), «τηλεφωνήματα» ακροατών, ακόμα και διαφήμιση με τον Μπαλούρδο να προωθεί την «εργονομική» κουκούλα, για να φοράμε μόλις ξεκινούν τα δελτία ειδήσεων...

Θερμό χειροκρότημα απέσπασαν οι «Υπεραστικοί» από τον κόσμο που γέμισε τη Σκηνή των Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων για να ακούσει τη συναυλία τους. Ανεβαίνοντας στη σκηνή έδωσαν το δικό τους μήνυμα λέγοντας: «Τραγουδάμε για την εργατική τάξη που παράγει όλο τον πλούτο αλλά δεν τον καρπώνεται. Για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Μόνος δρόμος για τον κόσμο της εργασίας είναι η ανατροπή του καπιταλισμού». Στη συνέχεια, μας ταξίδεψαν με γνωστά τραγούδια του αγώνα που βρίσκονται στα στόματα χιλιάδων κομμουνιστών και αγωνιστών, όπως ο «Μικρόκοσμος» και τα «Μαλαματένια Λόγια».

Ξεσήκωσαν με τον γνωστό καταγγελτικό στίχο των δικών τους τραγουδιών καλώντας «το λαό που σωπαίνει, σαν ραγιάς να μην πεθάνει»! Ξεχωριστή στιγμή η αφιέρωση στον Παύλο Φύσσα και τους σκοτωμένους από τους ναζί χρυσαυγίτες, μετανάστες, του αντιφασιστικού τραγουδιού τους «Μαύρη Αυγή», υπενθυμίζοντάς μας ότι «τα παρακάλια και οι ευχές δεν τρομάζουν τις οχιές», ενώ το πρόγραμμα έκλεισε με αντάρτικα που τα τραγούδησε δυνατά όλη η σκηνή!