Μία ακόμα... συνηθισμένη αγγλική πρωτοτυπία ή σημείο των καιρών; Ισως ένα δείγμα για το τι ενδέχεται να ακολουθήσει; Ο λόγος για την περίπτωση της Λίβερπουλ και τη σοβαρή πιθανότητα (αν όχι βεβαιότητα) το διήμερο 17 - 18 Δεκέμβρη να δώσει το «παρών» σε δύο διαφορετικές διοργανώσεις, σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, με δύο διαφορετικές ομάδες!

Συγκεκριμένα, η αγγλική ομάδα εκείνες τις μέρες έχει στο πρόγραμμά της από τη μια τον προημιτελικό του League Cup με την Αστον Βίλα στις εγχώριες διοργανώσεις και από την άλλη, ως πρωταθλήτρια Ευρώπης, το Μουντιάλ Συλλόγων της FIFA. Λύση με αναβολή της πρώτης υποχρέωσης δεν βρέθηκε στις συζητήσεις με την αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, καθώς παρά τη σχετική αναζήτηση δεν προέκυψαν βολικές ημερομηνίες, και πλέον το ενδεχόμενο να γίνει πράξη η... απειλή του προπονητή της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ, ότι ο σύλλογος θα παρουσιαστεί με δύο διαφορετικές ομάδες σε αυτές τις διοργανώσεις, φαντάζει πιο κοντινό από ποτέ.

Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει αίσθηση και έχει ξεσηκώσει διαμαρτυρίες, κυρίως από πλευράς «κόκκινων», με τον Κλοπ να βάλλει κατά των ποδοσφαιρικών αρχών. Ο Γερμανός τεχνικός με αφορμή τη συγκεκριμένη περίπτωση έθιξε το γενικότερο πρόβλημα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο με το βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα, με αγώνες σχεδόν κάθε βδομάδα, και τις συνέπειές του στους παίκτες, που έχουν ελάχιστο χρόνο ξεκούρασης. «Αυτή τη στιγμή υπάρχει ανισορροπία μεταξύ του αριθμού παικτών στο ρόστερ μιας ομάδας και του αριθμού των διαλειμμάτων που χρειάζονται οι παίκτες. Δεν είναι αρκετές δύο διακοπές μέσα σε μία αγωνιστική σεζόν. Θα πρέπει η FIFA, οι Λίγκες, όλοι, να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι και να σκεφτούν τους παίκτες, όχι τα πορτοφόλια τους», δήλωσε μεταξύ άλλων ο τεχνικός της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Και η περίπτωση της Λίβερπουλ δεν είναι η μόνη στον σημερινό αθλητικό κόσμο. Λίγες μέρες πριν από τις δηλώσεις Κλοπ, σε ανάλογο κλίμα είχε μιλήσει ο συνάδελφός του από το χώρο του μπάσκετ, τεχνικός της Μπαρτσελόνα Σβέτισλαβ Πέσιτς, που «ξέσπασε» εναντίον της Ενωσης Παικτών Ευρωλίγκας και του προέδρου της, Μπόστιαν Νάχμπαρ, για το ίδιο θέμα: Το βαρύ πρόγραμμα και τα λιγοστά περιθώρια ξεκούρασης των παικτών. Ο Σέρβος τεχνικός τα έβαλε με τους αρμόδιους, που όπως είπε ορίζουν μόλις τέσσερις βδομάδες προετοιμασία για μια σεζόν που διαρκεί κοντά στους 10 μήνες, περιλαμβάνοντας δεκάδες αγώνες σε εγχώριες και διεθνείς υποχρεώσεις, καθώς και πολλά ταξίδια.

Με αφορμή τις δύο παραπάνω περιπτώσεις, στην επιφάνεια έρχεται για μια ακόμα φορά το ζήτημα των πολλών αγώνων σε διεθνές επίπεδο και των επιπτώσεων αυτής της επιβάρυνσης στους παίκτες. Η κατάσταση αυτή είναι το αποτέλεσμα των πρακτικών για περισσότερα κέρδη των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών, που μετατρέποντας τον αθλητισμό σε προϊόν βρίσκουν το πρόσφορο έδαφος για τις μπίζνες τους. Στο πλαίσιο της σημερινής πραγματικότητας του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, όχι μόνο έχει γίνει πράξη το προ 15ετίας σύνθημα των FIFA - UEFA «Ούτε μέρα χωρίς ποδόσφαιρο», αλλά η συνταγή έχει υιοθετηθεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και από άλλα αθλήματα, όπως το μπάσκετ ή το βόλεϊ.

Ειδικά στην Ευρώπη η κατάσταση έχει ξεπεράσει τα όρια. Παραδείγματα αποτελούν οι μαραθώνιες πλέον ποδοσφαιρικές διοργανώσεις σε εγχώριο (εθνικά πρωταθλήματα) και διεθνές επίπεδο (Champions League, Europa League), διάρκειας τουλάχιστον 11 μηνών, ή οι αντίστοιχες του μπάσκετ (με τη «συμβολή» και της Ευρωλίγκας), που τείνουν προς τα ίδια χρονικά διαστήματα. Και βέβαια στα παραπάνω προστίθενται οι υποχρεώσεις με τις Εθνικές ομάδες, αλλά και η δημιουργία συνεχώς νέων αθλητικών προϊόντων (Nations League, αναβάθμιση του Μουντιάλ Συλλόγων, διεθνή τουρνουά, επίσημα ή φιλικά κ.ο.κ.).

Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας από προπονητές και παίκτες για αυτά τα αγωνιστικά ανούσια και εξαντλητικά ταξίδια, που το μόνο που κάνουν είναι να κουράζουν αφάνταστα τους παίκτες... Οι τελευταίοι, βέβαια, δεμένοι κυρίως με τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια, είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν σε αυτά με στόχο να παραμένουν όρθιοι στο «χρυσό κλουβί» και πανέτοιμοι για την εκπλήρωση των στόχων, πολλές φορές με κινδύνους για τη σωματική τους ακεραιότητα ή και την ίδια τους τη ζωή.

Προς ανεύρεση λύσης προκειμένου να νικηθεί η ψυχολογική και σωματική κόπωση, πολλές φορές επιστρατεύονται ακραίες λύσεις. Η αύξηση των κρουσμάτων ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο και γενικά σε όλα τα αθλήματα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, τα όλο και περισσότερα κρούσματα αιφνίδιων θανάτων παικτών, τα αυξανόμενα περιστατικά κατάθλιψης ποδοσφαιριστών - εν ενεργεία και κυρίως παλαίμαχων - οι οποίοι βρίσκονται κάποια στιγμή εκτός του «γυάλινου κόσμου», έχουν σίγουρα αιτίες. Οσο κι αν προσπαθούν να τις κρύψουν οι ιθύνοντες του ποδοσφαίρου, που «πέφτουν απ' τα σύννεφα» με κάθε νέα αποκάλυψη.

Δηλώσεις όπως αυτή του Γάλλου βετεράνου ποδοσφαιριστή Εμανουέλ Πετί - «όλα αυτά που συμβαίνουν μας οδηγούν στα φάρμακα» - τους διαψεύδουν πανηγυρικά. 'Η όπως εκείνη του Βραζιλιάνου Ριβάλντο, με θητεία σε μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους αλλά και στην Ελλάδα (σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ), ο οποίος σχολιάζοντας το βαρύ πρόγραμμα είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το πιθανότερο είναι να πεθάνουμε σε ένα αεροπλάνο»...